Hoi allemaal, Ik weet niet of ik dit op het goede onderdeel plaats, dus sorry als dat zo is haha. Sinds mijn bevalling, nu bijna 14 maanden geleden, merk ik dat mijn libido echt compleet weg is. De keren dat ik weer seks heb gehad sinds mijn bevalling zijn op 2 handen te tellen, en dat was meer als 'moetje', ik geniet er ook niet van. Tijdens mijn zwangerschap was mijn libido ook helemaal weg. Ik vind 't lullig voor mijn man, maar ik raak gewoon totaal niet meer opgewonden en ik wil liever meteen slapen na een drukke dag. Ik wil ook gewoon niet dat hij me aanraakt, want het is nooit even een knuffel. Hij graait altijd meteen richting bepaalde gebieden waardoor ik er al meteen klaar mee ben. Hij daarentegen heeft altijd zin, en is ook ALTIJD aan het zeuren dat ik nooit zin heb. Ik kan er niks aan doen, en een normaal gesprek erover voeren werkt ook nooit. Het is altijd mijn schuld. Ik vind hem ook niet meer aantrekkelijk op dit moment. Hij doet niks aan zijn uiterlijk, is ook alleen maar aan het eten waardoor hij steeds dikker wordt. Als ik er iets van zeg dan krijg ik als weerwoord 'jij doet ook geen moeite'. Ik wou heel graag een tweede kindje, maar door heel deze situatie wil ik dat eigenlijk ook niet meer (en daarvoor moet je seks hebben, en dat wordt 'm nu dus sowieso al niet haha ). Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Heeft iemand misschien tips? Liefs
Het rode lijken me van zijn kant al punten om op te pakken. Knuffel even normaal zonder bewust bepaalde delen te willen pakken. Geen verwijten dat de ander geen zin heeft. Trek leuke kleding aan en zorg dat je hygiënisch ruikt en er uit ziet. Qua tijdstip: is het een optie om het ipv de avond bij wakker worden een moment te pakken? Of tijdens een middagdutje? Hier voor het eerst dat mijn libido weg lijkt te blijven (maar baby is pas 9 weken dus nog hoop dat het bijtrekt). Maar als man zo pusherig is knap ik echt af. Maar als hij lekker ruikt en gewoon rustig wil knuffelen komt de zin soms wel. Pushen heeft 0 zin. Echt tips heb ik ook niet voor je, behalve dan kijken naar of het tijdstip kan veranderen. En misschien nagaan of er bij jou punteb zijn die tegenwerken. Nog borstvoeding? Gebroken nachten? Zeer intensief kind? Stress op het werk?
14 maanden + 9 maanden is best een lange tijd, 23 maanden. Hoe is jullie relatie verder buiten dit om? Zou het kunnen zijn dat jullie in een cirkeltje zijn beland? Hij, bij wie niks is veranderd hormonaal en die dus echt al lang niet mag/kan. En jij, bij wie veel is veranderd hormonaal en die liever niet meer wil. En wellicht ook geen zicht op verbetering? Hoe was hij voorheen in toenadering? Ook meteen naar bepaalde delen of was er meer voorspel? Wellicht is enige professionele hulp een idee? Om elkaar weer te vinden en te leren kennen op dit vlak?
Het is inderdaad erg lang als je het zo bekijkt.. Voorheen was alles gewoon helemaal prima, ook omdat ik toen nog aan de pil zat. Helaas werd ik van de pil echt ontzettend depri waardoor ik daarmee gestopt ben. Sindsdien is mijn libido echt verdwenen. Omdat we graag een kindje wilden heb ik echt mijn best moeten doen om het zo vaak te doen (klinkt ook echt vreselijk dit haha). Professionele hulp zit ik ook al aan te denken maar ik zou niet weten waar ik moet beginnen..
@Miertje21 Ga samen naar een seksuoloog of relatietherapie. Jullie horen en zien elkaar totaal niet op dit moment. De één trekt en de ander duwt.