Dat is nou eenmaal de wettelijke regeling, zorgverlof valt onder bijzonder verlof. Wij hebben gewoon altijd vrij genomen of ouderschapsverlof.
Ik heb tot nu toe steeds vrij genomen. Mijn nieuwe baas gaat nu uitzoeken hoe het bij ons zit met calamiteiten- en zorgverlof, maar voorlopig heb ik nog dagen zat, dus neem ik liever vrij (en krijg ik dus doorbetaald). Soms kan ik ook vanuit huis werken, maar alleen als mijn dochter niet te ziek is, anders kom ik toch nergens aan toe.
Ik werk op een kantoor, en ook daar doen we het nieuwe werken. Dus mocht het nodig zijn kan ik thuis werken bij ziekte of mijn uren bijvoorbeeld in de avond maken (want met een ziek kind werk je toch wat minder effectief). Maar dan moet ik wel mijn gehele agenda (vaak vol met afspraken) omgooien en betekend dat drukte op andere dagen. Als manlief thuis is, of ik kan een andere oppas regelen dan zou niet thuis blijven van mijn werk. Ik vind het overigens NOT done om steeds vrij te nemen als je kind ziek is (mits het om "normaal" ziek zijn gaat). Je hebt ook nog een vent. Kijk af en toe een keertje moet kunnen hoor, dat snapt iedereen. Maar in bepaalde gevallen moeten je collega's alles maar oplossen als jij onverwachts vrij bent.
Dat is wellicht zo,maar het ligt er denk ik ook wel heel erg aan hoe je werkgever zich opstelt. Ik heb 2 x een kind in het ziekenhuis gehad, de 1e keer oudste met ontsteking in haar darmen (heel naar) en de 2e keer jongste ivm ernstige reflux klachten. In beide gevallen was er sprake van pijn en ellende. Dan is het toch onmenselijk om te stellen dat het ziekenhuispersoneel wel voor je dreumes/baby kan zorgen? Ik hoefde niet eens te vragen hoe en wat,mijn manager had de aanvraag voor zorgverlof al geregeld toen ik ophing.
Hier wilde ik laatst een vrije dag opnemen toen dochter was uitgedroogd maar toen zei mn bazin nee hoor dat hoeft niet valt gewoon onder zorg verlof
Als mijn dochter ziek is, hangt ze direct aan mij. Op mijn vorige baan had ik echt geen vrij gekregen. Deze is wat makkelijker gelukkig. Moet er niet aan denken dat als dochterlief in zkh ligt, ik gewoon kan gasn werken. Brr!
Ik vind het ook onmenselijk,.maar dat zijn/waren meerdere regelingen binnen de wetgeving. Alsof het menselijk is dat de ouders van een prematuur kind dat voor zijn leven ligt te vechten geen seconde langer verlof krijgen tov van een gezond kind dat in zijn wieg ligt te slapen? Voor de moeders is dat gelukkig nu (pas!) veranderd, maar voor de vaders niet. Dat is pas onmenselijk, maar is nou eenmaal de wet. Overigens betekent dat niet dat je dan moet gaan werken, alleen dat de werkgever die tijd niet hoeft te bekostigen. En dat lijkt me ergens ook logisch.
Dit dus. Wat je als mens belangrijk vindt, is uiteraard niet wat dat voor een bedrijf is. Geweldig als je een baas hebt die je meer geeft dan wettelijk voorzien, maar je kan anderzijds ook niet verwachten dat een bedrijf je tot in het extreme 'sponsort'. Verlof nemen kan altijd hè.
Ik vind dat dus ook onmenselijk. Vond het ook altijd bizar dat ouders van premature kinderen geen extra verlof kregen, goed dat dat nu eindelijk wel geregeld is. En prima als je regelingen weet te treffen met je baas op andere manieren, maar bij ziekenhuisopname zou je altijd bij je kind moeten kunnen zijn. Dat is met ouder(s) erbij al heftig genoeg voor een kind. En dat je dan geen zorgverlof zou kunnen krijgen omdat ziekenhuispersoneel voor je kind zorgt: dan heeft je werkgever wel een heel enge/beperkte opvatting van zorgverlof. Er zijn er gelukkig genoeg die dat anders regelen en de wet dus wel zo opvatten dat dit onder zorgverlof valt.
Maar zo is het momenteel ook helemaal niet. Je hebt nu recht op 2 weken betaald zorgverlof en 3 maanden onbetaald. Dus werkgevers hoeven helemaal niet tot in het oneindige te sponsoren.
Vanuit de ondernemers gedacht snap ik het wel hoor. Het gaat niet om het wel of niet vrij geven aan de ouder om bij zijn kind te zijn, maar om het betalen van deze tijd. Volgens mij kan de werkgever zich niet verzekeren voor de tijd dat zijn werknemer besteedt aan haar/zijn zieke kinderen. Deze tijd en de vervanging voor de afwezige werknemer wordt dus door de werkgever betaalt. Dan is het ook logisch dat bedrijven niet happig zijn op het aannemen van mensen met jonge kinderen, dan kun je vrijwel zeker die 2 weken zorgverlof per jaar bij je loonkosten bijplussen. Zorgverlof is in het leven geroepen al bijzonder verlof om te kunnen zorgen voor een gezinslid op het moment dat niemand anders dat kan. Dat is de wettelijke regeling. Gelukkig zijn veel werkgevers flexibel in het interpreteren hiervan, en het zou me niet verbazen dat deze flexibiliteit vooral bij overheid zit. Een privé ondernemer voelt dit namelijk direct in zijn eigen zak en niet alleen in de begroting.
Voor kleine ondernemers snap ik die moeilijkheid ook best, maar ook dan moet je er volgens mij wel samen uitkomen. En we zouden het ook anders kunnen regelen natuurlijk, meer een solidariteitssysteem waarbij we als maatschappij en werkgevers allemaal bij elkaar geld in een zorgverlofpot stoppen en werknemers daarvan doorbetaald worden. Je hoeft maar creatief te zijn om dat beter te regelen En je kunt eea ook nog verbeteren door de opvang beter te regelen. Dat kids met koorts die prima in staat zijn om te spelen, wel naar de opvang kunnen bijvoorbeeld. Onze oudste had veel oorontstekingen en daarbij altijd hoge koorts. Op een KDV waren we ernstig in de problemen gekomen, omdat ze dan niet had mogen komen, (maar we wel hadden moeten betalen), terwijl ze voor andere kinderen totaal geen besmettingsrisico meenam. Onze gastouder vond het nooit een punt dat ze kwam en Thirza was daar altijd beter in haar hum dan vanwege de afleiding van de andere kinderen. Maar ik zie vaak ook dat grote bedrijven er heel moeilijk over doen juist. Terwijl meneer de CEO dan bakken met geld vangt die vele malen hoger zijn dan de kosten voor zorgverlof binnen zo'n bedrijf dan ooit zullen zijn, want lang niet alle ouders van jonge kinderen gebruiken dat zorgverlof. Neem mijzelf: ondanks alle ziek-zijn van Thirza heb ik in 4 jaar tijd slechts 2 dagen zorgverlof opgenomen bij mijn baas. Mijn man geen enkele dag. Of neem de mannen van wie de partner de fulltime zorg voor de kinderen draagt. Enz enz.
Nee, maar 2 weken is ook al veel voor een kmo. En overigens: prijs jullie gelukkig dat dat in Nederland kan! In België heb je enkel recht op 5 dagen onbetaald verlof. Meer is een gunst van de werkgever, geen recht.
Ik zit toevallig nu thuis met een kind met acute lymfeklier ontsteking. Mijn man en ik werken beide op kantoor, de jongens gaan naar het kdv. Mijn jongste is nu zo ziek dat wegbrengen echt geen optie is, hij wil papa of mama. Doorgaans proberen we het zo goed mogelijk te combineren, mijn man en ik, zodat mijn werkgever niet continu de dupe is van mijn zieke kinderen. Als mijn man enigszins thuis kan werken/blijven dan doet hij dat, zo niet dan ik. Naast het financiele plaatje voor de werkgever kun je ook bedenken dat jouw werk blijft liggen of jouw collega's harder moeten werken om jouw werk te doen. Ik voel mij best schuldig als ik moet bellen omdat een van de kinderen ziek is en ik niet kan werken. Ik neem trouwens nu vakantiedag(en) op.
Ik ben ook heel blij met die mogelijkheid, maar gezien het afgesproken is dat dit mag, moet je er dan ook gebruik van kunnen maken. Zo simpel is het wel. En... dit is heus wel ergens gecompenseerd. Werkgevers betalen dit echt niet volle pond uit eigen zak, dit is meestal onderdeel van onderhandelingen over CAO's enzo, en is dan compensatie voor mindere loonstijgingen.
Als mijn man thuis is, dan is het hier helemaal geen probleem. Mijn baby komt ook het best tot rust bij mij, omdat hij nog bv krijgt en ik hem daar dus altijd mee kan kalmeren en troosten. Maar als ik er niet ben, moet hij het toch maar doen met papa. Lijkt me ook een mooie oefening voor je man dan. Als er iemand voor zijn kind kan zorgen, zou hij het toch wel zelf moeten zijn, lijkt me. Als we allebei moeten werken, ben ik meestal wel de pineut, helaas. Mijn man is leraar en kan moeilijk op stel en sprong zijn klas achterlaten/zich afmelden. Dan moet er vervangen worden geregeld en dat is nogal lastig. Ik heb een eigen bedrijf en kan dus iets makkelijker schuiven. Maar ook voor mij is het een heel gedoe en soms heb ik ook afspraken die ik niet kan verzetten. Als het echt niet anders kan, passen mijn ouders dan op. Maar ja, die kunnen ook niet altijd á la minute inspringen, dus vaak ben ik toch de klos.
Nee, dit is de eerste keer. Ook de eerste keer dat hij koorts heeft (en gelijk 6 dagen aan een stuk hoge koorts Hopelijk is het snel over.) Ik ben zojuist 1,5 uur gaan werken en moet straks nog 3,5 uur werken. Het gaat erg goed en hij slaapt vooral veel. Hij is ook zo moe! Ik ben blij te zien dat ze zich samen goed redden. (En ja, we zijn al 2x bij de ha geweest, hij krijgt pcm en antibiotica.)
Nou, eigenlijk dezelfde vraag, maar dan anders: wat doe je met je studie? Ons mannetje is gisteren opgenomen in het ziekenhuis vanwege de aanhoudende hoge koorts. Ik mag er gelukkig 24 uur per dag bij zijn. Morgen moet ik alleen naar mijn studie.. Ik heb belangrijke lessen, waarvoor ik met reizen erbij wel 5 uur weg zou zijn. In de tussentijd wordt er bloed afgenomen bij mijn zoontje, wat hij vreselijk vindt. Sowieso moet hij enorm huilen als ik de kamer af ga, ook als zijn papa er is. Ik haal mijn studie heus wel als ik morgen niet ga, maar mijn afstuderen (eind juni) wordt misschien wel minder spectaculair (is een concert). Mijn hart breekt echter als ik mijn zoontje hoor huilen om mij, zeker nu hij pijn heeft. Wat zouden jullie doen?
Ik zou niet gaan. Lekker bij hem blijven! Wat naar dat hij opgenomen moest worden! Duidelijk dan dat hij goed ziek is, en dan heeft hij je dus gewoon nodig.