Helemaal mee eens. Ikzelf ben katholiek en van nl afkomst, mijn partner is ook katholiek maar dan van Antilliaanse afkomst. En er zijn ook duidelijk verschil met opvoeding.
Vind het trouwens nergens op slaan dat het nummer van het AMK geld kost. Meld misdaad anoniem kost nog meer... Waarom doen ze dat? Is de drempel om te bellen niet al hoog zat?
Je hoeft een kind niet te slaan om het toch te mishandelen. Ik denk dat het tijd wordt voor een beetje meer haar op je tanden. Dit vond plaats in JOUW huis, waar JOUW regels gelden. Ik denk dat je de ouders duidelijk moet maken dat je deze manier van communiceren binnen jouw muren niet op prijs stelt. Eveneens het kapot maken van andermans eigendommen...dat doen ze thuis maar. Ik zou pislink worden als mensen zich in MIJN huis zo grensoverschrijdend zouden gedragen. Dit heeft niets meer met cultuur te maken volgens mij. Dit is gewoon onbeschoft en asociaal.
Dat vind ik dan weer erg overdreven, als ik ergens op bezoek zijn horen mijn kinderen zich ook te gedragen naar mijn eigen opvoeding en zich niet ineens moeten aanpassen aan andermans opvoeding. Als ik mijn kind daar bijvoorbeeld op de trap wil laten zitten omdat het zich zou misdragen zou ik het niet op prijs stellen als degene waar we op bezoek waren even verteld hoe dit bij haar werkt. Dan ga ik daar niet meer naartoe in het vervolg. De opvoeding van mij en mijn man geldt overal. Onze normen en waarden dus ook. Die veranderen niet per adres. En nee je hoeft het niet te slaan dat weet ik maar Ze kleineert haar niet, vernederd haar niet, slaat haar niet en verwaarloost haar niet. Dus de vragen die het AMK hoogstwaarschijnlijk zou stellen na op de site gestruind te hebben worden allemaal beantwoord met nee... Dan houd het al snel op.
Vind het ook niet echt een cultuur gebonden iets. Mn buren (ook Nl'ers), schreeuwen bijna dagelijks tegen hun kinderen. Binnen en buiten, je hoort ze telkens schreeuwen tegen ze, vind het aso gedrag.
Zo'n buurvrouw heb ik ook (ook nederlands) Altijd maar schreeuwen tegen die kinderen... terwijl ze verder wel heel goed voor de kinderen zorgt.
Persoonlijk vind ik het wat overdreven om gelijk het AMK en andere instanties in te gaan schakelen als je niet zeker weet wat er in het gezin gebeurd. Ik zelf ben Surinaams en Surinaams opgevoed. Over het algemeen schrok iedereen ook van mijn ouders omdat ze schreeuwde en best wel streng waren. In tegenstelling tot de meeste Nederlandse ouders dus er zit wel een stukje cultuur in vind ik. Ik kreeg zelf vaak gesprekken op school of het allemaal wel goed ging, dus ik vind het wat overdreven, maar zo zijn ze nou eenmaal ik vind wel dat de vader het speelgoed niet mocht kapot maken maar wij weten niet wat thuis was afgesproken of hoe het meisje zich thuis gedraagt.
Dank je wel voor je reactie. Was jij ook zo terug getrokken en moeilijk te bereiken naar volwassenen toe?
niet alles gelezen cultuur kan er mee te maken hebben. En voor ik nu iedereen over mijn heen gaat krijgen. Ik heb ook ooit heel lang geleden eens een dvdtje van zoon gebroken. Super veel spijt van gehad na de hand. Was het zo zat dat dvdje en het gedrag er bij kwam. Van mijn toen 3 jarig zoontje. Maar hij zat niet fout maar ik als moeder als ik er aan terug denk denk ik wel eens van potverdorie waarom kon je niet gewoon zonder die dvd kapot te maken in grijpen en hem vertellen dat je het zat was het gezeur om die dvd. Misschien is het een verlegen kindje dat wat meer op zich zelf is maar met alles geld als je een bepaald gevoel hebt buiten dit gebeuren om kan je denk beter eerst eens met de vader praten waarom hij zo ( achterlijk reageerde) Hier ken ik het Surinaamse cultuur via Lat en ze zijn idd strenger met de kinderen maar op een andere manier dan ik Nederlandse want betreft bed tijden en zo zijn ze weer makkelijker. Mee gaan met feesten ect ect. Over het al gemeen vind ik ze wel lief voor kinderen zelfs super lief wel eisen ze respect en kinderen moeten al heel jong echt heel goed luisteren naar de ouders waar bij ze mee moeten helpen als er bezoek is en ook eten en drinken geven wel krijgen kinderen veel en goed te eten. Als je het niet vertrouwd en dat doe je niet anders open je dit topic niet. Mag de reden niet zijn om hen als vrienden kwijt te raken en je oppaskindje dan moet de reden zijn verder kijken in het belang van het kind. Vraag aan de ouders of ze hun kind ook anders vinden reageren. Let ook op andere signalen. Wij kunnen het hier niet beoordelen alleen jij bent er bij geweest niet wij. En als jij een onderbuik gevoel hebt zal je er wat voor moeten doen. Daar bij moet ik wel zeggen je hebt wat impulsiever ouders met reageren ( ik ben er ook zo een) heb echt moeten leren om veel geduld op te brengen. Van uit huis heb ik dat ook niet altijd mee gekregen. Ik zelf zou naar andere dingen ook kijken kleding verzorging of het veel blauwe plekken heeft of iets of dat vaker verbaal is!! Is ook niet goed hoor verbaal dan kan je ook flink schrikken. Misschien hebben ze iets van hulp nodig in de form van advies van jou of van iemand die er verder van afstaat. Wat je ook doet, als je het van uit het oogpunt van het kind bekijkt doe je het goed. Bekijk je het van uit het oogpunt om te veroordelen van dit kan je toch niet menen dan moet je die vragen je zelf ook eens nader bedenken van misschien voeden ze idd anders op.
Ja, ik was altijd heel stil en teruggetrokken leefde beetje in me eigen wereldje. Maar ben het ook wel eens met pnirmal, Maar neem niet al te snel heftige beslissingen.
Oke ik blijf het lastig vinden maar als dit inderdaad gewoon in de cultuur zit dan houd ik me erbuiten. Blauwe plekken heeft ze niet volgens mij (kleed haar nooit uit dus zou het niet weten) ze is hier ook nog niet zo heel lang, pas sinds dit jaar dus wellicht ontdooit ze als ze wat langer hier komt. En uiteraard houd ik mijn ogen open naar andere signalen en wie weet vraag ik de ouders nog wel voor advies over hoe ik met haar terug getrokken gedrag om moet gaan. Ik krijg soms gewoon geen hoogte van haar en ze kan uit het niets ineens heel agressief zijn terwijl ze een aantal seconde geleden nog heel stil op de bank zat bijvoorbeeld. Gewoon omdat iemand iets aan haar vraagt bijvoorbeeld.
Kan het ook niet zijn dat ze net nog harder in haar schelp kruipt door het gedrag van mama en papa? Dat ze sowieso weinig antwoordt, maar van al dat geschreeuw enzo nog minder zin heeft om te antwoorden of het gewoon niet meer durft? Ik zou het nog een tijdje observeren en zien of ze bij jou stilaan ontdooit. Dan kan je later nog altijd aan de bel gaan hangen.
Je zegt het zelf ze komt er nog niet heel vaak misschien moet ze nog even wennen. Weet niet hoe vaak je haar ziet. Misschien is het een idee om haar idd te observeren en kijken wat de toekomst brengt. Later zou je alsnog aan de bel kunnen trekken maar dan weet je tenminste zeker dat er iets mis is dan nu te overhaaste conclusies te trekken. Succes!! Hou je me op de hoogte ben wel erg benieuwd.
Ik zie haar elke week en ik hoop dat ze gewoon een langzame ontdooister is en haar tijd neemt om te ontdooien voor ze normaal reageert naar me als ik vragen stel. Ik kan helaas niemand op de hoogte houden want ik ga weer terug inloggen in mijn normale account hier dus dan zal ik mijn anonieme account moeten opheffen, je mag er geen 2 hebben. Bedankt voor al jullie reacties ik ga ze meenemen de toekomst in en ik hoop dat alles goed komt.
ik denk eigenlijk dat het onmacht is en dat er iets is met het meisje. het ineens agressief worden, niet weten hoe ze zich moet uiten etc. ik zou eens als ze wat langer bij je is zeggen joh heeft ze dat bij jullie ook dat ineens omslaan. ik heb in mijn opleiding voor gastouder daar een stukje over gehad en twijfel of er iets is waar ze last van heeft. heeft school wel eens iets laten vallen of hebben jullie zelf dat gevoel.
Ik vind kindermishandeling erg ver gaan als ik het verhaal lees... Het is misschien niet de manier waarop je het zelf aan zou pakken, maar is daar een duidelijke 'juist' en 'onjuist' in? Als ik ooit zie hoe soft ouders tegenwoordig met hun kids omgaan krullen mijn tenen ook wel eens op... Van een wat strengere aanpak krijgen ze niks hoor
Je zegt dat de moeder heel fel kan reageren, hoe is dit met de vader? Misschien dat hij wel wat makkelijker aan te spreken is? Ik zou zelf niet meteen instanties inschakelen, maar probeer op een luchtige manier met de ouders (of alleen vader?) in gesprek te gaan. Hoe oud is het meisje en weet je hoe ze het op school doet? Als het je echt een rotgevoel geeft hoe de ouders met het meisje omgaan zou ik er wel wát mee doen. Als je het tactisch kan brengen zonder meteen te beschuldigen zou ik het echt bespreekbaar maken. Misschien kun je ook met je eigen huisarts overleggen hoe je dit aan kunt pakken? Zo weet je wat makkelijker wat je beter wel en niet kan zeggen en ook de manier waarop. Staan de ouders ook open voor een gesprek over hun dochter?
herkenbaar! Ik was vroeger echt extreem verlegen. De reden waarom moet nog steeds gevonden worden, maar ik geloof er heilig in dat doordat mijn vader die toen vrij dominant aanwezig was, altijd zijn gelijk moest halen en daardoor veel aanvaringen (ruzies) had met mijn moeder, dit niet bepaald hielp mij uit mijn schulpje te laten komen. Ook onze buren die elkaar dagelijks stomdronken de hersens insloegen en waarvan ik elke nacht bibberend in bed wakker schrok, hebben hieraan bijgedragen, ik was doodsbang van ze. Mijn neefje die ook autisme heeft, wordt vrij kort aan de riem gehouden door zijn ouders, imo kan hij nog geen scheet laten of er wordt gelijk iets van gezegd. Ik zeg niet dat ze hem slecht opvoeden, maar ik zou zelf de touwtjes toch wat laten vieren. Hij is daarentegen juist heel aanwezig en kan een behoorlijke driftbui kweken, zeker nu hij in de puberfase zit. Ik ben uiteindelijk wel over mijn verlegenheid gegroeid, maar ik zal nooit een spontane spraakwaterval worden. die gereserveerdheid blijft er altijd wel een beetje inzitten.
Kindermishandeling en AMK klinkt nogal overdreven na het lezen van dit gehele topic. Ieder voedt zijn kind anders op en de een heeft een wat hardere aanpak dan de ander tot een bepaalde hoogte. Lichamelijk wordt het kind niet mishandeld, er wordt weleens tegen het kind geschreeuwd of een stem verhefd dat ze bepaalde dingen niet mag doen. Weleens schreeuwen zou ik niet alarmerend vinden, maar dagelijks of meerdere malen per dag wel, dan heb ik het niet over stem verheffen. Zover ik begrijp wordt ze niet uitgescholden of gekleineerd. En dit lijkt mij niet direct een oorzaak van agressief gedrag van het kind of het teruggetrokken zijn, hier kunnen ook andere oorzaken mee samenhangen zoals een vorm van autisme of iets anders. Als ik naar mijn eigen kinderen kijk dan is de een heel vrij in haar doen en laten in het bijzijn van anderen en de ander in het bijzijn van anderen heel teruggetrokken en stil/ verlegen, als ik dan wat vraag dan praat ze ook niet terug, pas na een tijdje. Misschien dat hier ook wel een medisch iets mee samenhangt maar dat vind ik op jonge leeftijd lastig om vast te laten stellen. Je kunt ook verlegen zijn van karakter. Agressiviteit herken ik verder niet maar zie daar naar aanleiding van je verhaal ook geen duidelijke oorzaak in bij het meisje in je verhaal. En als ik het stille en teruggetrokken punt op me eigen zou gaan betrekken; Ik was vroeger ook heel stil en teruggetrokken en leefde in mijn eigen wereldje en dat terwijl mijn ouders zeer goed voor mij waren. Naarmate ik ouder werd bleef ik wel verlegen maar werd dat in een eigen wereldje leven wel minder, dus misschien gewoon de leeftijd. Als er echt dagelijks geschreeuwd wordt tegen het kind dan zou je het bij de ouders proberen te kunnen aanknopen op een voorzichtige manier dat je van bepaalde dingen bent geschrokken en ook bepaalde dingen in haar gedrag opvalt en of dat hun ook is opgevallen.