Ben vandaag 36.3 wkn zwanger. Vorig jaar een huis gekocht, vlak daarna toen we midden in het klussen zaten kreeg mijn man een herseninfarct. Na een zeer moeilijk jaar van verwerken en revalideren begint het nu een beetje de goede kant op te gaan. Wel zijn er flink wat dingen blijven liggen die nog gedaan moesten worden. Ben nu 2 weken met verlof en ik heb echt alles uitgezocht en opgeruimd en moet nu nog 1 kast opruimen en dan nog alles poetsen en dat is dan klaar. Mijn man is nu bezig de trappen te schilderen en de badkamer af te werken hopelijk is dat met een paar dagen klaar. We slapen al een paar dagen beneden daardoor, heb mn vluchtkoffer nog niet in kunnen pakken en ben zo bang dat ik niet op tijd klaar ben.....een vriendin van me is vorig jaar bevallen met 37.2 wkn en een kennis vorige maand met 36.4 wkn en dan schiet ik in de stress he, want het is nog niet klaar en ik wil dat ons mannetje in een mooi, schoon huis komt wat af is, alle kamers moeten ook nog gesopt en gepoetst worden en we hebben geen hulp ofzo in de buurt... pfffff voor hetzelfde geld blijft meneer nog 3 weken of langer zitten hoor maar je weet maar nooit... moest het even kwijt....
Hoi Dani, Niet niks zeg, wat jullie allemaal hebben meegemaakt! Maar als ik zie dat jouw man nu weer lekker aan de gang is, jullie verwachten een prachtig kindje, mag ik toch wel zeggen dat jullie mooie tijden te wachten staan. Jouw angst dat alles nog niet klaar is hoort er volgens mij bij. Volgens mij heeft iedereen die wel. Voor je mooie kindje is het toch nooit goed genoeg Als je er last van hebt, zou ik als ik jou was prioriteiten stellen. Bijvoorbeeld het inpakken van de vluchttas is nu belangrijker dan het soppen van de zolder zeg maar. En bedenk dat alles wel goed komt. Ook al is het huis nog niet zo aan kant als dat je zou willen, als het kamertje in orde is komt de rest wel.
Inderdaad heftig verhaal! Ik durf er mijn hand niet voor in het vuur te steken, maar het schijnt dat de meeste baby's "even netjes wachten" totdat de stress een beetje uit hun moeder verdwenen is. Stres levert adrenaline op en dat houdt een bevalling als het ware wat tegen. En dan nog zo'n huis-tuin-en-keuken-wijsheid: de eerste kindjes komen meestal wat later... 't Komt vast áááállemaal goed!! (Echt hoor!!) Succes!
Ik heb vaker gehoord dat de baby pas komt als de moeder er klaar voor is. De tip van prioriteiten stellen vind ik een goede. Eerst de vluchttas, dan de rest. Zo te lezen ben je er al bijna. Ik zou de ruimtes waar je het minst komt als laatste poetsen. En als de kleine er is heb je hulp van de kraamzorg, misschien is zij zo hulpvaardig dat ze de laatste dingetjes opknapt mocht het nodig zijn.
Alles hoeft toch niet spik en span te zijn als je kindje er is? Daar weet ie toch niets van, het enige wat ie nodig heeft zijn zijn ouders. Dus niet stressen maar gewoon denken: het leven gaat gewoon door als de baby er is! Daarna kan dus ook nog gewoon veel gebeuren. Ik snap wel dat je klaar wilt zijn hoor maar als het gewoon niet lukt laat het dan maar, zorg voor de babykamer en voor jezelf. En idd je kunt beter relaxen, een gestresste moeder gaat echt niet bevallen! Wij zijn trouwens op precies dezelfde datum uitgerekend, grappig!
Bedankt voor de reacties meiden. Het was idd een heftig jaar, mn man is pas 30 jaar en dan zoiets dat verwacht je gewoon niet, gelukkig gaat het steeds beter, maar komt veel op mij af, ik blijf straks ook gewoon full time werken en doe het huishouden alleen enzo en daarom stress ik wat meer. Maar waardeer zo dat mn man de trappen nu nog snel doet en de badkamer terwijl hij daarna echt kapot is, maar hij wil ook klaar zijn voor zn manneke hij kijkt er zo naar uit....dat is echt mooi om te zien en daar ben ik ook dankbaar voor zoiets positiefs na zo'n jaar. En idd hoeft niet alles klaar te zijn daar hebben jullie gelijk in. Ga morgen mn koffertje maar pakken en op mn gemak daarna nog doen wat in mn ogen nog belangrijk is en wat niet lukt pech gehad dan. Komt ook allemaal wel goed