Nog niet echt vrienden in de brugklas

Ik heb nog geen ervaring met die fase, maar het is denk ik wel ook belangrijk hoe hij er zelf in staat. Als hij er niet zoveel problemen mee lijkt te hebben is het prima toch. Het is niet zo dat hij helemaal geen contact met leeftijdsgenoten heeft. Op school ziet hij ze elke dag en als hij 3x per week naar teamsport gaat heeft hij daar ook sociale contacten.
Ik snap ook wel dat je naast school en sport en huiswerk ook wel wat behoefte zou kunnen hebben aan even niks doen.
Misschien is het ook pas als ze iets ouder zijn dat ze weer behoefte hebben aan afspreken en dingen ondernemen. Echt op stap kunnen ze nog niet met 12/13 jaar en verder kost alles of best veel geld of je zit bij iemand thuis, tja dat is misschien ook niet echt heel spannend.

 

Mijn oudste dochter heeft een grote vriendengroep. In de brugklas sprak zij al vrij snel af met vriendinnen. De ene keer bij een vriendin thuis een andere keer weer eens bij ons. Maar doordat de afstand best groot was gebeurde het niet heel erg vaak.
Haar zus daarentegen kwam naar huis en sprak met niemand af. Dat heeft zij ook maar weinig gedaan. Pas op het mbo is ze meer met vriendinnen gaan afspreken.
Mijn zoons zijn uit school ook meestal gewoon thuis, zonder vrienden. Ze zitten goed in hun vel, zijn sociaal zat, maar toch na school lekker thuis. Zoon van 14 gamed veel en heeft via de pc contact met zijn vrienden. Ik zou hem graag eropuit zien gaan, maar hij heeft die behoefte niet.

Ik kan ze er niet toe dwingen, dus laat het gaan. Op school zien ze zat leeftijdsgenoten en bij hun bijbaantje of scouting ook, dus ze leven echt niet als kluizenaars.

Ik zou jouw zoon dus ook zijn eigen pad daarin laten zoeken. Hij is tevreden hiermee? Dan lijkt mij dat prima.

 

Onze oudste zit nu in de tweede klas. Maar het afspreken na school is ook hier vrij abrupt gestopt met de overgang naar de middelbare.
Ik geloof wel dat hij op school vrij sociaal is en hij heeft een leuke groep waar hij op school mee omgaat, maar voor hen hoeft dat niet zo zeer ook na schooltijd.
Idd druk met huiswerk en andere activiteiten.
Het komt nu af en toe voor dat er iemand mee komt als ze samen aan een schoolproject werken of samen willen programmeren, maar samen spelen of chillen zou ik dat niet noemen.
Ik heb, net als jij, vorig jaar best vaak aangegeven dat ze best eens met een groepje hier mochten afspreken, vuurtje maken in de tuin of film kijken ofzo. Maar voor hem hoefde dat niet zo. Ik laat hem dus maar lekker, en wie weet komt het vanzelf wat meer.
Wat mij betreft klinkt de situatie van jouw zoon dus helemaal niet vreemd of raar

 

Mijn dochter zit nu in de tweede en heeft nu ( toevallig) voor het eerst afgesproken voor na school.

Maar uit je verhaal is duidelijk dat je zoon er zelf ( nog) geen behoefte aan heeft, ik zou me er dan ook niet al te druk om maken.

 

Mijn zoon zit nu ook in de eerste, hij spreekt zijn nieuwe vrienden vooral online, tijdens het gamen hebben ze dan met hun telefoon een groepsgesprek via WhatsApp. Afgezien van zijn beste vriend die met hem meeging vanuit de basisschool naar de brugklas, heeft hij pas 1 keer met een nieuwe vriend hier thuis afgesproken.
Ze zien elkaar vooral op school en gaan een enkele keer na schooltijd nog naar de Mac of bioscoop.
Volgens mij is het gewoon niet stoer om bij iemand thuis af te spreken en daarnaast wonen alle kinderen in verschillende dorpen.
Denk dat het gewoon even wennen is hoe kinderen nu hun vriendschappen opbouwen en onderhouden.

 

Ik zou me er nog niet druk om maken, in de brugklas komt er ook een hoop op die kids af in het begin. En volgens mij zijn jongens daar ook nog anders in dan meisjes.

 

Klinkt alsof hij op school en met zijn sport wel gewoon prima contact heeft, toch? Kan me voorstellen dat dat nu voldoende is voor hem. Hier was het vanaf de brugklas ook meer samen zitten tijdens tussenuren, en soms bv na school met een groepje de stad in. Echt thuis afspreken deden we ook niet, wel bv op een hangplek afspreken - maar dat was in de tijd dat mobiele telefoons nét opkwamen (en ze op school nog verboden wareb). Nu hebben ze vaak sneller contact via hun telefoon en is afspreken misschien ook wat minder ‘nodig’?

 

Zoon is met een groepje van de oude school in de brugklas gestart en met nog meer kinderen uit de oude groep 8 spreken ze in wisselende groepen af. Hartstikke leuk en zoon heeft het erg gezellig. Hij heeft bewust voor deze buurtscholen gekozen.

Ik herken het wel van mijn dochter, inmiddels klas 3. Zij is op een andere school gestart en moet in haar eentje 12 km fietsen. Ze heeft wel vriendinnen gemaakt, maar omdat iedereen ergens anders woont spreken ze maar weinig af. Ook omdat er veel sporten in het weekend. In vakanties spreken ze soms met het groepje af of als er iemand jarig is. Ze appen wel met elkaar. Na schooltijd is het vaak ook laat, moet ze sporten of heeft ze andere dingen te doen. Thuis vermaakt ze zich prima met creatieve dingen.

 

Dat hier ook ja.
En dat is al veeeeeel meer contact dan dat hij op de basisschool had. Hij wil niet echt fysiek afspreken want dan moet je sociaal blijven. Online kan je gewoon zeggen "joo doei, ik moet weg" maar fysiek doe je dat minder snel.

Hij is nu 1x bij een klasgenoot geweest en ze proberen nu om hem hier te kunnen laten komen maar reistijd etc... (straal van 35km rondom school komen zn klasgenoten).

Ik sprak zelf ook weinig af. Had daar helemaal geen tijd voor

 

Mijn oudste 3 kinderen spraken ook veel minder af op de middelbare school.
Mijn middelste dochter helemaal zelden. Voor haar was het contact op school genoeg en daarna wilde ze juist lekker haar eigen gang kunnen gaan.
Mijn jongste dochter wil wel veel vaker afspreken, maar meestal is ze laat uit school en heeft ze nog huiswerk. Dus dan mag het van mij niet eens.

En ik kan me van mezelf ook nog herinneren dat het echte afspreken wel veranderde oo de middelbare. Op een gegeven moment kregen we tussenuren en gingen we dan even naar de stad. Maar echt bij elkaar thuis afspreken gebeurde niet vaak, ook omdat sommige vriendinnen vervweg woonde.
Het is gewoon een andere fase en sociale contacten worden daarmee ook anders. Zolang je zoon het ook prima vindt, zou ik me dus ook nergens druk over maken!

 

Dat vinden ze hier ook heel lastig merk ik. Beiden rustige meiden. Spreken af en toe af. De oudste heeft niet veel vrienden en op zich vind ze dat wel best. In het weekend heeft ze wel sociale contacten bij de vereniging, maar ook hen ziet ze niet buiten die ene dag. Ze heeft wel eens momenten gehad dat ze zei graagiets met iemand anders wilde doen... maarja, met wie dan? Maar dat investeren in een vriendschap... dat is toch lastig. Ze vind haar rust (niet te veel drukte om haar heen) ook wel belangrijk.

En bij de jongste zie ik dat ook, maar die durft gewoon niet goed. Blijft hangen bij degene die ze kent- maar ze groeien eigenlijk uit elkaar - maar naar anderen stappen of iets afspreken is toch wel heel lastig. Maar oke, ik jou zoon meer als mijn dochter, gewoon minder behoefte aan. Schoolfeesten etc zoekt ze ook écht niet op, tenzij het een sportieve activiteit is ofzo. Ik vind het ook lastig om te zien - maar een oplossing?

 

Misschien ook een verschil tussen jongens en meiden? Jongens moeten altijd wel iets doen samen, sporten of gamen oid
Meiden kunnen eindeloos lang kletsen en hangen samen. Dan spreek je misschien ook makkelijker af?

 

Mijn dochter (tweede klas) spreekt sinds de brugklas ook weinig af. Kinderen wonen inderdaad verder uit elkaar, de schooldagen zijn langer, ze hebben meer huiswerk en ze ‘spreken’ elkaar al veel via Whatsapp en social media ed. Ze stuurt iedere morgen goedemorgen via Snapchat of weet ik veel welk platform naar de halve school, ze appt dagelijks met allerlei kinderen, enz. Ze heeft meer contact met anderen dan ik, denk ik, alleen wel voornamelijk online. Naast de uren dat ze met elkaar op school zitten natuurlijk. Een enkele keer spreekt ze af buiten school en een paar keer per jaar gaat ze met vriendinnen wat doen, maar dat is op een hand te tellen.

 

Heeft hij geen familie toevallig op school?

Onze dochter had wel een meisje die met haar mee was vanaf de basisschool dus niet helemaal alleen maar ook had ze een oudere nicht die 2 klassen hoger zat. Daar kon ze altijd bij gaan staan in de pauzes als ze alleen was.

Onze zooon gaat net iets later naar de middelbare omdat hij een tussenschool doet ( tienerschool) maar zodra hij naar de middelbare gaat komt hij in een bestaande klas 3. Dan zal het ook eerst moeilijker zijn.
Gelukkig is onze dochter dan nog op school en kan hij daar bij staan als het zou moeten.

Zijn er ook clubjes bij je zoon op school? Of een leerlingenraad waar hij zich kan aansluiten?

 

Oei dat vind ik wel heel erg generaliserend! Hangt echt af van het kind. Hier is het juist andersom.
Ik denk dat meer te maken heeft met het type kind, de klas en de afstand tot school en klasgenoten.

 

Mijn jongste zit ook in de eerste rn heeft een fijn vriendengroepje op school, maar daar spreekt ze niet mee af. Ze is wel eens met ze naar de Mac geweest na school. Ze zit op paardrijden en daar heeft ze toevallig een paar goede vriendinnen, daar spreekt ze soms mee af. Maar als ze dat niet zou willen, prima, genoeg te doen thuis en ook tijd nodig om uit te rusten, ze heeft autisme dus soms net iets meer rust nodig.

 

Dat is waar.

Dat is waar. Ik heb het nooit anders gezien in mijn omgeving. Vroeger zelf en nu bij pubers om mij heen. Als jongens meededen met ‘rondhangen’ zie ik dat altijd alleen met meiden erbij.
Daardoor te snel deze conclusie getrokken misschien.

 

Mijn zoon zit nu in de 2e en spreekt ook weinig af. Hij heeft er geen behoefte aan. Hij vermaakt zich ook thuis prima en vind het op sociaal vlak wat lastig. Hij heeft 1 vriend die vanaf de basisschool mee is gegaan en daar fietst hij mee naar school en daar spreekt hij af en toe naar schooltijd/vakantie mee af, maar ook daar moet ik hem op wijzen zou het jammer vinden als ze uit elkaar groeien, maar de tijd er in steken vind hij nog moeilijk hopelijk gaat dat nog komen. In de brugklas was er ook een andere jongen die hier wel is geweest, maar die zit nu weer in een andere klas. Ik maak me er ook wel is zorgen over, maar probeer het los te laten. Hij is ook een rustige gevoelige jongen en veel jongens zijn druk en aanwezig daar heeft hij niks mee.