Anorexia bij nichtje (10)

Dat kan zeker bij een kind van 10 opwekken. Ik was zelf 13 toen ik gepest werd en vooral ook dik genoemd werd. Ik weet zeker dat als ze haar plagen hiermee op school dat ze daar meer aan denkt.
Het aankaarten bij je zus kan nooit geen kwaad, ik hoop dat ze zichzelf wel goed blijft voeden. Misschien kan je met d'r praten en goed benadrukken dat ze niet dik is. Het is zo lastig om hier met te werken en om zoiets uit je hoofd te praten. Ik hoop niet dat ze zichzelf aanleert om niet te eten en of alles uit te kotsen...

Wat een lastige situatie. Ze is nog zo jong.

 

Ja, bij 10jaar kun je anorexia ontwikkelen en voor zover mij bekend kom je er ook vrijwel nooit helemaal vanaf, maar kun je ermee leren leven. Misschien dat een jong iemand er wel overheen kan groeien met de juiste begeleiding.

Laten we maar hopen dat ze gewoon een moeilijke eter is.
Een goede psycholoog herkent symptomen van anorexia wel

 

Ik heb lesgegeven aan een groep 6 waar een meisje ook anorexia had.
Dronk ook alleen maar water. Verkruimelde haar koekjes op haar tafel en gooide de koekjes daarna weg zodat wij dachten dat ze wel gegeten had.
Gooide haar brood weg als we niet keken.. Dat soort dingen.

 

Ik heb een verleden met anorexia en heb in klinieken ook meisjes voorbij zien komen rond die leeftijd. Het kan dus zeker.
Ik zou denk ik het gesprek afwachten en kijken wat jouw zus daar over zegt. Mocht er helemaal niks uit het gesprek komen of mocht jij er geen fijn gevoel bij hebben, zou ik toch even vertellen tegen je zus waar je mee zit.

 

Ja, dat kan zeker. Toen onze dochter in het ziekenhuis lag, lag daar ook een meisje van die leeftijd. Ze was er al tijden omdat ze niet wilde eten en moest blijven tot ze op een bepaald gewicht zat. Toen wij binnenkwamen, lag zij er al twee maanden. Het beloofde een langdurige opname te worden aldus haar vader.

 

Anorexia is als je een BMI van een gratenpakhuis hebt (<17.5), donshaartjes op je huid, geen menstruatie meer, dat soort klachten. Er gaat natuurlijk wel wat aan vooraf voor je in die lichamelijke (soms levensbedreigende) situatie bent/komt. Veel tieners zijn tijdens de puberteit onzeker over de veranderingen in hun lichaam en vergelijkingen met vriendinnen. Ik zou het zeker met je zus bespreken, ook al is ze 10. Misschien heeft je zus dezelfde gedachten en kan ze het met je nichtje bespreken. Als ze langere tijd zo door blijft gaan met alleen water drinken wordt/is ze anorexia patient, maar ik zou nu nog van een mogelijk eetprobleem spreken. Beter op tijd erbij, dat ze met de kinderpsycholoog het erover kan hebben als dat voor haar vertrouwd voelt. Die kan wellicht een eetstoornis vaststellen, als het zo ernstig is dat het haar leven beïnvloed. Maar dan moet je eerst achter de gedachtes komen in dat koppie. En misschien heeft ze wel echt lichamelijk last en is het niet psychisch, kleine kans nog.

 

Ik kreeg het zelf op mijn elfde. Ook ik klaagde over buikpijn en heb allerlei onderzoeken gehad maar eigenlijk wou ik dus ook zo weinig mogelijk eten, gooide eten weg, loog erover, etc. Als ze nu meteen psychologische hulp krijgt, is er misschien wel goede hoop dat ze haar op tijd kunnen behandelen. Hopelijk komt alles goed, het is zo lastig om als gevoelig kind op te groeien en school te trotseren.

 

Kiwi, dat is niet waar. Met elk gewicht kan je anorexia hebben. Anorexia heeft niks te maken met een bepaald BMI of gewicht. Het is iets psychisch.

Moontje, mocht ze echt de diagnose eetstoornis krijgen dan kan ik je human concern aanraden. Ze werken met ervaringsdeskundige en kijken echt naar de problemen die er zijn.

Ja. Je kan herstellen van een eetstoornis. Ik heb een eetstoornis gehad en heb er totaal geen last meer van. De strijd is zwaar en moeilijk. Maar het kan absoluut.
Als ik zo de dingen lees die je benoemd dan klinkt het wel als een eetstoornis. Bepaalde maniertjes horen erbij. Zoals wat je schreef over bepaalde kleuren of een bepaald stuk wel of niet eten van een broodje. De gedachtens erachter zijn heel ingewikkeld en voor de meeste mensen niet te begrijpen. Pushen helpt iig niet.
Ik hoop dat ze de juiste hulp krijgt.

Je mag me altijd een pb sturen als je meer wil weten over een eetstoornis of human concern.
Heel veel sterkte.

 

Ik ben het helemaal met miekielief eens. Human concern is echt goed als je hulp wil. Waarschijnlijk heeft ze al heel lang door dat ze een bepaalde aandacht krijgt als ze aparte dingen met haar eten doet, ze is slim zeg je !
En op deze manier heeft ze controle over iets. De opmerking op school heeft haar nog een reden gegeven om anders/ niet te eten.
Succes

 

Dat klinkt eerder alsof haar moeilijke eetgedrag de oorzaak is van haar buikpijn klachten. Ik heb daar zelf ervaring mee. Wel kan zoiets makkelijker escaleren naar een eet probleem zoals anorexia. Ik denk dat het beste is om haar naar een kinderarts te sturen die gespecialiseerd is in voeding en kan kijken naar haar dieet en vooral wanneer en wat ze wel eet. Het is in principe geen slechte gewoonte om alleen maar water te drinken. Wel zullen vitamine en mineralen zoals calcium en vitamine D opgenomen worden via andere voedings bronnen, ook vezel blijft belangrijk. Zitten er veel suikers en of vetten in wat er wel gegeten wordt is ook iets om naar te kijken.

 

Succes!

 

Dat verkruimelen van mijn boterhammen deed ik ook, mijn idee erachter was dat hoe minder ik van die boterham moest opeten hoe minder ik aankwam, dus wat kruimels minder was toch weer minder eten. Verder had ik wel altijd honger en ging ik bijvoorbeeld graag door reclamefoldertjes met eten bladeren.
En inderdaad, ook als je BMI niet onder de 17 zit, kun je best anorexia hebben. Het is een serieuze hardnekkige psychische ziekte.

 

En dat idee van haar vastpakken: ik zou zeggen 'doe maar'. Kinderen met anorexia kunnen geen liefde genoeg krijgen, ze hebben een enorme behoefte aan onvoorwaardelijke liefde.

 

Ik baseerde mijn definitie van anorexia op de DSM-IV, het boek/bijbel waarin de criteria staan voor het vaststellen van GGZ diagnoses. Maar ik erken zeker wel dat je ook zonder ondergewicht een serieuze eetstoornis kan hebben. De ernst van je verkeerde gedachten in je hoofd is totaal niet gerelateerd aan je gewicht. En ook met overgewicht kun je ondervoed zijn. Maar ik heb soms wat lichte irritatie dat sommige mensen het woord 'anorexia' zo snel kunnen gebruiken, ik heb in mijn nabije omgeving gezien wat anorexia ook kan zijn (persoon is eraan overleden, 15% van de patienten met de diagnose anorexia overlijd eraan volgens statistieken). Ik hoop dus dat het bij eetprobleem blijft, en niet zover tot anorexia komt! Overigens raad ik bij eetstoornissen ook Human Concern aan, die denken menselijker en willen meer beïnvloeden wat er voor negatieve gedachtes en gevoelens zijn bij eten en zelfbeeld. Kinderartsen zijn heel erg gefocusd op het lichamelijke deel.

 

Heel veel succes.

 

Och wat sneu. Ik zou haar vooral ook een beetje serieus nemen. Veel zwemmen is ook goed voor je lichaam (en geest). En komkommer is gezonder dan een biscuitje. Dan kan ze misschien gezond eten & toch het gevoel hebben dat ze goed bezig is voor haar 'lijn'?

 

Probleem daarmee is dat het steeds erger word. Komkommer houd vocht vast dus daardoor ben ik dikker. Zulke gedachtens komen er dan. Even zwemmen word uren zwemmen. Als je echt ziek bent van een eetstoornis kunnen je gedachten ver gaan en is er nooit een genoeg.

Idd is de stempel anorexia meteen wel heftig. Het is een eetstoornis maar kan ook een andere zijn. Niet anders omschreven kan ook heel goed. Dat weet je pas als ze eerlijk aangeeft bij een vertrouwd iemand wat haar problemen met eten en leven is.

Ze hebben van human concern ook een forum. Dat heet. Ik ook van mij . Daar kan je ook je verhaal plaatsen. Ervaringsdeskundige geven dan antwoord. Maar ook mensen die een eetstoornis hebben gehad of nog hebben. Ik denk dat ze je goed advies kunnen geven wat je het beste wel of niet kan doen.

 

Wat goed van je dat het je is opgevallen.
Helaas kunnen eetproblemen al jong voorkomen ja.
Het aller ergste is dat het flink blijft kleven aan je.
Voorbeeld: ik ben ontzettend veel gepest als kind. Veel problemen rondom eten gehad. Nu ben ik 30, weeg 50 kg en toch ben ik er nog steeds van overtuigd dat ik te dik ben. Niet te zwaar, maar te dik.
Denk ook echt dat als je er geen goede hulp voor krijgt, je er nog lang last van zult hebben