Ik herken het niet maar het scheelt misschien dat ik mijn baan niet bijzonder leuk vond. Dat wil trouwens niet zeggen dat ik niet hard werkte maar ik vond het daardoor misschien minder moeilijk in werk en privé te scheiden. We hadden het samen heel goed georganiseerd en dan kinderen die eigenlijk nooit ziek zijn (ik werkte 32 uur maar daarvan mocht ik deels thuiswerken). Nu ben ik thuis en dat maakt sommige dingen wel veel makkelijker maar het maakt me in de stress niet uit. Die had ik niet toen ik wel werkte en die heb ik nu dus ook niet. Oja, ook een geluk dat mijn man ook een redelijk flexibele baan heeft.
Herkenbaar! En hier ben is dus zelf ook zo bang voor, dat ik het op een gegeven moment geestelijk/lichamelijk niet meer red en compleet instort. Een half jaar terug zat ik compleet van de stress te hyperventileren op mijn werk en viel ik zelf een keer flauw. Toen 2 weken thuis geweest met de boodschap van de dokter het echt wat rustiger aan te doen. Het ging een tijdje best goed, maar ik merk dat het er nu toch steeds meer insluipt.... Werk "maar" 3 dagen, maar ik kom altijd tijd tekort.... Vandaag gewerkt en was pas om 22:15 klaar met strijken ligt ook voor een groot deel aan mezelf hoor, zal toch eens moeten accepteren dat niet alles "perfect" kan (werk, huishouden, kids, man, vrienden.... Tijd voor mezelf? Wat is dat?) Zou wel graag een baan willen met wat minder verantwoording, maar ja dat is natuurlijk nu even niet zo makkelijk....
O ja, en een perfect huishouden heb ik allang opgegeven Dan heb ik daar ook gelijk minder stress van. In de vakanties neem ik alles weer een keer heel goed onder handen maar anders zoveel mogelijk bijhouden en weten dat er soms dingen blijven liggen. Zo lang de was maar gedaan wordt en het huis niet vies is denk ik dan maar.
Ik heb voor wat meer rust gezorgd en ga ouderschapsverlof opnemen, ga nu terug naar 24 uur. Hopelijk haalt dat de ergste druk er af
soms wou ik dat ik nog een baan had. nu werk ik voor ons bedrijf in de avonden. overdag is voor de kinderen en het huishouden. een hulp komt hier niet in (alleen als ik ziek zou zijn en echt niets meer kan doen). heb in het verleden wel hulpen gehad, maar dat werkt niet. ze doen het altijd anders dan dat jij het wil. de kinderen zijn 24/7 bij me en dat vind ik dan weer ideaal aan eigen vaas zijn en vanuit huis werken. maar moet wel eerlijk zeggen dat ik erg moest wennen toen ik mijn baan (40uur) gedag zei.
heel herkenbaar... niet een periode gehad met 2 zieke kinderen. voor allebei had ik tig dokters afspraken. ml is weinig thuis dus alles moet ik doen. het huis was soms gewoon zo chaos dat ik s avond s tot half 12 ben gaan opruimen en poetsen. ik kon gewoon niet slapen voordat het er weer een beetje netjes uitzag.
Ja ken ik en daarom heb ik mn functie opgegeven en ben ik 2 dagen gaan werken. Mn kids zijn belangrijker
Nee, herken t niet gelukkig. Het was de bedoeling om na mijn bevalling 20 uur te gaan werken, maar ik kreeg niet meer dan 12 u op contract, en ben daar mee akkoord gegaan. Nu kan je zeggen dat t absurd weinig is voor een jonge moeder van 25 om maar 12 u te werken. Ja idd dat klopt, maar ik heb hiervoor een aantal jaren 45 uur gewerkt, en vind dat mijn carriere nu in deze levensfase thuis ligt. Mijn mooiste baan heb ik thuis: Ik voed de toekomst op..... (Ik ben ook geen carriere-tijger, dat scheelt ook al.) Dus nee, ik werk zo weinig dat ik die druk niet voel. Ben er helemaal blij mee zo!