Hoi dames, Mijn dochtertje van 4 heeft zo nu en dan vragen over doodgaan. Nu weet ik niet zo goed hoe ik deze vragen moet beantwoorden. Ik probeer zo goed mogelijk antwoord te geven, zonder er te diep op in te gaan. Maar aan de andere kant denk ik dat het te veel voor haar is om te bevatten en te begrijpen. Ik merk dat het haar best kan beangstigen.. Hoe leggen jullie dit uit aan jullie kleuter? Wij zijn overigens niet religieus. Het is een pienter meisje, die juist teveel kan nadenken over alles wat je zegt. Dit dus ook..maar het allemaal relativeren kan ze natuurlijk nog niet.. Liefs MamaZE
ja hier ook.. ik leg maar gewoon uit wat het is.. ze is er best veel mee bezig.. van de week ook ; " mama honden gaan eerder dood dan mensen he " tja ze is er vrij nuchter in, want kletst gewoon weer door over iets anders.. Soms vind ze het i.d. ook eng.. jullie gaan niet dood toch mama? ( wat voor mij confronterend is want mijn moeder ging dus wel dood toen ik zeer klein was.. maar toch stel ik haar dan gerust dat het niet waarschijnlijk is en ik van plan ben nog heeeeel lang bij haar te blijven. Dat is dan weer voldoende..
Ja, ik hoop dus ook steeds dat het antwoord dat ik geef, weer even voldoende is. Maar dat is nu juist, ze blijft doorvragen. Ze wil meer weten dan dat ze op dit moment kan bevatten. 'Het' antwoord, wat voor haar aannemelijk klinkt en ze ook begrijpt wat ik bedoel, heb ik helaas nog niet..
Hier ook sinds kort. Ik probeer er niet al te diep op in te gaan omdat ik dat niet nodig vind op deze leeftijd. Ontkennen oid doe ik ook niet want de dood is er wel natuurlijk. Vanmiddag toevallig tijdens de wandeling vraagt hij ineens "mam, al die takjes op de grond zijn dood he?"... En dan antwoord ik met "ze zijn inderdaad van de boom gevallen en zullen niet meer groeien". Tja ik vind het ook lastig, ze zijn nog zo klein he. Je wilt het niet te beladen maken maar ook niet "mooier" dan het is. Zeggen dat oudere mensen dood gaan in hun slaap kan ze bang maken om te gaan slapen en zeggen dat zieke mensen dood kunnen gaan kan ze ook weer bang maken om ziek te worden. Ik lees graag mee voor tips iig
Wij hebben ooit uitgelegd dat niemand precies zeker weet wat er gebeurd nadat je dood gaat. En daarna de verschillende opties qua wat mensen denken. Het onderwerp komt regelmatig terug nog steeds en doordat we er gewoon over praten en door de focus die meer ligt op dat mensen het niet precies lijkt ze het niet heel eng te vinden. Ze heeft een tijd lang gedacht dat je naar de hemel gaat (dat heeft oma gezegd) en dat god dus in de grond was omdat opa in de grond werd begraven. Inmiddels lijkt ze het idee van reïncarnatie toch ook wel interessant te vinden. Ik probeer haar daar zo min mogelijk in te sturen... Ze is een denkertje. Laat d'r zelf maar denken. Ik denk namelijk dat ze uiteindelijk tot dezelfde conclusie gaat komen als jij en wijzelf Ze wil namelijk overal bewijs van zien.... Dus dan is god straks vanzelf uit beeld.
Hier ons meisje van 3 die ook veel met doodgaan bezig is .... Paar dagen terug tekende ze een poppetje met traantjes en zei dat ben ikke omdat jullie allemaal dood zijn en naar de hemel zijn gegaan en ik ben helemaal alleen ... Ik probeer het wel uit te leggen , maar echt snappen doet ze het nog niet ...maar ja dat kun je denk ik ook niet verwachten van een kind van 3 ..
Onze dochter wordt in maart 4 en is sinds vorig jaar al bezig met doodgaan nadat haar opa is overleden.. Wij hebben toen uitgelegd dat opa er niet meer is en een sterretje is geworden en dat als ze opa mist ze s avonds naar de sterren kan zwaaien.. Tegenwoordig is het van iedereen waarvan ze weet dat die dood zijn die zijn sterretjes he mama? Gister op tv lag er een dode duif ze zei "die is dood maar nog geen sterretje want hij is er nog" maar toen hij opgeruimd was zei ze "en nu is hij wel een sterretje" Vind het ook vrij lastig hoor maar die details komen later wel denk ik?
ja dat denk ik ook en een kind mag ook een kind blijven he .. Zo was het bij ons toen opa doodging en wij al in de auto zaten om naar de begrafenis te gaan dan ons zoontje van toen 5 , nog snel naar binnen wilde om iets te pakken , prima , komt hij terug met zijn blauwe schep want we gingen toch opa begraven , moest hij wel zijn schep meenemen ......
ik vond het makkelijker om 'het leven" uit te leggen. maar zoontje was veel jonger. als ze leven,levend begrijpt dan is de dood makkelijker te vatten en is ietsje positiever qua besef. het maakt wel indruk en duurt 1 jaar of zo dat het niet zo eng,vreemd lijkt. maar ze houden zich wel lang bezig met het concept vind ik.
Ik denk dat meeste volwassenen het ook niet snappen Je vormt je er alleen in de loop der jaren een bepaald beeld en verwachting van. Maar begrijpen?
Ik vertel gewoon wat ik weet en eerlijk wat ik ook niet weet. Zo moeilijk is het niet. Dood is niet meer levend.
Bedankt voor jullie reacties. Het is bij mijn dochter zo, dat ze het op zichzelf betrekt. Wat als ik doodga, wat gebeurt er dan met mij? Ik vind dat zo lastig te beantwoorden, want wat ik ook zou zeggen, ze wordt er bang van. Ze gaat dan vragen stellen als "hoe kan ik nog naar huis toe?", bijvoorbeeld. Ze heeft heel goed door, dat het iets is wat beangstigend kan zijn. Daar kun je lang of kort over praten, maar om kort door de bocht te zeggen, 'zo is het nou eenmaal, en maak je er niet druk over', die gaat niet op. Ik heb haar er nu niet meer over gehoord, dus ik laat het weer even zo.
Wij hebben het stuk rondom ziekzijn als volgt opgelost (na overlijden van neefje en oma) "Ze waren idd ziek, maar zo ontzettend ziek dat de dokters wel heel hard hebben geprobeerd om ze beter te maken, maar dat dat helaas niet is gelukt." En daar dan ook bij vermelden dat je eigenlijk altijd wel weer beter wordt of beter wordt gemaakt door de dokter. Oudste dochter gaf daarna ook aan dat J*'s hartje het niet meer deed Het is ook een ontzettend moeilijke materie voor jonge kinderen, we begrijpen het zelf amper. Wij geloven wel en zeggen dan dus ook dat iedereen die dood is naar de hemel gaat en bij de Heer Jezus is, en dat ze ze kunnen zien als sterren.
Dat is hier ook hoor... Grootste probleem daarvan is dat als je het te plastisch uitlegt je een "probleem" hebt. Maar leg je te weinig uit... Dan gaat ze zelf wat bedenken. Vandaar dat wij het hebben "opgelost" door verschillende opties aan te dragen. Dan kan ze DAAR over nadenken ipv over zichzelf. Maar goed... Wij zijn er redelijk bedreven in want dit doet ze al jaren en wij weten niet beter Bijv buurmeisje zit in een rolstoel omdat ze ziek is. Ziek geboren dus... (Geen idee wat ze heeft hoor maar leven zonder rolstoel is voor haar absoluut geen optie) "Oh maar als ik dan ziek ben moet ik dan ook in een rolstoel?" Eh.. Nee...