Ik heb hier al vaker gepost over onze oudste dochter, die volgende maand 5 wordt. Van baby af aan is ze altijd al een enorm pittig meisje geweest. Snel gefrustreerd, wordt snel boos en enorm veeleisend en dwingend. De geijkte dingen als goed gedrag belonen, slecht gedrag negeren of straffen werken totaal niet bij haar. Ik probeer dus te laveren tussen haar enerzijds het gevoel te geven dat ze op bepaalde dingen invloed heeft en anderzijds toch heel duidelijk de grenzen aan te geven waarbinnen ze dat mag. Dit gaat de ene dag beter dan de andere. Maar de laatste weken gaat het steeds slechter. Elke dag is er strijd, om alles: ze wil niet eten, ze wil niet douchen, ze wil nu tv kijken, ze wil nu buitenspelen, ik moet dit voor haar doen, ik moet dat voor haar doen. We geven haar genoeg 1 op 1 aandacht, ik prijs haar goede gedrag en eigenschappen, probeer haar gevoelens te erkennen en te benoemen...Het lijkt niets te doen. Ze krijgt een steeds grotere mond, overal een weerwoord op en als ze echt boos is, gromt ze gewoon letterlijk. Net een dier. Ik vind dit best wel beangstigend en vooral heel zielig voor haar.. Nu heeft de moeder van een collega van mij een reading met haar gedaan, via een foto. Ik geloof eigenlijk niet zo in dat soort dingen maar inmiddels ben ik zo moegestreden dat ik dacht: baat het niet, schaadt het niet. Ik stond met mijn oren te klapperen wat er allemaal uit kwam. Alles herkende ik. Zij gaf aan dat onze dochter hoogsensitief is, en dat ze voortdurend overal een verklaring voor zoekt. Ze weet veel dingen niet en dat maakt haar onrustig. Ze voelt veel en weet niet waarom. Ze voelt zich niet begrepen en wij als ouders snappen het ook niet en daardoor ontstaat er conflict. Ze slaapt slecht, inslapen gaat sowieso niet zonder dat ik er even bij lig en 's nachts wordt ze eigenlijk standaard wakker en wil dan bij ons verder slapen. We geven daar aan toe omdat ook onze jongste nog elke nacht wakker is en we op deze manier allemaal nog zoveel mogelijk slapen. Wat moet ik nu doen? Consultatiebureau bellen voor tips? Vrees dat ze dan weer met het geijkte Tripple P-program aan komen zetten en dat werkt gewoon niet bij onze dochter. Ik weet het gewoon ff niet meer maar dit is gewoon niet leuk meer.
hoi, ook ik heb een heftige dochter (helaas lijkt nr 2 net zo heftig te worden) waarbij de standaard trucs en tips niet helpen. het laveren herken ik ook. Bij ons gaat het nu even goed. Wat bij ons heeft geholpen is een planbord. ik heb een bord met de dagen van de week en wat er dan gebeurd dus school, bso, mama od papa thuis ect. Ook heb ik ruimte op dat bord voor het ochtend en avond ritueel. Ze weet waar ze aan toe is en weet ook in welke volgorde we dingen doen. (ze heeft samen met mij de volgorde bedacht, wat is handig wat niet ect.) Daarnaast heb ik haar na een zoveelste crisis verteld dat mama heel verdrietig wordt van de ruzie en dat we met 4 mensen in dit huis wonen en dat daar net als school afspraakjes zijn (let op geen regels) omdat we dan samen fijn kunnen wonen en rekening met elkaar houden. Dit heeft haar wel weer even op het rechte pad gezet. lees ze doet weer even mee met de flow. Ik verwacht wel dat het rond haar verjaardag wat heftiger gaat worden omdat ze dan de spanning van haar verjaardag gaat ervaren en spanning is nooit zo fijn doe jij al iets met een planbord? en zou het helpen om huisafspraken te maken samen?
Sorry die readings daar geloof ik ook niet in. Maar het kan natuurlijk best dat ze wat gevoeliger is. Mijn jongste is ook erg gevoelig voor prikkels en dat resulteerde ook in "stout" gedrag en veel eisen en gillen. De oplossing hier is: veel voorspelbaar maken (dat hij weet hoe een standaard dag verloopt) en wanneer de prikkels/drukte hem te veel worden, dan iets rustigs zoeken of een rustig plekje. Maar ook consequent zijn en rustig blijven is heel belangrijk! Niet toegeven aan boze buien maar ook zelf niet gaan schreeuwen. Kalm en duidelijk uitleggen hoe of wat. Strong willed dat vind ik een beetje een gek "iets". Alsof er weer een nieuwe benaming moest komen. Strong willed zijn kinderen die graag hun zin krijgen: tja das het gemiddelde kind. Bij sommigen zoals mijn oudste volstaat uitleggen en zoals bij de jongste zul je een andere aanpak moeten gebruiken.
Is er misschien iemand die jouw dochter kan begeleiden in haar hoog sensitiviteit? Ik denk eigenlijk niet dat het cb je hierbij kan helpen. Misschien wel hoor, je kunt altijd informeren. Ik kan jou het boek 'ik ben hooggevoelig' van Yolanda Onderwater aanbevelen. Dit is speciaal een boek voor kinderen. Er staan ook tips in. Succes, het is niet makkelijk.
Lees dit boek eens ‘How2talk2kids’ echt veruit het beste pedagogische boek dat ik in jaren heb gelezen... Ik lees m elke zomervakantie weer. In vele bibliotheken te lenen.
Veel praten met je dochter. Heel veel praten... ik heb diverse hoogsensitieve kinderen in de klas gehad (ik weet het, niet hetzelfde als thuis maargoed) en ik merkte dat veel praten werkt. Ik heb er zelf ook en staartje van en dit werkte vroeger beter bij mij dan de strijd aangaan. Natuurlijk moet je soms streng optreden, maar erover praten blijft de key. Zolang ze weet waarom je doet zoals je doet ontstaat er geen onrust bij haar. Geef haar dan ook verantwoordelijkheid, bv...’ eten is goed voor je, daar word je groot en sterk van. Daarom wil mama dat je goed eet.’ Als ze weigert te eten is het haar eigen keuze. Ze weet waarom het belangrijk is, niet eten? Dan niet. Maar geloof me, ze krijgt vanzelf wel honger hoor! Dan is het aan haar om aan te geven dat ze toch wil eten. Wees dan open en geef haar eten, natuurlijk wel datgene wat je al voorgeschoteld had. Daarna erover praten.. waarom wilde ze eerst niet en nu wel? Succes en hou vol!
Veeleisend en dwingend = lekker alles zelf doen. Als je het zo goed weet Hier werkt dat tenminste. Zelfstandigheid lost veel frustraties op.
ik heb net geleerd: erkennen wat er gebeurt en wat zij wil, uitleggen wat niet kan of wat van jou niet mag, vragen wat zij zelf als mogelijke oplossing ziet die voor íedereen bevredigend is. ik merk wel dat t werkt.. ze voelt dan weer autonomie en dat wil ze heeeeel graag. en mss heeft niet zozeer zij als wel jij hulp nodig, denk bv aan een orthopedagoog zodat je meer handvatten krijgt. en sterkte, het is echt zwaar. hier ook regelmatig een ikweethetechtnietmeer moment.
de uitleg methode werkt alleen voor reguliere hsp kinderen. die begrijpen de reden en voelen zich aangesproken om te voldoen. hsp/sw kinderen willen gewoon zelf bepalen ongeacht wat goed voor ze is
Fijn om herkenning te lezen Wij hebben idd ook een planbord, met de dagen van de week. Ik vind alleen de pictogrammen wat beperkt; ik moet eens kijken of ik daar een aanvullingsset voor kan kopen. Ik kan niet zeggen dat ik het idee heb dat het enorm helpt maargoed, ik probeer iets
Zo redeneerde ik dus ook maar het gekke is dat ze dan compleet blokkeert..Bijv. Ze doet moeilijk met naar bed gaan. Dan zeg ik: trek zelf je pyjama maar aan en ga je tanden poetsen. Dan wordt ze hysterisch en roept huilend: mama, niet weggaan, niet weggaan mama! Ze kan enorm gevoelig reageren, wil bijv. Absoluut niet logeren, zonder mij of mijn man. Ik merk dat ik heel vaak denk dat ze dingen erom doet, dat ze een dubbele agenda heeft. Maar dan denk ik weer: ze is 4...ik kan niet dezelfde retoriek op haar loslaten als op een volwassenen.
En over alles uitleggen: dat werkt eigenlijk ook niet, het lijkt gewoon niet binnen te komen ofzo? Ze is nauwelijks bereikbaar op zo’n moment. Ik blijf het proberen..
Hoe is haar geboorte geweest?? Hoe voelde jij je toen ze bij je was, in en uit de buik? Wat kan helpen zoals gezegd een planbord. Iedere dag dezelfde volgorde. Van te voren afspraken en verwachting duidelijk maken. Weinig extra activiteiten. Alles is een activiteit. Genoeg ruimte voor ontspanning. Denk daarbij aan kleuren, kleien, verven, bouwen oid. Haar leren wat af te sluiten voor prikkels door haar zich zelf in een bubbel te laten ‘fantaseren’. Is ze erg ‘vol’ dan even onder de douche of in de natuur wandelen oid. Wat ook kan helpen is een labradoriet steentje aan een ketting. En uiteraard op tijd eten en drinken kan ook een hoop schelen. Hopelijk heb je hier iets aan
Geboorte was prima, kraamtijd was heftig, ik heb een pnd gehad. Gelukkig was die met medicatie binnen een week of 9 onder controle. De activiteiten die je noemt, vind ze wel leuk maar ik moet alles meedoen..daar heb ik gewoon niet altijd tijd voor. Ze wi vooral buitenspelen en zoekt voortdurend naar gezelschap: alleen spelen is er niet bij. We wonen in een nieuwbouwwijk met veel kindjes dus ze hoeft ook niet vaak alleen maar ik zie echt een soort van paniek als er niemand is. Ze roept dan ook: wat moet ik nou doen, er is niemand om mee te spelen?! Douchen en wandelen vind ze vreselijk...haar onder de douche krijgen is een heel gevecht maar als ze er dan onder staat, wil ze er niet onder uit...
Ja, dit herken ik heel erg! En de enige manier om daar uit te komen is als ze helemaal over de rooie is, wachten tot ze zich uiteindelijk laat troosten. En dan is ze zo mak als een lammetje en kan ik haar zo naar bed brengen. Maar je bent gerust 3 kwartier verder dan... Dit gedrag hebben we met vlagen trouwens, gelukkig niet altijd. Die tip van op tijd eten is ook een goeie: mijn dochter heeft ook nogal last van suikerdips. Als ze erg dwars is, wil het nog wel eens helpen om er een boterham in te stoppen. Dit moet je dan vooral niet benoemen (NEE, IK HEB GEEN HONGER!!!), maar gewoon in haar hand stoppen. 20 minuten later is het dan ineens veel gezelliger.
Hoe is ze op school en wat doe je als ze gromt? Hier bij grommen en raar praten is. je praat niet normaal waneer je weer normaal kan praten kom je terug. en negeren. En geef haar nietaltijd derzin ik wil dit en ik wil dat mama je moet. Daar doe ik niets mee. Mama wil je ajb kan ik wel iets mee. Buiten spelen vind ze ook leuk alleen zijn niet altijd maar goed daar kunnen we niets aan doen.
Dingen ruim vooraf aankondigen wil wel eens helpen (zie ik andere moeders ook doen, als speelafspraakjes bv naar huis moeten). En anders, tja dan maar even hysterisch.
Herkenbaar met mijn oudste. Ze is ook heel gevoelig maar ook heel koppig en wil alles weten. Niet weten maakt haar onrustig. Ze geeft ook regelmatig aan dat ze 'niet kan stoppen met denken'. We hebben bepaalde rituelen om haar tot rust te brengen, bijv. Voorlezen, in bad gaan.. We praten heel veel met haar. Haar boze gedrag is erg verbeterd tov een jaar geleden (ze is 6). En ik houd idd haar honger en dorst in de gaten. Ik denk dat het ook wat leeftijdsgebonden is.
Ik lees ook even mee. Mijn oudste is extreem hoogsensitief. Ook altijd vol hoofd, kan goed haar zin doordrijven maar op zich is ze niet strong willed. Ze krijgt momenteel ergotherapie. Doet mee in een groep met hb kinderen (dochter is niet hb gebleken uit de test maar ,zeer waarschijnlijk onderpresterend, bovengemiddeld intelligent). Door haar complexe manieren van denken past ze veel beter bij die kinderen. Daarnaast zit ze in andere praatgroepjes, zoals een brusjesgroep ivm haar broertje met ass. Ze krijgt weerbaarheidstraining en binnenkort kunnen we bij ggz terecht waar ze waarschijnlijk traumaverwerking gaat krijgen ivm gebeurtenissen rondom de scheiding toen ze 2 was. Ze heeft extreem weinig vertrouwen in de medemens. En eenmaal geschaad krijg je dat niet zomaar weer terug. Een juf die haar beloftes niet waarmaakt betekend gelijk een hele slechte schooltijd voor de rest van dat jaar, tot er een nieuwe leerkracht is. Om maar een voorbeeld te noemen. Ze is nu bijna 9 en heeft nu heel helder voor zichzelf wat ze denkt nodig te hebben. Mede daarom hebben wij besloten een hondje te nemen. Ze hangt zo aan dieren, daar kan ze echt haar gevoelens, haar gedachten aan kwijt en daar krijgt ze onvoorwaardelijke liefde, zonder dat ze constant bang is voor de meningen van anderen enz. Dat is ze op school, op sport, op muziek, in de buurt enz wel. Uiteraard past een hondje in onze situatie anders was dat geen optie geweest. Maar wellicht zou het jouw dochter ook kunnen helpen? Maar mijn oudste staat wel erg dicht bij de natuur, dat moet ook maar net passen natuurlijk. Dat strong willed en de dingen die je aangeeft die daarbij horen heeft mijn zoontje ook. Hij heeft diagnose ass maar is duidelijk ook erg gevoelig en strong willed. Daarnaast communicatief minder vaardig en een p-v kloof (slimmer in zijn hoofd dan hij kan uiten en wordt daardoor vaak onderschat). Hij deed ook zo met naar bed gaan. Nu is hij 7 en gaat het wel veel beter. Maar hij heeft 2 knuffels gekregen. 1 heeft een shirt aan met een foto van zijn vader. De ander heeft een shirt aan met een foto van mij en mijn man. Hij heeft ze altijd in de buurt, al slaapt hij er niet echt mee. En toch stelt het hem gerust. Misschien zoiets een optie?