Maar in eerste instantie dacht ik ook zeker niet aan zaaddonors. Ik dacht vooral aan moeders die wegens een geschil de vader het recht niet gunnen en hem dus niet aangeven bij de burgerlijke stand. Mijn moeder heeft het ook niet gedaan. Maar ik had dat wel graag gewild. Mijn moeder heeft het overigens niet met de intentie gedaan om hem kwaad te doen. Ze hebben in goed overleg besloten dat zij het alleen zou doen. Ik denk dat ze zich van geen kwaad bewust was, maar hij is natuurlijk wel mijn biologische vader. Wat mij betreft had hij dus aangegeven moeten worden, zodat dat wel vast had gestaan en ik hem sowieso terug had kunnen vinden (al heeft ze gewoon eerlijk zijn naam verteld).
Nee maar dit is het punt ook niet zozeer, want een vader kan zichzelf ook aangeven als zijnde de vader, en als het dan kan worden bewezen (met een DNA test) dan wordt hij toch juridisch de vader, of de moeder dat nou wil of niet. Het is denk ik inderdaad meer voor gevallen zoals bij jouw moeder.. Dat de ouders hebben afgesproken dat de vader zich erbuiten houdt. En CU zal dan wel willen dat toch zwart op wit staat wie de vader is, zodat het kind die vader altijd kan achterhalen. (bijvoorbeeld als de moeder het niet wil vertellen ofzo)