Kinderen allebei slechte slaper. Begin aan mezelf te twijfelen

Tja de kans dat het echt aan jou ligt is denk ik nul.
Om je een hart onder de riem te steken: Lotte ging pas bij bijna twee jaar door slapen ivm reflux en een nachtvoeding. Sanne slaapt nu bijna alle nacht sinds 2,5 jr. Nu ik typ hoor ik haar weer jammeren.
Heb bijna al die tijd samen geslapen. En nu met baby ook weer. Zelf ben ik ook een moeilijke slaper. Het komt echt wel dat het beter word. Ga er van uit dat je medische dingen bent na gegaan zoals tanden, oren, reflux. Maar ook comfort en angsten.
Veel sterkte. Weet het gevoel.

 

Herkenbaar. Dochter is bijna vijf en nog steeds regelmatig wakker 's nachts. Zoontje is nu acht maand en nóg een slechtere slaper dan zij als baby was. Ik twijfel soms ook of wij iets fout doen...

Anderzijds, ik heb twee kinderen die heel goed eten. Ik zou mezelf ook op de borst kunnen slaan dat ik ze toch goed opvoed, maar ik weet dat dat gewoon hun natuur is.

 

Hier 23 maanden gebroken nachten gehad (eczeem, oren en nachtvoedingen) toen besloot ie door te slapen. Nu in incidenteel wakker bij ziek zijn of nare dromen.

Mijn redding samen slapen. Zoon is er altijd rustig van geworden en het scheelde ons een hoop energie om snachts niet op te staan.

Ik merk wel dat de vermoeidheid er bij mij nog enorm in zit en vraag me af hoe ik het bij nr 2 ga volhouden als het weer zo lang duurt.

 

Huh? Waarom het andere mensen wel lukt? Nou hier ook niet hoor. Vanaf 9 maanden sliep ze weleens door, maar de periodes dat ze s nachts wakker is, zijn hier echt langer dan de periodes die ze doorslaapt. Ze is nu 4,5. De vermoeidheid van de gebroken nachten is echt niet fijn en dan heb ik nog maar een kind.

 

Voelen ze zich veilig in hun kamer/bed? Is de bedtijd leuk? Misschien hebben ze wat vertrouwen nodig?

 

Volgens mij kun je er niet zoveel tegen te doen. Hier had mijn zoon het vooral met sprongetjes in ontwikkeling of dagen waarop hij veel indrukken had opgedaan.

Moet wel eerlijk bekennen dat wij er altijd een papfles in gooiden en het mannetje daarna wel weer lekker ging slapen. Wordt ook aan alle kanten afgekeurd, maar je nachtrust is je ook wat waard.

Kun je overdag wel wat rust vinden om bij te tanken?

 

Volgens mij kun je er niet zoveel tegen te doen. Hier had mijn zoon het vooral met sprongetjes in ontwikkeling of dagen waarop hij veel indrukken had opgedaan.

Moet wel eerlijk bekennen dat wij er altijd een papfles in gooiden en het mannetje daarna wel weer lekker ging slapen. Wordt ook aan alle kanten afgekeurd, maar je nachtrust is je ook wat waard.

Kun je overdag wel wat rust vinden om bij te tanken?

 

Volgens mij kun je er niet zoveel tegen te doen. Hier had mijn zoon het vooral met sprongetjes in ontwikkeling of dagen waarop hij veel indrukken had opgedaan.

Moet wel eerlijk bekennen dat wij er altijd een papfles in gooiden en het mannetje daarna wel weer lekker ging slapen. Wordt ook aan alle kanten afgekeurd, maar je nachtrust is je ook wat waard.

Kun je overdag wel wat rust vinden om bij te tanken?

 

Tja, mijn eerste sliep met 8 weken de nacht door, mijn tweede met 3,5 jaar (tot die tijd een keer of 5 wakker per nacht) en de derde met 8 maanden (daarvoor ook elke 1,5 uur wakker).
Ik zeg: het ligt aan het kind.
Wel is het bij mijn derde beter gegaan, omdat ik het meer kon loslaten. Het was gewoon zo. Niet dat ze daardoor sneller is gaan doorslapen, maar ik heb de nachten als minder zwaar ervaren. Tot slot had ik er al 1 die er 3,5 jaar over gedaan heeft en dat had ik overleefd, dus ik wist dat ik het aankon.
Wat ik wel had trouwens, is dat ik bij de tweede er sneller naar toe ging, omdat ik niet wilde dat mijn oudste wakker zou worden. Dat heeft mogelijk niet bijgedragen aan het doorslapen. Misschien is het herkenbaar?

 

@Roos32 , wij gaven ook altijd gewoon een fles. Maar hij word nu 2x snachts wakker, minimaal, en 2 flessen snachts vind ik echt teveel. 1x krijgt hij hem wel.

Ja natuurlijk. Ik vraag me ook af of ze twee keer een fles ook weg krijgen.

 

Ten eerste, mijn ervaring is dat het bij anderen vaak toch niet zo rooskleurig is als het lijkt . Als je echt tot in detail doorvraagt naar hoe de avonden en nachten verlopen, dan zijn er maar weinig kleine kinderen die echt 'meeste tijd als roosjes' slapen.

Ten tweede heb ik me ook wel eens afgevraagd of het aan mij lag, heb ook van alles geprobeerd zonder enig succes, maar na zoveel jaar weet ik inmiddels dat het aan de kinderen lag. Ik heb gewoon geen goede slapers en dat kan ik eigenlijk ook goed verklaren.

De oudste heeft afwijkende prikkelverwerking (autisme), waardoor alles ongefilterd binnenkomt en hij dus heel snel heel vol zit. Als ik een hectisch, chaotische dag heb gehad van veel (heftige) indrukken, tja... dan slaap ik ook niet zo geweldig . Voor hem was iedere dag zo. Hij is een stuk beter gaan slapen vanaf jaar of 4 en is een uitstekende slaper sinds hij medicatie krijgt dat hem helpt met de prikkelverwerking.

De middelste is hooggevoelig en ook erg gevoelig voor prikkels. Heeft tevens veel behoefte aan geborgenheid, zelfs nu nog op de leeftijd van 8 jaar. Ze heeft regelmatig moeite met zich overgeven aan de slaap, omdat haar hoofd nog vol is. In drukke periodes slaapt ze slechter. Ook zij slaapt eigenlijk pas echt fatsoenlijk sinds ze 4 jaar is. Als peuter nachtangsten gehad (=prikkels die verwerkt moeten worden...) en constant gebroken nachten tot ongeveer 2,5 jaar oud.

De jongste is ook hooggevoelig in mijn beleving en beleeft ook alles intens, net als de grote zus. Zij is ook pas voor het eerst gaan doorslapen rond de 2,5 jaar en geleidelijk verbeterd. Ook nachtangsten. Ze is nu 4 jaar en slaapt de meeste nachten wel door, maar in slaap vallen 's avonds blijft lastig, vooral nu ze begonnen is met school. Is een drukke, inspannende periode voor haar met veel (nieuwe) indrukken en dat merk ik meteen in het slapen...

Ik heb me er bij de 3e heel goed bij neer kunnen leggen, vooral ook door veel te lezen over nachtelijk ouderschap en de wetenschap dat het wel beter wordt als ze ouder worden. Acceptatie was hier de sleutel.

 

Jemig wat herkenbaar! Onze oudste slaapt pas sinds ie 2 was echt door en is met periodes nog paar x per nacht wakker. Toen hij eindelijk beter ging slapen kwam zn zusje onze nachtrust verstoren. Zij is nu bijna een jaar en heeft nog nooit een hele nacht geslapen. Oudste heeft anderhalf jaar tussen ons in geslapen en zn zusje ligt ook tussen ons in. Ik vraag me ook vaak af of ik iets fout doe. Ik zou heel graag nog een derde kindje willen maar weet niet of ik dat nog aandurf.. mijn relatie en humeur hebben flink te lijden onder de constante vermoeidheid

 

Helemaal mee eens. Je gaat ook gewoon sneller aan jezelf twijfelen door de vermoeidheid. Niet doen! Sommige kinderen slapen gewoon slechter! Onze oudste slaapt pas sinds zijn vierde door (en nog met regelmaat veel te vroeg uit bed), ik vond het killing tijdens de zwangerschap van mijn tweede en de eerste anderhalf jaar toen zij ook nog niet doorliep. Wij wachten nog eventjes met de derde, oa vanwege het slaaptekort; nog even bijkomen van die jaren. Succes en sterkte! Ook hier kom je doorheen, maar: vraag hulp aan je netwerk (de kinderen uit logeren?) en pas goed op jezelf!!

 

O en ik heb trouwens ALLES geprobeerd om mijn oudste te laten doorslapen. Niets hielp. Vandaar dat ik denk dat het soms gewoon echt aan het kind ligt.

 

Mijn oudste is een goede slaper, dus bij de tweede dacht ik te weten wat ik moest doen. Nou die had totaal andere dingen nodig en is (nu ruim anderhalf) nog steeds geen goede slaper. Pas rond zijn eerste verjaardag lukte het om hem in een ritme te krijgen waarbij hij snachts slaapt en ook een kort middag slaapje doet. Hij word nog steeds regelmatig wakker, maar doet 't al veel beter. Hij heeft in ieder geval minder slaapbehoefte dan de meeste kindjes van zijn leeftijd.
Wat ik wil zeggen is dus dat ik er van overtuigd ben dat slapen vorige een groot deel met de eigenschappen vN het kind te maken hebben. Natuurlijk proberen we als ouders wat hun het beste helpt daarbij, maar ik geloof echt niet dat het aan jou ligt dat je slechte slapers hebt.
En mijn kinderen bewijzen wel dat het ook binnen een gezin sterk kan verschillen, dus het kan zomaar heel anders gaan deze keer.
Ik zou wel proberen te kijken met je man naar manieren waarop jullie zelf toch aan slaap toekomen. Bij ons gaat de jongste bijv 1 keer per week naar opa en oma slapen. Voelde eerst heel gek, maar het is echt nodig.