Mijn vader heeft afgelopen donderdagnacht geprobeerd zelfmoord te plegen. Het is hem niet gelukt maar het was wel de bedoeling dat het zou lukken. Het is voor ons een grote nachtmerrie en ik sta sindsdien onder grote voortdurende stress. Naast dat ik mij zorgen maak om mijn vader en de rest van ons gezin, maak ik me ook veel zorgen om de invloed die deze stress kan hebben op mijn zwangerschap. Ik ben morgen net 7 weken zwanger en je hoort soms verhalen dat stress ontzettend slecht is voor de ontwikkeling van het vruchtje en zelfs een miskraam kan veroorzaken. Ik ben echt bang en probeer mezelf wel in acht te nemen en aan mezelf te denken maar dat is heel erg moeilijk. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik kan mijn gedachten niet stopzetten, het maalt en maalt. Ik sta stijf van de stress. Als ik hierdoor mijn kindje verlies....weet gewoon niet wat ik moet doen.
War erg voor je! Dit is wel een heel moeilijke situatie. Ik stel voor dat je iets zoekt waardoor je kan ontspannen. bv yoga dit is wel een ontspannende cursus Hier leer je lichamelijke beheers- en geestelijke concentratiemethoden en leer je dus rust vinden. Ik wens je veel sterkte Groetjes Emmi
het klinkt heel hard maar je moet aan jezelf denken nu, stress is niet goed voor de baby, langdurige erge stress kan zelfs doorwerken in het zenuwstelsel waardoor je kindje er gedurende zijn/haar leven last van kan hebben in de vorm van bijv. adhd / pdd-nos heel veel sterkte met alles want je zit nu in een heel zware tijd, wat je ook doet probeer jezelf toch te ontspannen sterkte meid!
Jeetje meid wat erg voor je. Misschien kan je contact opnemen met je huisarts of Vk en je verhaal aan hun vertellen. Misschien hebben hun nog goede tips voor je om de stress te verminderen. Probeer ook goed aan je zelf te denken, luister naar je lichaam. Heel veel sterkte toegewenst voor de komende tijd! -x- Jetje -x-
ik denk dat je eens goed met je pa moet gaan praten, en hem vragen of je hem kan helpen, of dat je hulp voor hem kan zoeken, maar hem vooral heel duidelijk maken, dat wat er nu allemaal gebeurd heel erg slecht voor jou is, misschien dat jouw kleine weer anders tegen het leven aan zal laten kijken succes
jeetje meid wat vreselijk allemaal. ik zou als ik jou was een vertrouwens persoon zoeken , vk of je huis arts en dat je je verhaal kwijt kan en hoe je er mee om kan gaan. of het praten met je vader zin heeft weet ik niet, meestal als dat soort mensen zelfmoord willen plegen en het lukt niet , lukt het misschien de volgende keer wel. weet hij overigens dat je zwanger bent? hopelijk als hij hoort dat hij opa word dat hij dan omslaat . maar denk ajb heel goed om je zelf en je kindje. desnoods schrijf je hier alles van je af er zijn hier veel luisterende oren.
Lieve meid, Wat verschrikkelijk moet dit zijn geweest (is) voor jou en je familie. Je moet in deze tijd echt aan jezelf gaan denken. Maar natuurlijk niet je vader en zijn problemen helemaal weg cijferen want ook hij zal jou in deze tijd erg nodig hebben. Te veel stress is natuurlijk nooit goed... het kan blijvende gevolgen voor jou hebben maar ook voor je kindje. Een te hoge bloedgroep zal je niet veel goeds doen. Het is niet te vergelijken (het soort stress dan) maar ook ik heb met veel stress tijdens de zwangerschap te maken gehad... en last minute verhuizing en met mezelf in de knoop komen, soms stond ik zo op het randje dat ik dacht dat ik om zou gaan vallen van de stress maar op die momenten gaf ik mezelf de innerlijke rust en keek ik naar mijn buik en zag ik wat er op dit moment ook heeeeel belangrijk is. Ik ging lekker zwemmen of ging lekker in de stad lopen met de hond naar buiten of met vriendinnen wat drinken of uit eten, ik heb mezelf hierdoor echt onder controle weten te houden en heb nu echt nergens meer last van. Geef jezelf deze rust want het is o zo belangrijk voor je kleine en ook voor jou natuurlijk! Heel veel succes en denk eraan! Liefs, SoSweet
he meid wat vreselijk mijn vader is door deze wijze in juni overleden het is vreselijk moeilijk, ik zat toen in de twaalfde week van mijn zwangerschap. Ik was blij dat ik die week daarop het hartje mocht horen bij de verloskundige. probeer jezelf niet weg te cijferen en dus denk om jezelf. probeer zo nu en dan rust voor jezelf te zoeken. ik denk aan jouw en je familie als je er over wilt praten mag je me altijd een bp tje sturen sterkte
Wat vreselijk! helaas weet ik er alles van (alleen was ik op dat moment niet zwanger) Mijn vader is het ook niet gelukt GELUKKIG! Mocht je vragen hebben of gewoon je verhaal kwijt kun je me altijd een PB sturen. Sterkte meid!
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen, wat een vreselijke tijd voor je. Ik denk dat je het beste met een verloskundige kan gaan praten of met je huisarts. Het zal in ieder geval helpen om erover te praten en misschien kunnen ze iets voor je betekenen. Sterkte meid, hou je taai!
Wat een rotsituatie! Ik wil je daar heel veel sterkte mee wensen. Mijn ervaring met malen is dat ik het gewoon moet laten gaan het vinen dat je moet stoppen met malen geeft bij mij alleen maar meer stress. En wat bij mij ook heel goed werkt is opschrijven of verwerken in een gedicht. Dan kan ik het letterlijk los laten. Ik voer ook hele gesprekken met mezelf, blijf dingen herhalen en nog eens en nog eens. Dit werkt voor mij uitstekend. Ik heb eigenlijk nooit last van stress. Misschien heb je er wat aan! Linda
meis, wat erg. Allereerst heel veel sterkte. Ik zou proberen de huisarts te bellen en vragen of hij me door kan verwijzen naar een maatschappelijk werker. Ik weet niet of je hier iemand hebt die je vertouwd? Misschien even flink met elkaar pb-en. Ook zonder dat je zwanger bent kan je dit volgens mij nooit in je eentje verwerken. Heel veel sterkte en als je niet weet wie te pb-en en je vind het een goed idee, mag je mij altijd wat sturen hoor!
Wat vreselijk meid, mischien helpt het of even flink van je af te praten ! Verder kan ik je alleen maar heel veel sterkte toewensen ! Liefs Chantal
Jeetje meid wat vreselijk. Toen ik net zwanger was heb ik ook ontzettend veel stress gehad. Mijn moeder had het ook over zelfmoord (ze heeft het gelukkig nooit daadwerkelijk geprobeert dus het ligt toch iets anders dan bij jou) dus ik weet wel een beetje hoe je je voelt. Ik heb haar heel hard aangesproken en geconfronteerd (sorry als het fout geschreven is) met haar kleinkind dat in mijn buik groeide. Naast dat had ik ook om andere redenen heel veel stress. Ik was ook ontzettend bang dat er iets met de kleine zou gebeuren. Probeer net als de meeste hier zeggen om nu vooral aan je zelf te denken. Bij mij is het goed afgelopen, maar het kan ook anders.
Vraag via je huisarts Authogene Training aan en als dat niet voorhanden is, probeer er met een psychotherapeut over te praten. Authogene Training is een hulpmiddel om te ontspannen, lichamelijk en geestelijk. De therapeut is misschien wat zwaar, maar hé, je hebt ook wat meegemaakt. Slachtofferhulp wordt vaker ingeschakeld in gezinnen waar dit voorkomt. Heel veel sterkte meis.
Alleen al jullie reacties doen mij ontzettend goed. Het geeft me een beetje kracht. Het gaat op dit moment gelukkig weer iets beter met mij. Ik ben wel heel, heel erg moe ervan. Het is natuurlijk ook een enorme klap en het vreet energie. Ik zit er idd. aan te denken om met een maatschappelijk werker te gaan praten maar wil eerst voor mezelf een beetje rust vinden. Ik heb op dit moment heel weinig contact met mijn ouders, ik kan het gewoon even niet aan. Volgens mij begrijpen ze dit wel. Het contact gaat voornamelijk via mijn man. Ik zal sommigen van julllie zeker een PBtje sturen, alleen al met iemand praten lucht al op. Heel erg bedankt voor alle lieve reacties, jullie steunen mij hier echt mee!