Vanmorgen las ik in de Telegraaf (pagina 9)een verhaal van een vrouw die Foetus kistjes via het internet (Troost bij een miskraam of verloren kindje) aanbied. Deze vrouw heeft ondertussen 7 miskramen achter de rug en had behoefte aan iets tastbaars na het verlies van haar kindjes. (allemaal overleden voor 24 weken) Vorig jaar heeft zij een Matroeskja poppetje gekocht, (dit zijn poppetjes die in elkaar passen) en vond rust in de vorm van het poppetje. Hierdoor is zij op het idee gekomen om speciale troost artikelen te maken voor vrouwen die eventueel hun foetus willen begraven of te cremeren. Ik ben wel benieuwt wat jullie daarvan vinden? Persoonlijk: iedereen is vrij om zelf te bepalen wat ze met de foetus willen doen.
Persoonlijk hou ik niet zo van die poppen maar ik kan heel goed begrijpen dat mensen dit willen kopen om iets tastbaars te hebben... Ik vind de beeldjes die ze ook heeft wel erg mooi!
Een goede zaak! Ik heb zelf ook een miskraam achter de rug en ben nog steeds aan het bedenken wat ik ermee wil, ik denk bijv. na over een kleine tatoeage als herinnering, maar ben er nog niet uit. Iets tastbaars in de vorm van een pop, beeld of whatever kan zeker een troost zijn. Helaas vind ik alles wat deze vrouw maakt spuuglelijk, smaken verschillen..
ik vind die bovenste (ei) modellen wel mooi, kun je ze zelf ook nog beschilderen en de gedenkstenen vind ik ook wel wat hebben maar die matrouchka poppen zelf vind ik helemaal niks
Vindt er wel een mooie gedachte achter zitten en ik denk dat er zeker vrouwen zijn die hier troost in vinden..
Ja persoonlijk zou ik er niet echt behoefte aan hebben als het een miskraam betreft onder de 12 weken natuurlijk wel heel erg verdrietig maar ik zie dat meer als een verloren zwangerschap en kans op een kindje, het is nog zo klein. Laat ik duidelijk zijn dat ik het hierom niet minder verdrietig vind hoor! Maar voor mezelf zou ik daar geen behoefte aan hebben, vanaf 12 weken word het veel meer een kindje en word deze behoefte (voor mij!) groter maar dan heb ik veel mooiere dingen gezien. Pas zag ik ergens iets in een blad staan waarvan ik dacht WOW das echt mooi gemaakt (kan zo even niet op de naam komen) Iedereen moet doen waar hij of zij behoefte aan heeft ik vind het goed dat het er is zodat je een "keuze" hebt in hoe je afscheid kan nemen e.d.
De gedenkstenen zijn erg mooi, zelf zou ik het alleen niet doen maar dat is persoonlijk. Binnenkort wil ik een tattoo laten zetten in de vorm van een armbandje met mnz oontje zijn naam erin en een vlindertje ernaast van zijn overleden broertje. Sierlijk en toch zeer dierbaar en altijd bij me.