Begin februari is mijn dochter begonnen met wennen op de basisschool. De wendagen gingen goed. Eenmaal vier ging ze vier halve dagen naar school, waarbij ze al een lichte voorkeur toonde voor de juf van de maandag/dinsdag. Na die vier dagen was het alweer vakantie. Twee weken lang. Na de vakantie weer vol goede moed naar school, wat best goed gaat. Het overblijven vond ze even moeilijk, maar door het positief te benaderen, een foto van mij in haar trommel en steeds een kleine verrassing (komkommertje, kaasblokje, plakje worst) helpt het haar om het te begrijpen. Overzien geen idee, ze is tenslotte net 4 en de overblijf kan soms heel druk zijn. Na twee weken merk ik dat ze nog steeds duidelijke voorkeur heeft voor de juf van de maandag/dinsdag. Als ze op woe/do/vr vraagt welke juf er is en ik zeg "W", dan kijkt ze wat beteuterd. Ik moet zeggen, die juf is ook strenger, heeft mij al toegesproken over het feit dat ik -op mijn dochters eerste overblijfdag- per ongeluk in automatisme, naar mijn fiets was gelopen met rugtas van mijn dochter, ipv die op de plank boven de jassen te zetten Deze juf heeft mijn dochter na 1 week ook al een gewoontedier genoemd en de manier waarop beiden werd gezegd, gaf mij ook koude rillingen. Nu zitten we net boven, tijd om pyjama aan te doen, we kletsen wat en mijn dochter vraagt welke juf er morgen is. Ik zeg "D". Ze reageert niet echt, speelt even, luistert vervolgens niet en ik zeg mopperend dat ik misschien wat strenger moet zijn. Ze komt bij mij staan en vraagt: "net zo streng als juf W?" En zegt vervolgens: "want juf W heeft mij geslagen en gezegd dat ik mijn kop moet houden!" . . ?wat hoor ik nou? Ik was even flabbergasted, maar heb het avondritueel even gestaakt en haar bij mij op schoot gezet. Ik geef aan dat ze aan mama mag vertellen wat er gebeurd is. Ze gaf aan dat het in de kring was gebeurd omdat ze zat te kletsen. Waarschijnlijk praatte mijn dochter, wat nogal een kwebbelkous is, er doorheen. Kan gebeuren, een waarschuwing is dan op zijn plek. Ik zet haar naast mij neer en vraag of ze het eens voor wil doen bij mama, wat juf W deed. Ze geeft mij een ferme tik op mijn been en zegt "hou je kop!" Ze wilde het verhaal niet aan papa vertellen, maar toch deed ze dit later wel, dezelfde uitleg, dezelfde woorden. Om eerlijk te zijn, ze zit er net 2 hele weken, ik moet zelf ook nog afkicken, het loopt al heftiger vanwege moeite met de overblijf en nu zegt ze dit En echt, geen idee wat ik er mee moet. Mijn dochter is een meisje wat goed onthoudt, goed kan vertellen en bij fantasiespel komt eigenlijk altijd de 'echte wereld' voor, vooral wat ze mee heeft gemaakt. Ik vroeg aan haar wat ik voor haar kon doen, of ze wil dat ik met de juf ga praten. Daar was ze heel stellig in "nee nee nee nee neeee" Ik heb aangegeven dat ik er ben voor haar, dat ze altijd mag vertellen als er wat gebeurd. Mijn man is vooral over de zeik, ik probeer het wat te nuanceren, ze is vier, wat is er wel, wat is er niet waar. Maar ja, ook de vraag die ontstaat: wat moeten we, wat kunnen we hier nu mee? Over anderhalve week zijn de oudergesprekken. Tot die tijd aankijken? Hebben jullie tips? Hoe moet ik dit opnemen? enz enz Persoonlijk heb ik zelf ook bij beide leerkrachten een verschillend gevoel. Bij de juf van ma/di is het gevoel goed, vertrouwd, veilig. Bij de juf van dit verhaal, voelde mijn onderbuikgevoel vanaf moment één niet echt heel fijn. Dat was dus al tijdens het wennen, meer dan een maand geleden.
nou een kind van 4 kan niet beslissen of je iets met de juf moet bespreken ja of nee. Dus gewoon wel doen. Die voorkeur is duidelijk en niet erg, maar mss als je dit eens vraagt aan andere ouders. Wie weet hebben wel meerdere ouders een verhaal gehoord van kindjes of zelf al een gesprek gehad. Ik zou zeker met de juf van maandag even vragen hoe je dochter in de klas is, of er spanningen zijn bij kinderen ivm de andere juf enz. Dan kom je mss al veel te weten. Streng zijn is niet erg, maar t moet wel in het normale onderwijssysteem passen en slaan hoort daar niet bij en "hou je kop" ook niet!
De vraag is misschien meer; kun jij hier nog anderhalve week mee wachten? En is het gesprek met die juf? Ik zou er wel iets mee doen, denk ik. Ik zou toch een gesprekje met de juf aangaan en vragen wat er volgens haar is gebeurd. (Zo neutraal en open mogelijk) en dan erna vertellen hoe jouw dochter het heeft ervaren. Stel dat ze eerst heeft gezegd 'meisje (je dochters naam uiteraard)' wees even stil', maar dat je dochter zo aan het kletsen was dat ze de juf niet hoorde waarop de juf aan aantikte op haar ben en zei 'hou je mond'. Dan valt het best mee, maar de ervaring was anders. Je dochter is zo geschrokken dat het in haar hoofd iets is omgevormd? Het is maar een gok, he? Ik ken jouw dochter niet Maar door het met een open vraag te vragen en neutraal erin te staan sta je open voor haar verhaal. Leg wel uit hoe je dochter het heeft ervaren!
Klopt, ze mag aangesproken worden, ik werk zelf ook in het onderwijs, speciaal onderwijs als onderwijsassistente en in de klas zijn regels. Als er iemand praat in de kring, kind of juf, is de ander stil. Maar soms gebeurd het gewoon dat een kind enthousiast reageert. Ieder kind is anders, iedere dag ook. Iedere kring ook. Ik ken nog niet veel ouders, wil dat ook niet meteen doen, gezien schoolpleinen een bron van roddels kan zijn
Ja, daar had ik zelf ook al over nagedacht. Ik ken mijn dochter tenslotte wel een beetje , en ze is echt een kletskous. Puur uit gezelligheid, al kent ze soms geen stop. Dus ik kan mij zo indenken dat de juf haar toe heeft gesproken, zoals jij omschrijft. Lijkt mij niet meer dan logisch, toch? De kans bestaat absoluut dat mijn dochter dit anders heeft opgevat. Ze is ontzettend gevoelig voor standjes, vooral als de toon boos is. Heeft ze altijd gehad, ze is een gevoelig, haast sensitief grietje, dus wie weet hoeveel impact dit heeft gemaakt. Toch, als ik nadenk... Vorige week vroeg ze na dinsdag alle dagen welke juf er was en reageerde nukkig als ik zei "W". Ik benader het positief en ze ging ook blij heen. Toch is er anderhalve week geleden op donderdag wel iets voorgevallen. Ze mocht toen bij oma overblijven, maar snikte om mama en wilde absoluut niet meer naar school. "Ik wil echt niet miheeeer naar schoohool" Ik heb toen, omdat mijn schoonmoeder echt niet meer wist wat te doen, de juf, W, gebeld en deze reageerde in mijn ogen erg kattig. Nee, er was niets gebeurd en gewoon naar school, anders maakt ze er gebruik van. Eerste echte week school, net vier, de andere juf zegt dat ze soms echt moeten bijtanken en dat dit ook mag. Ik word dus ook heen en weer geslingerd tussen wat wijsheid is en wat niet. Ik had mij toch een andere start van de schoolperiode voorgesteld
Ik zou een gesprek vragen met deze juf, indien mogelijk met beide juffen tegelijk zodat ook de andere juf kan vertellen hoe ze je dochter ervaart in de klas. Lost dat niks op dan zou ik een gesprekje met de directeur willen hebben.
Ik zou direct een gesprek met de betreffende juf aanvragen en haar vragen wat er is voor gevallen. Alleen aangeven dat je dochter heeft aangegeven een standje te hebben gekregen...
Ik zou ook niet wachten en een gesprek aan gaan. Niet alleen over dit voorval overigens, maar ook over hoe juf W die dag reageerde op jou toen jij belde. Ik vind het onnodig streng klinken. Ben ook wel benieuwd hoe juf D er tegenaan kijkt, hoe zij jouw dochter ervaart in de klas en of daar verschil in zit met juf W, dus misschien met beiden een gesprek aanvragen? Kan heel goed dat je dochter nog haar draai moet vinden bij juf W, omdat ze streng is en je dochter gevoelig, maar het toch even bespreken lijkt me wel prettig! Dan kun je ook aangeven bij juf W dat een terechtwijzing bv erg hard aan kan komen bij je dochter, dat wil niet zeggen dat ze niet terecht moet wijzen, maar misschien wel rekening houdend met het feit dat je dochter nog maar net op school zit en dus nog moet wennen.
Ik zou ook zeker een gesprek aanvragen en de juf vragen wat er is voorgevallen. Lijkt me niet meer dan logisch dat je dat zou doen. Je moet toch even gaan uitzoeken wat er nu precies gebeurd is.
ja, ze zit er net twee weken! Dat is nog helemaal niets! Ze is wel een kdv gewend, maar dit was echt even een kleine cultuurschok voor haar hoor Ik moet wel zeggen, juf D komt nog weleens naar mij toe om iets te vragen of te vertellen. Juf W heeft dit de afgelopen twee weken nog niet gedaan. Ook niet op de laatste dag van de wenweek. Hiermee, en met haar reactie, heeft zij de drempel verhoogd en vind ik het knap lastig om op deze juf af te stappen. Ik merk ook dat ze weinig oogcontact maakt en als ik in de buurt ben, is ze druk,druk,druk en kan ik overduidelijk niet storen. Dus doe ik dit maar niet, maar zo hoor ik niets van hoe het gaat op de woe/do/vr. Juist dit alles maakt het een lastige situatie. Mijn gevoel, wat ik al eerder aangaf, word er bij deze juf niet beter op, iets wat ik overigens niet laat blijken aan mijn dochter. Tenminste, daar ben ik alert op. Ik ben blij dat jij aangeeft het onnodig streng te vinden klinken. Ik had dit ook en er een heel naar gevoel bij wat lang bleef hangen. Toen ik, gewoon beginnersfoutje, op mijn dochters eerste overblijfdag, per ongeluk haar rugtas mee had genomen naar mijn werk, en die juf afgelopen week weer zag, bood ik mijn excuses aan. Antwoord: "ja nou, dat is wel even een dingetje hoor, dat kan echt niet. Ik wil die tas echt op die plank hebben! Ze is al zo'n gewoontedier!" Ik zei nog net niet "ja juf, komt goed juf!" Ik zelf zou tegen een ouder zeggen: "kan gebeuren, het is ook allemaal nieuw en dat moet wennen, bedankt voor de excuses, aanvaardt!" Het is net hoe je het zegt, toch? Ik zal sowieso aangeven dat mijn dochter een erg gevoelig grietje is. Ik zal de laatste zijn die zal zeggen dat zij niet aangesproken hoeft te worden, maar geen enkel kind is hetzelfde, dus de manier waarop zij aangesproken wordt, kunnen ze wel aanpassen. En echt, dan bereiken ze veel meer met mijn dochter. Anders gooit ze haar kont in de krib en kun je het wel vergeten. Daar is ze erg standvastig in Is het een idee om morgen aan juf D aan te geven dat mijn dochter mij iets vertelde waar ik van geschrokken ben en dat ik dit graag zou willen bespreken? Mijn man zegt: "er is wel iets gebeurd, anders zou ze zoiets nooit zeggen" Persoonlijk denk ik dat dit niet zomaar een grapje kan zijn van haar, puur vanwege het moment waarop en de manier waarop ze het zei. Het kwam er zo puur uit. Ze is namelijk nogal van de gekkigheid, maar dat gaat dan ook altijd met een gekke bek, gek stemmetje, gekke houding enz. Dat had ze nu niet.
Klopt hoor. Ik moet alleen even mijn eigen gevoel en emoties uitschakelen . Ben nogal een leeuwin wat mijn kind betreft. Ze is veel, heel veel, ziek geweest, tientallen dubbele middenoorontstekingen, verborgen reflux, heupdysplasie (overigens nog steeds ), longontstekingen, weerstand stoornis, koemelkeiwitallergie, eczeem, neusamandel verwijderd, buisjes geplaatst (2 aparte operaties), ziekenhuisopnames, enz enz Je snapt komt niet aan mijn kind! Zo wel, dan kom je aan mij. Maar gezien de medische geschiedenis, ben ik nog zo labiel als wat. Ik moet het dus echt eerst laten bezinken en een plek geven, voor ik er wat mee ga doen, puur om mijzelf tot orde te roepen.
Zeker een gesprek aan gaan. En ik had de opmerking over de rugtas niet gepikt! Kom op zeg! Het is vind ik ook heel belangrijk dat een moeder het kind geloofd. Ookal heb je je twijfels laat zien dat je je kind geloofd en blijkt het anders dan hoor je dat wel in een gesprek! Suc6!
Ik geloof ook dat ik dat wel goed heb gedaan. Ik heb ook meteen gezegd dat ze mij altijd alles mag vertellen en dat ik er ben om haar te helpen en te beschermen. Uiteindelijk kon ze niet slapen en riep ze om 19.45. Ze wilde nog een knuffel. Dus ik geef haar een kus en een knuffel, zegt ze "mama? Jij beschermt mij he?" Zo aandoenlijk!
Ook al is vandaag de andere juf op school, ik heb toch ergens een nare bijsmaak en een brok in mijn keel om haar zo weg te brengen. Zo op school eerst maar eens kijken welke dag op school de gele dag is, daar had ze het over. Dan kan ik misschien gedrag en dag aan elkaar koppelen.
Ik zeg niet twijfelen maar gewoon direct een gesprek aangaan met de juf of met beide juffen. Kijk de kinderen zijn nog maar 4 en soms is 1+1=4 en klopt een verhaal net niet helemaal en heeft misschien het kindje naast haar dit wel gezegd maar heeft juf bijvoorbeeld er niks tegen gedaan en ziet ze het daarom als de schuld van juf, of legde juf net de hand op haar ben om aandacht te vragen in combinatie met de tekst van een ander kindje dat voor schrik zorgde, je weet het soms met die kleintjes niet . Die van mij komt ook wel eens met een overtuigend verhaal thuis waarvan ik dan zeker weet dat het niet zo gegaan is, puur omdat ik vrij veel op school help (stamouder) en de juffen al vrij goed ken maar dan nog praat ik even met juf en soms ook met zoontje erbij en dan krijgen we het verhaal vaak wel 100% duidelijk en is er voor hun ook even duidelijkheid hoe iets dat wij heel normaal vinden bij een kind in combinatie met iets heel anders over kan komen. Dus ik zou zeggen ga je niet verder rot voelen maar ga gewoon praten geef jouw gevoel weer en dat je dochter wat moeite heeft met de strengheid en erg gevoelig is en probeer samen de juiste weg te vinden, ander duurt het jaar nog erg lang . Oja en voorkeur voor juf is er hier ook, maar hier is juist de strengere juf het meest populair omdat hij weet waar hij aan toe is. Succes in ieder geval.
Ik kan mij voorstellen dat je een andere start had voorgesteld, het is ook jammer dat het zo gaat. Ik vind dat je bij kleuters best wat extra geduld mag hebben als ze net op school komen. Je kunt niet verwachten dat ze direct snappen wat er gevraagd word. En daar hoort een leerkracht op in te kunnen spelen. Heb je al een keuze gemaakt wat te doen? Overigens, geel = donderdag
Ik begrijp er niets van dat de kleuren niet landelijk hetzelfde zijn. Hier is geel de maandag... En bij mij op mijn werk is dinsdag de gele dag... Ik heb het even de tijd gegeven om het te laten bezinken, maar of dat nu echt heeft geholpen? Niet echt denk ik. Nu is het ook nog zo dat mijn dochter het op school wat moeilijker heeft. Dat was nog niet zo. Wel de overblijf, maar de klas ging goed. En ja, ze is net vier, dit is haar derde week. De leerkracht van ma/di is daar wel alert op, die andere veel minder. Een kind wat net op school zit, komt in een compleet andere wereld en je kunt niet verwachten dat ze meteen volledig meedraaien en Alle regels weten. Dat duurt wel even. Vandaag naar de juf die volgens mijn dochter een tik heeft gegeven. Wat ze gisteren overigens nog een keer vertelde. Gezien ik er niet veel rustiger van ben geworden, zal ik vanmiddag proberen te vragen wat er gebeurd is. Ik hoop dat het lukt te doen zonder beschuldigend over te komen. Maar ja, gezien mijn onderbuikgevoel bij haar.... Hoop ik dat ik even heel sterk in mijn schoenen sta! Tips?
Open het gesprek in gaan, waar geen andere ouders bij zijn, dus even vragen heb je even tijd ik wil graag iets bespreken en dan vragen of er die en die dag iets gebeurt is want dat je dochter verteld dat ......., en dan krijg je, neem ik aan, wel een reactie en vaak zegt de reactie voor de gesproken reactie al heel veel . Daarnaast ben ik dan zo dat ik aan zou geven dat mijn kind wat moeite heeft met haar mate van strengheid en zich dat erg aantrekt en erg gevoelig is of ze daar wat rekening mee wil en kan houden. Ik heb hier ook bij juf aangegeven dat het voor mij zo vreemd voelde dat je ineens niks meer hoort over wat je kind doet of gedaan heeft die dag terwijl je op de psz vaak even kreeg van dit of dat gedaan of de volgende dag van gisteren gingen we en dat ik dat stukje toch wel miste, juf hier gaf toen aan dat ik gerust mocht vragen van goh hoe was het en wat is er gedaan als ik eens wat wilde weten. Dus gewoon rustig blijven en naar het verhaal vragen en ook je andere punten gewoon meenemen, de overstap naar basisschool is niet alleen voor het kind groot maar ook voor de ouders en juffen houden daar vaak wel rekening mee. Succes
Hmm Ik ging uit van het dalton. Daar is geel donderdag... Foute aanname. Probeer vooraf te bedenken wat je gaat zeggen, dat werkt bij mij vaak wel goed. Probeer rustig te blijven en vooral open. Stel open vragen. Wat is er gebeurd klinkt al anders dan heb je haar geslagen. Dus wat wil je weten? Wat er precies gebeurd is. Dus vraag dat ook. Ik zou het, denk ik, zo doen; Is er iets bijzonders gebeurd, die en die dag? Als zij nee zegt kun je aangeven dat je dochter van slag was en of zij misschien weet wat er gebeurd KAN zijn. Weet ze nog van niets? Vertel dan dat jouw dochter met het verhaal kwam dat ze geslagen is en gezegd is hou je kop. Dat het veel indruk had op je dochter, maar dat je graag haar kant van het verhaal wilt horen. Dan is het natuurlijk afhankelijk van haar reactie. Leg wel uit dat je dochter van slag was. misschien ben ik veel te laat met mijn reactie...
Gisteren een kort gesprek met de betreffende juf gehad. Haar reactie: " nee, volgens mij is er niets gebeurd." Mij niet aankijkende. Hierop vertel ik dat mijn dochter vertelde dat zij haar op haar been had aangeraakt en dat zij dit niet prettig had gevonden. Reactie: "nee..nee, dat doe ik niet, ik raak ze niet aan, en daarbij, ik zit op mijn stoel in de kring, dus dat kan al niet. De keren die ik boos ben zijn op één hand te tellen, ik ben bijna nooit boos" Zij sprak mij in de ochtend ergens over aan, waardoor ik meteen de opening heb gegeven, gewoon, niet beschuldigend, maar vragend of er iets gebeurd was waarbij zij een standje had gekregen. Gistermiddag en vanmiddag dochter van school gehaald en weer geen overdracht, gisteren een ouder die bijna iedere dag de volledige aandacht van de juf opeist, met juf in gesprek, ik kwam er niet tussen dus naar huis. Vandaag idem dito. Maar vandaag wilde dochter nog even met kindjes spelen op de glijbaan. Na een poosje haar gezegd dat we zo gaan, tegen de oudere kids gezegd dat ze zo leuk met haar spelen. Zegt 1 van de oudsten: " ja, wij helpen haar, want ze had gisteren zo gehuild!" Hoor ik dat van een andere leerling!! Als mijn kind zo huilt, verwacht ik toch dat de juf dat even aangeeft, dan weet ik dat, mocht er thuis wat zijn ,kan ik er rekening mee houden. Maar om dat nu van een leerling te horen...?!? Hebben we vanavond gegeten, gaan we even handen wassen en zegt mijn dochter:" zal ik doen als D?" Ik vraag wie D is en zij verteld dat D bij haar in de klas zit en dat D vaak stoute dingen doet. Ik vraag haar wat dan en mijn dochter zegt dat D er doorheen praat in de kring. "O, dat mag niet van juf hè? Wat zegt de juf dan tegen D?" Zegt mijn dochter: "o, niets hoor, en ze geeft geen klap op de been, want D is niet nieuw,dan hoeft dat niet meer" Ergens blijft mijn pas vierjarige kleuter het er dus steeds over hebben, het komt zeg zo eens in de twee dagen weer terug. Aanstaande dinsdag een gesprek met de andere juf, oudergesprek, waarin wij toch maar aan zullen geven dat dit speelt, dat we verwachten dat als onze dochter zo huilt, dat ze dit even zeggen. Maar ook dat we het niet echt de start vinden die we hadden gehoopt. De betreffende juf vroeg gisteren aan mij of mijn dochter de sportdag wel gaat trekken, maar de reden waarom gaf ze niet aan. Ik probeer al twee middagen aan te geven dat ik er bij blijf, we mogen blijven kijken op de achtergrond, maar ik krijg dus niet de kans. Terwijl ik ook gewoon even wil weten waarom zij denkt dat mijn dochter het niet aan kan. Maar ik wil haar niet overal bij weghouden. Alles is nieuw, mag ze ook ervaren toch. Binnenkort gaan ze een kleine voorstelling geven, er komt nog een afsluiting van een thema, koningsdans enz enz. Ik kan haar toch niet overal bij weghouden?