Nu het weer lekker weer is zwemmen de kinderen natuurlijk weer graag in het zwembad in de tuin. Nu heb ik 3 jongens die nogal graag met veel lol spetteren en de daarbij behorende geluiden maken, van haaitje spelen tot nat spetteren, dan weer een ruzietje etc. Kortom, vaak dolle pret maar je hoort wel steeds dat ze aanwezig zijn. Een 2 jaar geleden heeft de buurvrouw mij een keer erop aangesproken dat ze het vervelend vindt dat zij zoveel geluid horen als ze in de tuin zitten. Ik was hier helemaal door van slag en durf nu dus eigenlijk amper de kinderen ongeremd buiten te laten. Ik spreek ze natuurlijk vaak aan, lekker rustig aan en denk aan de omgeving. Maar zoals dat gaat tijdens het spelen, zijn ze dat zo weer vergeten en gaat het rauw spel weer door. Het zijn jongens, ze zijn uitgelaten en enthousiast. Het is niet dat ze random krijsen maar ze produceren nu eenmaal het nodige geluid. Van de ene kant begrijp ik het natuurlijk wel dat het vervelend kan zijn als je geen kinderen hebt. Ik spreek ze er ook vaak op aan. Maar ze zijn met zijn drieën en gaan gewoon op in hun spel. Ik merk dat ik zelf op hete kolen zit in de zomer omdat ik me continu druk maak of het niet teveel geluid is enzo. Ik wil niemand tot last zijn. Ik kan ze slechts binnen houden met dit weer... maar hoe zien jullie dit? En vinden jullie dit ook lastig?
Nja tsjaa… die paar dagen per jaar dat het lekker zwembad weer is vind ik dat er niet zo moeilijk gedaan moet worden… Kijk als ze echt heel erg gillen zou ik ook niet blij van worden, Mja met 3 kinderen heb je nou eenmaal geluid
Ik snap je helemaal, heb precies hetzelfde. Nu probeer ik het binnen de perken te houden en zolang het maar op normale tijden is moet ik van mezelf vinden dat het acceptabel is. Nu vind ik zelf speelgeluiden (lachen enzo) minder erg dan constant gedram en ruzie, dan is het voor mij snel klaar. Ik hanteer hier een beetje de regel niet voor 10u 's ochtends naar buiten. Dan rond de lunch wat rust en 's avonds weer rust vanaf een uur of 7 a 8.
Zolang jij je kinderen aanspreekt op gegil/ruzie, en ze dan ook even naar binnen haalt is het prima toch. Je hebt nou eenmaal 3 kinderen en die maken geluid, als jij zorgt dat het binnen de perken blijft en het niet al smorgens heel vroeg begint dan is dat goed toch? Je kan ze niet stil houden, maar wel het volume laag.
Zolang het herrie door spelen is laat ik veel gaan. Herrie door gezeik tegen elkaar niet. Scheelt dat de buren ook 4 kinderen hebben tussen de 10 en 2 jaar
Gillen en schreeuwen mag van mij absoluut niet, bij geruzie ook meteen naar binnen, maar gewoon lachen en plezier vind ik prima - dat hoort er bij. Als de buren daar last van hebben, zijn er nog genoeg uren op de dag (en ‘s avonds) waarop mijn kinderen niet in de tuin spelen - die momenten dat ze geluid maken horen erbij in een tuin van een rijtjeshuis. Hier een gemengd blok huizen, mensen met kinderen en gepensioneerden plus alles er tussenin. Als je mijn kinderen niet hoort, dan hoor je de cirkelzaag van de buurman verderop wel, of de buurjongens, of de hond een paar deuren verder etc - hoort erbij
Ik herken het; onze buren hebben 2 kinderen (6 en 11) die ook altijd veel herrie maken in de tuin, zeker nu het zwembad er staat en met buurtkinderen erbij wordt het nog erger maar het is niet de hele dag door en alleen nu met het lekkere weer. Voor mij geen reden om te gaan klagen. Als het snachts maar stil is
Ik ben daar best wel streng in naar mijn kinderen, er word niet onnodig geschreeuwd of gegild gebeurt dat wel waarschuw ik ze één keer en gebeurd het nog een keer mogen ze direct voor een X aantal minuten naar binnen. En er mag ook niet onnodig lawaai worden gemaakt dat doen ze maar in de speeltuin, voor in de straat of noem maar een andere plek die daar geschikt voor is. Speelgeluiden, lachen, hard lachen en als er soms gegild word van plezier vind ik helemaal prima. Maar ik vind dat mijn kinderen best mogen leren wat het verschil tussen gillen en gillen is en leren rekening houden met anderen.
Super herkenbaar maar dan van de andere kant. Ik heb een vreselijke hekel aan geluiden van kinderen. Hier een kind van één die we nu wel eens horen. Er wordt dan muziek afgespeeld voor dat kind, dan weet je wel wat voor deuntjes. En niet hard hoor. En het kind jankt. Ja, logisch. Maar ooooh wat gaan mijn haren er van overeind staan. Ik wil gewoon stilte als ik in m'n tuin zit. En dan heb ik het gewoon over leefgeluiden, niet eens over gillen of extreem luid spelen oid. Dat laatste is een no go wat mij betreft. Daar moeten kinderen wel op aangesproken worden als ze dat in de tuin doen. Maar... dan moet ik niet in een stad gaan wonen en daarbij hebben wij over een paar dagen ook een kindje dat gaat huilen. En ik ga m'n deur ook niet dicht houden. Ik denk dat ik geluiden van andere kinderen beter kan hebben als ik zelf een kind heb en het beter snap.
Ik voel me ook vaak opgelaten nu het zwembad staat. Dochter kan met vriendinnetjes super leuk en rustig zwemmen. Dan hoor je speelgeluiden en gelach. Zodra neefjes, vriendjes, buurjongetjes erbij komen dan ben ik elke keer aan het waarschuwen en dreigen. Die spelen nou eenmaal wat wilder waar de meiden van gaan gillen en zo word iedereen druk en voel ik me rot. Ik waarschuw 2 x bij de 3e keer is het het bad uit. Ik denk trouwens dat ik me meer opgelaten voel dan nodig is, maar dat is wel een beetje mijn karakter. Mijn man is er een stuk makkelijker in en waarschuw minder. Die zegt we wonen in een wijk met veel kinderen, het is maar een paar dagen per jaar dit weer, het is overdag, de buren doen het er maar mee.
Gelach en plezier op normaal volume hoort er gewoon bij. Zodra ze overgaan op onnodig gillen, schreeuwen geef ik ze 1x een waarschuwing . Nog een keer is naar binnen om weer even rustig te worden. Ook als ze moeten huilen omdat ze zichzelf bezeerd hebben neem ik ze mee naar binnen om te troosten. En ruzie is ook direct naar binnen, dan mogen ze daar hun ruzie beslechten. Bij mijn kinderen gaat het ook niet om een paar keer per jaar. Die spelen dagelijks buiten en dan kan ik het mijn buren niet aandoen om daar elke dag van mee te genieten. En ja, het blijven kinderen dus ze "vergeten" het regelmatig. Maar goed dan ben ik in de buurt om ze weer even te helpen herinneren .
Hier was het toen ze kleiner waren ook 2 of 3 x waarschuwen en anders naar binnen. Gewoon wat geluid van het spelen, lachen, gespetter en geplons hoort erbij.
Bij gillen zonder aanwijsbare reden, ruzie, schreeuwen enz gaan ze na 2x waarschuwen naar binnen. Maar vaak is mijn 'juffenblik/stemgebruik' genoeg om het te laten stoppen Ik spreek vriendinnetjes en buurtkinderen die bij ons zijn er ook op aan trouwens. Mijn tuin, dus mijn regels.
Ik snap dat anderen het geluid van mijn kinderen irritant vinden en probeer dat tot een minimum te houden. Maar andersom hebben wij een buurman die veel feesten geeft met muziek in de tuin in de zomer en het terras van onze andere buren zit onder het raam van mijn zoon waardoor ze (vooral als baby ) vaak wakker werden tussen 20:00 - 23:00. Ook dit zijn normale leefgeluiden van hun en ik zeg er niks van maar ik vind het alsnog irritant
Oh vreselijk! Ik weet niet wat ik erger vind; kinderen of muziek. Ik denk toch muziek; dat is niet iets wat per se hoeft ofzo. Doe dat gewoon niet of binnen met deur dicht. Dring dat andere mensen niet zo op. Word er al kriebelig van als ik er aan denk gelukkig hier geen last van muziek!
Veel herkenning, lees ik! Het is een beetje een domper op de zomer voor mij. Ik word er gewoon onrustig ervan en ben steeds bang dat ook de speelgeluiden te hard zijn, waardoor ik zelf ook niet kan genieten. Ik stoor me er zelf natuurlijk niet zo aan als dat anderen dat doen, denk ik. Alleen toen ze me erover aansprak was ik echt geschrokken, ze sprak me echt op zo'n gemene toon aan. Ik netjes uitleggen; ik waarschuw ze al veel en ik kan het ze ook niet geluidloos laten spelen... Toen zei ze ook nog, "nee, je kunt er wel meer aan doen, dat heb jij gewoon zelf in de hand. Wij kunnen elkaar amper verstaan hier." Dat heeft me dusdanig bang gemaakt dat ik me dus zo onprettig voel. ik voel me dan zo opgelaten dat ik iemand tot last zou zijn, maar mijn inziens krijg ik die kinderen niet stil "genoeg". Ze maken ook van plezier vaak van die hoge geluiden.
Persoonlijk hoor ik liever spelende kinderen, dan andermans muziek. En spelende kinderen is gewoon geen keuze, dat hoort gewoon bij het leven en in een woonwijk, míts enigszins normaal. Plezier en wat luider wanneer met water gespeeld wordt is reëel. Keihard gillen, ruzie en janken niet en was voor mij 1x waarschuwen en daarna de pret over. Het meest waar ik me aan kan ergeren als het om kinderen gaat, is wanneer continue die janksirene aanslaat om niks, brrrrrrr Dán nog liever een radio.
Ik vind speelgeluiden het minst storende geluid in een woonwijk . MAAR ze moeten niet klinken alsof er kweni wat gebeurd natuurlijk. Blaffende honden, muziek en lawaai na 23u vind ik veel storender
Kinderen en een zwembadje is lawaai. Dat is gewoon zo. En als je daar niet tegen kan is een nieuwbouwwijk misschien niet de beste plek voor je om te wonen. Ik vind eerlijk gezegd het geluid van een moeder die heel de tijd probeert haar spelende kinderen stil te krijgen irritanter. Tenzij het echt ruzie is de hele tijd. Maar goed. Je buurvrouw gaf aan het niet fijn te vinden. Mss pro actief haar nog eens aan te spreken en verontschuldigen. Uitleggen dat stil spelen in water nu eenmaal niet gaat. En vragen of ze het echt erg vind. Als ze een beetje redelijk is komen jullie er vast uit.
Ik zou dat gewoon een beetje loslaten. Kinderen maken nu eenmaal geluid. Je kan best wat beperken door ze aan te spreken op gillen en schreeuwen, maar verder zou ik me er niet al te druk over maken. En ik zou dat ‘probleem’ ook lekker bij de buren laten. In de zomer gaan nou eenmaal overal de deuren open en hoor je elkaar. Maar goed, ik sta daar zelf ook relaxed in een kan me niet zo druk maken om buitengeluiden. Of het nou pratende mensen, spelende kinderen, muziek, oid is. Wij maken ook geluid. Soms zijn het kinderen, soms draai ik muziek (binnen, maar wel met deuren open dus zal vast iets naar buiten dragen) en soms is het ook lekker stil bij ons. En zo ook bij de buren. Is een beetje geven en nemen. Gezeik om simpele woongeluiden, hoeven ze ook niet bij mij ook niet meer aan te komen. Ik ga echt niet op mijn tenen lopen, mochten mijn buren nergens tegen kunnen. (Wat gelukkig ook niet zo is).