Mijn ouders nemen onze dochter ook mee in de auto...vind ik geen probleem. Bij m'n schoonouders zou ik het liever niet hebben omdat die roken in de auto...niet als er een kind in de auto zit, maar voor de rest wel en dat vind ik niet fris...ze passen overigens niet op dus heb het probleem ook niet. De paar keer dat ze een paar uurtje oppassen hoeven ze niet zo nodig met de auto weg en in geval van nood ben ik zo thuis
Eens met Bri. Laat je angst toe maar laat het je nooit tegenhouden. Bespreek het met je schoonouders zodat ze weten wat je dwars zit en ze daar rekening mee kunnen houden.
Als jij ze wekelijks of best vaak de kids toevertrouwd om op te passen dan autorijden ook geen probleem moeten zijn. Mijn schoonouders wonen niet om de hoek en passen ook niet op. Maar die mogen NIET met mijn kinderen op pad gaan zonder dat ik of mijn man daar bij is hoor. Die nemen het niet nauw met autostoeltjes en riemen, en ook het maximaal aantal passagiers wordt gewoon overschreden als dat zo uitkomt.
Ik ben ook een bezorgen moeder en ja misschien zelfs overbezorgd (ik weet het wel zeker!) Maar ik weet het van mezelf en ik zeg het ook. Maar als ik mezelf ergens niet prettig bij voel dan gebeurt het niet al verklaard de halve wereld me voor gek. Maar ik heb me ook over bepaalde dingen heen moeten zetten. Mijn dochter is nu vier en wil nu spelen bij vriendjes van school. Hoewel ik haar liever bij me zou houden moet ik het toch loslaten. Want ik wil niet dat mijn angst haar tegenhoudt. Dat zij niet ergens anders mag spelen omdat ik bezorgd ben. Maar ik zeg het altijd wel tegen de ouders. En weet je iedereen heeft daar begrip voor, want ze zijn ook moeder! Mijn zoontje is nu 1,5 en ik merk nu dat ik al veel makkelijker ben (het is ook een totaal ander kind). En bij mensen die daar geen begrip of respect voor op kunnen brengen....dan wordt er dus niet gespeeld. Jammer voor mijn dochter/vriendje/vriendinnetje maar ik beslis en niet een ander Dus laat je niks wijsmaken, jouw (eeh jullie) kind, jouw beslissing. Misschien moet je je erover heenzetten, misschien nog even wachten.
Wat ik me ook altijd probeer te bedenken is hoe het voor mijn kind is. Hoe leuk en gezellig is het wel niet voor je kindje om een uitstapje met opa en oma te maken.
mogen ze wel bij de schoonouders op een fietsstoeltje en dan naar de kinderboerderij ofzo? Op de fiets kunnen net zo goed ongelukken gebeuren als met de auto, volgens mij gebeurd dat nog wel vaker overigens qua vallen etc. Zelfs te voet met de kinderwagen kan er een auto langsscheuren en de buggy/kinderwagen raken... mijn punt ; overal kan wat gebeuren, te voet, met de fiets, met de auto, etc... Ik denk dat je het voor jezelf en vooral voor je kids een beetje los moet laten.. ikzelf ben ook echt een control freak en wil de touwtjes in handen houden, maar bij sommige dingen moet je het gewoon laten gaan, ook voor de bestwil van de kids
Nee geen problemen mee, ik heb hier nog niet eens bij stil gestaan of ik dit wel of niet wil. Ik neem aan dat ze zelf ook veilig aan willen komen en dus je kindje ook. Ik zie het probleem niet zo
tis mij ookwel duidelijk dat ik hier ook een buitenstaander in ben. sn ja ik moet t mser loslaten maar ja vind dat best moelijk ja. dit omdat er al in meerdere dingen gebeurd zijn en sm.mjjn wensen daarin titaal niet gerespecteerd heeft. maar vindn jullie het oke dan als ze je kind bewust niet laten slapen.terwijl hij duidelijk behoefte daaraan heeft. omdat ze zonodig weg willen met de kleine?
Ja dat vind ik enorm overdreven eigenlijk. Ik snap best dat het je een beetje een onrustig gevoel geeft ,maar weigeren? Wat als ze ineens met jullie kind naar de dokter moeten bijv? Hoe ga je dat straks doen met schoolreisjes/kinderfeestjes dan? Ik zou mij hier toch zeker overheen zetten als ik jou was.
Hier is het nogbijna niet nodig geweest. Maar ik vind het ook niet leuk. Mijn neef en nichtje zijn verongelukt met hun opa en oma. Dus daarom is het voor mij eng.
Mijn vriendin heeft het dus ook en haar zoontje mag niet mee op schoolreis alleen als ze er zelf bij is. Spelen bij vriendjes thuis wil ze ook niet hebben. Maar het is bij haar zo erg dat ze het over geeft aan haar kinderen want die willen/durven amper wat. Zij ondervind best veel problemen met haar kinderen omdat zij die angst heeft. En ze weet het ook maar op 1 of andere manier kan ze het niet tegenhouden. Nou ik denk dat ze daar nog heel wat mee te stellen krijgt want die jongens kunnen zichzelf niet ontwikkelen tot volwassen stoere kerels want moeder belemmert ze in een hoop dingen omdat ZIJ bang is.
Dan misschien ze niet meer op laten passen?! Omdat je het eigenlijk niet eens bent met hoe je schoonmoeder dingen doet en dingen weglacht. Lijkt me vreselijk om elke week met een rotgevoel te moeten zitten omdat je niet weet wat je schoonmoeder aan het doen is met de kinderen en of ze wel oplet.
Het is een schat van een meid en al jaren 1 van mijn beste vriendinnen en daarom kan ik ook eerlijk tegen haar zijn en zeg ik ook dat ze het zelf allemaal doet. Ze is zelfs gestopt met werken omdat het niet eens meer ging met wegbrengen naar school en psz met de kinderen omdat ze alleen maar gingen huilen bij de oma's. De oma's vonden het op een gegeven moment niet eens meer leuk om ze weg te moeten brengen of op te halen. En ze weet het dat ze het zelf heeft aangericht maar ze weet gewoon niet zo goed hoe ze het van zich moet afzetten.
Zou ik eigenlijk liever hebben ja, maar dat kan ik gewoon niet maken. Ook niet tegenover mijn man. Kijk en in de basis zit het natuurlijk wel goed. Ze houd verschrikkelijk veel van die kinderen en zou absoluut nooit iets doen om ze bewust in gevaar te brengen. Maar het is gewoon, tja... Anders dan dat ik het doe. En daar heb ik moeite mee, omdat ik nu eenmaal graag zie dat dingen vwb mijn kids dingen op mijn manier gaan. Maar, ik weet dat ik dat echt moet loslaten. De positieve kant ervan bekijken en gewoon door de verschrikkelijk zure appel heenbijten... Het zal vanzelf wel wennen.
Ja dan is het niet anders om idd door de zure appel te bijten want je kinderen zullen het vast leuk hebben bij opa&oma en daar moet je je maar aan vasthouden. En oma zal elke week weer blij zijn om haar kleinkinderen te zien. Hopelijk vind je een beetje rust voor jezelf en als je het positieve maar in kan blijven zien dan komt het vast goed
Eind 50. Dus wat dat betreft geen issue. Gaat me ook niet om de kunst van het rijden. Ik ben niet in de waan dat ik beter rijd of beter ongelukken kan voorkomen of iets dergelijks. Het gaat me erom dat ik er niet bij ben.