Werken, studeren of thuisblijven....

Je klinkt idd ook gestressed in je verhaal.
Wat ik nu zou doen is even niks, thuisblijven dus om alle redenen die je nu aangeeft. Dit schooljaar gebruiken om te kijken wat je echt wil. Om even de rust terug te vinden om eventueel vanaf volgend schooljaar weer iets op te kunnen pakken met meer energie en minder stress. Je klinkt er nu nog niet klaar voor. En aangezien je man net een promotie gehad heeft zal die vast niet binnen een jaar op straat staan.

Ga eens bij anderen informeren, en zelf nadenken hoe je het probleem van de achterwacht kunt opvangen. Want dat is idd iets dat geregeld moet worden.
Welke opvang heb je als je weer aan het werk zou gaan? Is een gastouder aan huis iets voor jullie en dan maakt een ziek kind niet uit, want zij is er toch. Natuurlijk ben je het liefste zelf thuis, maar in de gevallen dat dat niet gaat is er een vertrouwd iemand die voor ze zorgt.
Ook die kan bij de oudste een oogje in het zeil houden of hij zijn huiswerk doet.

 

Ik zou de opleiding toch gaan proberen, het is deeltijd, dus ik neem aan dat je gewoon thuis kunt zijn, als een kind ziek is, kan je ook een keer een les overslaan als je man geen vrij kan krijgen en je oudste twee kinderen hebben een leeftijd dat ze al behoorlijk zelfstandig zijn, voor je jongste zou ik een goede oppas regelen die je goed kunt inzetten.
En als het niets is, kan je altijd nog stoppen. Als je over 3 maanden spijt hebt dat je er niet aan bent begonnen, moet je weer 9 maanden wachten.

Ik zou ook even opschrijven waarom je dit wilde doen, dan ga je er vast weer anders naar kijken.

 

Ik zou idd ook even niks doen...
En even tot rust komen


En als je man zn baan kwijt raakt....? Tsjaa.. dan gaan jullie allebei schoonmaken,koerierswerk oid... er zijn genoeg van dat soort baantjes en het betaald de rekeningen als het echt moet

 

Precies. Dit!
Altijd dat 'als als als'
Je leeft nu. En nu heb je blijkbaar rust nodig.

Geloof mij, een opleiding mét kinderen is héél erg pittig. Niet onmogelijk, maar wel zwaar. Als jij nu al niet goed in je vel zit, zou ik er niet aan beginnen.

 

In dit topic en in het topic over studeren klink je onzeker en weifelend. Ik zou dus eerst zorgen dat je zelf weer goed in je vel zit en rust in je hoofd hebt. Maar dat hoeft niet te bijten met het starten van een opleiding! Je bent meer dan alleen moeder en vrouw, je bent zelf ook nog iemand. En ook jij mag iets willen, al is het voor jezelf. Het klinkt nu alsof jij je aan wilt passen aan je omgeving. Dit is een keuze.
Bovendien vind ik dat je als vrouw altijd in staat moet zijn jezelf te onderhouden. Hoe goed je relatie ook is, je weet het nooit. Zelfstandig en zelfredzaam zijn vind ik erg belangrijk.

Met een deeltijdopleiding moet het toch te doen zijn? Maar je moet het zelf vooral echt willen en jezelf niet wegcijferen. En dat is wat ik nu vooral lees.

 

Zoals je nu klinkt moet je nog niet aan een opleiding beginnen denk ik. Misschien eens een loopbaancoach contacten? Die kan je goed helpen om een weloverwogen en goede keuze te maken en tegelijkertijd krijg je inzicht in je talenten en valkuilen. Dan ben je toch al voorbereidend bezig terwijl het geen stress oplevert... Als je gaat solliciteren heb je geen gat in je CV maar een ‘loopbaantraject’ of iets dergelijks. als je dan gaat solliciteren of studeren ben je extra gemotiveerd omdat je precies weet dat die studie of dat werk ook echt bij je past...

 

Ik ben vorig schooljaar gestart met mijn deeltijd hbo-opleiding. Onze oudste was een half jaar daarvoor overleden, de jongste was 3 maanden oud en dan was K. er natuurlijk ook nog. Ze zijn de hele herfst/winter om de haverklap ziek geweest en werd af en toe gestoord van het gedoe en geregel. Maar: ik wist vanaf de derde week van de opleiding zeker dat ik dit wilde doen, en ik haalde er zo veel energie uit! Ik baalde gewoon als er een weekje geen les was, miste het contact met klasgenoten, de lessen en gewoon het even niet moeder en partner zijn.
Zijn de lessen al gestart? Wellicht als je eenmaal begonnen bent dat je dan kunt beoordelen of je energie krijgt van de opleiding of dat het je juist te veel energie kost. Ik zou in ieder geval beginnen, stoppen kan altijd nog als het na een maand of wat toch niet blijkt te werken.

 

Wat voor opleiding wil je doen? Hoe lang en hoeveel studiebelasting?
De oudsten kunnen ook even alleen thuis zijn als ze ziek zijn?
Het is ook leuk om naast het thuis zijn een uitdaging te hebben maar als het je alleen stress geeft kan je beter nog een jaartje wachten.

 

Wat mij opvalt in jouw verhaal dat het hebben van geen oppas vooral jouw probleem is en dat jij dit moet oplossen. Waar is je man in dit verhaal? Wij hebben ook geen achterban om op te passen, maar dit is een gezamenlijk probleem. Dit betekent dat mijn man op zijn werk een stap terug heeft moeten zetten. Jammer, maar dan geen promotie, maar wel meer de vrijheid en flexibiliteit. De kinderen zijn nu voor ons beiden belangrijker. Werk komt later wel.

Stel er zou geen oppasprobleem zijn. Wat wil je dan? Wil je graag deze studie volgen? En waarom? Is dit echt wat jij wilt of is dit wat anderen van je verwachten? Denk je dat je hier positieve energie van zult gaan krijgen? Zo ja dan zou ik eens een goed gesprek aangaan met je man. Waarom zou jij enkel de ‘offers’ moeten brengen? Als het antwoord nee is, zou ik stoppen met de studie en inderdaad thuis blijven. Ik zou dit echt niet zomaar doen en al helemaal niet met het gevoel dat je geen keus hebt. Dit kan later gaan wringen.

 

Voor de avonden is het (lijkt mij) geen probleem als je kinderen ziek zijn? Dan is je man gewoon thuis? En straks met een dag stage moet je sowieso oppas regelen, wellicht kan je iemand aan huis regelen die ook de oudste 2 kan opvangen en aan het huiswerk kan zetten?

Mijn man gaat nu het 4e jaar in van zijn HBO opleiding, maar wij werken allebei 32 uur ernaast (ik 3,5 dagen hij 4 dagen). Dat is heel erg pittig. In jouw situatie lijkt het mij ideaal. Ik zou het echt proberen, en als je het niets vindt kan je altijd stoppen. Waarom had je de opleiding destijds gekozen? Waarom zou je de opleiding niet meer leuk vinden?

 

Oei ik herken je verhaal, ik deed eerst alleenstaande moeder van een meisje van 4, werken en een voltijd hbo studie. Begin dit jaar ook overspannen. Mijn oplossing: studie en dochter. Wellicht kan je dingen combineren dus bv s’avonds 2 uur samen studeren met zoon die op het vo zit en dan neemt je man de avond routine naar bed brengen etc over. Wat ik ook doe ik bereid maaltijden voor, voor de hele week in ovenschaaltjes. Dan hoef je het niet eens meer te ontdooien en hop gelijk in de vriezer. Het vereist planning maar als je eenmaal je draai hebt gevonden lukt het wel! Als je even niks wilt kan ook hou er alleen wel rekening mee dat hoe langer je niks doet hoe lastiger het is om weer te beginnen. Succes!

 

Ik ben noodgedwongen tbm en mijn man raakte zijn baan kwijt vorig jaar, terwijl zijn carrière altijd heel stabiel was, zelfs in de crisis.
Met de vaststellingsovereenkomst hadden we paar maanden mooie aanvulling op de ww. Enkel de ww zou nét echt net genoeg om rond te komen. Ik had mijn cv al klaarliggen om naar het uitzendbureau te gaan, want dat was mijn noodplan. Uiteindelijk kreeg mijn man meerdere aanbiedingen en werkt dus weer.. de markt is nu goed.

Iig, het viel ons enorm mee. Financieel stortten we totaal niet in elkaar zoals ik had verwacht, en anders had ik alles aangenomen om de ww van mijn man aan te vullen. Moet er wel bij zeggen dat we ons huis op 1 inkomen hebben gekocht en we toen geen auto hadden. We zijn nu weer op de rit, maar het was ook niet zo dramatisch als ik van tevoren had gedacht.
Op een bepaalde manier ben ik altijd voorbereid op dit soort dingen en hoefde alleen dat plan in werking te zetten. Ik heb ook mezelf ingedekt mocht mijn man overlijden of bij me weggaan zodat ik financieel niet in de problemen kom. Dus dat kun je iig doen.

Los daarvan mis ik mijn eigen inkomen, mijn eigen wereld. Ik mag alles kopen wat ik wil van mijn man, geeft ie niets om, maar toch! Het geeft heel veel rust in het gezin dat er altijd iemand is, maar voor mij is het saai. 3 jaar terug heb ik me aangesloten bij een actieve en goede theatergroep waar ik het super heb, dat helpt. Het is nét te combineren.
Zodra het kan ga ik weer aan de slag en wil ik proberen een opleiding bij de politie te gaan doen (hoe sneller hoe liever!!!!! Kan niet wachten) maar eerst moet het thuis stabieler zijn. Bereid je wel voor op een zekere saaiheid, waar sommigen niet tegen kunnen en anderen juist fijn vinden.

 

Mijn ervaring is dat deeltijdopleidingen erg meedenken met hun studenten. Juist omdat die naast de studie vaak weken, stage lopen, kinderen hebben en allerlei life events meemaken. Ik interpreteer je post meer als koudwatervrees.
Het komt echt wel goed hoor. Je hebt niet voor niks die keuze toen bewust gemaakt om te gaan studeren. Jammer als je nu voor iets waarvan je niet weet of het echt een probleem is.

 

Ik denk dat je dit heel realistisch ziet. Tuurlijk gebeuren er onverwachte dingen maar daar vind je wel een oplossing voor. En anders blijf je een keer thuis van de les, doe je een inhaalopdracht en klaar. Op een deeltijdopleiding gaat het er echt heel anders aan toe dan op voltijd. Ook onderling tussen de studenten is er meer bergip en een band en help je elkaar.

 

@luca75 Ik lees net dat je laatste antwoord, maar je post daarvoor moest ik ook al aan faalangst denken. Ook niet raar, want het is natuurlijk ook super spannend en eng. Wij, mensen, vermijden angst liever . Als je nu stopt, zal dit je op de korte termijn opluchting geven. Wat geeft het je echter op de lange termijn? Waarschijnlijk baal je dan dat je niet hebt doorgezet en voel je je misschien zelfs rot over jezelf. Als dit is wat je wilt, moet je het niet door angst laten verpesten. Ga er gewoon voor. Misschien moet je een keer een les overslaan of doe je er langer over. Nou en, dat is helemaal niet erg. Fijn dat je man wel vrij kan krijgen als het nodig is. Je hoeft het dus niet allemaal alleen op te lossen. De stress zit misschien ook vooral in je hoofd en moet je nu nog het vertrouwen gaan krijgen dat het allemaal wel goed komt. Gewoon beginnen en je kan later alsnog besluiten dat het niks is. Op basis van wat ik nu lees, is het nog te vroeg om deze beslissing te nemen.

 

Een opleiding is onder normale omstandigheden al pittig, als je nu al begint met een gevoel dat je het eigenlijk niet wilt.. Dan zou ik dat echt niet doen.

Ik zie ook niet helemaal in hoe groot de ramp zou zijn als je man z'n baan kwijt raakt. Hij krijgt dan ww en zal heus wel een nieuwe baan vinden.
En als jij een jaar of een paar jaar er uit bent is het inderdaad moeilijker om een baan te vinden, maar niet onmogelijk. Je hebt ervaring in de hulpverlening, dat wil je niet meer doen maar als de nood aan de man is kan je daar meestal heel snel terecht. En anders neem je een lullig baantje, die zijn er altijd. Of je start alsnog die opleiding; je hebt dan geen ervaring dus het maakt niet veel uit of je daarvoor wel of niet gewerkt hebt.

Ik denk dat juist kinderen rond de leeftijd begin middelbare school er veel baat bij hebben om een moeder in de buurt te hebben, die hun in de ogen kijkt en ziet als het niet goed gaat. Dat ze weten dat ze gezien worden, en altijd bij mama terecht kunnen. Als je die mogelijkheid hebt, zou ik daar voor gaan.