Kinderen allebei slechte slaper. Begin aan mezelf te twijfelen

Ik heb drie kinderen en moet er nog steeds wel 1x per nacht uit. Nu heeft de jongste weer zo'n periode: net begonnen op school, nachtzindelijk worden, hij is met van alles bezig in zijn slaap.

De oudste 2 slapen nu al een tijdje goed (afkloppen) maar je weet het nooit. Ik slaap al 8 jaar geen nacht aaneengesloten. Wat voor ons helpt: accepteren. Het is wat het is, soms ben je hondsmoe maar als je je er boos over gaat maken of zorgen kost het je alleen maar meer slaap

 

Heftig joh! En inderdaad, als ze 16 zijn pakken we ze terug! Onze wraak zal zoet zijn...

 

Ja, was pittig. Is verbazingwekkend hoe je toch door kunt met chronisch slaapgebrek , ik kan nu nog met verwondering terugkijken op de periode dat ik 4x1 uurtje sliep en toch gewoon ging werken... Gewenning maakt het gelukkig wel makkelijker, ik ben er heilig van overtuigd dat mijn lijf zich aangepast heeft aan de gebroken nachten, dat het efficiënter ging slapen of zo . Iedere nacht standaard 3 keer eruit is beter te doen dan de ene nacht wel, de andere nacht niet...

Maar goed. Het is over gegaan , we slapen nu allemaal wel fatsoenlijk en dan ziet de wereld er toch weer anders uit .

(neemt niet weg dat ik mijn trio wel bewerkelijke, pittige kinderen vind, allemaal op hun eigen manier . Moederschap is moeilijke en zwaarder dan ik dacht)

 

Ga je snel naar de kinderen toe als ze geluid maken?
Wij hebben 3 kinderen en hebben altijd goed geslapen. Weet niet of wij gewoon geluk hebben of dat wij een goede methode hebben gehad vanaf begin. Als ik het wist zou ik de gouden tip verkopen. Ik kan je elk geval vertellen hoe wij het hebben gedaan. Ik vertel je vanaf d egeboorte , En kun je achterhalen of er misschien een oorzaak is. Onze oudste sliep door met 7 mnd, de middelste was 3 maanden en de jongste was 10 dagen.

- de kinderen sliepen vanaf geboorte op aparte kamer
- in het donker
- en altijd een slaapmuziekje aan bij vertrek uit kamer
- zodra ze geen borstvoeding meer krijgen . Krijgen ze melk voor het slapen. Vanaf 4 mnd een fles met rijstebloem, en vanaf 6 mnd een pap.
- zodra ze zelf de fles vast kunnen houden krijgen ze een papfles in bed. Muziekje aan en ze gaan slapen
- wij laten de kinderen altijd 15 min huilen als ze niet gelijk in slaap vallen.
- ook als ze snachts wakker worden laten we ze eerst een 10 min doen, want vaak vallen ze vanzelf weer in slaap. En wij willen niet dat ze wennen dat wij direct naast ze staan.
- na 10 minuten of als ze echt overstuur zijn in paniek gaan we naar ze toe en krijgen ze wat melk.
- zodra ze de fles zelf kunnen vasthouden . Geven wij enkel de melk in bed en halen ze ook niet meer uit bed, muziekje aan en Ze drinken hem leeg en gaan weer slapen.
- zodra ze 1 jr zijn en zelf kunnen vasthouden. Leggen wij als wij naar bed gaan een fles halfvolle melk in hun bed terwijl ze slapen. Zodra ze wakker worden weten ze zelf de fles te vinden. Drinke. Hem op en gaan weer slapen.

Uiteraard hebben wij ook de fases van tandje etc. Die liepen uiteraard anders, maar dat weet je dat dat een periode is. We hielden onze methode wel aan.

Bij de oudste waren we nog niet zo ervaren en hij was 7 maanden en kwam nog 2 keer per nacht. Toen hebben wij een tip gekregen. Het doet wel pijn aan een moederhart en vaderhart en het gaat door merg en been. Maar het heeft wel geholpen.
We hebben hem 2 nachten laten huilen. Zijn niet langsgegaan en niet getroost. Het klinkt hart maar hij sliep daarna door.

Kinderen raken ook snel gewend als je altijd langs gaat en zeker als je ze ook nog uit bed haalt. Probeer ze niet teveel eruit te halen en laat ze ook af en toe doorhuilen.

Wat ik al vertelde bij ons waren ze 7 maanden, 3 maanden en 10 weken.
De oudste heeft wel 4 mnd borstvoeding gehad dus die heeft de eerste maanden wel gehad dat ik hem uit bed haalde en voedde.. de tweede heeft 2 weken borstvoeding gehad en de jongste helemaal niet. Daardoor konden we misschien ook sneller een slaapritme creeeren. Maar hebben ook heel concequent doorgezet en hetElfde gedaan. Hoe moeilijk soms omdathet zielig voelt, maar ze zijn ook snel gewend aan dingen en weten dan niet anders.

Hoop dat je er nog iets aan hebt.

Als je kindje nog in ledikant slaapt en niet uit zijn eigen bed kan komen. Zou ik nog kiezen voor paar nachten laten huilen . Je zal zien dat het wonderen verricht. Ik weet het doet pijn en gaat door merg en been. Tip doe oordoppen in.
Ik zal waarschijnlijk veel kritiek komen, van moeders die dit echt niet vinden kunnen . Maar ik heb verschillende mensen gehoord waar dit heeft gewerkt. En onze generatie kan ook zo voorzichtig zijn, mara je mag ook best wel eens even hart zijn om ze iets aan te leren. Want als je blijft toegeven zullen zenooit stoppen. Denk ook maar aan snoepje geven. Als je blijft toegeven zullen zealtijd lijven zeuren of vragen. Maar als je ook wel eens nee zegt dan weten ze dat ze dat antwoord ook wel eenskunne. Krijgen

Nogmaals ik weet niet of dit de manier is maar zo deden wij het en het werkt. De jongens slapen heerlijk. Komen ook nooit snachts uit bed of zeuren . Altijd consequent gebleven en zijn daar denk ik toch aan gewend en weten niet anders.

 

Hier twee hele goede slapers (eten zullen we het maar even niet over hebben ). Denk ook dat het vooral aan het kind ligt. Wat wij altijd hebben gedaan ( kind 1 sliep na 1 week op een eigen kamer, kind 2 heeft 10 weken bij ons op de kamer gelegen in een eigen wieg, qua slapen geen verschil):
- s nachts alles donker
- s nachts niet praten tegen de baby, hooguit een sussend geluidje
- als het even kan de luier niet verschonen s nachts
- toen ze wat ouder werden eerst even aanhoren ( denk max 5 / 10 minuten)
- tot een jaar gaf ik ze dan s nachts borstvoeding daarna alleen aai over de bol of even (5 minuten, niet slapen!)bij ons in bed en klaar
- als de periodes te lang begonnen te worden stuurde ik mijn man, was t feest zo weer afgelopen ( mij zagen ze als wandelende koe)

Ik duim voor je dat nummer 3 een geweldige slaper blijkt te zijn!
Driemaal is scheepsrecht

 

Nee inderdaad als ze echt overstuur gaan krijsen dat is niet goed . 1x per nacht aan het einde van d nacht is inderdaad alweer een vooruitgang, dan komt het vanzelf

 

Meiden wat een pittige verhalen zitten er tussen. Kom ik aan met mijn gebroken nachten met mijn pasgeboren zoontje van bijna 4 weken. Ik mag nog lang niet klagen.
Maar wat kan slaap te kort je onzeker maken zeg...(en dat in combinatie met eventuele hormonen...)
Mijn zoontje kreunt zoveel en zo hard en spuugt regelmatig nog melk terug in zijn bed waardoor ik echt niet kan slapen. Ook heeft hij veel zuigbehoeftes. Dan twijfel ik van zal ik hem toch maar al in zijn eigen kamer leggen?? Maar als hij gespuugd heeft en helemaal nat is vind ik dat ook zo vervelend...
En sommige baby's willen juist graag in het begin bij mama zijn. (Onze zoon slaapt als een blok bij mij op de borst!!) dus ja, waar doe je dan goed aan....zucht.

Meiden, diep respect voor jullie instelling!! Ik probeer ook echt positief te blijven en het meer te accepteren hoe de situatie is. Bij mijn oudste zoontje (nu 2 jaar) is het ook goed gekomen.

 

Mijn oudste sliep met een paar maanden door, de jongste binnen na een week al.
Onze middelste werd tot haar derde gemiddeld 20 keer wakker. Vreselijk was het!! Totdat we in haar kamer de vloerbedekking vervingen door laminaat, toen was het meteen over.

 

Ik heb 1 goede en 2 slechte slapers gehad en om eerlijk te zijn..... denk ik dat dat aan ons lag. Bij de eerste was ik fervent aanhanger van Ria Blom, incl. het hele laten-huilen-stuk. Vreselijk vond ik het, maar het werkte toch wel goed, want onze oudste sliep vrij vlot door en heeft ook bijna nooit meer gespookt daarna.

Bij de tweede en derde was ik er heel wat minder van overtuigd dat het laten huilen goed was voor een kind, dus dat deden we uit principe niet meer. Bij de jongste kozen we zelfs voor co-sleeping, omdat ons dat nóg beter leek voor de hechting (en makkelijker met het voeden).
En die twee hebben me toch gehuild. Het werd steeds erger en erger en heeft jarenlang geduurd. Ik heb er zelfs een gehoorbeschadiging aan overgehouden, nadat de jongste maandenlang elke nacht uren in mijn armen heeft liggen brullen.

Dus ja, ik denk dat wij het zelf erger gemaakt hebben. En toch vind ik dat we gelijk hadden om het zo te doen, want ik geloof ook wel in het idee dat een kind het op een gegeven moment gewoon opgeeft en niet meer huilt ook al voelt ie zich eenzaam. En dat vond ik zo'n erg idee, dat ik nog liever nachten lang wakker lag, dan dat nog een kind aandoen.

Gelukkig heeft onze oudste er niets aan overgehouden hoor, hij is een heel lief, gezond, en buitengewoon opgewekt kind gebleven. Net als de andere twee, overigens.