Vandaag hebben wij te horen gekregen dat mijn jongste ADHD en ASS heeft. In principe precies wat wij hadden gedacht, dus de bevestiging is prettig en opluchting, al moet het allemaal nog wel een plekje krijgen (en zal ik nog vast ergens heel verdrietig gaan worden). Nou, van ASS weet ik al heel veel (ook hoe je er mee om moet gaan), maar op moment staat de ADHD geheel op de voorgrond en veroorzaakt de meeste problemen, dus juist daar zal in de aanpak veel aandacht naar toe gaan. Maar ADHD is voor mij nieuw terrein en ik ben nieuwsgierig: Wat voor soort aanpak, begeleiding, behandeling hebben jullie ADHD-kids (gehad)? Welke aanpassingen heb je moeten doen, wat doet school?
Wij zitten nog enigszins in het diagnosetraject, maar de diagnose adhd is wel gesteld. Veel van de aanpak die daarbij passend is, deden we al (zoals structuur bieden, dingen in kleine stapjes opdelen, aandacht vragen voor we iets zeggen/vragen, wat we zeggen/vragen laten herhalen of het opschrijven, veranderingen aankondigen (maar niet te vroeg), geen irreële eisen mbt stil zitten ed, voldoende mogelijkheden om energie te uiten, enz.). Ze heeft psycho-educatie gehad en heeft medicatie gekregen, wat een enorm verschil heeft gemaakt. En ze is van school gewisseld (had meer redenen), op de school waar ze nu zit heeft ze meer vrijheid, zowel qua programma als qua beweging. Ook is er veel ruimte voor creativiteit. Dat past veel beter bij haar. We zijn er nog niet, vandaar dus nog enigszins dat het diagnosetraject.
Fijn dat het duidelijkheid geeft, succes met het een plek geven. Het is toch heel heftig. Onze kinderen hebben na de diagnose intensieve begeleiding gehad van de praktijk waar ze getest zijn. Zoon gaat dit over 2 weken afronden. Hier is vooral structuur van het allergrootste belang. Alles moet volgens herkenbare volgorde, anders raken ze van het padje Wij hebben ook wel bepaalde dingen moeten laten. Even spontaan ergens blijven hangen is geen optie. En op zondag wat langer blijven op een verjaardag bv ook niet. Ze hebben tijd nodig om na een weekend weer te schakelen, dus wij zijn altijd voor het avondeten weer thuis. Korte kleine taken, anders weten ze het niet meer. Niet overvragen, maar kijken waar ze zelf mee komen. Op school hadden ze al heel gauw door wat onze kinderen nodig hebben. De oudste is een stil, teruggetrokken meisje en die moeten ze duidelijk laten merken dat ze haar zien. Geen hoogvlieger op school, maar mega creatief en zij wordt daar ook echt in geprezen. De jongste is een echte stuiterbal en die moet fysiek veel kwijt, dus alle taken waar een loopje bij is zijn voor hem.
O en uiteindelijk hebben ze beiden medicatie. De oudste ongeveer een jaar na de diagnose. De jongste direct erna, maar die heeft voor de diagnose al een heel traject gehad. Ze reageren er beiden heel goed op en zijn er heel blij mee.
Fijn dat er duidelijkheid is. Mijn oudste dochter heeft ADHD en ASS. Voor beide diagnoses heeft ze psycho-educatie gehad. Verder heeft ze ook medicatie en zit ze sinds vorig jaar op speciaal onderwijs, omdat ze het in het reguliere onderwijs niet trok. Belangrijkste is om structuur en regelmaat te hanteren. Niet teveel prikkels op een dag opzoeken. Je kunt ook naar middelen zoeken voor in de klas om de lichamelijke onrust te helpen zoals een tangle of wiebelkussen en koptelefoon. Verder sluit ik me aan bij wat Tuc zegt.
Hier eigenlijk een beetje hetzelfde Adhd, ass en adhd duidelijk op de voorgrond. Voornamelijk de beweeglijkheid, impulsiviteit en concentratie zijn hier de grote zaken. Hier hadden we psycho educatie, speltherapie en word hij gevolgd door psychologe en psychiater. Medicatie gebruik word van dichtbij opgevolgd door psychiater en huisarts. Sowieso ook goed overleggen met school. Onze zoon mag bijvoorbeeld kiezen tussen een bal of stoel, krijgt vaak de rondloop taakjes heeft een tangle, eigen koptelefoon, spullen voor op te bijten, krijgt extra tijd voor toetsen en heeft een zorgjuf die hem opvolgt. Ik speel heel kort op de bal bij alles wat gebeurd of anders word en kan altijd terecht bij de mensen die hem opvolgen. En verder is rust, ritme en regelmaat heel belangrijk.
Ja, het is fijn dat er duidelijkheid is en we gerichtere hulp kunnen gaan krijgen. Al is de hulp en de verbetering ook niet snel geregeld, ik weet helaas hoe het werkt in GGZ. De diagnose is pas de eerste stap, he... nu volgt nog een heel traject met zoeken naar de beste oplossingen. Er is bij ons ook al meteen medicatie geadviseerd, omdat ze zo veel last heeft. Het was weer erg zwaar vandaag, vreselijk hyper en druk, zeer licht ontvlambaar, veel botsingen en een meltdown waarbij ze de hele buurt bij elkaar gegild heeft (en mij geslagen heeft. Deed niet echt pijn, maar het zuigt energie). Ik geloof dat de bom nu ingeslagen is, tranen rollen over mijn wangen. Wat zit dat meisje zichzelf toch zo enorm in de weg... en wat had ik haar (en ons) een veel makkelijker pad gegund. (want het pad was al niet zo makkelijk met haar speciale broer)
Ik snap je gevoel. Het blijft lastig hoor. Op een gegeven moment vind je er wel je weg in, maar dat heeft even tijd nodig. Het bijstellen van de medicatie is ook altijd een lastig ding vind ik..
@Kache: Dat is ook enorm moeilijk. Hopelijk helpt de medicatie al iets, ook om de tijd tot de begeleiding is opgestart en wat doet te overbruggen.
Euh, ze hebben medicatie geadviseerd, maar we kunnen pas over 8 weken bij de psychiater terecht om dit ook echt in gang te zetten. Voor die tijd zullen we wel op school het een en ander samen met de psycholoog en SI-therapeut hebben kunnen afspreken, maar hoelang we moeten wachten op thuisbegeleiding weet ik nog niet... (lange leve de wachtlijsten in GGZ...)
Echt balen, die wachtlijsten. Het onderzoek heeft hier ruim een jaar geduurd en toen ruim een half jaar tot er überhaupt iets opgestart was qua hulp (eerst medicatie, later begeleiding voor dochter en een beetje voor ons als ouders, maar het lijkt nog niet echt passend helaas).
Jeetje, ik verbaas mij echt over sommige wachtlijsten, wat erg! @Kache kun je voor de medicatie niet bij de kinderarts terecht? Daar gaat het wellicht sneller?
Kan er in Nederland via privé psychiaters gewerkt worden? Bij ons heb je bijvoorbeeld clb. Dat is centrum voor leerlingenbegeleiding. Oke dat is gratis maar je moet wel belachelijk lang wachten. Wij waren daarbij ook ingeschreven en ik kreeg pas nieuws dat ze een schoolobservatie gingen doen als alle onderzoeken via de privé weg al afgerond waren.
Ik heb geen idee. Beide kinderen waren bij een psycholoog met de diagnose en die gaf toen een verwijzing naar de kinderarts. Dat ging vrij snel.
Mijn jongste dochter kreeg adhd als diagnose toen ze 5 was. Ik was eigenlijk ook enorm opgelucht, want hier konden we tenminste mee verder. Daarnaast zijn er toen ook hechtingsproblemen geconstateerd, wat ons ook niet verbaasde gezien het feit dat ze als pleegkind bij ons is gekomen en al het nodige meegemaakt had. Wij zijn vrijwel meteen met de medicatie gestart. Gelukkig was de jeugdpsychiater betrokken bij de diagnose en kon meteen medicatie voorschrijven. Hij was ook degene die de diagnose met ons besprak, dus dat lijntje was heel kort. Mijn dochter heeft het gecombineerde type, dus zowel de concentratie/aandachtsproblemen, als het hyperactieve en impulsieve. In combinatie met haar hechtingsproblematiek is dat nog weleens pittig. Ze is zeer lichtontvlambaar en daarbij is haar impulsiviteit eigenlijk nog het grootste probleem. Ze reageert voordat ze nadenkt. En daarbij het is dan zeer moeilijk om tot haar door te dringen aangezien ze simpelweg de concentratie niet kan opbrengen. Dus hier hebben wij geen moment getwijfeld over het starten van medicatie. Het was even zoeken naar de juiste dosering, maar dat is al geruime tijd stabiel nu. Als ze uit school komt en ze is daar haar medicijn vergeten in te nemen, merk ik dat ook onmiddellijk. Dan komt ze stuiterend binnen, met veel praatjes en hoort ze geen woord van wat ik zeg. Zonder medicijn is ook werkelijk alles een strijd en discussie, dus ze gebruikt het thuis en in vakanties ook vanwege haar pittige gedrag en op school juist voornamelijk om haar concentratie te verbeteren. We houden voor haar veel structuur en duidelijke regels aan. Vaste afspraken en daar wijken we zo weinig mogelijk vanaf. Dat geeft haar duidelijkheid en wat rust. En als ze wel door omstandigheden meer ruimte krijgt of dingen lopen minder voorspelbaar, dan weten we dat we dat gaan merken. En verder (maar dit is meer mijn ‘probleem’) probeer ik me steeds maar weer te realiseren dat ze een hoop dingen niet (of juist wel) doet uit onwil of luiheid oid, maar omdat ze het niet overziet, alles vergeet en altijd wel wat chaos in haar hoofd heeft.
Na diagnose adhd bij jongste medicatie via kinderarts, verder geen traject. Zit op speciaal onderwijs, school gaat nu prima. Op basis school, zonder diagnose kwam ze uiteindelijk niet tot leren. Oudste ad(h)d, medicatie via kinderarts en zij heeft psycho educatie gehad. Daarnaast pmt voor specifieke hulpvraag. Wat voor begeleiding zoek je? Voor je dochter of voor jullie als ouders? Werk zelf in de zorg misschien dat ik verder traject daarom niet gemist heb. Daarnaast naast druk gedrag geen “probleem gedrag” behalve “ onverklaarbare” leerproblemen wat dus door achteraf gezien adhd kwam.
Jongste heeft hier adhd (oudste autisme en verstandelijke beperking). Hij zit op regulier onderwijs en vooralsnog zonder medicatie al staan wij daar wel open voor mocht het nodig zijn op school. Er is (nog?) geen sprake van een achterstand. Diagnose met net 4 jaar en is nu 6.5 jaar. Wij hebben voor onze auti en onze adhd-er dezelfde soort aanpak betreft structuur, voorspelbaarheid etc. .. hoef ik niet verder uit te leggen.. Onze adhd-er heeft meest moeite met emotieregulatie, geen woede of agressie maar wel snel huilen en daar zonder hulp niet uit kunnen komen, faalangst, erge angst voor donker en bloed. Eetproblematiek, natuurlijk hyperactiviteit, tenenlopen, zorgzaam en heel betrokken, hulpvaardig, motorische achterstand. Impulsgevoelig en moeilijk zelf kunnen plannen. Geen grensoverschrijdend gedrag en concentratie redelijk maar wisselend. Pmt is eerder genoemd en een aanrader. Verder hebben wij begeleiding gehad voor de zwemles en bij leren fietsen met 5.5 jaar (persoonlijk begeleider, bewegingsagoog, die meeging in het water tijdens de reguliere zwemles en 1x in de week met hem het fietsen oefende). Hij heeft nu nog sensomotorische training ter ondersteuning van het leren schrijven (nu in gr.3).