voor de snelle en al wakkere dames onder ons, zometeen bij goedemorgen nederland een gesprek met een neonatoloog over een documentaire die vanaf maandag op ned 2 te zien is over premature baby's en de overlevingskansen. heb zojuist gmnl gezien en als ik mij niet vergis is het tweede uur van dit programma een herhaling van het eerste uur dus zou het rond 10 over 8 nog een keer te zien zijn. ter informatie voor de belangstellenden
het is inderdaad een documentaire met meerdere afleveringen maar werd niet bij gezegd hoeveel. eerste deel dus maandag op ned. 2 om 22.50 lijkt me ontzettend interresant maar ook emotioneel omdat ik het zelf heb meegemaakt.
Er komt idd een serie vanaf as dinsdag. Maar het is geen serie die voor iedereen geschikt is, het is zeer emotioneel beladen. Bijvoorbeeld de eerste aflevering gaat over een prematuurtje geboren bij 25 weken waarvan ze het leven moeten beeindigen. Dus niet voor de gevoelige kijkers geschikt!
de tijden en dagen weet ik niet precies, ben geen tv gids, (heb geheugen met gaten hihihi) (daarom staat het ook in mijn outlook thuis) maar ik heb wel informatie over de afleveringen van mensen die het al gezien hebben (dit omdat ik lid ben van Vereniging Ouders van Couveuse kindjes en meeschrijf op prematurennieuwsgroep)
Hier stond vandaag ook een artikel over in De Trouw. Veel huiswerk voor ouders van couveusekinderen Nicole Lucas, redactie gezondheid Bijna de helft van de (veel) te vroeg geboren kinderen heeft leerproblemen op 9-jarige leeftijd. Maar ouders kunnen de problemen beperken. Kees Vernooy wond er zaterdag geen doekjes om. Uw kinderen zijn risicokinderen en dat zullen ze ergens ook blijven. Vernooy, wetenschappelijk projectleider bij onderwijsadviesorganisatie CPS, sprak op een door de Vereniging van Ouders van Couveusekinderen in Utrecht georganiseerde middag getiteld Schoolloopbaan met hindernissen. Veel kinderen die te vroeg of veel te licht ter wereld komen, weten, na een moeilijke start, in de tijd daarna ogenschijnlijk hun achterstand snel in te halen. Maar gaat het kind eenmaal naar de basisschool, dan openbaren zich vaak opnieuw problemen. Die bijtijds onderkennen, geeft de mogelijkheid actie te ondernemen. Maar dat vereist wel grote alertheid van de ouders, aldus Vernooy. Onderzoek wijst uit dat kinderen met een veel te laag geboortegewicht vaak dyslexie-achtige problemen krijgen. Aanwijzingen daarvoor zijn er al voor de leeftijd dat een kind geacht wordt met lezen te beginnen: heeft het, in groep 1/2, moeite met rijmen? Vindt het het lastig uit de klanken b-oo-m het woord boom te maken of, juist andersom, kat op te knippen in k-a-t? Het herkennen van klanken is een voorwaarde om te leren lezen. Dat probleem lost zich niet vanzelf op. Het is niet een kwestie van rijping, zo stelde Vernooy met nadruk. Ouders moeten zich niet door leerkrachten in slaap laten sussen met een dat komt wel. Vernooy: Nee, het komt nooit. Vroegtijdige interventie is broodnodig: veel praten met je kind, veel voorlezen, regelmatig oefenen. Naarmate er langer wordt gewacht, wordt hulpverlening steeds moeilijker. Kinderen hebben dan al te lang ervaren dat ze iets niet kunnen. Dan gaan ze vermijdingsgedrag vertonen. Ook kinderfysiotherapeut Wilma van Katwijk gaf de ouders het nodige te doen. Voormalige prematuren hebben vaak problemen met de motoriek, omdat de aanleg van allerlei verbindingen in de hersenen door de vroeggeboorte is onderbroken. Dat kan hersteld worden, maar dan moeten ze wel worden gestimuleerd. Door kinderen veel te laten tekenen (bij voorkeur niet met viltstift, maar met was-, bord- en stoepkrijt), laten puzzelen en met ballen gooien, wordt de fijne en grove motoriek ontwikkeld en de hand-oog-coördinatie bevorderd, allemaal noodzakelijke voorwaarden om met schrijven te kunnen beginnen. Ook Van Katwijk bepleitte alertheid. Als leerlingen in groep 7/8 nog steeds moeite hebben met schrijven, valt er voor een fysiotherapeut niet zoveel meer te beginnen. Op de basisschool, maar zeker in het middelbaar onderwijs zijn allerlei vormen van ondersteuning mogelijk, gaf Peter Snijders aan, remedial teacher op de scholengemeenschap Reggesteyn in Nijverdal. Ook hier blijft de inbreng van ouders echter van groot belang. Ouders zijn geen therapeuten, maar ze kunnen wel helpen. En dat betekent bij kinderen met leerproblemen: elke dag oefenen, niet te lang, met aandacht. Met nadruk op wat goed gaat. Ja, erkende hij, daar kun je als ouder wel eens een beetje gek van worden. Maar het is niet anders. Kwetsbare kinderen hebben krachtige ouders nodig. Kwetsbaar begin Jaarlijks worden in Nederland ongeveer 200.000 kinderen geboren. Ongeveer 4000 babys komen terecht op een neonatologische intensive care unit vanwege een te laag geboortegewicht. Vanavond begint bij de NCRV onder de titel Kwetsbaar begin een driedelige serie over de moeilijke beslissingen waar ouders en artsen voor komen te staan als een kind een zeer slechte start heeft. Informatie over de Vereniging van Ouders van Couveusekinderen op www.couveuseouders.nl
kan iemand vertellen hoe het heet en op welke omroep het komt ? ik wou het zien bij uitzending gemist.
Je moet in de zoekfunctie: 'kwetsbaar begin' intikken en dan krijg je 2 resultaten. En waar NCRV staat, moet je klikken en dan heb je het.
Het is ook geen fijn programma als je niet meer zwanger bent. Bij die afl waarin het kindje overlijd heb ik aan 1 stuk door zitten huilen en ik heb mijn ventje een half uur te vroeg wakker gemaakt. Ik moest hem gewoon zien en voelen. Met hem in mijn armen heb ik nog een half uur zitten huilen!
Het programma heet 'Document'. Dat is een documentaireserie die iedere maandag om 22.50 uur op Nederland 2 wordt uitgezonden. Alleen de drie afleveringen die over de afdeling neonathologie van het AZM gaan, heten 'Kwetsbaar begin'... Ik heb ook alle drie de afleveringen gezien (waarvan twee via 'Uitzending gemist') en vond het heel erg indrukwekkend...
ik heb een aflevering gezien van dat jongetje dat ze hebben moeten opgeven. heb echt zitten huilen wat is dat onmenselijk om mee te maken. heb echt respect voor mensen die hun kindje uit bestwil een engeltje hebben laten worden, ondankt hun eigen gevoelens toch gekozen voor het belang van het kindje
Ja, bij die aflevering heb ik ook tranen met tuiten gehuild... Een heel goede vriendin van mijn moeder kent die betreffende papa en mama redelijk goed (wonen in hetzelfde dorp). Ze hadden haar verteld dat ze de begeleiding zo fijn hadden gevonden van het tv-team en dat ze het helemaal niet als storend of als een inbreuk op hun privacy hadden ervaren, dat er cameraploegen bij waren op die moeilijke momenten...