Mijn oudste zoon heeft Dcd en verbale dyspraxie. Hij zit nu op regulieronderwijs in groep 2, daarnaast heeft hij 1 middag in de week therapie op het revalicentrum. Vorige week heben we 10 minuten gesprek gehad, hier kwam naar voren dat het onzeker is of hij door kan gaan naar groep 3. Hij scoort slecht op de cito, werkjes kan hij niet coördineren en heeft hulp bij nodig. Knippen,plakken, kleuren en gymen zijn een ramp, hij doet ongelooflijk zijn best maar het is nooit goed genoeg. Hierdoor is hij faalaangstig. Na het 10 minuten gesprek was het voor ons duidelijk, wij willen onze zoon het niet nog een keer aandoen om deze manier groep 2 te doen. De juffen zijn standvastig en verwachten van mijn zoon dat hij als een gemiddeld kind werkt. En weigeren af te stappen van hun didactisch plan. Dit zo redenen waarom ik me zorgen maken en ook stellig ben , dit niet nog een jaar. Als zij er zo instaan en niet willen veranderen dan staan we als mijn zoon groep 1 overdoet over 1 jaar op hetzelfde punt als nu. Maar wat nu? Andere school zoeken? Hem uit zijn vertrouwde omgeving trekken in de hoop op begrip op een andere school. Speciaal onderwijs, zodat ze hem wel gespecialiseerd kunnen begeleiden? Nu is in vraag, wie heeft er in een soortgelijke situatie gehad? Omdat we denken hem naar een andere school te doen welke aanpassingen hebben jullie kinderen?
Ik zou opnieuw in gesprek gaan op de huidige school, zou een gesprek willen metde interne begeleider en heel goed gaan doorspreken welke mogelijkheden deze school kan bieden om je zoon meer begeleiding aan te bieden. Als dit niet mogelijk is dan zou ik samen met hen gaan kijken naar andere scholen die je zoon wel kunnen bieden wat hij nodig heeft. Er zijn zoveel verschillende soorten scholen, is lastig zoeken in je eentje, vandaar dat ik gebruik zou maken van de kennis van de huidige school. Succes, begrijp goed dat je dit niet nog een jaar wil!
Ik snap jullie punt, zo zou ik er ook in staan. Maar volgens de nieuwe wetgeving (passend onderwijs) moet de school alles aan doen om kinderen met special needs ook te ondervangen. Daarvoor zijn door de overheid heel veel middelen verstrekt, en ze hebben geld gekregen voor extra scholing van leerkrachten indien nodig. Het nadeel is dat je je kind bijna niet meer naar speciaal onderwijs krijgt, dit komt pas te pas als binnen de school echt geen mogelijkheden bestaan. Ik zou dus nog een gesprek aanvragen om een plan van aanpak te maken, met IBer erbij. Zij moeten hier iets aan doen, en ze moeten de ouders ook erbij betrekken. Succes!
Heb je al een gesprek gehad met de IB-er erbij? Wat tegenwoordig ook heel veel gebeurd is dat een kind op het reguliere onderwijs blijft maar begeleid wordt vanuit het speciaal onderwijs. Dan komt er een ambulant begeleider vanuit het speciaal onderwijs de leerkrachten begeleiden zodat jouw kind zolang mogelijk regulier onderwijs kan blijven volgen. Ook dan kan een kind een jaar blijven zitten omdat ze nu eenmaal bepaalde vaardigheden moeten beheersen voordat ze enigszins mee kunnen komen in groep 3. Dus in dat opzicht begrijp ik wel dat de juffen hem nog niet klaar vinden voor groep 3.een kind dat er gewoonweg nog niet aan toe is om wat voor reden dan ook loopt al heel snel vast in groep 3. Geloof me, dat wil je je kind echt niet aandoen. Dus als ik jou was zou ik een gesprek aanvragen met de ib-er erbij en dan goed doorvragen wat de mogelijkheden zijn. En ook vragen of de juffen zelf het gevoel hebben dat ze nog steeds expertise genoeg in huis hebben om jouw kind te begeleiden. Niet om ze aan te vallen maar om te zorgen dat zij ook de grenzen van hun kunnen aangeven.
Wij hebben al veel gesprekken gehad voor het 10 minuten gesprek met de ib-er en met de juffen. Jammergenoeg hebben de juffen het idee dat ze hem niet begrijpen en dat ze een kant en klare handleiding krijgen vanuit het revalidatiecentrum. Naar aanleiding van dit hebben we een gesprek vrijdag met orthopedagoog van het revalidatiecentrum, ib-er, juffen en wij, ouders. Om hopelijk alsnog op 1 lijn te komen. Ik begrijp zeker dat hij bepaalde vaardigheden nodig heeft om naar groep 3 te kunnen. Maar de vaardigheden waar hij nu op vast loopt zullen nooit goed genoeg worden. Daarnaast sta ik niet negatief ten opzichte van groep 2 nog een keer, maar wel op de wijze waarop hij nu vastloopt ( de verwachting juffen, didactisch plan dat niet afgeweken wordt). Want als er geen verandering in plaats vindt dat dit blijft gebeuren en is het water naar de zee brengen. Hij is geen gemiddeld kind, maar wordt zo wel beoordeeld, prima dat men een referentiekader nodig heeft om te kijken waar een kind staat. Maar hij wordt nu op elk vlak tekort gedaan, want als ze hem wel laten knippen en plakken en er een makkelijk werkje van zouden maken zou hij op waarde worden beoordeeld, nu moet hij de moeilijkste werkjes die voor een dcd kind er is maken. Lijntje trekken, stoomboot maken en overal krijgt hij het commentaar het is niet goed. Omdat hij de spiercoordinatie slecht heeft kan hij dit niet. Hij is verder performaal gezien iets onder gemiddeld maar komt er niet uit omdat er nu geen rekening wordt gehouden met zijn beperking. Ik hoop dat er iets constructiefs uiti het gesprek vrijdag komt, want dit maakt mijn nu nog gelukkig mannetje erg ongelukkig als hij nog een jaar moet knippen en plakken op deze manier. Speciaal onderwijs is ook uitgesproken door de revalidatiearts en orthopedagoog omdat het tempo lager ligt en ze hem specifieker kunnen pakken op de dingen waarin hij nu vastlopen en hij kan meer therapie krijgen. Pff wat een verhaal en wat een frustraties :x
Meid volg je gevoel die heeft het altijd aan het juiste einde. Ik ben vier jaar bezig geweest om zoonlief op speciaal onderwijs te krijgen voor die nieuwe wet. Ook het speciaal onderwijs is niet alles. Ook daar is bij mijn kind dingen over het hoofd gezien waaronder zijn dyslexie. En waarschijnlijk enige vorm van autisme. * wat nog niet vast staat*.. Laat niet over je heen lopen. Dat heb ik ook wel gemerkt de afgelopen jaren. Het is nu heel moeilijk om een kind op speciaal onderwijs te krijgen maar onmogelijk ook weer niet. Waarom laat je hem niet ook iq testen dan heb je te minsten nog wat in handen. Dan aan school uit leggen wat je kind mankeert. Je kunt het niet meer over doen de kleuter tijd. Herken wel wat dingen in je verhaal. Ook ik ben vaak vast gelopen. Je kan ook eerst kijken of school Onderwijs advies gaat aanvragen. Kost ze geld daarom doen ze het niet graag maar zou er naar vragen. Ook dat bracht hier niet voldoende bewijs van was normaal en liep zelfs voor mijn kind In groep vier kon die nog niet lezen en schrijven daarna ben ik jeugdzorg binnen gestapt was het zat het gehannes met hem. Vandaar uit is wel speciaal onderwijs naar voren gekomen. En toen ging het wel ineens snel. kan denk boek werk schrijven. Maar nu ziet je met die nieuwe vorm van onderwijs kinderen zo lang mogelijk op gewoon onderwijs laten. Daar is wel wat voor te zeggen en toch. ?? Vraag ik mij af of vele kinderen niet als nog vast gaan lopen als ze op een gewone school blijven. Leg je er idd niet zo maar bij neer. En denk met ze mee en stap over school heen als jij dat nodig vind. Eerst praten zeker maar blijf je het gevoel houden dat je er niet samen uit komt. Weetje niemand kan de toekomst voorspellen. Heb wel eens met een lijstje voor mij gezeten met punten voor school waarom bepaalde dingen niet werkte bijvoorbeeld pictogrammen die schoof zoon woedend van tafel werken met klokje hij was de enige in de klas kind werd steeds ongelukkiger. Hij wilde wel maar het lukte hem niet. Mijn moeder mee van doe jij niet zo brutaal naar school. Ik was niet brutaal ik vroeg wat ze met hem deden en waarom HUN plannen niet werkte. Ect ect ik kan nog boos worden van uit die tijd. En nog gaat het niet altijd makkelijk. Het is een kind met gebruiksaanwijzing! Door dat ik zelf wat dingen mankeer gooide ik het ook vaak genoeg in mijn eigen schoenen misschien doe ik wel wat fout met hem?? En ik twijfelde al zo aan mijn zelf als moeder maar wat dit betreft heb ik het vaak aan het juiste einde gehad. Zoon kon geen normaal onderwijs aan. vorig jaar hij naar het vmbo met heel veel bellen smeken is hij in een speciale klas gekomen nog geen vmbo-lwoo omdat zijn iq te goed zou zijn. maar zijn emotionele en andere dingen toch echt niet. Hij is weer performaal sterker dan verbaal. Vorig jaar is hij drie keer geschorst van wegen problemen op school hij liep vast ect ect dit jaar doet hij over in een vmbo-lwoo klas en het gaat al een stuk beter veel beter zelfs. Zat met jeugdzorg om de tafel ander verhaal van ja hij kan het prima mijn pys verpleegkundige zat naast mij en zag mij hevig met mijn hoofdschudden van het gaat dit jaar niet goed zijn op school hij gaat het heel zwaar krijgen. En ik had gelijk. Vandaar nu testen op autisme.. Kijk dat kan mis hebben ik zeg niet dat hij het heeft. En toch stel dat ik gelijk krijg stel dat de test verteld dat ik het al die tijd goed gehad hebt. Daar heeft mijn kind nu niks meer aan. Het jouwe nog wel. Sterkte en heel veel succes. Zo te lezen heeft jou kind een prima moeder en denk je goed mee. al geeft dat geen garantie.s
Wat sneu, zeg! Ik heb zelf een dochter die motorisch zo onhandig is dat ze op de psz dachten dacht ze ook geestelijk niet bij was en af zou stromen naar het speciaal onderwijs, dus ik voel echt met je mee. Persoonlijk denk ik dat dit met gesprekken niet goed gaat komen. Je kind gaat nooit net zo goed leren schrijven en knippen als de meeste andere kinderen en dat hoeft ook helemaal niet, maar of het verder goed gaat op school hangt helemaal af van de houding van de leerkrachten. Als zij begripvol en warm zijn, hem steunen, etc. dan kan hij prima jaren hebben in de kleuterklas. Maar wat ik zo lees, zijn ze dat niet en dat los je volgens mij niet op met een gesprek. Ik zou kijken of op de één of andere manier geregeld kan worden dat iemand hem begeleid op school (soort rugzakje?) of anders of er een andere school in de buurt is waar ze wat meer aandacht voor hem hebben.
Ik ben zelf kleuterjuf en heb een jongetje met het syndroom van down in de klas. Hij heeft een eigen leerlijn waar hij op zit en daar staan doelen in waar we aan werken. Per maand wordt vastgelegd waar we aan gaan werken. Er komt 4 keer in de week iemand in de klas om met hem te werken omdat hij een op een begeleiding nodig heeft. Omdat hij inmiddels 6 is en nog niet praat gaat hij na de zomervakantie naar het speciaal onderwijs. Hij heeft het hier bij ons 2 jaar prima naar zijn zin gehad maar we kunnen hem gewoonweg niet de hulp bieden die hij nodig heeft. Wij hebben dit als juffen heel duidelijk aangegeven waardoor de weg naar het speciaal onderwijs niet lastig was. Wat ik voor hem ook vaak deed was even in de weektaken van die week kijken of er iets bij zat dat hij op een eventueel aangepaste manier toch kon maken. Sommige dingen zijn niet makkelijker te maken met name als het inzicht in het werkje gewoon ontbreekt maar met name knutselwerkjes zijn meestal wel te vereenvoudigen. Heb jij zelf inzicht gehad in de papieren waar in staat wat de doelen zijn en waar er deze periode aan gewerkt wordt?