Wat mis je het meest?

Een meer zorgeloos leven. Met kinderen is er altijd wel iets om je zorgen over te maken. Met kleine kinderen weer andere zorgen dan met pubers. Maar er is altijd wel wat om je zorgen over te maken.

 

Uitslapen!!

 

Deze gesprekken met man of vriendinnen;
"Wat zullen we gaan doen?"
"Eh, even ergens hapje eten en naar de film ofzo?"
"Ja is goed kom we gaan"

De spontaniteit in het contact met vriendinnen is er af. Alles moet altijd vooraf gepland, bedacht en uitgestippeld worden want iedereen zit met kinderen, oppas, (onregelmatig) werk etc...Ik wilde pas met een vriendin uit eten en dat kon serieus pas 6 weken later want eerder was er gewoon geen enkele dag dat we allebei konden

 

Ik vind mezelf vooral heel kwetsbaar nu ik kinderen heb. Je kunt mij namelijk altijd "pakken" op mn kinderen. En die angst vind ik heel naar.

Verder mis ik uitslapen soms wel. Vooral na een korte nacht en een zieke peuter overdag die non stopt huilt en jammert..

 

Uitslapen. Zoon is altijd om 6u wakker.
Wat later eten. Ik heb nog niet zo’n trek om 18u maar zoon moet om 19u naar bed dus we eten toch zo vroeg.

Verder vind ik het leven heerlijk met hem, ik geniet bijna overal wel van.
Zo mooi om de ontwikkeling te zien bij je eigen kind.

 

Dat heb ik ook. Voor de rest mis ik niks. In het begin vond ik het wel lastig niet meer even snel weg te gaan, maar daar ben je ook zo aan gewend.

 

Eerlijk gezegd.. tot nu toe niks. Mijn zoontje is ook pas 6 maanden dus wie weet komt het nog? Maar nu geniet ik alleen maar enorm van alles wat met het moederschap te maken heeft Wat eerder gezegd werd, de ontwikkeling zien van je eigen kind, ik vind het geweldig!

 

Sinds de tweede er is voel ik me toch meer gebonden. De eerste ging overal mee naar toe, sliep overal, huilde zo goed als nooit. Maar toen kwam de tweede, en ik neem er echt geen twee overal mee naar toe. Dus dan zit je met oppas. En die regel(d)en we vaak genoeg, maar het is wel weer gedoe, het spontane weggaan is er dan echt niet meer bij.
Verder merk ik nu ik 2 ochtenden weer voor mezelf heb, dat ik dat echt gemist heb. Uitslapen kan niet door schooltijden natuurlijk, maar daarna gewoon kunnen doen waar ik zin in heb. Met niemand rekening hoeven houden, heerlijk. Ja, dat heb ik echt het meest gemist.

 

Dat je nooit meer helemaal niets kan doen. Een hele dag Netflixen in je pyjama en lunchen met een zak chips.
Ook spontaan ergens heen lukt niet meer. Alles heeft minimale voorbereiding en planning nodig.

 

Toch wel het zorgeloze.
We hebben drie kinderen en er is altijd wel iets waar je je zorgen om kan maken, school, gezondheid, invloeden van buitenaf met puberkinderen.
Ik vind het soms wel vermoeiend dat je van het ene in het andere lijkt te verzanden

 

'S nachts doorslapen.

 

Als je huis een echte bende is en de hele dag Netflix kan kijken zonder je schuldig te voelen (en een grote spaarrekening, op dit moment heeft mijn dochter een grotere spaarrekening dan wij )

 

Slapen.

 

Gewoon eens een dagje niks moeten. Lekker uitslapen, liggen blijven zolang je wil. Geen kind wat komt vragen om te ontbijten.... oudste pakt zelf wel brood maar maakt nooit iets voor haar zusje. Lekker een dagje bankhangen zonder iets te moeten, minder was, minder eten weggooien want ze lusten niks.....

Gewoon een dagje mijn gang gaan, nergens rekening mee houden, gewoon doen wat ik wil! Vooral zonder wekker! Heel soms als ze uit logeren zijn kan het wel, maar is toch anders. Oudste stuurt veel foto's, dus onbewust ben je er toch mee bezig...
Van alles door elkaar, maar het lijkt me heerlijk

 

- Ongebroken nachten van 10 uur slaap

- In 20 min. opstaan, aankleden, eten en in de auto stappen

- Me-time, lekker alleen zijn.

Dat laatste krijg ik nu een beetje terug (op 1 dag) doordat de jongste nu ook naar school gaat.
Het eerste komt vanzelf ook wel weer denk ik.

Maar als mijn kinderen een dagje weg zijn of uit logeren dan mis ik hen nog het meest

 

Dit mis ik inderdaad ook het meest. Die tijd komt wel weer, maar dat duurt nog wel lang!

Verder mis ik ook andere dingen die genoemd worden, zoals uitslapen of ongestoord niks doen. Al moet ik zeggen dat die laatste 2 nu wel weer wat vaker kunnen. De kinderen gaan wel eens logeren bij opa en oma, dan slapen we ècht uit. Maar ook in de normale weekenden, hoeven we niet meer zo vroeg ons bed uit. Ze zijn oud genoeg om (na ons een knuffel te hebben gegeven) zelf naar beneden te gaan en te netflixen. Jep, slecht ouderschap. Maar ik slaap gewoon zo graag!

Toen ze nog jonger waren, miste ik ook dingen zoals "alleen douchen" of "alleen naar de wc". Maar met kinderen van 5 en 8 lukt dat ook weer prima. Ze worden natuurlijk steeds ouder en onafhankelijker. En ik vind het ook niet erg dat ik anderhalve dag heb dat zij op school zitten en ik vrij ben.

Overigens: als dadelijk de kinderen nog weer groter zijn, waardoor steeds meer dingen weer kunnen, ga ik vast dingen missen uit deze tijd. Ik bedoel: ik word niet graag op zondagochtend om 7 uur gewekt. Al helemaal niet als die 'wekker' bestaat uit twee kinderen die dus VIER ijskoude voeten tegen je lijf duwen. Maar daar staat tegenover dat het moment dat ik die kinderlijfjes tegen me aan voel, mij ook gewoon erg gelukkig maakt. Ik ben niet zo van de 'mindfullnes' enzo. Maar dit is HET moment van de dag dat ik echt alleen maar in dat moment ben en alles is zoals het moet zijn. Ik geniet er intens van.
... al lijkt het me ook heerlijk om daar pas om een uur of 10 uur 's ochtends van te genieten ...

En ook al schrijf ik nu dat ik alleen douchen miste, samen met m'n kind douchen en afdrogen was toch ook wel heel gezellig. En hoewel ik in de babytijd graag wat meer uren per nacht wilde slapen, heb ik toch ook wel fijne herinneringen aan lekker knus mijn baby tegen me aan in bed tijdens een nachtvoeding. Ik heb trouwens sowieso goede herinneringen aan het geven van borstvoeding. "Missen" is een te groot woord, maar het idee dat ik dat nooit meer zal doen vind ik soms wel jammer.
Ik vind de leeftijd peuter / kleuter geweldig. Ze zijn zo spontaan, leren zoveel, kunnen zo heerlijk onverwacht en grappig uit de hoek komen, zijn toch meer aanhankelijk dan de wat oudere kinderen. Onze jongste is al vijf, dus die tijd gaat zo langzamerhand ook voorbij. Dat zal ik straks ook missen, denk ik. Maar de leeftijden die komen, hebben vast ook weer hun leuke kanten.

Het stukje dat je met kinderen kwetsbaarder bent en wat meer zorgen heb, herken ik ook. Als vader of moeder zul je onherroepelijk momenten van angst, zorgen en verdriet meemaken. Als het om je kind gaat, is dat allemaal vele malen groter dan wanneer het om jezelf gaat of om een andere geliefde. Ik denk dat ik de uitdrukking dat verdriet door je hart kan snijden pas ben gaan begrijpen sinds ik kinderen heb. Zo voelt het echt. Verdriet, angsten, zorgen: ze doen soms echt lichamelijk pijn.

Ik denk dat je van elke fase in je leven dingen kunt opnoemen die je zult missen of die je juist kunt missen als kiespijn. Dat hoort ook bij het leven. En soms neemt het leven een andere richting dan je had verwacht of gehoopt. Dan zijn er mooie ervaringen die je mist. Maar ook moeilijke dingen die je juist mag overslaan. Als er iets is dat ik heb geleerd van het hele proces van kinderen proberen te krijgen en ze eindelijk 'hebben', is dat je bepaalde dingen in het leven niet kunt forceren. Je hebt niet alles in de hand, dus moet je het leven soms ook nemen zoals het komt. Als je vasthoudt aan fijne dingen die je denkt te missen, mis je ook de mooie dingen die op dat moment juist wel gebeuren. Wat dat betreft had Cruijff helemaal gelijk: elk nadeel heb z'n voordeel.
Het is aan jezelf om juist op zoek te gaan naar de zonnige kant van wat je wel hebt en niet te blijven hangen in wat je mist. Hoe moeilijk het soms ook is om bepaalde dingen los te laten... als je het niet doet, doe je jezelf ook tekort.

 

Ik had als kind een grote hobby, paardrijden, als student stappen, echt even los gaan haha.. en nu heb ik niet echt iets om me op uit te leven. Dat mis ik wel. En uitslapen, en lijkt me heerlijk om een dag alleen aan mezelf te hoeven denken haha

 

Doen waar ik zelf zin in heb. Bijvoorbeeld na het werk iets met vrienden te gaan doen ipv naar huis gaan.
Het zou wel kunnen want mijn vriend is dan gewoon thuis, maar ik ga liever naar huis naar mijn gezin. Ik mis die innerlijke vrijheid soms.

 

Dit. En dat je zo ontzettend grote verantwoordelijkheid hebt.