Hier verplicht ik een team-activiteit niet, maar het mág natuurlijk wel als ze dat zouden willen. Ze zitten op turnen, geen teamsport dus, spelen geen wedstrijden etc, maar turnen natuurlijk wel samen met andere leeftijdsgenoten. Qua muziekles zitten ze wel in een orkestje, naast de individuele lessen, dat is wel een beetje een ‘team’ natuurlijk - en daarbij horen ook concerten. Maar geen competitie, en daar ben ik wel heel blij mee eigenlijk. Oh en ze zwemmen allebei, ook met leeftijdsgenoten, maar geen team en geen competitie. Gewoon leuk samen bewegen en ondertussen nog beter leren zwemmen ook
Maar jouw kind zit toch ook al op een sport? Dan vindt ik het logisch dat ze niet perse nóg iets moeten doen. Dwingen of verplichten schiet z'n doel vaak voorbij, maar ik zou mijn kind wel dwingen om op zijn minst te onderzoeken of er een sport is die bij je past. En dus ga ik niet akkoord met bij voorbaat al niet willen proberen. Als ze een proefles doen en ze zeggen meteen nee dat is niks voor mij, oke prima. Dan proberen we wat anders. Er is heus een sport of hobby die wel bij ze past.
Ja zo denk ik er ook over. Ze "moeten" hier wel iets doen en bij voorkeur een sport, maar als ze liever muziekles krijgen of op scouting willen, ook prima. Teamsport is helemaal mooi meegenomen, niks doen vind ik niet echt een optie. Ze hoeven uiteraard geen dingen te doen die ze niet leuk vinden, maar als je het niet probeert weet je ook niet of je het leuk vindt of niet. De jongste heeft net een jaar niks gedaan en sloot zich alleen maar op op zijn kamer, dus die moest van ons toch echt weer op een sport. Hij is nu 4x geweest en vindt het weer erg leuk, maar als ik niks zou zeggen zou hij alleen maar gamen en dat vind ik echt geen optie. Kan me best voorstellen dat het anders is als je kind de hele dag buiten speelt, maar dat blijft natuurlijk niet zo en ze leren zo veel met een teamsport.
Dat laatste denk ik ook. Er zijn werkelijk zoveel verschillende sporten dat ik mij niet kan voorstellen dat je helemaal niks leuk vindt.
Hier niet gedwongen, wel gestimuleerd nadat hij klaar was met zwemmen. (a,b en c). Hij wilde wel voetballen maar was niet enthousiast. De trainingen vond hij leuk maar wedstrijden niet. Hij stond meer te dromen dan dat hij actief was dus zijn we er al snel mee gestopt. Een jaar daarna is zijn liefde voor fietsen gaan groeien, mountainbiken en wielrennen. Hij is nu 9 en fietst elke week mijn zijn opa 40 km in het weekend. Als hij het leuk blijft vinden, en gemotiveerd is, maken we hem lid van een club. Daarnaast scouting, waterscouting (zeeverkenners) maar dat is niet echt een sport. Dat is 1 keer per week op zaterdag 2 uur.
Ik vind het belangrijk dat ze iets doen in een andere omgeving waar ze dagelijks mee te maken hebben. Andere kinderen, andere activiteiten, andere mensen. Ik zie dat echt als verrijking. Ik heb dat in mijn jeugd veel minder gehad (ik ging op paardrijden toen ik al 10 was) en ik denk dat het voor de zelfstandigheid en het omgaan in nieuwe situaties echt goed is dat ze iets naast school doen. Mijn jongste had ook geen idee wat hij wilde doen. Ja, tennis had hij bedacht, maar hij heeft therapie voor zijn motoriek en zijn therapeute raadde balsporten af. Ook teamsporten bij voorkeur niet, omdat het teamresultaat dan wel heel erg af zou hangen van hem en dat is ook niet motiverend, dat jij er elke keer verantwoordelijk voor bent dat het niet gaat op het veld. Op een gegeven moment was hij op youtube filmpjes tegengekomen van freerunnen. We stelden voor dat hij dat zou proberen, maar dat vond hij spannend. Toch proefles aangevraagd en vanaf de eerste seconde had hij de smaak te pakken. Hij stelde zichzelf voor, deed goed mee met groepsactiviteiten en oefeningen in 2-tallen. En nu is hij teleurgesteld dat hij niet kan vanwege een kinderfeestje. Dus waar hij eerst ook wat sociale angst had, was dat direct over. Misschien een idee om ook eerst wat filmpjes op youtube te laten zien? Jammer dat de Olympische Spelen voorbij zijn. Daar had mijn oudste veel aan om te kijken wat voor sporten er nu allemaal zijn. Die had toen voor hockey gekozen en gaat nu heel enthousiast zijn 4e jaar in.
Ik wil wel dat ze iets gaan doen na het behalen van hun zwemdiploma. Het hoeft geen sport te zijn maar scouting ofzo vind ik ook prima. C wilt graag op paardrijden en N roept al de hele tijd dat ie wilt voetballen. Dikke prima.
Mijn eerste reactie is niet dwingen, maar hier zou het echt geen optie zijn om niet te sporten. Mijn zoontje is grofmotorisch best zwak en heeft weinig spierspanning. Hij moet extra hard trainen om dezelfde doelen te behalen als leeftijdsgenootjes. Sport helpt hem echt om zijn lichaam sterker te maken en er meer controle over te krijgen. Hier is teamsport daarentegen wel afgeraden omdat hij daar voorlopig echt op zou vallen (en dat niet door zijn uitmuntende prestaties). Dat is voor mij een reden dat sport wel verplicht is, hoewel wij in het weekend ook nog vaak uren gaan wandelen, fietsen, naar de speeltuin, zwemmen etc, vind ik die externe motivatie wel belangrijk. Het hangt dus ook wel van je kind af. Als jij denkt dat sport voorlopig echt niet nodig is en er ook geen reden voor is net als bij mijn zoontje, kun je natuurlijk ook tot bijvoorberld de kerst afwachten en het dan nog eens bespreken. Als mijn zoontje met zijn huidige sport zou stoppen zou ik kijken naar proeflessen van allerlei soorten sporten of inderdaad filmpjes. Ik kan intussen ook wel een beetje inschatten wat hij wel of niet leuk zou kunnen vinden. Ik vind muziekles of tekenles bijvoorbeeld wel eens alternatief als er niet meer speelt net als bij mijn zoontje.