Ik heb een peuter van 2, 5 en een baby van bijna 1. Nu is de peuter, naast heel lief, ook ontzettend druk. Het begint in de vroege ochtend met liedjes zingen in bed, en het eindigd in de avond met een vermoeiend ritueel om hem in bed te krijgen. Tussendoor lijkt het alsof hij continue prikkels nodig heeft. Hij kan niet alleen spelen, soms een paar minuten. Verder is hij continue aan het praten/zingen/geluid aan het maken. Hij volgt mij overal in huis. Een heel verschil met mijn neefje van dezelfde leeftijd, die kan rustig een uur zelf in de tuin spelen bijvoorbeeld. Nu merk ik dat mijn lontje erg op begint te raken. Hij doet gelukkig nog een middagslaapje (die ik zo time met de baby, dat ze tegelijk slapen). Ik heb die tijd echt even nodig om weer op te laden (al moet ik dan ook huishouden doen, daar kom ik anders niet aan toe). Ik kijk dan ook met angst en beven uit naar de tijd dat dit slaapje eraf zal gaan. Ik merk ook dat de baby soms last heeft van alle prikkels die de peuter produceert. Peuter was laatst een nachtje uit logeren, en de baby is nog nooit zo relaxt en vrolijk geweest die dag . Vaker uit logeren is helaas geen optie. Ook heeft mijn man gezondheidsproblemen op het moment, waardoor die grotendeels alleen bij het avondritueel bijspringt. Mijn vragen: is dit een fase, gaat het ooit weer over? Of moet ik me zorgen maken over mijn peuter. En hoe gaan andere moeders om met drukke peuters? Ik baal ervan dat ik soms (onterecht) uit mijn slof schiet omdat IK overprikkeld ben... En hoe kan ik mijn baby hiertegen "beschermen"? Alvast bedankt voor eventuele reacties! Ps. Als ik het teruglees, is het wel erg negatief over mijn peuter. Het is het liefste, vrolijkste, spontaanste, enthousiaste jongetje van de wereld. Dat staat voorop!
Zorgen dat hij zijn energie kwijt kan. S'ochtends een goede wandeling, namiddag speeltuin. Gewoon iets waar hij zijn energie in kwijt kan. Hier geen babytje en hij is ook best rustig maar als hij begint te schreeuwen ga ik fluisteren. Dit vind hij grappig en dan gaat hij ook fluisteren.
Mijn peuter een meisje kan ook wel eens druk zijn. Niet zoveel als die van jou vermoed ik maar af en toe vooral als ze moe is. Heeft dit van jou dat ook meer bij vermoeidheid? Hoe dan ook iig veel fysieke uitdaging zoals spelen buiten of wandelen helpt. Maar ook juist een 'gedwongen' rust moment. Zij heeft zelf dan soms moeite om de rust te vinden dus ik ga dan soms wandelen met de duo wagen waarin ze dus vast zit. Ook heb ik nog steeds een kinderstoel met tuigje en dan geeft meteen rust omdat ze weet dat ze erniet uit kan. Dan doen we fruit hapje of smiddags een koekje met drinken of ik geef haar spullen om te tekenen od kleien oid en kan ik ondertussen dingen in de keuken rustig doen Succes!
Heel herkenbaar. Mijn dochter van 2,5 jaar is ook zo'n vat vol energie. En helaas eentje zonder dutje. Ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou moet zijn met nog een baby erbij. Eerlijk gezegd was mijn energieke dochter net de reden waarom er hier nog geen baby bijgekomen is, ik wist destijds al dat dat geen optie was voor mij. Maar goed, daar ben je dus niks mee. Wij gaan vaak naar buiten zodat ze haar energie kwijt kan. En we oefenen heel hard op het alleen spelen, dat gaat met heel kleine stapjes... Sinds een maand gaat ze hier ook elke dag naar school, daar kan ze gelukkig ook veel energie kwijt.
Ik heb ook dochter die steeds meer vraagd en nodig heeft. Kdv is 1x per week hier en is echt aan te raden zoiets. Ze gaan nog gelukkig va oktober 2x p week naar psz en 1xper week naar ballerles al,soms doen we peutergym etc. Ik weet niet hoe ballet/peutergym met baby bij zal gaan maar ik ben blij dat ze in elk gevaal nu veel uitdaging en afwisseling heeft. We gaan ook elke dag dan thuis als zijn 10.00-12.00 en 15.00-17.00 naa buiten. Ja 2x 2uur hihi. De rest thuis is eten, boeken, leren iets etc. Gelukkig om 17.00 papa thuis dan wisselt hij mij af. Winter is echt killing want zo lang/vaak buiten kan niet maar nu dus wel en ik gebruik dat voor speeltuin, bakker, winkel etc. En probeer veel afsprakjes te maken met andere kindjes ook. Ze is met ontwikkelingsvoorsprong dus thuis moet ik ook sneeds uitdagingen en spelletjes bedenken waarvan ze kan leren.somd doe ik tv aan als ik echt doodop ben.
Bedankt voor de reacties! Beide kinderen gaan 3x pw naar het kdv, dus daar kan de peuter zijn energie sowieso kwijt. Ik begin me steeds meer te beseffen dat de behoeften van mijn kinderen gewoon wat uiteen lopen. De peuter wil naar buiten en ravotten, maar ik wil de baby niet continue in een kinderwagen zetten waar die zich niet in kan bewegen... Ik wissel het nu vaak af (ochtend naar buiten, middag thuis of andersom), maar dat is voor de peuter niet genoeg. Ik denk dat ik maar moet accepteren dat het nu een moeilijke fase is qua leeftijden. Met het mooie weer is het iets makkelijker en de behoeften zullen meer naar elkaar toegroeien. En voor nu moet ik misschien iets meer aan mijn behoefte toegeven en wat extra vrije dagen op gaan nemen . Dan heb ik een iets langer lontje op de drukke momenten. Bedankt voor jullie reacties! Heeft me een stukje verder geholpen!
Maar hij is 1 jaar al toch? Hij kan ook buiten in zandbak en schommel etc. Dan is niet continu in buggy toch? Ik weet dat ik met mijn dochter al ging uren lang buiten naar speeltuin va 10 mnd ze al was. Lijkt mij zoiezo moelijk twee kleine kinderen combineren zoiezo
Peuterspeelzaal? Sowieso goed voor zijn leeftijd. Dan kan hij zijn energie kwijt en dan heb je sowieso een aantal uur per week rust...En daarna zijn ze ook vaak moe, scheelt weer
Een baby van een jaar hoeft toch niet voortdurend in de wandelwagen? Je kan best naar een speeltuin, en de baby daar op het gras leggen of op een kleed.
Heb je overigens een tuin? Een zandbak is een van de weinige dingen waar mijn dochter zichzelf vrij lang in kan vermaken. Ook perfect te combineren met een baby op de grond ernaast.
Mijn middelste kon zichzelf heel moeilijk zelf vermaken. En dat heeft mij veel energie gekost. Het is inderdaad de rust voor jezelf bewaren en dat is niet altijd gemakkelijk. Nu ze ouder is (5) speelt ze met vriendinnetjes, als ze alleen is blijft het voor haar zoeken. Het ligt dus ook aan het type kind. Mijn oudste en jongste kunnen zich heel goed zelf vermaken. Hoe daarmee om te gaan? Met mooi weer samen fietsen. Speeltuin opzoeken in jullie buurt/straat. Hem laten kennismaken met buurkinderen. Afwisseling in de dag. Voor de rest: Het is een fase! Gaat voorbij
De jongste tijgert pas net en zit nog niet zelfstandig, die is wat trager. Eerder kon ik hem wel neerleggen, maar dan was het snel brullen. Omdat mijn oudste zoontje zich echt niet alleen kan vermaken, ook niet in de speeltuin, wordt dat al gauw lastig. Ik kan de jongste wel op een kleed neerleggen, maar dan wil ik daarbij blijven, en dat pikt de oudste weer niet. Die wil dat ik meega op de glijbaan etc. De baby is een reus, dus een draagboek is ook geen optie meer . We hebben een tuin met zandbak en veel speelgoed en daar kan hij zich wel een paar minuten vermaken. Maar dan komt hij me al gauw roepen dat ik ook moet komen spelen. De baby kan er nu goed bij, maar het gaat er ook om dat ik nergens anders meer aan toe kom op een dag! En soms zelf redelijk overprikkeld wordt van de constante stroom aan geluid... Zoals ik al eerder zei, moet ik me er denk ik maar bij neerleggen dat het nu zo is. Het zal een deel karakter zijn (als baby wilde hij ook al continue mijn/papa's aandacht) en een deel een fase. Een voordeel is wel dat het nu pittig is, twee kleintjes, maar dat de jongens zich hopelijk over een tijdje zich met elkaar kunnen vermaken! Nogmaals bedankt voor de reacties!
Ik zou hem toch langzaam leren dat hij zichzelf soms moet vermaken. Samen met iets opstarten en zeggen wat je van hem verwacht. Dat gewoon vaak herhalen en stimuleren. En als het geluid produceren niet oké is (onnodig schreeuwen oid) dan kun je hem daar best in remmen. Aanleren wat oké en gewenst is. En je kunt vaste momenten bedenken zoals bijvoorbeeld aan tafel, dat er even geen geluid mag zijn. Klinkt sneu, maar ook luidruchtige kindjes hebben dat soms echt even nodig. Ennuh het huishouden doen tijdens de slaapjes terwijl je eigenlijk best wel op bent: ik zou het niet doen. Probeer je zoontje te leren dat je sommige dingen ook doet waar hij bij is. Of kies ervoor een half uurtje wat te doen en dan echt te gaan zitten. Het huishouden is niet het allerbelangrijkste. Ooh ja en wat hier ook wel eens hielp is gewoon bij de kids op de grond gaan zitten, maar niet te veel bemoeien met het spelen. En als hij je steeds op zoekt, ook zachtjes weer stimuleren tot zelf verder spelen.
Ik heb drie van die stuiterballen thuis. Gelukkig kan de jongste wel redelijk alleen spelen ook. De oudste kon dat heel slecht. Als je zoon nog niet (zo vaak) naar het kdv gaat is misschien de peuterspeelzaal een optie. Hij heeft afleiding, jij hebt rust. Verder ging ik idd ook zoveel mogelijk naar buiten, lekker uit laten razen. Dat doe ik nu nog steeds. Ik heb drie jongens die overlopen van energie thuis en die móeten echt uitgelaten worden elke dag. De oudste twee doen het zelf wel, die spelen van 's ochtends tot 's avonds buiten. Het zelf spelen kun je wel oefenen. Eerst misschien maar 2 minuten, later steeds langer. Gewoon zeggen dat je even je koffie op gaat drinken en dat hij even zelf moet spelen. Tijdschrift pakken en negeren. En als het goed gaat uiteraard prijzen en belonen met dan wel aandacht (samen spelletje doen of zo). Of een beetje laten helpen met het huishouden. Ik snap dat huishouden lastig is met twee kleine kinderen om je heen, maar als je toch wat doet, dan kun je tijdens het middagslaapje zelf ook even rust nemen. Mijn jongste vindt het heerlijk om met een doekje af te stoffen, vooral als daar sop bij komt kijken. Dat het dan alleen maar een grotere bende wordt, neem ik soms maar voor lief, dat dweil ik later wel weer op en de rest heb ik dan inmiddels ook al gedaan. Het lawaaiierige vind ik zelf ook altijd nog iets lastigs. Die van mij hebben alle drie een hoge stem en dat klinkt soms zo irritant. Het snerpt gewoon in je oren, zelfs als ze alleen maar opgewonden praten en niet eens gillen. De jongste praat gelukkig niet heel hard, alleen maar hoog, maar mijn middelste van 6 praat ook nog eens vrij luid en dan ook nog zo hoog piepend. Die probeer ik nu wel erop te wijzen dat hij rustiger moet praten. Gillen mogen ze van mij niet, in elk geval niet zomaar. Ik snap heus wel dat in het vuur van een spel er wel eens een kreeg uitkomt, helemaal niet erg, maar we praten wel op een normale manier met elkaar.