De afgelopen tijd heb ik hier wel vaker wat geschreven over onze dochter. Ze is vier jaar en al sinds de peuterspeelzaal loopt ze tegen dingen aan, zoals geen aansluiting kunnen vinden bij kinderen van haar eigen leeftijd en dat ze op cognitief gebied opvallend verder is dan haar leeftijdsgenootjes. Wij denken aan hoogbegaafdheid en hebben ook aan een professional advies gevraagd hierin, maar ze is niet getest. Op haar school hebben we al voor onze dochter daar startte aangegeven waar wij tegengaan liepen en gevraagd wat zij daar mee konden doen. Ze hebben ons toen gerustgesteld, maar ze zit nu zo’n driekwart jaar op school en sinds die tijd is ze altijd met tegenzin naar school gegaan. Ze vindt het saai, vindt geen aansluiting, terwijl ze dat wel probeert en de leerkrachten zagen er tot nu toe de ernst niet van in. Ook in de gesprekken van de laatste weken kwam naar voren dat de juf haar heel anders ziet, haar gedrag heel anders uitlegt en niet herkent wat ik bedoel. Ook de directrice leek in het laatste gesprek vooral alle dingen die wij zien op een andere manier te willen uitleggen en lijkt gewoon niet te zien hoe ernstig het is. Wij zien hoe onze dochter zich steeds verder terug trekt, geen sociaal gedrag meer laat zien en een verontrustende manier van communiceren ontwikkeld, waarbij ze zich een beetje als een baby gedraagt. Zoals de juf haar omschrijft herkennen we haar totaal niet en thuis is ze ontzettend gefrustreerd op schooldagen. In vakanties komt ze helemaal tot rust en dan hebben we een compleet ander kind. Zelf zegt ze keer op keer niet naar school te willen, het saai te vinden en niet met de andere kinderen te willen spelen. Terwijl daar in principe geen echte reden voor lijkt te zijn (zij vindt de kinderen wel aardig en ze vinden haar ook echt wel leuk). Soms is het echt blinde paniek als ik haar achter laat op school en ‘s avonds en ‘s ochtends is er altijd discussie omdat ze echt niet naar school wil morgen. Nu zitten we al een tijdje te spelen met de gedachte om misschien voor een andere school te kiezen en zijn we ergens gaan vragen op een school die we op het oog hebben wat zij hier eventueel mee kunnen en wat ze er van vinden. Dat was heel positief. Daarnaast hebben we bij de directeur van de huidige school ook duidelijk aangegeven dat voor ons de situatie wel dermate ernstig is dat we niet meer heel lang gaan afwachten en toekijken hoe onze dochter steeds ongelukkiger wordt en dat we actie willen. Misschien wel bij een andere school. En nu opeens wil de school van alles gaan doen om onze dochter te helpen zodat ze het fijn krijgt op school. Dat is natuurlijk heel positief, maar wel een beetje laat. Om eerlijk te zijn is het vertrouwen weg, want zij zeggen nu wel dat ze dit eerst moeten opstarten en dat we het wel de kans moeten geven, maar waarom dan nu pas actie, want we lopen nu al bijna een jaar te roepen dat het niet goed gaat. Ons gevoel zegt naar die andere school te gaan. Onze dochter heeft ook geen vaste vriendinnetjes nog en speelt op school dus voornamelijk alleen. We hebben het wel eens laten vallen in zo’n situatie dat we al discussiërend en zij huilend naar school liepen, dat ze dan maar naar een andere school moest en daar reageerde ze dan echt op van ‘ja dat wil ik graag’, maar of ze daar echt een voorstelling van heeft hoe dat zal zijn? Ik probeerde vandaag te peilen hoe ze dat zou vinden, wat ze daarvan verwacht, maar dan zegt ze ‘ander werk’ en verder weinig. Toen ik zei dat ze dan wel in een andere klas zou komen met andere kinderen en een nieuwe juf zei ze dat ze dat niet wilde. En later vond ze ineens school toch wel leuk zei ze. Nu snap ik wel dat het zo niet werkt en dat wij voor haar moeten kiezen, maar het is al zo’n moeilijke keuze en ik zou haar er graag in betrekken. Dit maakt me zo aan het twijfelen, en dat doet de school al meer dan genoeg. Is er iemand die zoiets wel eens heeft meegemaakt? Hoe heb je de beslissing genomen om over te stappen? Of waarom juist niet? En hoe betrek je je kind erbij? Het voelt zo enorm groot om dit te beslissen...
Persoonlijk zou ik dit stap voor stap aanpakken. Is er op school een intern begeleider, iemand die extra verstand heeft van kinderen met een 'probleem'? Zo ja, vraag die dan eens en vraag of er extern eens meegekeken kan worden. Zo nee, kijk of school wil meewerken aan een onderzoek met iemand van buiten de school. Willen ze dit niet probeer het dan via cb of de huisarts. Ik ben er niet zo'n voorstander van om kinderen direct in een hokje te duwen maar als het vaag blijft waar je dochter precies tegenaan loopt in de klas (is het puur verveling en al verder zijn dan de rest of speelt er toch iets anders mee?) zou ik toch eens kijken of ze niet kunnen testen. Een nieuwe school kan dan altijd nog ( en wie weet wil je nog eens verder kijken dan alleen die ene andere school) en ook daar zal ze hoogstwaarschijnlijk tegen hetzelfde aanlopen, al moet ik zeggen dat de ene school veel beter omgaat met zulke dingen dan de andere. Met een diagnose, of althans het probleem en opvallende dingen in kaart gebracht, sta je een stuk sterker en kan je denk ik betere beslissingen maken. Sterkte ermee, lijkt me echt niet leuk om je kind met zoveel tegenzin heen te brengen.
Kinderen houden vaak niet van veranderingen en daarnaast hebben ze nog geen totaalplaatje van wat het nut van een overstap op de langere termijn kan zijn etc. Daarom maken wij als ouders zulke beslissingen. Hier begin groep 4 op een andere school gestart. Hoofbegaafd getest. Beetje hetzelfde verhaal, al tig keer aan de bel getrokken, steeds beloftes die niet werden nagekomen etc. Ja, 1 juf die in ieder geval op een enkel punt nog wat deed. De ib-er bleek al in dienst te zijn nog zonder dat ze aan de opleiding tot ib-er was begonnen en dat mens deed ook bar weinig, mistte ook veel kennis. Toen overgestapt naar een andere school, mooie verhalen over hoe het daar werkte en wat er mogelijk was, met de dagen proeflopen mocht hij ook vanalles, tot hij er begon. Geen levelwerk (wilden ze pas geven als zijn houding verbeterde, die natuurlijk alleen verslechterde door gebrek aan uitdaging) etc. Een half jaar later stond ik na zoveel gesprekken waarbij ik net zo goed tegen een muur kon praten, op het punt om hem daar ook weg te halen. Als laatste strohalm nog een orthopedagoog met hb-kennis langs laten komen (hebben wij zelf geregeld) en daar namen ze het wel van aan en sindsdien ging het stukken beter. Helaas nu bijna 2 jaar verder gaat het weer een stuk minder. Andere leraren, andere (niet zo leuke) groep, de school is flink gegroeid met grote klassen etc. Hij heeft met name met 1 juf helemaal niets, laat hem niet uitpraten, zegt dat hij dingen mag doen en vergeet vervolgens afspraken en dan mag hij het alsnog niet doen etc. Frustrerend. Wat ik wel heb gemerkt is dat veel scholen zeggen verstand te hebben van hoogbegaafdheid en vanalles kunnen bieden, maar het in de praktijk niet goed toepassen. Dus voor je van de regen in de drup valt, zou ik proberen zoveel mogelijk daarvan in de praktijk te weten te komen door ervaringen van andere ouders te horen etc.
Ik zou me toch serieus afvragen of ik niet de overstap zou maken, mijn zoontje zou ik weinig betrekken, hij zou dat niet kunnen overzien. Betreft het baby gedrag snap ik dat heel goed, je kind past zich aan, ook al is het niet het gewenste gedrag. Onze school doet binnen 6 weken bij elk kind dat binnen komt een dhh test. Daarna past het kind zich aan. Voor mijn gevoel past de school zich te laat aan zeker als ik vergelijk met de school waar onze zoon op zit, hij is begonnen voor de vakantie en binnen 2 weken eerste gesprek dat hij opviel (eerste instantie ook negatief gedrag maar ook over wat hij kan) , test gedaan en ze zouden hem in de gaten houden, ze hebben na de vakantie de boel weer opgepikt. Wij hebben de test ingevuld en hebben volgende week het gesprek met de leerkracht en de interne begeleidster. Is nu ook 2 keer uit de klas gehaald met 2 andere kindjes om spelletjes te doen, ze hebben smart games aangeschaft. We hebben speciaal voor deze school gekozen omdat ze in gaan op de kwaliteiten van elk kind, in de midden en bovenbouw maken ze ook gebruik van elkaars talenten en in plaats van over het kind te praten bij de 10 min gesprekken praten ze met het kind en de ouders zijn er bij. Wat doet de andere school wanneer ze voorlopen, kunnen ze individueel doelen maken en projecten of moeten ze in groepjes werken, veel in de gang, verdieping of verbreden ze, kunnen ze compacten, eigen leerlijnen etc. Misschien een aantal scholen in de buurt benaderen en kijken wat ze doen. Bij ons zei 1 school ze moeten in groepjes werken want hb kinderen werken niet graag alleen, de leerkracht regelt de boel. De andere school hadden kinderen ook hun eigen doelen (bijvoorbeeld moeite met sociaal contact maar was goed in schaken, andere kinderen hadden als doel leren schaken, ze werden dus gecombineerd. De leerkracht moet de boel in de gaten houden maar de ib'er is betrokken. Je snapt wel dat we voor de 2de school zijn gegaan. Oeps meer getypt dan ik dacht.