Kinderen worden niet zomaar zo aggressief en praten niet zomaar zo brutaal. Dit komt door de opvoeding en met wie ze omgaan en wat er met hen gebeurd. Denk dat dit meisje al veel heeft meegemaakt thuis anders kan het niet dat je zo praat op je 8e! Kan me ook niet voorstellen dat mijn kind ooit zo tegen mij zal schelden. En als hij dat zou doen zou ik dit echt niet toestaan.
Ik denk dat dit idd het grootste probleem van tegenwoordig is. Kinderen mag je tegenwoordig geen tik meer uitdelen, voor je het weet heb je idd bureau jeugdzorg op de stoep staan. Maar onderhandelen met je kinderen (of eindeloos waarschuwen) is de maatstaf tegenwoordig. Tot op zeker hoogte ben ik het daar zeer zeker mee eens, maar tegenwoordig lijken de kinderen de ouders de baas i.p.v. andersom .
slaan is alleen maar onmacht uiten. ga maar na voor jezelf wanneer je iemand hebt geslagen. en waarom was dat? 10 tegen 1 dat het onmacht was en je je gefrustreerd voelde. ik zorg wel dat mijn kind mij niet de baas wordt. die houding moet je uitstralen...dan pikken ze dat op. op mijn werk ook met de clienten....prima ze kunnen van alles flikken maar ze weten tot hoever ze kunnen gaan (en dat zijn soms ook net kleine kinderen). ik ben en blijf een moeder...geen vriendin. misschien dat sommige ouders en kinderen teveel vriendschappelijk met elkaar omgaan. volgens mij worden dan de verhoudingen erg vaag voor kinderen. een vriend of vriendin is altijd aardig voor je. een ouder doet ook weleens iets vervelends, natuurlijk dikwijls uit liefde of bescherming naar het kind toe. ik denk dat als je zo'n vriendschappelijke band met je kind hebt, ze denken dat ze veel kunnen flikken en dan zijn ze hun grenzen en duidelijkheid kwijt. onderhandelen? haha daar zou ik echt niet aan beginnen zelf. veel te vermoeiend. niet alles gaat zoals je wilt in het leven jammer dan gaat een kind echt niet kapot aan. ik ben ook opgegroeid zonder supernintendo, australian trainingspakken en nikeschoenen (maar 2 paar gehad in heel mijn jeugd). en ik kreeg ook gewoon vaak nee zonder uitleg te horen. jammer moet je het maar mee doen als kind. het is duidelijk. en het is een grens. jamaar pietje mag het wel! nou dan ga je toch lekker bij pietje wonen? haha. heel kundig opgelost door mijn moeder.
Dat was ik die dat zei en idd ik ga mn kind dan geen tik geven. Ik waarschuw met die woorden ook niet, ik pak ze beet en zet ze in hun kamer. Daarna ga ik met ze praten, wat het voor woord is, en dat er mensen aan doodgaan etc. Hier werkt dat gelukkig heel goed. Wat betreft jeugdzorg...ja...ik vind een tik geen mishandeling overigens maar ik doe het niet, maar dat komt omdat het bij mijn ouders van een tik naar slaan ging, en zo eindigde dat dat ik een stoel naar mn hoofd geslingerd kreeg omdat ik tikken niet meer voelde
Ben t eens met je reactie hoor. Maar afgelopen weekend kwam ik een k*tmoeder tegen. Ik en mn meisje (1,5jaar) staan bij zo'n loempia kraampje. Komt er een moeder met kind naast mij staan. Kind had een knuffel vast. Mijn dochtertje ziet dat en wil er ook aan zitten. Wat zegt die moeder tegen dr kind...Ow, houd m maar goed vast, dalijk steelt dat kindje 'm Wat een k*twijf dacht ik, alsof een kind van 1,5 jaar bezig is met stelen.
Oow echt crisje...noujaaaaa! Ik zeg dan meestal, aah dat kindje wilt ook even kijken, laat je hem even zien? hihi Of stel je knuffel maar voor haha
De Besloten Groep De negenjarige Mina neemt na een verblijf van een maand afscheid van de jeugdgevangenis Teylingereind in Sassenheim. Ze heeft een plek gekregen in de besloten groep van Horizon, een instituut voor jeugdzorg en onderwijs in Rotterdam. De eerste weken is Mina lief en verlegen. Maar al gauw leert het team van de Besloten groep haar andere kanten kennen. Het eerste bezoek van haar vader en familie, van Irakees-Koerdische afkomst, is overweldigend en laat iedereen in verwarring achter. Haar verzorgers maken zich grote zorgen om Mina. Mina vertelt dat ze vaak liegt, ook de mishandeling door haar vader zou ze hebben verzonnen. Een ander punt van zorg is Minas omgang met jongens. Ze heeft romantische fantasieën die echter uitlopen op ongewenste intimiteiten. De kinderen van De besloten groep zijn een afspiegeling van een veel grotere groep kinderen waar de Nederlandse samenleving geen raad mee weet. In Nederland zijn er in 2007 ruim 800 jeugdigen die in jeugdgevangenis verblijven. Zonder dat zij iets strafbaars hebben gedaan. Het gaat om kinderen en jongeren met ernstige gedragsproblemen die niet terechtkunnen in de reguliere instituties. Ze lopen weg, weigeren behandeling, zijn gevaar voor zichzelf of anderen. Een klein aantal van hen is jonger dan dertien jaar. De opvang in een jeugdgevangenis is bedoeld om een crisisperiode te overbruggen. Maar omdat in de reguliere jeugdzorg geen geschikte plek is voor deze kinderen, blijven ze vaak langer dan de twaalf weken die het eigenlijk zou mogen duren. Ik ben zelf groepsleidster geweest, zielig is die mevrouw dus echt niet haha! Dit soort gevallen regelmatig gezien en op de groep gehad... maakt me heel verdrietig altijd.. zo zou het niet mogen zijn... dit meisje kan er dus ook helemaal NIETS aan doen. Een tik uitdelen heeft ook geen nut, er is aangetoond dat kinderen daar niets van leren, alleen maar angst voor je vader of moeder. Je moet het natuurlijk nooit zo ver laten gaan, maar niet elke vader of moeder is helaas capabel om kinderen op te voeden. Ben het ook eens dat de groepsleidster erg in discussie treedt, en op zeer volwassen toon praat... dat heeft geen zin, het kind snapt de helft niet. "Jij steekt behoorlijk je kop in 't zand meisje" Klinkt dreigend en is niet op taalniveau van dit meiske. JE kunt beter letterlijk zeggen dat ze wegloopt voor het probleem, of dat ze het ontkent of iets dergelijks. Maar denk dat de dame in kwestie een beetje zenuwen had voor de camera. Ze deed namelijk wel meer dingen die je als groepsleidster nou juist niet moet doen!
Als je de rest van de uitzending bekijkt zie je dat papa en dochter al heel wat hebben meegemaakt. Papa heeft haar alleen opgevoed en is samen met haar gevlucht uit Irak. Zij is psychiatrisch patient en heeft haar laten slaan door een vriendinnetje zodat ze blauwe plekken kreeg en heeft gezegd dat haar vader het gedaan had.(hiervoor heeft papa dus 3 maanden vast gezeten) Dit verklaart ze later dus wat daar van waar is weet je niet, maar ze heeft ook wel eens gezegd dat haar tante haar mishandelde en verschillende mensen zouden haar hebben misbruikt.
als ze gaan spotten met woorden zoals de K woord of als ze dingen zeggen die niet horen, en zeker al ik later kids heb, is het geen waarschuwing maar direct straf. Zal me kidsl ater ook zeker leren, dat die woorden niet thuishoren op deze wereldbol.
Waarom is ze dan een "kutmoeder" en een "kutwijf"? Ik vind dat van jou nogal grof eigenlijk Ik had er gewoon om gelachen. Daar sta je toch 10 keer boven en laat je je toch zeker niet door opnaaien?
Ik snap jou wel, maar een straf zonder waarschuwing is een beetje zinloos, je wilt toch wel dat ze weten waarom ze straf krijgen en er dus van leren? Ik waarschuw ALTIJD voor ik straf, dan kunnen ze namelijk niet meer met smoesjes komen of tegensputteren dan zeg ik, ik heb je gewaarschuwd, geen "ge-maar". Ik vraag trouwens vaak ook "weet je waarom je nou waarom je op de trap zit/huisarrest hebt" etc.
hahaha ik heb vroeger urenlang doorgebraacht op de trap, was zeer lastig en te vroeg in e puberteit gekomen. Wij hebben toen een tijd bij me grootouders gewoond, en als ik daar wat uitvrat mocht ik op de trap zitten, en dan kwam me opa om te praten een half uur later, en dan zat ik dus nog wel een uur op de trap, ooit gezegt, die trap krijgt slijtage plekken, mochti k weer op de trap, want dat was me eigen schuld :s Nee hier wordt er direct met de paplepel ingegoten, dat ik zuloke woorden niet wil horen, mijn vriend flikt het ook wel eens, dan begin ik altijd, is het nou afgelopen? andersp raat ik niet meer tegen je. Vind het erg onebeleeft, als je een kind heb van 2 jaar oud, die op straat zegt, g*dver***mme, of k*t of wat dan ook, het hoort gewoon niet zo. Bij mij is er in gegoten, tegen onbekende of oudere mensen U te zeggen, zit nu 5 maand bij me werk, en zeg nog steeds iedere keer U, alleen nu worden zij daar flauw van, moet JE zeggen en JIJ
Ben het helemaal met je eens Loetje, tegenwoordig moet je maar onder het mom van pedagogisch verantwoord met je kind in discussie gaan, je kind veel eigen keuzes laten nemen zodat het leert dat bepaalde keuzes dergelijke gevolgen kunnen hebben, en zij op die manier hun verantwoordelijkheden leren kennen Nou sorry hoor, als ik vroeger iets deed wat niet mag, werd ik bij kop en kont beetgepakt en de trap opgezet en kon ik een aardig tijdje in mijn kamer vertoeven. Had ik een heel grote mond (toen ik wat ouder werd) kreeg ik toch echt wel een flinke klap op mijn reet, en bedacht ik me de volgende keer wel 2x voor ik mijn grote mond open zou zetten. Als je tegenwoordig je kind een klap op zijn reet geeft moet je uitkijken dat niemand het ziet en direct jeugdzorg belt dat je je kind mishandelt Hier werk ik zo ongeveer me beide dingen, ze mogen van mij tot een bepaalde hoogte zelf wel dingen beslissen, maar ik ga ze echt niet elke keer vragen wat zij willen. Als ik iets wil, of vindt dat ze iets moeten doen, dan gebeurt dat ook. Dan ga ik echt niet met ze in discussie hoor, ik vind het ook nutteloos om altijd maar alles uit te moeten leggen aan kinderen waarom iets niet mag. Soms is nee gewoon nee, basta. Dus ik ben het wat dat betreft echt volledig met je eens, ik en mijn broers en zuster zijn er niets minder om geworden en hebben goede normen en waarden meegekregen waaronder respect te hebben voor andere. Kinderen hebben tegenwoordig gewoon geen respect meer voor niemand, en waarom niet? Juist omdat ze behandeld worden als kleine volwassenen waar men mee in gesprek moet gaan en door ze steeds vaker hun eigen keuzes te laten maken zonder ze wat bij te sturen als je van te voren al weet dat iets niet goed is, of niet hoort. Kijk naar de kinderen van nu zeg, ze spelen glad niet meer buiten, de tekenfilms zijn allang niet meer de tekenfilms zoals wij ze vroeger zagen, nu is het nagenoeg alleen maar schelden,vechten etc etc. Ouders die graag bevriend willen zijn met hun kinderen zonder daarbij onderscheid te maken dat ze buiten dat je best vriend en of vriendin kan zijn met je kind je voornamelijk wel hun vader of moeder bent en dat datgene wat jij wil dat er gebeurt ook daadwerkelijk gebeurt dus aangeeft dat er wel grenzen zijn aan dat bevriend zijn met. Ook met jou ben ik het volledig eens. Ik heb het gezien met het kind van mijn zus, toen die 3 was, was het een ontzettend lief kind. Een kind waarbij je zegt als ik zon kind krijg neem ik er wel 10. Tot er in een half jaar tijd 3 kinderen werden geboren en hij niet meer het afgodje was, en de aandacht moest delen. Toen is het verkeerd gegaan, en ondanks onze waarschuwingen (van mij, van mijn moeder etc) hebben zij (ouders) er niets mee gedaan. Ze hebben het gelaten voor wat het was, en het kind alleen maar elke keer op zijn donder gegeven als het iets deed wat niet mocht (bijten in de vingers,slaan,laten struikelen etc etc) Hij heeft ook een heel nare periode met ze meegemaakt toen ze gingen scheiden, veel ruzie-veel drank (vader) etc etc kortom, toen hij dergelijke dingen begon te doen,en zijn veranderd gedrag door vele werd opgemerkt had ze bij een dergelijke instantie aan de bel moeten trekken. Maar helaas is dat niet gebeurt, met als gevolg dat er nu (hij is nu 13) ODD gediagnosticeerd is, hij niet meer te handhaven is, hij inmiddels onder toezicht is gesteld omdat zij hem niet meer aan kan, terwijl als er eerder hulp voor hem zou zijn geweest (harde aanpak bij odd) er misschien nog niets te redden zou zijn geweest Nu is het voor ons als familie zijnde gewoon afwachten wanneer het eerste slachtoffer gaat vallen of dat hij de hand aan zichzelf slaat. Gewoon zielig eigenlijk. Ik ben wel van mening dat je in dergelijke gevallen je kind eerst moet uitleggen wat het is dat wat hij doet, niet kan, of dat wat hij(zij) zegt niet kan en daarbij uitleggen waarom niet (bijv. bij het woordje k of hoer) tenzij ze wel degelijk al weten wat iets inhoud, dan is het gewoon klaar en kunnen ze gewoon opdonderen naar hun kamer en een paar dagen binnen blijven. Slaan heb ik nooit gedaan, maar wel een tik op hun reet, ik vind daar ook wel degelijk een verschil inzitten alleen helaas is tegenwoordig geen sprake meer van die pedagogisch verantwoorde tik, en wordt dat al ondergebracht onder het kopje van kindermishandeling, en moet je uitkijken dat je jeugdzorg niet aan je deur krijgt Waar zijn de good old days, waarin je je kind nog gewoon een tik op zijn reet kon geven om het iets aan het verstand te brengen Dat is nou precies wat ik bedoel. Laat ze zich bemoeien met hen die hun kinderen wel mishandelen en wel slaan, en niet de ouder die zijn kind af en toe een tik op hun reet geven. Ik blijf van mening dat dat wel echt een verschil inzit hoor, maar goed, tegenwoordig dus niet meer, jammer dan, dan komen ze maar aan mijn deur, maar als mijn kind mij uit zou schelden voor k hoer of iets dergelijk krijgt ie van mij geen tik op zijn reet, maar wel een goeie draai aan zijn oren hoor, jeugdzorg of geen jeugdzorg. Door zon kind te vertellen dat wat hij zegt niet mag red je het niet, dat heb ik wel met het kind van mijn zus gezien, en met kinderen op straat die zogezegd genieten van die oh zo vrije opvoeding.
@alecia Op de trap hoefde ik niet te zitten, maar ik was wel heel heel erg snel boven op mijn kamer hoor en ik waakte er dan ook echt wel voor het een volgende keer niet meer te doen Ik gooide dan altijd geschreven briefjes op de trap met please,snik snotter, bitte, alsjeblieft, mag ik weer naar beneden en aan de hand van wat de reden was waarom ik boven zat mocht ik naar beneden, of moest ik gewoon boven blijven Het heeft me toch echt wel gemaakt tot degene die ik nu ben, en dat ik wel degelijk respect heb voor mijn medemens en dat kan je van veel (jonge) mensen (vooral kinderen) tegenwoordig niet meer zeggen
tegenwoordig vind men een "tik op de kont"al kindermishandeling, zal je eerlijk zeggen, toen hij een meisje over de vloer kwam, die zat overal met de handjes aan, en was het zo zat, had haar neergezet, en gezegt, nee mag niet, toch doorgaan, iedere keer met 2 vingers een tikje geven, nee mag niet erbij zeggen, maar goed hielp niet, want mams ded het ook op die manier. toen heb ii haar in de gang gezet, afkoeltijd.