Ik haalde vandaag mijn kindjes op van het kdv. Een leidster vertelde dan mijn zoon (2,5jr) een ongelukje had gehad. Wat was er gebeurd: Hij had geslapen maar is wakker geworden omdat hij moest plassen. Hij kan wel zijn bedje uit, maar niet de deur ivm hoge deurklink. Hij heeft meerdere malen geroepen, maar er kwam niemand. Toen heeft hij helemaal in elkaar gebukt gezeten om niet in zijn broek te plassen, maar het duurde te lang. Hij was helemaal nat. Uiteindelijk merkte een ander kindje op de groep op dat hij huilde en die is een leidster gaan halen. Deze leidster zat op de gezamenlijke gang met een baby. Ik liet het even over mij heen komen. Maar nu ik er langer over nadenk ben ik echt heel boos. Hoe lang moet hij daar wel niet hebben gestaan, helemaal in paniek en overstuur! En mijn zoon kan zijn plas lang inhouden! Ik heb wel meteen gezegd dat ik het echt heel zielig vond. Zojuist heb ik het kdv gebeld, omdat ik graag wilde weten over hoeveel tijd we het ongeveer hebben. Maar ik vermoed dat het echt lang heeft geduurd. Mijn arme mannetje in paniek omdat niemand kwam en hij niet uit de kamer kon komen. En verdrietig omdat hij in zijn broek heeft geplast. Maandag belt de betreffende leidster terug want ze was nu al weg. Ik was al niet zo tevreden, maar dit helpt niet echt zeg maar. Laatste tijd veel invallers, rommelig door ontslagen. Het is dat mijn zoon het echt heel leuk vindt, dat ik hier nog zit. Wat zouden jullie doen nav dit incident?
Ik zou een goed gesprek aan gaan. De richtlijn, die ik zo kan vinden, geeft aan dat er elke 30 minuten (babygroep elk kwartier) gekeken moet worden. Maar ik vind dat als ze een kind horen roepen de direct horen te gaan kijken. Ze behoren de geluiden in de slaapkamer ook te horen! (Babyfoon) Mochten ze laks reageren of niet zoals jij wenst; opzoek naar een ander. Je kind is je dierbaarste 'bezit'!
Ik ga inderdaad maandag eerst eens bellen. Misschien ook wel een gesprek met de locatiemanager. Die richtlijn van een 30 minuten snap ik niet zo goed. Er kan veel gebeuren in een half uur,...
Ik heb geen idee hoe ik zou reageren want mijn kindjes gaan pas vanaf 1 maart naar een kdv, maar ik word erg verdrietig van de gedachte hoe je zoontje zich gevoeld moet hebben! Dus voel ze maar even flink aan de tand! Liefs, Lovie.
Dat klinkt niet erg professioneel... Ik heb zelf een tijdje in de kinderopvang gewerkt en het klopt inderdaad dat de richtlijn is dat je om het half uur gaat kijken/luisteren.. Zelf bleef ik altijd wel op de groep omdat dit soort dingen dus ook vaak gebeuren, dat kinderen uit bed komen om te plassen.. Of dat er een kindje gaat huilen en dan hoor je tenminste dat er iets gaande is. Zelf zou ik ook een gesprek aan vragen, want als je zelf al zegt dat je kindje zijn plas lang op kan houden, dan zal hij dat zeker gedaan hebben. Succes en laat het even weten! Ben benieuwd..!
Ik vind ieder 30 min wel weinig eigenlijk. Maar is het niet altijd hoorbaar via de babyfoon dan? Ik zou het ook aangeven. Een kind moet contact kunnen leggen met een leidster, wat als ie een nachtmerrie heeft, ik noem maar wat. Germ.
Bij ons op het kdv gaan we elk kwartier de slaapkamer in om te checken (verticale groep) ook staat altijd de babyfoon aan en als er een kindje huilt/roept dan wordt er direct gereageert.
Als ze om bepaalde redenen op de gang zit met een kindje, dan kan ze nog altijd een babyfoon meenemen. En als ze die daar niet hebben, dan lijkt me het zaak dat ze die zsm aanschaffen. Zeer ongezond dat een KDVleidster dus niet altijd kan horen wat er in de slaapkamer gaande is.
De richtlijn was enkel wat ik online heb kunnen vinden. Bij ons hebben ze ten alle tijden een babyfoon aan, omdat niet alle slaapkamers direct grenzen aan de groep zelf. Ik ben zelf van mening dat ze ten alle tijden horen te gaan kijken zodra ze een kind horen roepen of huilen. Als kinderen bij ons kdv gaan kletsen oid gaan ze er bijvoorbeeld bij zitten. (Of kindjes uit elkaar halen, indien mogelijk) Locatiemanager kan inderdaad een goede stap zijn. Zoiets hoort niet te mogen gebeuren.
Wat een nare situatie zeg! Er moet officieel elke 10 minuten in de slaapkamer gekeken worden. Dit wordt op veel dagverblijven niet gedaan omdat dat gewoon niet haalbaar is, en dus wordt er gewerkt met babyfoons. Maar deze moet de leidster wel continue bij zich hebben! Als dit het geval was, had de leidster jouw zoontje bij de eerste keer al horen roepen, dus ja, ik zou er ook wel even een gesprek over willen. Vraag ook even of je zoontje voor het slapen wel naar de wc is geweest..
Dank voor jullie reacties. Er zijn geen babyfoons, omdat de slaapkamers direct grenzen aan de speelruimtes en er dus veel ruis is op zo'n babyfoon. Maar op rustige dagen zoals dit hadden ze dat wel moeten doen. Zeker als de leidster van de groep gaat. Ik ben gewoon nog steeds verdrietig als ik er aan denk hoe mijn zoon zich gevoeld moet hebben.
toen ik op het kdv werkte moesten we elk kwartier gaan kijken en stond er ten alle tijden een babyfoon aan. Ben nu gastouder en doe dit nog. Dit is inderdaad echt heel zielig! Ook niet fijn voor zijn zelfvertrouwen en laks van de leiding.
Ze zijn verplicht een babyfoon op de slaapkamer, maakt niet uit welke kamer, te hebben als de kinderen daar slapen. Ook als deze aan de speelruimte grenzen. Wanneer je een babyfoon hebt hoeven ze niet om de 10 min te kijken maar om het half uur. Ik zou dit iig eerst met de desbetreffende leidster bespreken en dan pas met de leidinggevende. Wanneer leidsters alleen op de groep staan en geen live contact hebben (zien) met een aangrenzende groep moet er ook een babyfoon staan op alle groepen zodat de leidsters elkaar kunnen horen.
De betreffende leidster heeft maandag gebeld en ik heb gisteren nog even live met haar gesproken. Ze voelt zich erg rot dat dit is gebeurd en ze gaf ook aan dat dit nooit had mogen gebeuren. Ze heeft me verzekerd dat ze nu altijd een klem tussen de deur doen zodat deze open blijft en ook niet dicht kan vallen. Ook gaan ze meer babyfoons aanschaffen zodat ze altijd per ruimte een babyfoon hebben. Ik kreeg het gevoel dat ze hier echt van geleerd hebben dat ook al heb je kleine groepen, dat er nog steeds zoiets kan gebeuren. Ik kan nog steeds verdrietig worden bij het idee dat het is gebeurd. Maar mijn zoon heeft er geen trauma aan over gehouden voor zover ik het kan zien. Hij wilde gisteren ook gewoon slapen en begon er niet echt meer over. Dank voor jullie reacties en belangstelling!
Fijn dat het zo 'opgelost' is. Soms kun je veel opheldering krijgen door een goed gesprek. Soms is een fout toegeven en denken in oplossingen dan de oplossing.