Oh ik moet het gewoon even kwijt, ik zit hier zelf bijna te huilen, zo zielig vind ik het. Maar ja, soms moet het. Mijn dochtertje heeft vorige week op de opvang een jongetje in zijn gezicht gebeten. Ze is bijna 3 en is daarvoor ook op de trap gezet als straf, en dat is een straf die wij thuis ook gewoon gebruiken. Maar ik vind bijten zo ongelooflijk erg en dat moet echt direct afgeleerd worden, dus moest ze vanmorgen een van haar lievelingsboekjes (Dora) uitzoeken om op de opvang aan dat jongetje te geven en er ook 'sorry' bij zeggen. Ze weet heel goed dat het is omdat ze gebeten heeft. Ze heeft de hele weg naar de opvang zitten te huilen en klemde haar Dora boekje vast en zei dat ze het nooit meer zou doen.....ik zit nu nog bijna te huilen als ik er aan terug denk. De enige reden waarom ik er niet p terug ben gekomen is omdat dat opvoedkundig helemaal niet verantwoord is....bah wat gaat opvoeden soms door een hard bot Wou het alleen maar even kwijt
Het is niet rot bedoeld, maar ik vind het geen goede strafmaatregel om haar lievelingsboekje weg te te laten geven. Het is haar speelgoed, dat heeft er toch niets mee te maken. Ik snap wat je wil bereiken en het zal helpen maar ik vind het erg hard.. zou de trap, jouw reactie en die van de leidsters niet genoeg straf zijn geweest?
Huh waarom moet ze haar lievelingsboek weggeven. Sorry ik vind het nergens opslaan en idd heel zielig.
Ik denk dat de straf die ze van de juf heeft gehad al voldoende is geweest voor haar. En haar sorry laten zeggen; helemaal prima. Maar ik zou haar niet haar lievelingsboekje laten geven als 'goedmakertje'. Ik zou dan zelf bang zijn dat ze dan leren om iemand als het ware 'om te kopen'.
Weet je wel zeker dat dat jongetje niks gedaan had? Ik snap je actie wel en ook dat je t moeilijk vond. Ik weet niet of het " goed" of niet was. Ik zou het nu alleen wel afsluiten. Dus vanmiddag lekker ff knuffelen en zeggen dat je heel veel van der houdt (ik zag dat er ook net een baby is gekomen), en dan niet meer over het bijten beginnen.. Succes. X
Ik ken het gevoel. Ik vind het ook heel vreselijk om straf te geven (ieder doet dat op zijn eigen manier, hier is het op de gang zitten, geen verhaaltje voor het slapen, geen tv). Maar ik vind het zo vervelend. Soms ben ik echt wel boos, maar als ze dan zo gaat huilen en zegt dat ze nu echt gaat luisteren of wat het dan ook is waarom ik straf geef, vind ik het heel lastig. Maar ik moet consequent blijven. Heel lastig, dus ja, ik herken je gevoel.
Ik ga je manier van opvoeden niet in twijfel trekken. ieder zijn ding. misschien iets wat je van thuis hebt meegekregen. (wellicht had je haar nog iets kunnen laten uitzoeken in de winkel van haar spaarcenten?) ik snap alleen niet waarom het omkopen zou moeten zijn. als je bij iemand iets stuk maakt of pijn doet (per ongeluk) dan kan je toch ook een bloemetje kopen? Ik kan me voorstellen dat je het erg moeilijk vind en vind het knap dat je hebt volgehouden! ze zal er echt wel overheen komen. verder zou ik proberen er zo min mogelijk aandacht aan te besteden! je moet niet eerst iets zeggen en dan omdat ze huilt er idd op terug komen. dat is verwarrend voor haar. ik hoop dat het bijten over gaat. maar ik vraag me idd af wat er gebeurd is met de hele situatie en misschien is je dochter te veel gestraft. kom je niet meer achter maar iets om in de toekomt rekening mee te houden (bijten is noooit! goed) maar hier helaas ook een bijtertje. die het alleen doet als iemand bijv wat wil afpakken en hij kan het niet winnen.. (verbaal niet heel sterk dus dan maar met je tanden) Hier echter al van alles geprobeerd maar geen straf die hielp.. Is echt een moment van controle verlies bij ons kind.. blijf t natuurlijk wel afstraffen.
oh verdrietig is dat inderdaad... Maar oke: Ze heeft nu haar straf gehad en dan nu weer verder en lekker spelen en onopvallend wat extra verwennen en natuurlijk aangeven dat ze dit wél heel goed gedaan heeft.
Eerlijk, wat een keiharde straf voor een 3 jarige. Pff. Ik ben sowieso geen voorstander van straf, maar dit vind ik gewoon ronduit zielig en bovendien was ze al gestraft door op de trap te gaan zitten. Bovendien heb je haar nu nog niet geleerd dat ze geen andere kindjes moet bijten omdat dat vervelend voor hun is, maar dat het dan vervelend voor haarzelf is omdat ze dan iets van haarzelf kwijt is. Ik snap hier echt niets van, vind het echt heel sneu voor haar en dan ook nog haar lievelingsboekje???
Nou ik vind het eerlijk gezegd maar vreemd dat ze haar lievelingsboekje weg moest geven. Ze heeft toch al straf gekregen voor het bijt-incident, namelijk op de trap zitten. Dat boekje ook nog eens weggeven lijkt me nogal onnodig en ook behoorlijk mosterd na de maaltijd...
IK sluit me aan bij MiSe en daarbij vind ik eigenlijk ook dat je een kind een aantal dagen na zo'n voorval niet nog een keer hoeft te straffen. Ik denk dat de boodschap vorige week al wel duidelijk is geweest...
Of jou manier van straffen de mijne is ga ik niet over discuseren Persoonlijk vind ik dat je moet straffen op het moment waarop het gebeurt (in dit geval dus door de juf en op de trap zitten), en niet achteraf. Je kunt er achteraf natuurlijk wel een gesprek met haar over voeren maar haar straf heeft ze op dat moment al gehad (van de juf).
Als iemand een voorwerp bij/van iemand stuk maakt, al dan niet expres/per ongeluk, vergoed je dat. Als iemand een ander fysiek of mentaal pijn doet, hecht ik meer waarde aan een oprecht excuus en evt. een knuffel/omarming. Als ik bijv. jou een schop geef en ik geef je de volgende dag een boekje oid. en zeg "o, sorry van gister, hier heb je een boekje". Wat zou je daar van vinden dan?
Dames, bedankt voor degenen die geen opmerkingen maken over mijn opvoedmehtoden, ik plaatste dit bericht ook alleen maar vanwege het feit dat het soms zo hard is om je kind op te voeden. Ik vind dat als er iets gedaan wordt wat zo buiten de normale strafmaat valt (en dat vind ik met bijten) dan moet dat ook strenger gestraft worden. Ze heeft inderdaad direct na het incident straf gehad, maar daar lachte ze ene beetje overheen. En we hebben het er bij het ophalen direct met haar over gehad, dat ze het goed moest maken met het jongetje en hem een cadeautje moest geven. En dat heeft ze dus gedaan. Ieder zijn eigen manier om zijn of haar kind op te voeden. Voor ons is bijten of welke andere vorm van fysiek aanvallen onacceptabel. Dat moet ze goed beseffen, en kan ook best op deze leeftijd. En de knuffels komen vanavond heus wel hoor, en we hebben het er echt niet het hele weekend over gehad. Morgen lekker schaatsen.
ZEker als ze er wat overheen zat te lachen, lijkt het mij erg goed dat ze toch een straf kreeg die ze wel zelf voelde, want ook ik zou bijten onacceptabel vinden. Maar lastig is dat af en toe zeker, helaas
Ik denk niet dat ik dat zou doen maar ik moet zeggen dat ik het nog geen eens zo'n rare straf vind. Nu weet ze wel voor een volgende keer, oo als ik bijt gaat er speelgoed of wat dan ook weg. Als ze deze wel snapt waarom dan niet deze straf toepassen.
Oke... ik vind het persoonlijk (mijn mening) wel een beetje hard om haar haar lievelingsboekje te laten weggeven. Sowieso was je er niet bij, dus je weet niet wat zich ervoor heeft afgespeeld. Waarom beet ze het jongetje? En dat ze erom lachte, heb je dat met je eigen ogen gezien of is dat van horen zeggen? Ik veroordeel je niet op je opvoeden, absoluut niet!! Ik probeer alleen maar te zeggen dat ik het lastig zou vinden om mijn dochter ergens voor te straffen wat ik niet met eigen ogen heb zien gebeuren. En wetende dat ze daar door de leidsters al voor gestraft is, zou ik dat niet nogmaals herhalen. Maar goed, is geen aanval naar jou hoor!! Maar geef je wel gelijk over dat opvoeden soms errug lastig en moeilijk is..
tja, maar je moet je wel -wat dat betreft- vertrouwen op degene waarbij je je kind achterlaat denk ik. Het is nog een stap verder hoor maar het doet me anders een beetje denken aan ouders die verhaal komen halen na een straf want 'mijn kind doet dat niet - het zal vast aan die ander gelegen hebben'