Ik zou het ook blijven stimuleren. 1x kijken is natuurlijk ook spannend. je kent nog niemand... als je wat vaker bent geweest - als is het maar 3x dan leer je de kinderen een beetje kennen en zij jou - en is dat aspect niet meer zo nieuw. Het sociale aspect van een georganiseerde sport of hobby vind ik minstens zo belangrijk als het fysieke deel.
Maar naar een sportclub is echt zoveel meer dan alleen het bewegen: Het functioneren in een team, omgaan met winst en verlies, omgaan met feedback krijgen op je eigen prestaties. De eerste stappen naar zelfstandigheid: kamp, toernooien, samen naar training fietsen. Nog later: bardiensten, zelf een wedstrijd fluiten, zelfstandig dingen organiseren. Ik vind het gewoon heel fijn dat mijn kind deel uit mag maken van de vereniging en daar vanalles kan leren, op een ongedwongen en sportieve manier.
Maar sport is ook weer breder dan teamsport. Mijn jongste zit op twee sporten, maar beide geen teamsport, de oudste doet een teamsport en een individuele ‘sport’, heel veel van de dingen die jij beschrijft gaan dan dus niet op.
Dat is precies mijn referentiekader om sport niet te verplichten. Bij ons op school wordt veel buiten gespeeld en gegymd en op vrije (mid)dagen en weekenden zwemmen we buiten, doen we allerlei klimparcoursen, fietsen, wandelen en gewoon eindeloos in speeltuinen ravotten. De meiden zijn helemaal afgetraind haha. Maar idd ik zie weinig gezinnen die zo veel buiten zijn.
Ik vind een teamsport een must. Niet zo zeer voor de beweging (ook wel natuurlijk), maar ook het sociale aspect, rekening houden met elkaar, vriendschappen sluiten, leuke dingen doen met het team, afspraken nakomen, sportiviteit etc. Mijn dochter hockeyt ook 3x per week en daarnaast tennist ze. Toen ze haar zwemdiploma’s had wilden we hier in de omgeving proeflessen gaan volgen (dat mag hier 3x per sport), maar tijdens de eerste hockeyles was het al duidelijk, Mijn dochter is ook heel zacht, afwachtend en vindt veel dingen spannend, maar tegenwoordig zie je daar op het hockeyveld niets van terug! Met zoveel zelfvertrouwen loopt ze over dat veld. En ondanks dat ze weer in een nieuw team zit, is aanstaande vrijdag al het eerste uitje met het team, dus de leuke sociale dingen gaan ook weer door.
Ik vraag me wel af waarom je een kind zou 'dwingen' iets te doen wat hij/zij niet leuk vindt? Niet specifiek in het geval van TS, maar in het algemeen. Heel veel dingen die je bij een teamsport leert, kun je ook op andere dingen leren. En voor sommige kinderen is school (wat ook heel sociaal is en waar heel veel van die dingen ook terugkomen) - en soms daarna ook nog BSO (waar hetzelfde voor geldt) - al super intensief. En beweging kunnen ze op andere manieren krijgen (individuele sport, BSO, scouting, als gezin, enz.), waarbij een individuele sport ook bv. het verlies-winst aspect bevat. Wat blijft er dan nog over wat een teamsport daadwerkelijk onmisbaar maakt? Zelf heb ik altijd aan een teamsport gedaan en hoewel in dat super leuk vond, heb ik niet het idee dat mijn kind zonder teamsport echt iets mist. Ook bij individuele sporten en scouting doe je dingen samen, heb je allerlei extra activiteiten, enz. En ook zonder al die dingen kun je je volgens mij prima ontwikkelen.
Dwingen zou ik een kind nooit, maar wel laten uitproberen. Kinderen leren andere dingen op een sport, maar ook op de scouting idd. BSO en school weer op een andere manier. Ik vind het belangrijk dat mijn dochter ook een kring buiten school opbouwt, ook vriendinnen heeft buiten haar vaste cirkel, Het rekening houden met teamleden, omgaan met verlies of juist met winst, beleefdheidsvormen, verantwoordelijkheid nemen, samenwerken, doorzettingsvermogen en er zullen er nog meer zijn. Ik zie het ook aan neefjes en nichtjes die op pianoles zitten of helemaal geen extra activiteit dat hun wereldje wel erg klein is. Maar ik zou ze nooit dwingen.
Dwingen is een groot woord, maar stimuleren, proberen te verleiden om het te gaan proberen, dat wel. Net zoals mijn kinderen groente en fruit “moeten” eten. Duw ik dat dan iedere dag met een trechter door hun keel? Nee natuurlijk niet, de een heeft liever sochtends banaan en de ander houdt van savonds een bakje druiven, dat mogen ze zelf kiezen. Maar helemaal geen fruit is geen optie. Zo is het met alles in de opvoeding toch? Je stelt een aantal grenzen en daarbinnen geef je je kind de vrijheid om het zelf in de vullen. Stel mijn kind zou na 4 jaar sport A er helemaal klaar mee zijn , nou dan gaan we kijken naar sport B of C, maar niets doen en bankhangen (wat mijn 11 jarige nu het liefst zou willen) is geen optie. En natuurlijk mag dat ook heel breed zijn: scouting, freerunnen, boulderen, dammen, you name it. Een teamsport of een sport bij een actieve vereniging zou wel mijn voorkeur hebben, vanwege het fijne netwerk wat je eraan over houdt. Mijn zoon begint te puberen en dan is thuis stom en school is stom, maar de vereniging is een fijne veilige plek om dingen te ondernemen en leren.
Nu nog wel maar straks zijn ze puber en krijg je ze niet mee. En dan zit sporten niet in hun systeem en zullen ze bij een eventuele teamsport moeilijker aansluiting vinden bij een team dat allang samen is of een individuele sport waar leeftijdsgenoten al veel ervaring hebben. En teamsport is inderdaad niet voor ieder kind weggelegt, mijn oudste zit op dansen en paardrijden. Maar ook daar gaat ze mee op kamp, zijn er activiteiten etv Bovendien is het juist zo fijn dat ze ook eigen dingen zonder het gezin doen
@cowgirl80: Voor groente en fruit is alleen geen goed alternatief, voor een teamsport wel, vind ik dan tenminste. En stimuleren zeker, mijn reactie was meer op dat het een must is ed. Ik heb overigens helemaal geen netwerk over gehouden aan de teamsport die ik jaren heb beoefend, mijn man ook niet. Het biedt dus geen garantie. @sidmick: Mijn puberdochter moet gelukkig iedere dag 2x bijna 3 kwartier fietsen naar school, beweging krijgt ze dus meer dan de jongste. En ze is net begonnen met een teamsport; ze hebben meerdere teams, waarbij ook een team met kinderen met weinig/geen ervaring of gewoon minder sterk er in en de teams wisselen daar ieder jaar enigszins in samenstelling, ik geloof dus dat het wel goed komt.
Hier is teamsport ook de voorkeur, wij doen allemaal aan voetbal en leven zowat op de vereniging.. Ik, mijn man en de twee jongens voetballen allemaal, we zijn vrijwilliger en daarnaast gaan we ook bij andere teams vaak kijken.. Als tip zou ik meegeven om te kijken wat vriendjes/vriendinnetjes van school doen. Als ze al iemand kent bij die sport is het mogelijk leuker dan helemaal alleen binnenstappen.. En daarnaast een aantal lessen volgen in plaats van 1x proberen.. Maar als ze echt niet wil, dan over een half jaar weer iets proberen.. Uiteindelijk vind ze vast wel iets wat past
Voor groente en fruit kun je een vitaminepil nemen als alternatief.. en er zijn genoeg mensen die ongezond eten, dus er zijn blijkbaar genoeg ouders die dat niet verplichten. Ik vind groente en fruit en sport gezond, dus ik zal er alles aan doen om dat bij mijn kinderen te stimuleren. Het hoeft van mij ook niet perse een teamsport te zijn he? Ook bij de scouting kun je bewegen, vanalles leren en organiseren en zelfstandig worden. En qua netwerk: het levert je in elk geval een netwerk in het “nu” op en hoelang dat houdbaar is, tja dat verschilt. Ik ben ook 1 van de weinigen die 0 netwerk aan zijn studententijd heeft overgehouden je moet het net treffen.
@cowgirl80: Ik zie een vitaminepil als aanvulling, niet als vervanging. Groente en fruit bevat ook vezels ed, een pil niet. Brood ed natuurlijk wel, maar ook weer veel andere dingen. Voor mij dus toch echt anders dan teamsport vs individuele sport/iets als scouting ed. Net als jij dus eigenlijk. Mijn reactie/vraag was dus meer gericht op mensen die echt specifiek teamsport noodzakelijk vinden. (Ik betwijfel overigens of gezond eten belangrijk vinden en dat stimuleren altijd leidt tot gezond eten… Als ik dan weer mijn puberdochter aan mag halen; die heeft een grote voorkeur voor zoet en vet eten. Daar heb ik helaas niet zo heel veel invloed op, op die voorkeur dus, wel op wat er in huis is en ‘s avonds op haar bord beland ed.) Maar ik houd er over op, wil het topic niet kapen.
Als dat bij jouw kind past is dat prima, voor mijn kind ( oudste) omschrijf je net de hel. Je kunt je kind stimuleren, oudste heeft echt wel een aantal proeflessen van sporten gehad, maar verplichten vind ik te ver gaan.
Hier ook! Dochter heeft deze vakantie haar C diploma gehaald dus nu tijd voor een andere sport. Ze weet nog niet precies wat ze wil dus zaterdag gaat ze proef voetballen bij de mini's, woensdag gaat ze een lesje kickboksen (dat vind ze zeker leuk want kent ze al van mij en haar broer) en vrijdag gaan we een proefles dansen. Ze mag 2 dingen kiezen om te blijven doen of we zoeken hierna weer verder als toch niets leuk blijkt. Maar 1 sport moet.
Vraag ik me af.. mijn dochter turnt, dus ook individuele sport, maar ik kan alles wel afvinken wat er genoemd wordt. Op het zelf naar trainen fietsen na dan want dat is te ver in onze situatie.
Mijn dochter turnt ook, daarbij is geen sprake van functioneren in een team (niet zoals bij voetbal en hockey althans, maar in de turnzaal ben je natuurlijk ook niet alleen) en omgaan met winst en verlies (al hebben ze geloof ik één keer per jaar onderlinge wedstrijden, maar dat vind ik echt anders dan wekelijks een wedstrijd), feedback krijgen ze natuurlijk wel (maar op school ook), kamp hebben ze niet, toernooien net zo min, zelfstandig naar de training fietsen is hier te ver en er komen geen kinderen uit onze buurt, dus samen gaat al helemaal niet op (bij mijn dochter die op een teamsport zit ook niet trouwens), bardiensten, wedstrijden fluiten en zelfstandig dingen organiseren kennen ze daar niet. Kortom: heel veel niet en een paar dingen wel in ons geval.
Mijn dochter turnt ook wedstrijden (als er geen corona is dan), dus dan heb je wel winst en verlies. Daarbij gaan ze in haar leeftijdsgroep vanaf dit jaar in teams de wedstrijden turnen (naast een individueel klassement). Ook doen ze met een team mee aan groepsspringen. En je staat toch ook niet alleen in de zaal de trainen? Je bent daar met een groep en met die groep doe je wekelijks trainingen. Als je een sport doet zonder wedstrijdelement, tja dan komen er veel aspecten niet aan bod.
Tuurlijk, het kan ook. Ik ken ook kinderen in de selectie, die hebben wedstrijden, maar de recreatieve groepen hebben dat (hier) niet. En als ik hier kijk naar de verhouding recreatief-selectie, dan geldt voor de meeste kinderen bij die vereniging dat ze geen/amper wedstrijden turnen. Mbt samen in de zaal, dat schreef ik al. Maar samen iets 'naast elkaar' doen, vind ik zelf wel echt anders dan als team iets doen. Neemt dus niet weg dat ik turnen niet minder vind dan bv. voetbal oid, wel ánders.
Ik zou mijn kind echt niet gaan dwingen om op een sport te gaan en al helemaal niet verplichten. Je kan het stimuleren maar als een kind toch niet wil houdt het toch gewoon op, kom op zeg, ze moeten al zoveel en dan zouden ze dit ook nog tegen hun zin moeten doen. Hier heeft de jongste een aantal weken terug eens een proefles dansen gedaan en ze vond het afschuwelijk en ze zei letterlijk, dit past gewoon niet bij mij, moet ik haar dan gaan dwingen om het een volgende keer nog eens te proberen? Ze zit op handbal en dat is meer dan genoeg en stel dat ze daarmee zou willen stoppen dan zou ik dat jammer vinden maar ik zou mijn kind nooit gaan verplichten om dan maar een andere sport te zoeken.