hoihoi, mijn zoontje van 2 jaar heeft bepaalde ''rituelen'' waarvan ik me soms afvraag of dat normaal is.. Voorbeeld : 2 puddingbakjes in de ijskast waar van hij eentje pakt erna hoeft hij er toch geen en geeft mij een terug en wijst naar koelkast. Ik zet deze dus terug en mijn zoontje word op dat moment erg kwaad en pakt dat pudding bakje wat ik terug zette en zet het op het andere pudding bakje en toen was goed. Achteraf snapte ik het, toen ik het pudding bakje eruit pakte stond dat bakje inderdaad op het andere bakje... - mijn zoontje neemt elke avond een auto mee naar boven en zet het dan op de commode neer, soms staan we al op de trap en valt hem in dat hij de auto is vergeten, als ik dan zeg : ja nou laat hem maar beneden dan begint hij te schreeuwen en is vol van verdriet omdat het autotje op de kast hoort.. - hij slaapt met een knuffeldoek in bed deze ligt altijd rechts naar zijn hoofd als ik hem dan aan de andere kant leg dan zegt hij ook meteen : nee mama! daar! en wijst dan naar de andere kant.. - we gaan met de hond wandelen en hij zit dan te wachten totdat hij moet poepen haha, als de hond dus niet poept word het dus een heel groot drama op straat gooid zich op de grond en gaat schreeuwen want de hond moet poepen! -Fles drinken doet hij altijd in bed nu wilden we het eens proberen dit niet meer in bed te doen maar dit konden we dus echt vergeten hij dronk absoluut die fles niet want dat hoort in bed.. Zo zijn er nog wel wat voorbeelden maar goed anders word het wel een heel lang verhaal. Herkent iemand deze dingen?? Groetjes
Klinkt niet heel gek hoor. Dl heeft ook een paar van die dingen. Maar als zij iets wil, mag ze dat van mij dus ook zelf doen, ik bemoei me daar niet mee. En de hond gaat uiteraard z'n eigen gang
Volgens mij hoort dat helemaal bij de peuterleeftijd hoor. Mijn zoon heeft ook vaste rituelen. Vooral rond het slapen. En zijn knuffel moet altijd onder z'n kin. Hartstikke warm, maar hij vind het wss een geborgen gevoel geven Ik denk dat je zoontje met deze vastigheden wat zekerheid voor zichzelf in z'n wereldje wil creëren. Hij heeft net ontdekt dat hij invloed uit kan oefenen. Hij haalt een puddinkje uit de koelkast en krijgt het voor elkaar om het door jou terug te laten zetten en ook nog waar en hoe hij het wil. Als hij een auto op de kast wil weet hij hoe hij dat voor elkaar kan krijgen. Prachtig toch? Maar hee, als hij de hond wil laten poepen ontdekt hij dat daar een grens ligt. Zelfs een hoop drama (wat normaal gesproken helpt) doet de hond niet poepen. Hoe zit dat? Zo ontdekt hij wat van hoe de wereld in elkaar zit en in hoeverre hij daar invloed op heeft. Gaat wss vanzelf over. Als hij over een aantal jaar zoveel rituelen heeft dat hij niet meer normaal de dag door kan komen, dan zou ik eens aan de bel trekken. Maar voor nu is het heel normaal.
Lijkt mij ook normaal peutergedrag. Ons zoontje doet niet anders. Soms snap ik niet wat hij wil en dan wordt dat een heel drama. Het is vervelend met die hond, maar je kunt alleen hopen dat hij er na verloop van tijd van leert.
Zoontje hier heeft ook zo z'n eigenaardigheden hoor, kan er een boek over schrijven. Vanmorgen mocht hij helpen boodschappen opruimen, mag hij altijd, maar nu pakte ik alvast de diepvries spullen uit de tas, nou het was gelijk helemaal mis. Zo heeft hij crocs voor in de achtertuin dus daar liep hij vanmorgen op in de tuin. Hier in de straat staat op woensdag de viskraam dus daar wilde ik even heen. Meneer komt naar binnen, trekt z'n crocs uit en doet bij de voordeur z'n sandalen aan. Ik dacht je kan voor een keertje wel op je crocs mee, maar ja... crocs zijn voor in de achtertuin, in huis heb je geen schoenen aan en als we door de voordeur gaan trek je met dit weer je sandalen aan.
Haha ja mijn kleine meid is ook een meisje die precies weet hoe ze iets wil.. 'neehee mama.. die moet daar!!! Neehee mama.. zo is het niet goed.. tja.. soms komt het wat dwangmatig over haha.. maar is gewoon normaal peuterpubergedrag denk ik.
Hier ook van die dingetjes.. Als we gedouched hebben moeten we insmeren (droge huid/eczeem) op ons bed. Als we d'r naar bed brengen en beide thuis zijn moet papa eerst weg mét de plasjesluier (oh wee als hij die vergeet) Als zij een kusje krijgt van papa als hij weg gaat moet mama ook. Ze moet muis en 2 spenen mee naar bed Zo kan ik nog wel even door gaan haha
Dit is echt heel normaal peutergedrag. Mijn zoontje had dit ook heel sterk, nu is dat weer bijna helemaal verdwenen. Het is echt vasthouden aan dingen die het leven en de wereld om hem heen duidelijk maken.
Ja, heel normaal en gezond peutergedrag. Hier ook zo'n mannetje, gelukkig is hij gemakkelijk af te leiden en is het prima bij een goede uitleg. Maar z'n zus op die leeftijd...niet altijd gemakkelijk.
Heel herkenbaar en normaal. Ik las een keer dat peutergedrag heel erg op autistisch gedrag kan lijken en dat klopt wel een beetje. Opzich heel makkelijk als je ze iets wil leren, maar soms wel frustrerend als het om iets gaat wat totaal niet belangrijk is (voor mij dan)
Als zoontje 's morgens beneden kwam dan was er halverwege de trap soms al paniek, 'waar is die kussen/auto/plant/maakt niet uit wat'...had ik die avond ervoor wat verplaatst/weggegooid/in de was gedaan Het is inmiddels wel een stuk minder maar hij heeft nog steeds wel z'n dingetjes waar hij op reageert als dat anders is dan anders.
Ik moest echt hard lachen om je stukje over de hond die móet poepen! Té grappig. Verder volkomen normaal peutergedrag. Niets zo fijn voor een peuter als alles gaat zoals een peuter gewend is. Voorspelbaarheid vinden ze heerlijk.
Volgens mij is dat inderdaad een langdurende fase ofzoiets. Want Aiden heeft een periode gehad dat hij al zijn speelgoedautootjes netjes op een rij op hun neus op de grond en de tafel neerzette. Ook was hij idolaat van windmolens en van die windmolentjes die je vast kunt houden. Ook hield hij van vaste rituelen en alles moest op dezelfde plek staan en in dezelfde volgorde gebeuren. Als hij naar bed moest, moest hij bijvoorbeeld voorop lopen en de woonkamerdeur open doen. De wereld was te klein als het anders ging en wij de kamerdeur als eerste open deden! Dit was toen hij 2 jaar was en heeft tot ongeveer 3 jaar geduurd. Nu heeft hij dat soort dingen totaal niet meer. Heeft niks meer met windmolens, autootjes op hun neus en dingen die op een vaste plek horen te staan etcetera. Het maakt hem nu totaal niks meer uit. Finley begint nu met dat soort dingen. Autootjes in een lange rij netjes naast elkaar. Het buitenspeelgoed constant naast elkaar voor de schuttingdeur zetten alsof hij bang is dat er iemand binnenkomt ofzo .
Ik geloof dat al mijn kinderen en neefjes zo'n "autistische periode" gehad hebben. Sommigen blijven er wat langer in hangen, andere wat minder.. Maar is niet raar. Bij mijn oudste ging het soms wel ver en zijn we waar we konden wel gaan varieren, zodat niet zijn hele leven "vast" kwam te zitten. Met naar bed gaan de ene keer eerst tandenpoetsen, dan omkleden. Andere keer eerst omkleden. Ene keer een boekje, andere keer een verzinverhaaltje, ene keer papa, andere keer ik. Etc.. Zolang hij er maar niet overstuur van raakte Mijn zusje is erg meegegaan met haar oudste, omdat hij echt in paniek was als het anders ging. Die had het dus behoorlijk sterk, nu hij 6 is, is het wel zo'n beetje over, maar hij houdt nog steeds van structuur/orde in zijn leven. Zonder dat hij nou autistisch is.
Heel herkenbaar. Hier ook een mannetje dat van voorspelbaarheid, routine en ritueeltjes houdt. In bijna alles ga ik mee, het is vaak maar een kleine moeite. Alleen als er weinig tijd is, dan gaan dingen soms even anders en sneller, tja...daar moet hij/moeten wij dan even doorheen . Wat hier ook heel opmerkelijk is: als je iets toezegt (bijvoorbeeld: straks als we boodschappen gedaan hebben, krijg je een ijsje), dan móet je je woord houden, anders hebben we inderdaad groot drama. Blijkbaar voelt dat als een groot onrecht. Hij onthoudt alles, ook al zijn we soms al een paar uur verder...
Mijn zoontje had ook zo zijn "dingen" vooral met boodschappen doen. Hij moest perse alles in de kar leggen en ook alles op de band. Deed ik het, dan haalde hij t uit de kar en legde t zelf weer terug. Zelfde op de band. Hij schreeuwde en huilde zelfs als ik t weleens deed. Ik zei er wel eens wat van, maar dan werd t nog erger. Heb t langzaam genegeerd en ineens was t weg. Zo ook rituelen met aankleden en eten. Nu is hij 5 en alles is weg 😊 Moest erg lachen om t verhaaltje met de hond, te grappig 😂
Hahahah dat laatste hebben me beide jongens ook idd. Beloftes nakomen anders drama. Maar vind ik wel logisch. Ik houd er ook niet van als iemand zijn afspraak niet nakomt....😋
Dit is normaal en gezond peutergedrag. Gewoon loslaten en hem erin tegemoet komen. Is soms wat omslachtig maar je peuter heeft deze rituelen gewoon even nodig. Ik heb 3 kinderen en ze hebben het alle 3 gehad en de jongste heeft het nog steeds zo nu en dan.
Ik lees niks ongewoons 😉. Het ene kind zal het wellicht wat sterker hebben dan het andere kind, maar echt niks om je zorgen over te maken.