Afgelopen maandag hebben we te horen gekregen dat mijn schoonvader ongeneeslijk ziek is en waarschijnlijk niet lang meer te leven heeft. Nu moeten we onze zoon hier ook op voor gaan bereiden, want ik wil niet dat het ineens koud op z'n dak komt als het zo ver is. En natuurlijk voelt hij wel aan dat er dingen gaande zijn. Maar hoe vertel je in godsnaam aan een jongetje van 5 dat zijn geliefde opa dood gaat? Ik wil het ook niet te zwaar maken, maar het op een voor een kleuter begrijpelijke manier proberen uit te leggen. Maar hoe? Misschien zijn er meiden die hetzelfde hebben meegemaakt en tips voor ons hebben? Alvast bedankt! Groetjes, Willes
Heftig om mee te maken! Hier met overgrootoma gewoon heel eerlijk gezegd: oude oma gaat dood. Kreeg natuurlijk meteen de vraag waarom dan? Ook daar eerlijk antwoord op gegeven, want in ons geval was haar lijf op, hart slecht etc. Hebben alles heel open en eerlijk verteld. Waarbij de oudste met vragen kwam en wij die ook weer beantwoorden. Maar ligt ook heel erg aan het kind hoe je zoiets kan brengen. Onze dochter wil gewoon eerlijk alles weten en kan daar ook prima mee omgaan. Zodra je om dingen heen gaat draaien voelt ze dat aan en merk je dat het niet 'ok' is. Zo zei ze ook 'als je oud bent ga je dood hè', waarop wij eerlijk gezegd hebben dat bijna iedereen het allerliefste heel oud doodgaat met een gezond en goed lijf, maar dat het soms niet zo is en jonge mensen ook dood kunnen gaan. Voor sommige kinderen is dat heel beangstigend, onze dochter kon dat prima handelen ('o ja als je heel ziek wordt en de dokter je niet beter kan maken of als je een erg ongeluk krijgt'). Kijk dus goed naar jullie zoontje en handel daarnaar.. Soms is het beter niet alles te zeggen, maar bij ons zou dat bijvoorbeeld averechts werken. Heel veel sterkte voor jullie allemaal deze komende tijd..
Twee mnd geleden is mn kleine nichtje overleden, ze is 1 mnd oud geworden. Mn dochter van 5 jr was zich heel bewust van de zwangerschap en de geboorte van haar nichtje. Toen moesten we vertellen dat haar nichtje erg ziek was......we hebben het gewoon oprecht verteld en toen we wisten dat ze bijna overlijden zou hebben we dit ook verteld. Je nichtje is zo ziek dat ze echt niet meer beter kan worden en dat ze waarschijnlijk dood zal gaan. Mn dochter kwam met hele simpele kindervragen, waar gaat ze dan naar toe als ze dood gaat? Wat mij het meest is bijgebleven is hoe eenvoudig en accepterend mijn dochter met het overlijden is om gegaan. Ik had me vooraf wel wat zorgen gemaakt over de begrafenis. Ik had mn dochter ook wel vooraf verteld dat haar nichtje er nu anders uit zag, wit en koud. Eenmaal bij mn zus thuis wilde mn dochter zelf graag haar nichtje zien......(slik denk je als moeder).....maar ach, mn dochter keek en zei gelijk ze is nu net een pop, mag ik haar aaien? Ja natuurlijk mag dat. Even later zei ze, ze was inderdaad wel koud hoor. ik heb geprobeerd uit te leggen dat het lichaam begraven werd maar dat de ziel/geest in de hemel is. Dit is je lichaam.....armen, benen, hoofd ect en jij bent degene die zorgt dat je oogjes open gaan. Nou die hele uitleg is niet begrepen zie hieronder Zo lief, na de begrafenis bracht ik mn dochter op bed en dan bidden we altijd samen. Opeens onderbreekt ze me en zegt heel serieus: Here Jezus, nichtje ligt in een gat tussen allemaal bordjes (grafstenen). Daar moet U even heel goed zoeken want dan kunt U nichtje meenemen naar de hemel. En o ja, als nichtje een sterretje wordt, wilt U er dan voor zorgen dat ze niet naar beneden valt? Anders gaat ze weer dood. Amen. nou hier had ik niets meer aan toe te voegen! Kinderen kunnen met overlijden van dierbaren veel beter om gaan dan wij meestal van te voren bedenken. Sterkte!
Volgens mij hebben ze hier ook lees en leer boekjes over (keer gezien in de boekwinkel) misschien heb je hier iets aan? Zelf heb ik er gelukkig nog geen ervaring mee, het lijkt mij heel erg moeilijk en denk dat ik zeker wel even tussen de boekjes zou kijken. Sterkte
Bedankt voor jullie reacties. Ik ga het hem vanmiddag vertellen. En maar gewoon eerlijk zijn, dat opa heel ziek is en dat de dokter hem niet meer beter kan maken enz. Ik ga ook eens kijken voor zo'n boekje denk ik. Dat kan misschien voor een kind wel verhelderend.
Ik denk in ieder geval zo eerlijk mogelijk zijn en hem bij zoveel mogelijk betrekken. Laat hem ook vooral zijn vragen stellen. Oja en hij mag best zien vind ik als je verdrietig bent. Sterkte verder in deze heftige periode!
Ik heb hier ook een topic aan gewijd eerder, mijn meisje was alleen bijna drie. Wij hebben er voor gekozen niet rechtstreeks te vertellen dat oma dood zou gaan. Ik vond het te verschrikkelijk als ze hier steeds vragen over zou gaan stellen, aan oma zelf bijvoorbeeld. Of als ze zich vooraf erge zorgen zou gaan maken. Ik weet niet of een kind dat nou vooraf moet weten - al snap ik je gevoel dat het niet als een verrassing moet komen, zo voelde ik dat ook vooraf! Wel heb ik steeds verteld dat oma heel ziek was, heel oud, en later dat ze heel moe was van het ziek zijn - toen ze er echt slechter bij begon te liggen. We hebben ook verteld dat ze niet meer beter kon worden. Tegelijk heb ik meer casual wel eens verteld dat dieren dood gaan als ze heel oud zijn, of ziek, naar aanleiding van (eerst) een dood vliegje, maar ook over andere dieren verteld. Achteraf - we waren erbij toen ze overleed, dat liep een beetje raar - hebben we dus verteld dat ze dood was gegaan en gedaan alsof dat heel gewoon was, wel verdrietig, maar niet eng of naar. Ik heb de kwartjes wel zien vallen bij haar, terwijl ik die dingen vertelde. Ze had ook vragen tussendoor, of wij ook oud waren, als ze een beetje ziek was of ze ook in het zh moest zijn, dat soort vragen. Dan vroeg ik ook steeds of ze bang was dat wij ook niet meer beter zouden worden (vooraf), dood zouden gaan (achteraf), of dat zijzelf dood zou gaan, en ik zei natuurlijk steeds dat we niet dood zouden gaan en zij ook niet, al vroeg ze dat niet expliciet. Of dat ze niet zo erg ziek was en gewoon weer beter zou worden. Sterkte ermee!
O ja, ik heb ook iets geprobeerd met lichaam en geest, sloeg echt niet aan. We hebben in het midden gelaten waar oma's lichaam naartoe ging, gelukkig "pikte" ze dat. We hadden een crematie, maar tijdens de afscheidsdienst heeft ze geloof ik "gemist" dat oma daar nog lag, in die kist
Nou, gisteren erover gehad met hem. Heb het zo verteld dat opa heel ziek is en de dokter hem niet meer beter kan maken. Waarop hij de vraag stelde:"gaat opa dan dood?" Dus heb ik eerlijk geantwoord met ja, alleen dat we niet weten wanneer. Toen zei hij verdrietig dat hij opa dan wel heel erg gaat missen. En 5 minuutjes later was hij gelukkig weer vrolijk aan het spelen. Verder heeft hij niets meer gevraagd, maar ik denk dat dat nog wel gaat komen. En dan krijgt hij uiteraard gewoon eerlijk antwoord. Groetjes, Willes
Er zullen inderdaad vanzelf wel vragen komen. Voor 'straks' kan het ook heel fijn zijn om samen met je zoontje een herinneringen boek te maken. Ik kwam deze site tegen: In de Wolken » Rouwinfo » Kinderen » Boeken voor kinderen daar kun je wellicht wat ideeën uithalen als je voor nu een boekje zou willen. Ik vind zelf 'kikker en het vogeltje' wel goed omdat dit het vrij luchtig houdt. Er is geloof ik ook een filmpje van, dat kun je wellicht op youtube terugvinden. Sterkte trouwens in deze moeilijke periode...
Hier hebben we een gisteren overleden opa en een 5 jarige. Ze wist dat hij heel oud was en dat dan op een gegeven moment je lijf het niet meer doet en dat je dan dus dood gaat. Toen ik haar gisteren uit school vertelde dat hij inderdaad dood is, was ze heel stil en kwamen daarna de vragen als kunnen je ogen niet meer kijken dan en kan je niet meer praten. En waarom is Sinterklaas dan nog niet dood? Ik heb alles gewoon verteld hoe het is (ok, behalve van Sinterklaas dan). Ze heeft hem ook gezien en heerlijk met haar broertje naast opa zitten spelen, heb het ook niet moeilijker gemaakt dan het is. Ze vond het wel leuk dat ze nu won met een spelletje..... Kinderen zijn daar heel flexibel in, de uitvaartonderneming neemt morgen ook boekjes voor de kinderen mee maar dat is meer voor achteraf. Deze dame gaf ook aan dat je het beste in het tempo van het kind zelf mee kan gaan en gewoon zeggen hoe het is. Sterkte!