Late reactie. Excuus. Ja ik maak het weleens mee. Niet vaak gelukkig want ik kan veel hebben maar als er dieren aan te pas komen dan draait 1) mijn maag meteen om en 2) maak ik me enorm veel zorgen over de toekomst Van de kinderen waarvan de dossiers op mijn bureau kwamen die ‘iets met dieren’ hadden gedaan, volgde later nog veel meer narigheid. Ik denk dat het stadium praten wel een beetje voorbij is als ik dit zo lees. In ieder geval het praten wat bij TS thuis aan de orde is. Ik zou een professional inschakelen en heel snel ook. Ja, er zijn wachtlijsten bij instellingen maar dit soort zaken ligt niet al te lang op de stapel denk ik. Hoop ik. Niet alleen aanmelden dus maar er constant achteraan gaan en niet afwachten tot ze ‘eindelijk’ aan de beurt is. Maarrr dat moet iedereen wel willen. Hoe denkt de moeder erover?