Wij hebben geen tuin maar een balkon. Als mijn dochter daar aan het spelen is dan gaat dat vaak rustig. Ze mag absoluut niet gillen daar heb ik een vreselijke hekel aan, dat mag binnenshuis ook niet. Evenals schreeuwen.
Mijn oudste is bijna 9, een keertje sh*t komt incidenteel voor maar meer echt niet, bij vriendjes ook niet tot nu toe. Ziektes en andere vloeken vind ik niet normaal op die leeftijd en zou ik natuurlijk ook niet tolereren. Moet er niet aan denken dat hij ineens k*nkerh**r zou roepen In de tuin mogen ze spelen, zingen, fantasie spelen, maar geen gegil en geschreeuw. Ook al zijn onze buren schatten en zouden ze daar niets van zeggen. Ze zijn trouwens zwaar christelijk dus we letten allemaal heel erg op ons taalgebruik. Wil hen niet kwetsen. Vrees dat mijn jongens binnenshuis wel erg heel lawaai maken soms, ook al mag het niet. De buren weten dat ze altijd aan mogen bellen als ze last hebben maar dat doen ze nooit.
Onze buren zitten wonen niet direct naast ons, maar gillen mogen ze van mij toch echt niet! Als ze af en toe van plezier een beetje hard praten en lachen of van een afstandje naar elkaar roepen, vind ik dat wel goed. Je kunt van een kind toch ook niet verwachten dat ze ten alle tijden heel rustig zijn. De overtollige energie moet er af en toe ook uit kunnen. Als ze langdurig ruzie maken of huilen, intervenieer ik, als ze even ruzie maken laat ik het gaan.
Mijn dochter mag plezier geluiden maken maar gillen, schreeuwen en huilen niet. Dan neem ik haar mee naar binnen.
Nee ! Schelden met ziektes of vloeken heb ik hier ook niet gehoord. Daar zou ik ook beslist tegen optreden. Mijn eerdere post waarin ik zeg dat er weleens woorden gezegd worden die ik niet wil horen ging ook over de poep en plas variant van het schelden.