Hoi allemaal Ik wist niet waar ik dit onderwerp kon plaatsen er is geen kopje voor relaties ofzo.. dus ik doe het hier sorry als hij verkeerd staat! Ik las straks een artikel over dat je relatie zo veranderd bij het krijgen van een 2e kind. Volgends dat artijel verlies je elkaar daan een beetje uit het oog en leef je langs elkaar heen. Veel stellen gaan uit elkaar wanneer het tweede kind nog jong is, als ik dat artikel dus moet geloven. Ik vroeg me af wat daar jullie ervaringen mee zijn? Wij zijn nu bezig voor een tweede maar die gedachte maakt me best angstig.. Wij hebben nu een hele goede , fijne relatie. We gaan af en toe nog met zijn 2e iets leuks doen en genieten daar ook echt van. Het lijkt me zo erg om zo langs elkaar heen te gaan leven, en uiteindelijk niet meer zo gelukkig met elkaar te zijn. Ben benieuwd hoe jullie dit ervaren
Met vier kinderen inmiddels leven wij niet langs elkaar heen. Doen juist veel leuke dingen nog samen! Maar wij hebben een fijne oppas, dus dat kunnen we ook doen. Vind goede oppas wel echt een must bij meerdere kinderen, zodat je ook af en toe nog wat samen kunt doen. Wij zijn super, super gelukkig met elkaar!
Eeeh, wij hebben er drie en zijn nog steeds zielsgelukkig met elkaar. De eerste paar jaar was het wel druk, masr nu ze allemaal zelfstandiger worden plannen wij ook meer tijd voor elkaar in. Gewoon een oppas inschakelen en lekker iets met z'n tweetjes doen. En het allerbelangrijkste is toch wel communicatie. Blijf lekker met elkaar praten. Over kleine dingen, maar ook over grote dingen en dat kan ook prima als je bijvoorbeeld ern boswandeling gaat maken met de kinderen.
Ik had het juist na de eerste dat het even wennen was als gezin en wij elkaar een beetje kwijt waren na de 2e wisten we wat de valkuil was en nergens last van gehad.
Hier toen de tweede een half jaar was in een pittige dip gekomen, gevoel van overspannenheid (combinatie van twee jonge kinderen hebben, drukke baan, huishouden, etc) Nooit herkent dat we ook relatieproblemen hadden: weinig steun etc. Toen de jongste twee en half was besloten te scheiden. (Vorig jaar dus)
Nee juist niet. Bij 1 kind prima relatie en na de 2e misschien zelfs steeds beter. Kinderen trekken met elkaar op waardoor je als ouders meer tijd krijgt voor elkaar. Ik dacht dat ze het altijd zeiden bij een 3e kind. ha ha. Volgens mij is het niet afhankelijk van een kind hoe je in je relatie staat.
Ik denk dat het niet uit maakt hoeveel kinderen als je relatie gewoon goed is. Wel denk ik dat kinderen (ongeacht het hoeveelste kind) problemen die er toch al waren naar boven kunnen brengen of versterken waardoor een relatie stuk loopt. Dan lijkt het misschien alsof dat komt doordat er een kind (bij) kwam maar feitelijk zat het gewoon al niet goed.
Niet teveel Facebook blogs lezen . En ja er zijn stellen die dit gebeurd maar dan zit de basis van vóór de kinderen al niet goed. Als je als stel alleen maar geluk ervaart op vakantie, restaurant of weekendje weg ga je het niet redden. Evenmin als je altijd in joggingbroek aan de slavinken zit. Elkaar het beste gunnen, oprechte interesse tonen en luisteren naar elkaar kost niks. Wel heel erg belangrijk. Ik zie teveel vrouwen wegzakken in de zorgrol en de man lekker op pad en stappen. Dat is niet elkaar het beste gunnen. Blijf gelijk aan elkaar, en dat gelijk zit niet in salaris, geld of avondjes uit of thuis blijven maar dat je beide oprecht met elkaar bezig bent.
De eerste vier jaar waren hier ook niet gemakkelijk... wennen aan de nieuwe gezinssituatie, slaapgebrek door nachtelijke voedingen of doorkomende tandjes of verkoudheidjes, daarnaast je werk, je huishouden etc. Nadat de jongste 2 jaar werd, werd hier ook alles rustiger. Kinderen worden zelfstandiger, spelen meer met elkaar etc Dus of het ligt aan een tweede kind krijgen, nee dat denk ik niet. Het ligt aan hoe je hier mee omgaat. Dus... niet bang zijn en gewoon lekker verder proberen v oor een tweede kindje
Onze relatie is alleen maar beter geworden sinds de kinderen Wij gaan niet veel uit met ons tweeen en hebben niet tot nauwelijks oppas Maar wij genieten enorm van het overdag papa en mama zijn, samen dingen doen, spelletjes spelen, en in de avond mogen we graag lekker samen hangen op de bank, ene keer een serie andere keer een film en soms gewoon lekker hangen en een goed gesprek hebben, soms bestellen we bij ons over de grens in Duitsland een lekkere biefstukmenu ( 7 km rijden ) en eten we dat thuis heerlijk samen aan tafel op met kaarslicht en maken we het ons zelf gezellig en soms duiken we gewoon heerlijk optijd het bed in om gewoon lekker tegen elkaar aan te liggen De echte dagjes uit met ons twee missen we niet, we leven voor zover ik in de gaten heb niet langs elkaar heen en zijn nog steeds een echte eenheid, Tuurlijk soms is het hebben van vier kinderen best even pittig en vooral in de perioden dat ze ziek zijn en snotteren en slecht slapen denken we sneller “ gauw op tijd het nest in want zo word er weer 1 wakker “ maar tot nu toe is alles nog mooi in balans
Hier 3 kinderen en het is wel een tijdje pittig geweest, maar dat kwam eerder door mijn PND dan door de kinderen an sich. En nu ik weer lekker in mijn vel zit en de kinderen weer wat ouder zijn is het vooral genieten. Ik zeg niet dat het altijd makkelijk is, maar dat hoeft toch ook niet? Ook daar kom je samen weer doorheen als je dat wilt.
Ik denk dat als je relatie goed zit het niet uitmaakt of je 1,2 of 5 kinderen hebt. Hier twee dochters van 16 maanden en 8 weken en ja dat vind ik echt zwaar. En ja we hebben niet alle tijd voor en met elkaar maar de momenten die je dan hebt, als niemand huilt, poept, blert etc , geniet je er meer van. Ook al is t 5 minuten lekker bij elkaar liggen of de dag doorspreken. Gekukkig hebben we 2 oma's die altijd willen en kunnen oppassen als we ergens heen moeten/willen.
wij zijn gescheiden toen de jongste nog 1 was. maar bij ons zat het achteraf al lang niet goed. bij ons heeft het ook niks met de kinderen te maken,
Het komt inderdaad niet door het tweede kind, een relatie zit al eerder niet goed en een pakketje stress/ werk erbij kan het natuurlijk wel 'over het randje' duwen. Bij ons helaas ook gebeurd, al zijn we nu inmiddels alweer een paar jaar ontzettend gelukkig met elkaar en weer 2 kinderen verder. (Yes we did it again ) We hebben toen we uit elkaar waren allebei aan onszelf gewerkt en dat heeft zn vruchten afgeworpen. Nu hebben we een sterke relatie. Makkelijk is het nog steeds niet (heb een leuke, maar moeilijke vent ) maar we weten nu veel beter naar elkaar te luisteren en de relatie is weer gelijkwaardig.
Je bent er zelf bij. Als je merkt dat de relatie minder gaat dan moet je daar op tijd aan gaan werken. Onze baby is nu 6 maanden. Wij zijn nog bezig om de juiste balans te vinden in werk/gezin/relatie/eigen tijd. Het is niet altijd makkelijk, blijven praten is de key.
Bedankt voor alle reacties! Heel fijn om te lezen dat het in de meeste gevallen allemaal goed gaat. Ik merk dat ik het toch best spannend vind allemaal nu we actief bezig zijn voor de 2e, en daardoor slaat de twijfel soms toe. Ik ga het proberen los te laten, we weten van te voren toch niet hoe het gaat lopen.. als we nog een jaar wachten voor een 2e zou het ook nog altijd mis kunnen gaan natuurlijk. Garantie dat het altijd goed blijft gaan is er toch niet.
Laat t los! Jullie zijn de enige die er wat aan kunnen doen als het minder lekker loopt dan je zou willen. Hier hebben we vooral na de eerste even wat moeite gehad met onze nieuwe rol en hoe je de aandacht onderling verdeeld. Daarna is het eigenlijk altijd wel goed gegaan. Toen onze dochter overleed zeiden ook veel mensen om ons heen dat dit vaak een reden was voor echtscheiding vanwege het verschil in rouwverwerking. Maar onze ervaring is dat, als je maar met elkaar blijft praten, je er echt wel doorheen komt, al gaat het dan wat moeizamer. We verwachten nu de 4e, ik zou niet weten waarom een kind een reden zou moeten zijn om uit elkaar te gaan. Als het goed is heb je dat kleintje samen in liefde verwacht...
ik hoor juist altijd dat het 1e kind de grootste verandering is, en dat elk kind daarna "gewoon" meegaat in de ritme van t oudere kind. maar je hoeft dan niet meer te wennen aan t feit dat je ineens een ouder bent en bepaalde andere verantwoordelijkheid ineens draagt enzo... deel eerdere meningen dat als je relatie al niet goed is om mee te beginnen, het krijgen van kinderen dit doorgaans niet verbetert...en juist dan (door slaapgebrek,stress,zorgen etc) word je met je neus op de feiten gedrukt... dus zolang jullie relatie goed zit zou ik me niet zo'n zorgen maken
Helemaal mee eens! Het is zeker pittig maar je bent er samen zelf bij om t leuk te houden. Juist genieten, samen met de kleintjes spelen en er op uit. En wij gaan geregeld samen uit eten of n nachtje weg om ook even aandacht voor elkaar als partners te hebben. Dus zeer zeler waar dat t soms zwaar is. Maar tis vooral genieten!!!
Met 1 kind en een partner die veel werkt is het al heel anders. Komt straks een 2de bij. Denk dat het heel belangrijk is om tijd voor elkaar vrij te maken zonder de kids. Quality time.... Een relatie houdt zichzelf niet in stand daar moet je ook voor werken.