Klopt, http://www.sin-nl.org/arts-wasmann-in-2007-vonnis-gevangenisstraf-en-tijdelijke-ontzetting-uit-ambt/
Maar stel.... jij drukt sigaretten uit op de buik "als je het aan iemand laat zien of verteld doe ik het nog vaker"... Dan had de arts het toch nog gemist op deze manier? Ik zeg niet dat je het echt doet he! Maar stel dat...
Het gaat niet om hoe er nu al word gecontroleerd. Het gaat echt ook over een nog uitgebreidere controle waar ook alles onder de onderbroek bekeken word zonder enige aanleiding bij alle kinderen dus ook tieners onder de 18 ( lees het uitgebreide stuk op ad maar)
Ik weet natuurlijk niet hoe het gaat als de ouders niet meewerken. Ze had bij ons al alleen een shirt van ons aan (val gebeurde toen ze alleen haar pyjamabroek aanhad en dat is toch wat koud buiten) dus door haar dingen in een boekje boven haar aan te laten wijzen, kwam haar buik bloot te liggen. Maar aanraken door een vreemde vond ze echt niet goed en dat deden ze dan ook niet (behalve met het ingipsen van haar arm natuurlijk). Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken en ervaringen 'on the job' van collega's, maar dat zijn over het algemeen radiologen. Daarom wist ik ook van het protocol af en wist ik vooraf al dat er gekeken zou worden
Een kind heeft altijd zelf inspraak en helemaal bloot is inderdaad te gek voor woorden en gaat er ook echt niet doorkomen. Daar is veel te veel weerstand tegen.
Klopt. Maar volgens de kinderarts die dit voorsteld in haar proefschrift zou het wel moeten worden gedaan.en normaal moeten worden gevonden.Dat ze denkt dat dit normaal is, is echt bizar en ik zou haar nooit als kinderarts willen hebben door deze uitspraken.
Ach, het is slechts 1 iemand. Er zal bijna niemand op de SEH zijn die daaraan mee gaat werken. De wachttijden zijn nu al lang omdat ze met weinig mensen veel moeten doen. Als ze dan ook nog constant geschopt en geslagen worden door krijsende dreumessen/peuters/kleuters of zelfs tieners, doen ze dat echt niet meer . Sommige mensen verliezen de realiteit uit het oog
Ik vind het moeilijk om te denken ‘nou, dan sporen ze die 1 op de 17 die nu gemist worden maar niet op, zolang ze mijn kind maar niet onderzoeken’ want dan denk ik bij mezelf toch aan dat ‘ene’ kind (wat er in de praktijk natuurlijk heel veel zijn) die door mijn instelling misschien nu geen hulp krijgt. Een beetje een gewetensvraag. In mijn hoofd meteen gevolgd door ‘tot op welke hoogte en in welke vorm ben ik bereid om wél mee te werken aan (uitgebreider) onderzoek dan nu de standaard is? Voor mij ligt de grens bij onderzoeken in ondergoed, zelfs al sporen ze daar net iets minder mee op, maar standaard een kruis bekijken vind ik te ver gaan.
Inderdaad een gewetensvraag. Want stel je kunt ermee inderdaad een kind "redden"van iets verschrikkelijks. Maar ik vind ondergoed wel een grens. Als ik denk aan mijn dochter van 10...bijna 11...die al echt een vrouw wordt nu...zou ik het echt niet akkoord vinden om haar minder dan ondergoed te laten dragen. Gelukkig heeft ze een eigen wil en zal ze hiermee ook nooit instemmen. Maar goed...als het nou een vrouwelijk arts is...dan is het nog best wel te overleggen. Een man is dan echt een no go. Bij mijn zoon misschien dan andersom.
Hmm mijn zoontje is nogal preuts (ongetwijfeld mijn schuld) Die vind het al fijner als ik een handdoek om hem heen houdt tijdens het uitkleden bij zwemles Want anders ziet iedereen z'n billen Duss nee die zou dit echt vreselijk vinden Hoewel ik hem wel altijd zeg dat de dokter soms wel z'n billen moet zien als er iets mee is Mja niet "zomaar" dus
Mijn kinderen gaan al jaren naar de kinderarts en moeten dan in hun onderbroek. Dat vind ik redelijk normaal. Ook gaan ze naar zwemles. Je zou denken dat er voldoende gelegenheid is om te observeren? Ik zou me ongemakkelijk voelen als bij een breuk m'n kind helemaal gecontroleerd wordt! Zet zon controleur maar in het zwembad neer dan.
Wat denk je van leerkrachten die een kind 2x per week in z'n ondergoed zien staan? Die bovendien het karakter van een kind kennen. En die dus weten of een blauwe plek een incident is of structureel. Of een blauwe plek te verklaren is vanuit sport of 'speelstijl' van een kind of dat er reden is een kind gedurende langere tijd goed te observeren. In een vertrouwde, veilige omgeving.
Hier in het ziekenhuis checken ze kinderen al heel lang. Ouders krijgen een folder met uitleg. Alle kinderen tussen 0-12 worden gecontroleerd. Niemand doet daar vreemd over. Uiteraard heeft een kind blauwe plekken van het spelen, meestal op de schenen en knieën. Zorgverleners op de SEH zijn getraind om gewone blauwe plekken van verdachte blauwe plekken te onderscheiden. Bijvoorbeeld blauwe plekken op de binnenkant van het bovenbeen zonder plausibel verhaal, vingerafdrukken in bovenarm etc. Dus echt niet de verzameling blauwe plekken in verschillende kleuren. Daarnaast word ook gekeken naar de interactie tussen de ouders. Of het opgelopen letsel ook overeenkomt met het verhaal en of er geen nalatigheid in het spel was. (en even uit het zicht omdat ze in de tuin spelen is opzich geen probleem, tenzij je er instabiele dingen hebt staan waarbij je kind daar onder kan komen, of een 2 jarige die de ladder naar het dak besluit op te klimmen). Het gaat allemaal om logisch denken. En ook een groot aantal van de zorgverleners op de SEH hebben kleine kinderen (gehad) en zijn zeker niet op valse beschuldigingen uit.
Dus al die ouders geven toestemming om naar de billen, vagina of piemel te kijken? Of is het volgens de huidige regels/protocol met onderbroek aan in bijzijn van ouders.
De onderbroek blijft aan, wel word vluchtig langs de billen gekeken of er aan de buitenkant geen afwijkingen zijn. Er word pas verder gekeken als het kind er vreemd gedrag bij laat zien. En kind wat misbruikt word gedraaid zich natuurlijk anders. Verder doet niemand moeilijk en alle ouders geven altijd aan hem problemen hiermee te hebben.
Dus de onderbroek blijft aan en de geslachtsdelen en de volledige billen worden niet standaard bij iedereen onder de 18 bekeken zoals deze kinderarts waar dit topic over gaat voorsteld. Heel wat anders dus. En daar zou ik idd geen probleem mee hebben zoals dat nu in jou ziekenhuis gaat.
Ik blijf erbij dat het aan de verwondingen ligt of ze verder moeten kijken. Als mijn kind oorontsteking heeft heeft dat echt niks te maken er misbruik en hoeft mijn kind zich niet uit te kleden
Ik ben met mijn middelste 3x op de seh geweest (en mijn nan ook 1keer) heb hier eigenlijk nooit veel van meegekregen. De eerste keer was heel duidelijk een spaakverwonding, mogelijk dat daarom minder wordt gekeken? Tweede keer ander ziekenhuis, val van het bed tegen een muur of nachtkastje waarbij hij helemaal out ging. Wel gemerkt dat het verhaal uitgebreid werd uitgevraagd, en wat algemene check. Maar niet heel uitgebreid. Maar toen had hij alleen een luier en pyjama shirt aan, dus mogelijk hoefden ze weinig te doen. Bij de gebroken arm is echt alleen zijn arm gecheckt. Misschien omdat bekend was dat het op school gebeurd was? De laatste keer is wel alles gecheckt, maar dat had ook met het ongeluk te maken. Hij is helemaal gecontroleerd op verborgen letsel (ook echo en zo gemaakt) omdat men eigenlijk ernstiger letsel verwachtte (hij was overreden door een scootmobiel). Maar pas op de afdeling hintte een verpleegkundige op zijn vele ongelukken. Ik vraag mij dus wel eens af hoe duidelijk je het merkt, of ben ik gewoon niet oplettend genoeg?
Ik heb er een dubbel gevoel bij. Ik wil voor mijn kinderen een bezoek aan de SEH niet vervelender maken dan het al is. En we zijn er regelmatig geweest: pseudo-kroep, in het geval van mijn oudste zoon beslist niet onschuldig (oa spoedopname op de picu). Maar ik heb ook een oom, inmiddels met pensioen, die als kind meerdere malen zijn arm gebroken had 'bij het stoeien'. Hij is vervolgens als vader zelf veroordeeld voor kindermishandeling. Dat soort vicieuze cirkels moeten we als maatschappij proberen te doorbreken.