Ik hoop oprecht dat TS over een tijdje wel sommige dingen los kan laten en misschien in bepaalde dingen/situaties meer vertrouwen krijgt. Want dat zou vooral als haar kinderen wat ouder zijn toch wel moeten. Wel iets anders dan vervoer, maar heeft wel te maken met loslaten en vertrouwen. Toen mijn dochter voor de eerste keren hiervoor alleen in de speeltuin mocht spelen stond ik constant voor het raam te kijken. Naarmate ze ouder werd en ik merkte dat ze zichzelf wel kon redden werd ik hier steeds makkelijker in. Ze mag nog steeds niet van het pleintje af, heeft ze 1 keer gedaan, gelijk straf gehad, daarna heeft ze het niet meer gedaan. Als andere kinderen verder weg gaan spelen komt ze naar huis. Ze is best zelfstandig en pienter, dus ik vertrouw het nu. Ze heeft ook laten zien dat ze alleen naar huis kan lopen vanuit school. (500 m van ons huis vandaan, haar wel 1 keer oversteken) Beide dingen vond ik ook reuze spannend, maar ze was zo trots. Ik denk dat TS er mettertijd ook wel achter komt dat je er soms niet onderuit kan om je kind een stukje los te moeten laten en je kind en de medemens te moeten leren vertrouwen.
Dat ben ik zeker met je eens hoor. En ik denk zelf ook niet als ts, maar ik vind wel dat als je er anders over denkt, je dit respectvol duidelijk kan maken zonder allerlei aannames en zonder er allerlei dingen bij te halen..
Ergens snap ik je wel ts. Mijn zoon zou dit jaar voor het eerst op kamp gaan. 150 km verder. Er was geen budget voor een touring car dus ouders moesten rijden. De juf had in de klas gezegt dat kinderen niet bij eigen ouders in de auto mochten. Bij mij had ze dus echt pech want zo ver (en over de snelweg) breng ik mijn kind zelf of hij gaat bij iemand in de auto waarvan ik weet dat diegene goed rijd en een veilige auto heeft. En dan kan de juf op haar kop gaan staan maar anders gingen we het niet doen. Het hele feest ging door corona niet door trouwens. Ik was wel wat makkelijker met kleine stukjes aan anderen meegeven (in de woonwijk geen snelweg enz) maar vond het toch altijd fijner hem zelf te brengen en halen. Niets met vertrouwen in een ander te maken maar met verantwoording uit handen geven.
Wat raar, hier worden kinderen juist bij hun eigen ouders ingedeeld als die rijden. En dat vind ik zelf wel zo prettig.
Dit was de aller eerste keer in die dat het een uitje was waar ouders zelf voor moesten rijden ivm budget te kort (vermoed dat steeds minder ouders de vrijwillige ouder bijdrage betalen ofzo) normaal gaan ze altijd met touring car, ov of fietsend naar uitjes toe.
Dat klopt niet helemaal. Dat het onder lestijd is betekend niet dat het onderwijs gerelateerd is. Zo zal een uitje naar een museum wat met een project of lesstof te maken heeft niet geweigerd mogen worden. Een schoolreisje naar een pretpark wat niets met het onderwijs te maken heeft wel. Zolang deze tijd niet tot onderwijs tijd word gerekend (ook al valt dit wel in de lestijd) maar ze komen aan het verplicht aantal onderwijsuren en het schoolreisje word niet bekostigt van de vrijwillige ouderbijdrage maar een apparte bijdrage voor het uitje mogen ze een kind dus weigeren. Ik geloof dat die wet die eind 2019 daarvoor aangepast is alleen geld als het bekostigt word van die vrijwillige ouder bijdrage maar veel scholen tackelen dat dus door het schoolreisje appart te laten betalen. En zo kunnen ze een kind alsnog weigeren. Maar kan me niet voorstellen dat een school een kind uitsluit omdat een ouder ervoor kiest het kind zelf te brengen en halen. Ik vind het sowieso schandalig als scholen kinderen weigeren als ouders niet betalen. Het kind mag daar nooit de dupe van worden. Ik heb het in de 8 jaar van mijn zoon op de basisschool 1x meegemaakt. Kind werd afgezet op dag van het schoolreisje. De bus wilde vertrekken en kind mocht niet mee van de directie. Gelukkig hebben toen veel ouders de directie toen aangesproken en beloofd de rekening voor dat kind te betalen en mocht het op het laatste moment toch nog mee.
Dat zou best kunnen, hier gaan uitjes bijna altijd met vervoer door ouders op het schoolreisje en kamp na. Het schoolreisje is dan met een touringcar tenzij erg dichtbij ( zo zijn de keer naar een pretpark op een kwartiertje rijden geweest en dat ging dan met auto's) en met kamp gaan ze altijd op de fiets.
Dit topic heeft nogal wat reacties los gemaakt Ieder z'n eigen keuze hierin. Maar om nu te zeggen dat het een motie van wantrouwen is.. gaat mij iets te ver. Gaat wel om de veiligheid van je kind! Ik snap ook wel dat je niet eeuwig kan blijven 'controleren' en ze op een bepaald moment los moet laten, maar zelf vind ik dat kinderen tot een leeftijd van 6 jaar in een goed stoeltje vervoerd moeten worden. Het is echt zó belangrijk.
Maar de discussie gaat niet over het vervoeren van je kind in een goed stoeltje, maar over het feit dat TS haar kind niet door een ander vervoerd wil laten worden. Zij wil het vervoeren in eigen hand houden, ook straks met uitstapjes op school. Natuurlijk staat de veiligheid van je kind voorop, maar je kunt niet alles zelf in de hand houden, zeker niet op school. Loslaten moet je leren en daar weet ik alles van. Voor nu zou ik alleen zeggen dat je je kind zelf vervoerd en later als ze wat groter zijn, zul je het toch moeten loslaten.
Ik dacht meer dat ze bedoelde niet door anderen laten vervoeren zonder degelijk stoeltje? Kinderen van 4 jaar horen nog niet op een zitverhoger
Nee, gewoon niet door iemand anders, ook al heeft deze een goed stoeltje, vervoerd laten worden. Ook straks op school met uitstapjes niet. Even vanaf begin tot eind lezen .
Hier rijden de kinderen mee met ouders, schoonouders, familie, goede vrienden,... (maar wel steeds in een autostoel of zitje, naargelang de leeftijd). We hebben geen achteruitzit, omdat dit bij de geboorte van mijn oudste nog niet zo bekend was (ik denk dat er in onze geboortewinkel toen geen enkel achteruitrijzitje te vinden was, op de maxi cosi na natuurlijk. Ik was me er ook totaal niet van bewust toen). Als onze jongste de eerste was geweest, zouden we wel voor een achteruitzitje gegaan zijn (omdat er toen al meer info en keuze beschikbaar was). Als je mij had laten doen, had ik waarschijnlijk bij haar geboorte alsnog een achteruitzit aangekocht, maar mijn partner zag dat echt niet zitten en wou de stoel van de oudste verder gebruiken (daar heb ik me dus af en toe wel wat schuldig over gevoeld, het ‘wat als’-gevoel zeg maar). Wat betreft vervoer op school: hier gaan de kindjes al vanaf hun 2 jaar naar school. Ook op die leeftijd vonden er wel wat uitstapjes plaats: incidenteel vervoer, dus kindjes waarvan de ouders niet reden gingen met enkel een gordel aan de auto in. Dat is iets dat ik voor mijn kindjes niet zag zitten als ze nog maar twee of drie jaar oud waren. Hoe losten we dat op? School vroeg steeds op voorhand welke ouders konden rijden. Steevast gaven veel te weinig ouders zich als kandidaat op (niet uit slechte wil, maar omdat heel veel ouders hier beide (bijna) voltijds werken; voor veel mensen lukt het rijden dus gewoon niet). Hoewel wij ook beide voltijds werken, hebben we wel een zekere flexibiliteit in onze uren. Wij gaven ons dus steeds op om te rijden (school blij!) en namen dan nog 1 extra kind mee, waarvoor we zelf een los zitje voorzagen (niet ideaal qua bescherming, maar beter dan niets...) Toen onze oudste wat ouder werd, mocht hij wel meerijden met andere ouders (gaven dan wel een zitje zonder rugleuning mee). Weet niet meer exact vanaf welke leeftijd we dat toelieten. Ik denk een jaar of vijf. Kan ook vier geweest zijn. (wij hebben kinderen die groot zijn voor hun leeftijd)
Ohh zoveel pagina's ga ik niet aan beginnen maar oké, dat is wat overdreven ja, maar ieder z'n eigen keuze hierin
Voor mij (en voor de wetenschap maar dat terzijde) is een goed stoeltje zo lang mogelijk achterwaarts gericht. Die stoel zet je écht niet even zomaar over (na 18 kg zijn ze niet met isofix) dus ik zou mijn kind dan in andermans auto in een minder goed stoeltje (want voorwaarts gericht) moeten laten zitten. Ik héb niet eens een voorwaarts gerichte stoel en op een willekeurige stoel van een ander zetten doe ik niet, want je weet nooit hoe oud die stoel is (max levensduur is 7 jaar) en wat ermee gebeurd is. Dus het wel/geen goede stoel speelt weldegelijk een rol. (Hoewel ik onze eigen Axkid Minikid in een boodschappenwagentje of in een Dacia Doodskist ook geen prettig idee vind. Dus wel/geen veilige auto speelt ook mee. Nou ja en de rijstijl dus en hoe diegene omgaat met verkeersveiligheid in z'n algemeen. Dus het gaat me niet alleen maar om het stoeltje inderdaad
Maar is het verkeer dan het enige waar je zo krampachtig mee om gaat? Er zijn toch nog veel meer risico's in het leven? Blijf je je kind daar ook zo lang mogelijk tegen beschermen? Ik bedoel, zwemmen, trampolines, speeltuinen in het algemeen, ziektes..... het is niet zo dat je kind nou perse alleen in het verkeer risico loopt om iets te overkomen.
De meeste ouders kiezen nog altijd voor vaccinaties bv, dat is toch niet ‘krampachtig’ omgaan met een risico? En zwemmen gebeurt hier ook echt niet zonder ons erbij als ze nog geen diploma’s hebben - en als ze die wél hebben, zal het ook nog wel even duren voor ik het volledig vertrouw. Dat heeft niet te maken met het wantrouwen van anderen, maar met het risico van zwemmen in het algemeen. Trampolines zelfde strekking; hier een elleboog uit de kom na 1x trampolinespringen met een vriendinnetje zonder dat wij erbij waren. Ik ben geen fan
Maar hoe wil je het doen, als je kinderen groter zijn en ze mogen van jou wel met iemand meerijden. Ga jij dan eerst met diegene meerijden om te kijken in wat voor een auto hij/zij rijdt, wat voor een rijstijl hij/zij heeft en of er een goed stoeltje er in zit? Begrijp mij niet verkeerd hoor, maar ik probeer jou te begrijpen waarom je hier zo aan vast houdt. Er kan nl altijd iets je kinderen gebeuren, buiten het meerijden met iemand om. Ze kunnen van de trap vallen, uit een klimrek vallen en bij het oversteken (ook op een zebrapad) door een auto of fiets aangereden worden. Of, bij kleintjes dan, overlijden door wiegendood (net als mijn dochter). Wat ik eigenlijk probeer te zeggen, is dat je niet alles onder controle kan houden en naar je hand kunt zetten. Sommige dingen overkomen je en daar kun je weinig of niets aan doen. En natuurlijk is het fijn als je kunt zeggen dat je er alles aan hebt gedaan om het te voorkomen, maar zoals in mijn geval wiegendood overkomt je en kun je niet voorkomen. Zoals ik eerder gezegd heb, voor nu kun je gewoon zeggen dat je je kind zelf vervoerd.
Was een vraag aan ts of vervoer jij je kinderen ook uitsluitend zelf? mijn punt was dat je gewoon niet alle risico's uit kunt sluiten in het leven. Even heel cru: ook in een achterwaartse stoel heb je geen schijn van kans als je door een vrachtwagen wordt geramd op volle snelheid.
Toen ze de leeftijd hadden van de kinderen van TS, vervoerden wij ze ook enkel nog zelf. Vanaf de basisschool veranderde dat geleidelijk.
Eens. Maar als je met 50/60 km per uur een boom of medeweggebruiker kopt heeft je kind in die achterwaartse stoel waarschijnlijk hooguit flink wat botsen en builen. In een voorwaarts gerichte stoel heeft een jong kind in zo'n geval grote kans op hersenletsel, interne bloedingen of zelfs de dood. (Overigens is maar 15% van de ongevallen een aanrijding van achter, en gelukkig meestal niet door een vrachtwagen want dan ben je er inderdaad geweest.)