Onder het mom 'als je niets te verbergen hebt, heb je niets te vrezen' wordt al jarenlang meer en meer inbreuk gedaan op de privacy, en afbreuk gedaan aan onze vrijheden. Het begint met een paar cctv camera's hier en daar, tot het delen van persoonlijke dossiers tussen instanties, tot het afluisteren/inzien van telefoongeschiedenis, tot nu ineens het recht om kinderen bloot te onderzoeken op kindermishandeling, terwijl er waarschijnlijk niet eens aanleiding toe is. Denk a.u.b. Eens na over het 'je hebt niets te vrezen' argument.
Dit. Beter had ik het niet kunnen verwoorden! Dankjewel! Daarin ook nog meegenomen dat kinderen kwetsbaar zijn.
Ik merk dat ik deze discussie hier niet ga winnen Ik ben het niet met jullie eens. Ik werk zelf als arts in de zorg en weet hoe zorgvuldig we hier mee omgaan, we dwingen kinderen helemaal niet spiernaakt etc., dit gaat op een vertrouwde, kindvriendelijke, oke-e manier, waar ik nog nooit 1 ouder of kind tegen heb horen protesteren. Het is aan een kind prima uit te leggen dat je bij de dokter wél bloot mag zijn, en dat het oke is omdat papa/mama/oma/etc. erbij is en er van weet. Ik heb zelf dóór top-teen-onderzoek aanwijzingen gevonden die daadwerkelijk bij kindermishandeling pasten, dus ik heb hiervan het nut al gezien. Ik zou werkelijk niet weten, wat al een paar keer geopperd wordt, hoe een arts ánders signalen van kindermishandeling zou moeten vinden? En ik vind de impact van kindermishandeling wél groot genoeg om daar gestructureerd naar te zoeken in grotere groepen kinderen. In de zorg missen we nu enorm veel, en dat is eigenlijk niet goed te verantwoorden. Wie gaat het anders opvallen? Een hele hoop onderzoeken en behandelingen die bij kinderen worden gedaan hebben minder bewezen nut dan dit onderzoek. Maar waarschijnlijk zak ik nu door te spartelen alleen maar verder in het drijfzand En ik hou niet zo van discussiëren en bovendien gaan we hier met onze discussie ook de wereld niet veranderen, dus ik zal hierna wel de reacties lezen maar ga er niet meer op reageren
wij hebben afgelopen week het normale onderzoek gehad, volgens de standaard protocollen (2e keer binnen een jaar op de SEH met een fractuur). Het stelt echt niks voor! Ze kijken nu even naar de onderbenen voor blauwe plekken en de rug (mijn dochter stoot zich regelmatig, maar stootplekken zien er over het algemeen anders uit dan mishandeling). Haar buik wilde ze niet eens laten zien aan de arts, laat staan dat hij aan haar mocht zitten. En dan is ze nog maar 3. Wij hebben overigens volledige medewerking verleend, want niks te verbergen. Bovendien weet ik van het protocol en heb dat ook aan mijn dochter uitgelegd
Ik snap het vanuit jouw oogpunt ook wel hoor. Maar het voorstel om het allemaal standaard te maken komt zo rigoureus en vergaand over. Denk dat wellicht scholen en andere instellingen waar kinderen dagelijks heen gaan hier ook een grotere verantwoordelijkheid in (moeten) hebben. Die zien de kinderen dagelijks. Bij de arts blijft toch altijd een momentopname.
Het artikel ging erover dat dergelijke onderzoeken standaard moeten worden. Dáár heb ik een probleem mee. Zoals jijzelf al aangeeft is er momenteel binnen de zorg genoeg ruimte voor artsen om bij gerede twijfel te onderzoeken en in te grijpen. Mooi toch? Laten we het dan gewoon daarbij houden.
Misschien vind je deze vergelijking raar, maar ik als volwassene hoef mij ook niet bij een breuk uit te kleden om te checken op mishandeling, of wel? Dus waarom mijn kind wel? Als er nou echt serieuze ideeën zijn over mishandeling, dan kun je daar altijd nog over in gesprek. Onze dochter mankeert nooit wat. Is in bijna 3 jaar tijd 2 hele keren bij de huisarts geweest (oorontsteking). Stel, ze breekt nu haar arm. Moet de dokter dan haar blote billen maar checken? Te belachelijk voor woorden!
Oh en laten we nu niet naïef doen en zeggen dat er onder artsen geen rare typetjes voor komen. Want die komen onder elke bevolkingsgroep voor helaas.
Ook zonder onder de onderboek te kijken kan je dingen opmerken hoor. Ik vind het zelf echt veel te ver gaan om elk kind standaard in z'n blootje te bekijken. Het voelt echt als om 1 kind te helpen heb ik het recht om 17 kinderen half aan te randen. Weet er even geen ander woord op te vinden dan dat. Hier mag een dokter alleen in dat gebied kijken als dat nodig is zoals bijvoorbeeld bij een schimmelinfectie en alleen als ik heel duidelijk heb uitgelegd waarom het nu wel mag (aangezien we hun leren dat niemand dat mag ook niet een dokter,aangezien die ook niet allemaal heilig zijn) en waar ik of mijn man er bij zijn.
Na dit gelezen te hebben ben ik tegen. Je zal als kind maar voor een zere vinger/gebroken arm/longontsteking op de eerste hulp zitten en je kleren één voor één uit moeten trekken. Om vervolgens uitgebreid bekeken te worden! Als peuter/kleuter is dat misschien nog oké, maar zodra een kind schaamtegevoel begint te ontwikkelen lijkt me dat echt verschrikkelijk. Daarnaast spreek het artikel zichzelf ook tegen. Ik heb in mijn onderzoek geconstateerd dat er vaker kindermishandeling voorkwam onder kinderen zónder zichtbaar letsel dan met zichtbaar letsel. Dat is ook een van de redenen dat je kinderen echt grondig lichamelijk moet onderzoeken Er moet grondig gezocht worden naar niet-zichtbaar letsel??
Om nog maar te zwijgen over kinderen die opgevangen hebben dat er gedacht word dat hun ouders iets te verbergen hebben als zij zich niet bloot geven en daarom maar ja zeggen terwijl ze het zelf niet willen.
Ik werk(te) als gastouder en heb regelmatig een (verplichte) curus gehad over kindermishandeling. Het protocol kindermishandeling is het dikste wat ik heb. Ook bij de jaarlijkse EHBO komt het aan bod. In nieuwsbrieven worden artikelen gedeeld. Ik denk dat dat veel effectiever is dan deze maatregel.
Ik heb nog even gekeken. In haar onderzoek zijn er +/- 12.000 unieke kinderen die onderdeel zijn van het onderzoek, over een periode van 18 maanden. Per jaar (12 maanden) zijn er +/- 1.8 miljoen SEH-bezoeken. Waarvan kinderen een best groot aandeel zijn. In haar onderzoek ging een groot deel van de ouders zonder schromen akkoord. Dus vindt zij het een geschikt en goedgekeurd voorstel. Maar als je gaat kijken naar de cijfers, hoe representatief is dat dan?!
Ik zie dat ook niet zitten. Waarom moeten mijn dochters grondig geïnspecteerd worden als ze op een seh zouden komen voor iets heel anders? Ik vind het echt een walgelijk idee en vraag me af wat voor personen die ouders zijn die het in de test allemaal maar prima vonden? Daar ik dus al niet aan mee willen werken. Het onderbroekje en het hemdje gaan alleen uit als dat echt nodig is waar ze voor op de seh komen en anders niet. Het is een mooie gedachte om het zoveel mogelijk op te willen sporen want welk kind dat gemist wordt is er 1 teveel. Maar mijn dochters gaan niet naakt als dat nergens voor nodig is.
Ik denk dat de directe omgeving ook meer moet ingrijpen. Zoals familie. Ik vraag me soms echt af hoe het kan dat kinderen jarenlang mishandeld worden en dat niemand in de familie dat gemerkt lijkt te hebben of niet hebben gemeld/ingegrepen.
Stel die regel komt erdoor en heel Nederland weet het. Wat denk je wat ouders doen die hun kind mishandelen? Die gaan dus helemaal niet meer naar seh. Waarom zouden ze? Zeker niet als de blauwe plekken van mishandeling nog te zien zijn. Tenminste zou me dat om maar kunnen voorstellen. Waarom wel medelijden met een echte verwonding en niet met toegebracht letsel waar het kind ook pijn verdriet en wanhoop laat zien? Hoe ouder hoe afgestompter het kind zal zijn en geleerd heeft dat pijn er bij hoort en huilen etc toch niet helpt
Ja, en dan net als bij oefenpoppen gelinkt aan een computer zodat ze precies zien hoelang je je kind laat huilen etc
Ja vind ik ook, het is niet persé aan een seh arts om dit te ontdekken. (maar dat is een andere discussie). Ik ben van mening dat, wanneer er serieuze verdenking op kindermishandeling is, een arts het kind best kan onderzoeken in ondergoed en een gesprekje met het kind kan hebben. Maar bij ieder kind en helemaal bloot... nee!
Ik denk dat het bloot onderzoeken verkeerd is overgenomen. Bij mijn dochter werd alleen even haar shirt omhoog gedaan om haar rug te checken en haar pyjamabroek werd omhoog geschoven om haar benen/knieen te checken en dat allemaal volgens het huidige protocol om kindermishandeling op te sporen. Ze heeft altijd blauwe schenen en knieeen van het buitenspelen, maar dat zijn hele logische plekken, anders dan bijv op een zijkant van een kuit o.i.d. Bij dat soort plekken gaan er ook geen alarmbellen rinkelen. Toen ze niet wilde dat de dokter naar haar buik keek, werd dit gewoon gerespecteerd. Er werd heel duidelijk naar mijn dochter geluisterd en ik denk dat dat in de meeste gevallen (er zijn uitzonderingen) gedaan wordt door medici. Hoeveel kwaad kan het om even het shirt omhoog te doen en te checken naar kneuzingen en plekken op lichaamsdelen die normaal gesproken verborgen zitten? Het gaat dan ook echt om lichamelijke mishandelingen waar ze op controleren.