kinderen mee op begrafenis opa

Ik zou ze meenemen op die leeftijd... Ook zij moeten afscheid kunnen nemen. Ik zou ze alleen niet in de kist laten kijken, alleen bij de begrafenis aanwezig bij een dichte kist.

 

Als ze een tijdje kunnen stilzitten tijdens de plechtigheid én ze opa goed kenden, zou ik hen wel meenemen naar de begrafenis. Zo kan het voor hen - hoe jong ze ook zijn - ook een afscheid zijn.

Als ze opa maar 2 keer per jaar zagen bijvoorbeeld en er geen band mee hadden, zou ik hen thuis laten.

Lijkt mij wel dat je sowieso klaar zal moeten staan voor moeilijke vragen van hen. Want je ex lijkt mij effe andere dingen aan zijn hoofd te hebben.

Sterkte!

 

Is er tijdens de begrafenis misschien de mogelijkheid om in een aparte ruimte de kinderen op te vangen met een oppas? Tijdens de begrafenis van mijn oma vorig jaar konden de achterkleinkinderen de dienst uit als ze te onrustig werden. Was super geregeld. Mijn zoontje van drie heeft wel het grootste deel bijgewoond maar dochter van toen 10 mnd was bij de oppas. Was een prachtige dienst overigens met alle kinderen erbij.

Je zegt zelf dat je dochters gevoelig zijn dus dat het zien van hun overleden opa teveel is. Dat zou ik dan ook niet doen. Je kunt dat zelf het beste inschatten denk ik. Ben wel van mening dat kinderen een stuk meer aankunnen dan wij denken. Zou ze zelf ook niet weghouden bij de begrafenis. Doodgaan hoort bij het leven en zo hebben zij ook een afscheid.

 

ligt aan de band die ze hadden met opa en aan wat ze zelf willen. Ik zou Thijmen zeker meenemen omdat hij een hele goede band heeft met zijn opa's. Kinderen moeten idd ook afscheid kunnen nemen. Zou idd het kijken in de kist oid achterwege laten.

 

Ik zou eerst zelf gaan kijken overigens naar je (ex-)schoonvader en de meisjes dan zelf laten beslissen of ze opa nog een keer willen zien.
Ze zijn gevoelig, maar net dat kan ook maken dat ze als ze opa niet meer zien de wildste fantasieën gaan hebben over opa.
Zeker de oudste lijkt mij wel al een leeftijd te hebben dat ze het zelf kan aangeven of ze wel of niet wil kijken.

En als ze zouden gaan kijken, is dat uiteraard wel onder jouw begeleiding of die van hun vader.
Uiteraard ook enkel als ze er een band mee hadden.

 

Is opa ook echt een opa voor hun (dus ze kennen hem goed en ook met de noemer 'opa') dan zou ik ze zeker meenemen. En kinderen hoeven in mijn ogen niet 'stil' te zijn en zitten. Zo zijn kinderen en dat hoort nu eenmaal ook bij het leven,hoe verdrietig een uitvaart/verlies ook is.
Gecondoleerd!

(En idd opbaren en kijken vind ik ook niets voor kinderen,daar kunnen een hoop volwassenen al niet goed tegen,laat staan kinderen.)

 

Wij hebben het toen niet gedaan bij mijn schoonvader onze dochter was bijna 3 en ons zoontje 5 maanden wel een stuk jonger natuurlijk..
Maar mijn schoonvader wilde dat zelf ook niet die wilde dat de kinderen hem onthielden zoals hij was! Heb wel namens hen een stukje voorgedragen..

We hebben het onze dochter uiteraard wel verteld en ze weet dat opa een sterretje is af en toe net zoals gister als we naar oma gaan zegt ze "misschien is opa sterretje niet meer dood en weer terug bij oma om te knuffelen"
Dan moet ik wel ff slikken!

 

mijn jongens waren 4 en 7 toen mijn moeder overleed.
ze zijn meegeweest, hebben oma gezien en de jongste heeft oma ook aangeraakt. de oudste durfde dat niet. prima, ze geven zelf wel aan wat ze wel en niet willen.
ook naar de crematie zijn ze meegeweest.

ikzelf was 5 jaar toen mijn opa overleedt, ik mocht niet mee, heb hem ook niet meer gezien. mijn zus was toen 10 en is volgens mij ook niet meegeweest.
ik vind het zeer jammer, omdat ik me wel goed kan herinneren dat opa was overleden, dat mijn zus verdrietig was, en mijn ouders huilden. maar verder.... tja ik snapte het niet, dacht dat ie op vakantie was en wel terug zou komen. heb hem niet gezien en ook niet kunnen afsluiten. dat kan ik me nog goed herinneren, al was ik nog maar zo klein.

 

mee eens!

 

Ik zou ze gewoon meenemen naar de begrafenis en aan hen de keuze laten of ze wel of niet in de kist willen kijken. Ik heb zelf altijd een beetje het gevoel dat wij volwassenen veel te spastisch doen als het om begrafenissen gaat. Maar goed, ik kom uit een familie waar iedereen heel open omgaat met het onderwerp dood en waar er op begrafenissen ook gewoon gelachen kan worden. Dus misschien is mijn referentiekader niet heel erg representatief

 

Wij hadden onze peuter ook gewoon mee.
Ze heeft voor de kist uitgelopen met de andere kleinkinderen.
Leuke was dat het oudste neefje echt enorm van slag was en heel erg met z'n ziel onder z'n arm liep te vervelen.
Heb toen gevraagd of hij een oogje in het zeil kon houden en toen ging het met hem ook ineens veel beter.

Ze wilde zelf graag in de kist kijken en dat mocht van ons.

En wij hadden afgesproken... Als de muziek speelt mag je praten.
Prima.. Tot iemand een speech ging doen en ze riep: sssssssssssssst niet praten want de muziek is uit!!!

Toen hebben we de gelegenheid per zijdeur verlaten
Ik had ook wat boekjes mee trouwens.. Blijft toch een lange zit.

 

Mee eens.

Hier dochters van bijna 5 en 1,5 ook meegehad naar uitvaart van mijn oma. Ze hadden geen geweldige band met haar, maar wisten heel goed wie ze was en vond dan ook dat ze afscheid moesten kunnen nemen. Aan de oudste gevraagd of ze mee wilde en in de kist wilde kijken en dit wilde ze graag. Kwamen ook veel vragen over wat is dood zijn en hoe kan het dat ze hier nu zo ligt, waarom ging ze dood, wat gaat er nu gebeuren etc etc en hebben het haar ook gewoon allemaal benoemd als ze ernaar vroeg.

 

mijn nichtje was 5 toen onze opa overleed (ik was 20) en zij heeft een tekening in de kist gelegd en hem gezien, ik niet wilde dat niet .

laat ze zelf beslissen of ze opa nog willen zien of niet.

 

Ook ik zou ze gewoon mee laten gaan en laat ze hun eigen grenzen aangeven.
Een half jaar geleden overleed mijn vader en mijn kinderen zijn 14 , 13, 9, 4 en 3 jaar. Allemaal gingen ze er anders mee om. De oudsten waren echt verdrietig en hebben heel bewust afscheid genomen. Mijn middelste vond het eng en heeft niet in de kist gekeken maar wel mooie tekeningen gemaakt en die door haar oudere broers in de kist laten leggen. Mijn jongsten gingen er weer heel anders mee om. Omdat mijn vader thuis lag opgebaard konden we er zo vaak en zo lang naar toe als we wilden. Mijn vader lag in de slaapkamer maar ze gingen steeds even kijken bij opa. Op een gegeven moment vroegen ze of ze met de lego bij opa naast het kistje mochten spelen omdat hij anders zo alleen lag....
Wij hebben gewoon hun tempo gevolgd en dat ging prima. Bij het sluiten van de kist liepen de kinderen met ons mee ( was niet gepland overigens maar ze volgden ons gewoon) en de oudsten hielpen automatisch mee met het sluiten en de kleineren keken mee. Dit was zo natuurlijk, zo fijn...alle kinderen kijken met een goed gevoel terug het afscheid omdat ze het mochten doen op de manier die bij hen paste.
Dit soort situaties kan je nooit overdoen dus doe vooral wat bij jou/jullie past.
Als je ze er bij weg houdt kunnen ze er ook helemaal hun eigen gedachten en fantasieën bij krijgen, dat het heel eng of heel naar was. Zo eng dat ze er van jullie niet bij mochten zijn. Dan kan het voor later ook heel moeilijk voor ze worden om dan wel naar een begrafenis te gaan omdat ze het dan met negatieve gevoelens associëren...
Veel sterkte gewenst en veel wijsheid voor het begeleiden van je kinderen.

 

Persoonlijk vind ik dat jonge kinderen veel te snel worden meegenomen naar een begrafenis. Je zou ook met je kind een eigen momentje kunnen creëren ter nagedachtenis. Het is en blijft een persoonlijk iets...

 

En niet te strak plannen wat je kind wel mag en niet mag... Ze geven zelf hun grenzen wel aan.
Niet altijd door het hardop uit te spreken maar lichaamstaal is wel duidelijk.

Enige is dat zeker als het je eigen ouders betreft... Het wel fijn is om een backup te hebben die je kinderen evt even mee kan nemen/afleiden als ze zich gaan vervelen.
Daar staat je eigen hoofd echt niet naar op dat moment

 

Ik zou ze meenemen op deze leeftijd.
Mijn schoonvader overleed toen mijn oudste vier was. We hebben hem meegenomen en er zat een vriendin in de kerk en crematorium die hem eventueel mee kon nemen als hij het niet meer trok.

 

Precies!

 

Persoonlijk vind ik juist dat kinderen teveel weggehouden worden bij begrafenissen. De dood is onderdeel van het leven, en ik vind het gezonder als kinderen dat van jongsaf meekrijgen.