oh maar het meeste wordt ook opgelost dmv praten hoor, als je goed leest zie je ook dat ze tot heden (oudste zijn nu 11 en 8) tikken hebben gehad die op 1 hand te tellen zijn. Ik zeg alleen dat het soms gewoon niet anders kan en je ze soms echt even goed moet laten schrikken voor eigen bestwil (bv gevaarlijke situaties) en wat ik al zei, het ene kind gaat het leven door zonder ook maar een tik te hebben gehad, en het andere kind heeft soms gewoon een corrigerende tik nodig niks mis mee, zolang het geen slaan wordt of standaard terugkomend iets, want dat hoort niet heel simpel.
@mamatje, ik heb het vast gemist, maar hoe oud is die jongen (je neefje?) Raar dat de gezinsvoogd niks doet, zij zijn er toch in het kader van "gedwongen" hulpverlening? Kun jij zelf niet contact opnemen met bjz, waar de voogd werkt, dat je zorgen hebt die zij wellicht niet ziet?
bijna 14. ik heb zelf ook gesprekken gehad met die gezinsvoogd in de periode dat ze bij mij verbleven (okt tm jan 08-09) en aangegeven wat ik vond van hoe en wat en toch durfde ik zelf ook niet eerlijk te zijn in alles omdat ik weet dat zij het zelf niet wil, en ik heb zoiets weer (laf misschien ik weet het niet) ja wat moet ik, zij moet het zelf doen, het is haar kind, ik kan haar niet anders dan alleen maar aan te raden hem naar een instelling te laten gaan waar ze wel weten hoe met hem om te gaan en dat er misschien toch nog wat licht aan het einde van de tunnel is, want zoals nu weet ik gewoon dat hij of vandaag of morgen zijn handen brand aan zijn moeder of iemand anders, of de hand aan zichzelf slaat omdat ie weet dat ie anders is en geen uitweg meer ziet omdat ie vind dat ie een kut leven heeft. het is niet zozeer dat zij het niet ziet hoor, ze ziet het wel degelijk, maar juist doordat wij ook haar steeds weer vertellen hoe en wat zet zij zich weer tegen ons af, en is ze alleen boos op hem als het weer eens echt uit de hand gelopen is, maar aan de andere kant hem toch weer de handen boven het hoofd houd door te zeggen dat ie daarna weer rustig is, zijn excuus heeft aangeboden etc etc (je kent het misschien wel? )
Ja..helaas ken ik het al te goed. Soms vraag ik me ook af hoe haar puberteit er uit gaat zien Maar weet je, als zij wil dat hij thuis blijft wonen zal ze toch echt actie moeten ondernemen, dadelijk wordt er eenuithuisplaatsing bevel gemaakt, nou dat wil ze ook niet denk ik. Ik wil ook dat mijn dochter thuis blijft en ik moet ook hulp aannemen anders is dat ook niet realistisch. Ik ben ook vrij lang "tegen" hulpverlening geweest omdat ik nooit de juiste hulp heb gehad, ik heb bijv een tijdje van de thuiszorg hulp gekregen, nou niet lullig bedoeld, hele lieve meiden hoor maar lang niet gespecialiseerd genoeg voor dit "soort" kinderen, ik moest ze alles voorkauwen. Ik heb dat toen stopgezet en nu maak ik trajecten niet af volgens jeugdzorg Eerlijk gezegd zag ik op tegen deze IOG, 2 keer per week, pffff Maar nu ik kennis heb gemaakt met de hulpverleenster en ik weet wat we gaan doen en wat de hulp inhoudt heb ik eindelijk het gevoel dat er echt wat gaat gebeuren. Dat wekelijkse klets-uurtje over hoe lastig mijn dochter wel niet was, wat ik eerst aldoor als "hulp" kreeg, schoot gewoon niet op!
Ja ik weet het. Er is al een keer eerder een uithuisplaatsing advies afgegeven, en met veel poeha (toen nog in samenspraak met zijn vader) hebben zij er voor weten te zorgen dat plaatsing elders in het land niet doorgin (jammer genoeg, voor hem zou het beter zijn geweest). Aangezien ze nu 4 mnd hier hebben gewoond samen weet ik dat er verder behalve de gesprekken met de gezinsvoogd een keer in de zoveel tijd er geen andere hulp is of instantie waar zij gesprekken zouden kunnen hebben of hulp vandaan hebben. Ik heb zelf druk gezet om te zorgen dat hij op de zmok school geplaatst zou worden (leerplicht ambtenaar gebeld e.d) omdat hij hier gewoon thuis op de bank hing, niks uitvoerde en ik me dag in dag uit aan hem irriteerde en vond dat hij op school hoorde te zitten ipv thuis. Maar ja er was nog geen plek op die school uiteindelijk heb ik het zover weten te krijgen dat hij in de tussentijd tot er daar plek was, terecht kon op een andere zmok school (als tussenstation) maar ja dat is natuurlijk ook niet goed, dan weer die school en dan na 4 wkn weer naar de andere. Maar het was niet anders. Dus ja zelf heb ik best wel achter veel dingen aangezeten om die in orde te krijgen (uitkering-school-urgentie etc etc) Nu heeft ze eindelijk een flatje gekregen, en wij zijn echt als de dood dat zij daar samen verblijven want ik durf er alles op te zetten dat het binnen afzienbare tijd weer fout gaat Zij heeft die gesprekken over hoe vervelend hij wel niet was niet doorgezet en telken smaar weer laten blijken dat het redelijk (goed) ging, en ja dat schiet natuurlijk ook niet op, zo blijft ze toch in diezelfde cirkel hangen samen met hem. Maarre wat is IOG precies?
Tjonge zeg, wat een toestand! Het is wel weer raar geregeld in nederland. En het duurt allemaal zo lang!
Heeft de voogd niet contacten met school? Zij zullen toch wel eerlijk zijn? http://www.jarabee.nl/menu/449/binaryCo ... ironment=4 Overal in het land aan te vragen via bjz.
zoiets heeft zij volgens mij al eens gehad, ik weet dat er destijds bij haar mensen gedurende een bepaalde periode binnen zijn geweest en op video hebben opgenomen hoe zij met elkaar omgaan (moeder en zoon) en dat er aan de hand daarvan diverse gesprekken zijn geweest maar het hoe en wat precies weet ik niet, wel dat een dergelijk iets al geweest is, maar of het hetzelfde is? zal het ding uitprinten en morgen aan haar geven kijken wat ze zegt. thanks mams
Dat is wrsch vht geweest (video home training) Graag gedaan hoor Heeft ze wel contact met andere moeders/ouders met "probleem" kinderen? Ook al is het via internet, het kan een enorme opluchting zijn, te zien dat je echt niet de enige bent.
Dat zou kunnen, ik weet dat men met video eens bij haar is geweest maar waarvan dat was weet ik niet. Ze heeft verder geen contact met andere ouders met "probleem" kinderen, ook niet via internet, ze weet heus wel dat ze niet de enige is, maar het blijft voor haar voor andere tenzij ze hem meegemaakt hebben in zijn worst scenario altijd schone schijn. Maar ja kan er zo ff niks aan doen, wat ik al eerder zei, wij hebben ons best gedaan, zijzelf zal het verder moeten doen en als zij het laat voor wat het is, houd het voor ons op, we zitten nu alleen nog maar het topic te "bevuilen" tanks in ieder geval mams
Moet een kind het dan in 1x weten? Heb je niet liever met praten en dan 10 keer uitleggen, ipv in 1 x met een tik? De meeste veranderingen bij een kind nemen 6 weken in beslag, daarbij gaat een kind ook meestal wat dwarser worden. Aan de ouder de taak om geduld te hebben. Is puur hoe ik het zie hoor, al heb ik soms ook wel jeukende handen haha Maar ben altijd weer blij dat het met woorden is opgelost. Maar das puur om mn eigen ervaring hoor dat ik zelf tegen tikken ben.
Toch goed van je dat je zo begaan bent met hem, lijkt me heel moeilijk je zus zo met de kop in het zand te zien, met je neefje die de dupe ervan is op lange termijn. Natuurlijk weet ze dat ze niet de enige is, maar je hart luchten bij mensen die hetzelfde meemaken en elkaar motiveren om door te blijven gaan is gewoon fijn. Anway, veel succes, hoop dat het nog allemaal goed komt met hun.
Tuurlijk sta ik daar heel hoog boven. Ik heb het ook gedacht en niet gezegd, dus vind ik mijzelf niet grof. Dit was gewoon mijn 1e gedachten toen ik het hoorde. En erom lachen is net ff wat teveel gevraagd als ze iets tegen of over je kind zeggen wat je niet aanstaat.
Ja leuk is anders kan ik je vertellen, en dat geld ook voor mijn moeder, maar ja wat kan je nog meer? Wij hebben vanaf het begin af aan toen we zagen dat hij dingen deed (andere pijn doen etc) al aangegeven dat het niet goed was en zo goed mogelijk geprobeert hem toch extra aandacht te geven die hij toch een beetje was kwijtgeraakt door de geboortes van de andere, maar als zij er verder niets mee doet, zijn vader zijn ding doet, de jongen geen echt gezin heeft zoals ie zou moeten hebben dan is het natuurlijk ook niet vreemd dat het van kwaad tot erger gaat. Ik hoop ook dat het nog een beetje goed komt, maar gezien de geschiedenis ben ik er bang voor thanks liefs mamatje
Ik geloof dat dit topic een iets andere wending heeft gekregen, maar heb even naar het filmpje gekeken en wilde toch even reageren. Dit kind is misschien wel brutaal, maar wat een kwetsbaar koppie! 1 Keer empathie en dat kind was gebroken, in huilen uitgebarsten. Deze vrouw drijft het op de spits (kan ook heus weleens goed zijn), maar dat meisje geeft in het begin zo'n mooie opening die deze hulpverleenster mist. Dat meisje zegt: ik ben gewoon boos". Ga dáár dan op in, kijk wat er speelt, dat meisje geeft een handreiking om over haar gevoel te praten. Deze escalatie wordt opgevoerd door de hulpverleenster en dat meisje voelt zich genoodzaakt op te blijven bieden, sterker te blijven zijn. Ja kinderen worden steeds brutaler, maar dit meisje is niet de norm en ik vind het echt heel slecht dat dit op internet geplaatst wordt (ik kom het nu al voor de tweede keer tegen). Hoeveel meer wil je zo'n kind beschadigen?
Als ik het filmpje nu nog eens bekijk, vind ik idd dat de hulpverleenster het echt slecht doet. Ze had ook het kind na zoiets emotioneels (ouders op bezoek) troost kunnen bieden ipv. allerlei verwijten naar haar hoofd te gooien.
Toen mijn vriend 1,5 jaar was...had zijn moeder al door dat er iets niet goed was...Hij praatte/brabbelde nog niet...En zocht geen oogcontact. Nadat zij dit had besproken bij dergelijke bureaus...vertelde ze haar dat dit wel goed zou komen...enz. Toen hij 3 jaar was begon hij eindelijk te praten. Toen hij zes jaar was begon de problemen te koemn. Problemen zoals starheid, het volhouden, volharding, stereotypieën, slaap-eetproblemen of driftbuien. . Hiermee zijn mijn schoonouders met mijn vriend toen naar bureau jeugdzorg e.d. gegaan... Na enige testen,psychische testen/onderzoeken kwam eruit dat mijn vriend aan ppd-nos lijdt. Dit konden ze al vast stellen toen hij 1,5 was. Doordat dit niet gebeurd is heeft hij niet de hulp gekregen die hij toen had moeten hebben...En is hij van het padje af gedwaald...Werd aan zijn lot overgelaten e.d. Het gaat nu gelukkig goed met hem...Hij heeft zijn leven inmiddels gebeterd...Alleen is het soms moeilijk met hem om te gaan...Want je zult altijd wel dingen tegenkomen in zijn gedrag die mij of iemand anders niet aanstaan...Maar als je duidelijk weet wat ppd-nos precies inhoud...Weet je het gedrag van zijn afwijking en zijn gedrag goed te onderscheiden...Al is dit wel lastig geweest in het begin. Daarom hoop ik dat de instellingen,instanties,inrichtingen e.d. Hun ogen op tijd open doen...En niet teveel in de boekjes kijken... Want in de praktijk werkt het toch altijd anders.