Alle baby's en kinderen onderzoeken op autisme.

Nog meer stempels en hokjes.
Ik vind het geen goed plan.
Ieder kind is anders en uniek en de echte autisme kindjes vallen echt wel op.
Straks krijg je dat ieder verlegen kind autistisch is.

 

Op zich vind ik het helemaal niet verkeerd. Ik ben alleen wel bang dat het CB misschien niet de beste instantie is om dit te signaleren. Dit lijkt mij (ik ben een leek) zeer gespecialiseerde kennis vereisen en je kunt niet van de CB-verpleegkundigen en -artsen verwachten dat ze dit kunnen. Aan de hand van een lijstje met acht kenmerken signaleren lijkt me grote stappen, snel thuis. Ik verwacht dat heel veel kinderen dan gesignaleerd gaan worden terwijl er niets aan de hand is. De lijntjes naar wél gespecialiseerde instanties moeten dan wel kort zijn en er moet snel onderzoek kunnen worden gedaan, zodat ouders niet lang (ten onrechte) in spanning zitten. Over dat vervolgtraject is mij nu niets duidelijk, daar zou ik wel meer over willen weten.

 

goed dat ze er bewust op gaan letten, maar inderdaad niet door het cb. Dan zullen er weer veel ouders onzeker worden gemaakt. Die hebben daar geen verstand van. Ieder geval de cb waar mijn kinderen naartoe gaan niet.

 

Ik vind het dubbel. Ten eerste vind ik het cb totaal onbekwaam op het gebied van ASS, dus als zij hier scholing in krijgen om dit te veranderen, lijkt dit mij een goed plan! Maar zoals hier boven beweerd werd: kindjes met ASS pik je er juist niet makkelijk uit. Zo stond er een vooroordeel dat kindjes met ASS verlegen zouden zijn. Nou ik heb er twee met autisme rondlopen hier en die zijn alles behalve verlegen ASS komt in verschillende vormen, soorten en maten. En juist dat gebrek aan kennis maakt het heel moeilijk te herkennen. Overigens vind ik hokjes en labels wel meevallen, het cb kijkt er alleen naar maar geeft geen diagnose zoals ik het nu begrijp. Als het cb het zou vermoeden, dan komt er hopelijk sneller hulp op gang waarna er een lange observatie- en onderzoeksperiode zal komen. Die hokjes en labels klinken heel negatief, maar als je kindje net ASS heeft, dan kan dat label of stempel juist een wereld van verschil maken in positieve zin! Maar dan moeten ze de mensen van het cb wel echt goed instrueren en trainen, wat nu helaas onvoldoende gebeurd. Mijn zoontjes deden het altijd super volgens het cb, lachten allebei rond de 4 weken, liepen niet achter qua ontwikkeling, communiceerden gewoon (wel met taalachterstand, maar hey het zijn jongens dus dan is dat normaal ), lieten helemaal geen klassieke trekjes van ASS zien. Maar ik als moeder zag ze wel en het heeft 5 jaar geduurd voor ik eindelijk serieus genomen werd. Had willen zeggen: had ik het niet gezegd?! Maar ja, dat is ook mosterd na de maaltijd

 

Ik ben groot voorstander. Ik heb op cb destijds kenbaar gemaakt op mijn zorgen op autisme. Ik werd voor gek verklaart. Echter met 4 jaar en 11 maanden definitieve diagnose PDD-nos. Na veel onderzoeken, observaties en gesprekken. Het was in ons zoon's geval overduidelijk. Wij hebben nog een dochter, die geen autisme heeft. Ook geen vermoeden. Maar nog vind ik persoonlijk dat het CB er wel degelijk op kan letten. Het hoeft niet zo te zijn en niet ieder dingetje hoeft gelijk autisme te zijn. Mijn dochter loopt achter in taal, maar heeft geen autisme.

En autisme is geen stempel geven aan een kind. Als het autisme dusdanig het gezinsleven bepaald, is het fijn met een diagnose, geen stempel. Vanuit de diagnose krijgen wij als ouder handvaten uitgereikt om een beter, gezelliger gezinsleven te creëren. Die absoluut niet mogelijk is geweest als wij geen diagnose hadden gehad.

 

Ik zou er voorstander zijn als de screening door ervaren psychologen en niet door vpk en cb-artsen zou plaatsvinden. Ik vrees dat de training die zij hiervoor gaan ontvangen minimaal gaat zijn (even twee werkdagen tussendoor ) en dat dit vooral veel type 2 diagnose fouten - labeltje zonder daadwerkelijke inhoud - gaat opleveren en dus extra stress/ zorgen bij de ouders, zonder dat dit daadwerkelijk wat oplevert.

 

Dus als jou kind wat later is met lachen naar zijn moeder is hij autistisch?

Lijkt mij geen goed plan dit.

 

Precies...

Hokjes hokjes hokjes....

Makkelijk om alles en iedereen te controleren...

 

Ik ben benieuwd of degenen die praten over labels en hokjes, zelf een kind met ASS hebben? Het valt me namelijk op, vooral om mij heen, dat het van mensen komt die er geen ervaring mee hebben als ouder. Misschien hebben jullie dat wel hoor, maar was je dan juist niet opgelucht met de diagnose? Ik voel namelijk helemaal niet dat mijn zoons gelabeld zijn of in een hokje werden geplaatst. Nadat we tig keer aangeklopt hadden bij de ha en cb, was ik blij dat er eindelijk wel geluisterd werd en we wel hulp kregen voor hen. Ik vind het echt geen slechte zaak om het cb hier beter over te instrueren. Zij geven de diagnose niet, maar ik denk dat ze gaan leren hoe beter op de signalen te letten.

Neem maar van mij en veel andere moeders die dit traject doorlopen hebben aan: je krijgt niet zomaar een diagnose. Daar gaan maanden, zo niet jaren aan vooraf. En geef het een naam, prima, dan kun je er tenminste iets mee. Voorheen bleven alle deuren gesloten voor ons, werden we van het kastje naar de muur gestuurd, wanhopig werd ik ervan! Ik zag mijn kind doodongelukkig zijn op school en ik werd nog net niet lachend uitgemaakt voor overbezorgde moeder. En ineens gaf de school aan dat zij 'het' zagen, ineens had ik wel gelijk, gingen de deuren naar hulp wel open. Dat voelde op dat moment als de meest smerige mosterd na de maaltijd ooit. Ik had het mijn kind gegund dat het eerder was gezien. Hij heeft er heel veel baat bij gehad. En daar zijn wij als gezin heel erg van opgeknapt.

 

Ik zou het wel op prijs stellen als het cb iets meer zou signaleren m.b.t. autisme, ouders hierop aanspreken, bij betrekken en eventueel doorsturen naar specialisten.
Wat kan dit kwaad? Het kan alleen maar voordelig zijn als symptomen vroegtijdig worden gesignaleerd en serieus worden genomen.
Vervolgens is het aan de ouders om hierin mee te gaan.
Het cb moet er gewoon niet een al te grote en serieuze taak in krijgen, zij kunnen geen diagnose stellen alleen signaleren.
Er gaat al zo'n lange tijd overheen voordat autisme vastgesteld kan worden, waarom zouden we dit dan niet een handje helpen en ons meer richten op signalen op te pakken o.a. bij een consultatiebureau?
Het hokjes verhaal is soms wel kloppend maar dat vind ik niet het geval bij autisme, dit is een serieuze zaak voor ouders en het is fijn om een diagnose te weten en een behandelplan zodat het allemaal wat gemakkelijker i.p.v. dat ouders zoekende zijn.

 

Ik vind het AD meer en meer op de Telegraaf gaan lijken... En dat is geen compliment! Want om te beginnen slaat de kop natuurlijk al nergens op. Het is helemaal niet zo dat alle baby's en kinderen onderzocht gaan worden. Er wordt beter gelet op signalen zodat eerder geadviseerd kan worden om bepaalde kinderen wel echt te gaan onderzoeken.
Ik vind het prima. Natuurlijk zijn er ook autisten die de beschreven signalen helemaal niet hebben, die zie je er dus niet eerder door. Maar die verliezen er ook niks bij. Maar voor de kinderen die wel deze signalen laten zien en inderdaad autistisch blijken te zijn, is het wel fijn als ouders al vroeg advies krijgen hoe ze hun kind het beste kunnen ondersteunen.

Verder moet je inderdaad niet te veel naar zo'n diagnose gaan leven, vind ik. dat gebeurt heel soms inderdaad wel. Dat mensen (zowel ouders als kinderen) het meer als excuus gaan gebruiken dan als hulpmiddel voor zichzelf om de juiste ondersteuning te geven / krijgen. Maar dat is echt maar een klein deel hoor. De meeste mensen willen juist graag handvatten om zo goed mogelijk te functioneren. En dat schijnt makkelijker te gaan als je jonger begint.

 

Ja ik heb hier een zoon met ass. Ik vind dat je er heel voorzichtig mee moet zijn, mijn zoon heeft vroeger eerst een diagnose odd gekregen en dat staat nog steeds in zijn dossier.
Hij is net begonnen op de middelbare school maar ik kreeg het wel te horen en mensen gaan er toch naar handelen helaas.
Buiten dat vind ik het cb er totaal niet geschikt voor, er zullen vele kinderen met verkeerde diagnoses komen.
Er zijn natuurlijk gewoon kinderen die wat later zijn met dingen, en dan word je gewoon onderzocht op autisme.

 

Ik vind dat goed. Ik heb altijd gevoelt dat er wat met mijn zoon was. Huilde 24/7, wilde niet getroost worden, sliep altijd slecht maar agg stelde niks voor. Heb der dan ook niks meer meegedaan en door gegaan tot hij met 2,5 jaar op.de crèche ook opviel als anders. Volgende toen ook al fysio ivm motoriek en logepedie ivm spraak en sliep nog steeds slecht. Uitgekomen bij audiologisch centrum. Iq was goed, hoorde goed verder niks bijzonders. Toch klopte het niet maar goed hij is anders dat kan. Met 4 jaar begon school. Niet op zijn plek. Liep al snel achter, veel huilen etc, nachtmerries, weer bed plassen. in groep 2 werd het zo erg dat school niet meer wist wat te doen. Zelf was ik ondertussen aan ons ventje gewent en hadden leren leven op een manier die voor hem aangenaam was en haalbaar. Planbord, duidelijkheid en structuur.
Uiteindelijk met huisarts en school advies naar ggz gegaan. Naar tal van onderzoeken blijkt hij klassieke autisme te hebben. Iets was ik wel vermoede maar nooit uitgesproken heb buiten mijn partner om. ( spw gestudeerd Inc stages en weet hoe een kind hoort te functioneren). Verder heeft hij sensorische integratie problemen of te wel prikkel stoornis en leert hij daardoor moelijk. Hij volgt nog steeds fysio en logepedie en zit nu in groep 3 van het regulier onderwijs met aanpassingen. Hij loopt echter nu alweer zover achter dat het nog maar moet blijken of hij de schade nog in kan halen. Wellicht alsnog sbo volgend jaar. Liever niet maar als het voor hem het leven makkelijker maakt dan gaan we daar voor.
Als ze het eerder serieus hadden genomen was hij eerder geholpen en had hij niet begonnen met een achterstand en wellicht gestart met begeleiding en hulp

 

Wij hebben trouwens tot nu toe nog geen hulp gehad. Gaan nu wel een traject in om.ons ouders te ondersteunen. Dit vooral vanwegen zijn driftbuien. Daarnaast ben ik zelf zwaar rug patiënt en heeft hij naast autisme nu ook diabetes wat veel zorg verwacht van mijn als moeder. Als dan alles binnen de lijntjes moet maakt dat het ouderschap soms lastig. Echter doe ik het al jaren zonder hulp dus verwacht na een paar gesprekken en tips voorlopig klaar te zijn. Agenda zit vol met ook een oudere dochter op sport en zoon met al zijn afspraken dat ik wel overloop soms in emoties omdat ik er gewoon geen tijd voor kan nemen het allemaal een plek te geven en gewoon door ga en door ga. Mijn eigen herstel staat nu stil en gaat zelfs achteruit vanwegen alle zorg. Ja heb een man maar die werkt fulltime in ploegen en kan dus veel niet overnemen helaas. Heb indicatie voor 6 mnd hulp voor min 2 uur per week maar stel dit zo lang mogelijk uit.

 

In mijn herinnering is ass vaak pas na het vierde levensjaar daadwerkelijk te diagnostiseren omdat een kind in een hele korte tijd snel ontwikkeld. Natuurlijk kunnen er wel singelen zijn en zeker bij ernstige vormen. Maar ik ben bang dat hierdoor kinderen sneller een stempel krijgen van iets wat ze helemaal misschien niet hebben.

 

Als het CB personeel wat beter wordt geschoold, lijkt t mij een heel goed plan

 

Dat is intussen achterhaald, het is (gelukkig, vind ik!) al eerder vast te stellen. Zo ook bij onze zoon, en wat ben ik er dankbaar voor dat hij op tijd (lees: voordat hij 4 werd) een diagnose kreeg, waarbij ook gelijk duidelijk was dat hij niet thuis hoort op regulier onderwijs. Hij kon dus gelijk beginnen op speciaal onderwijs waar hij zich nu echt onwijs hard aan het ontwikkelen is! Moet er niet aan denken dat hij in een grote klas met 30+ leerlingen zou zitten, hij zou kopje onder gaan en nog verder achter gaan lopen in zijn ontwikkeling.

Maar even on topic: ik denk dat het ook goed zou zijn als het cb meer weet over ASS, om signalen op te kunnen pikken. Natuurlijk niet dat ze een kind direct doorverwijzen als het niet 'op tijd' naar zijn moeder lacht. Dat is natuurlijk belachelijk. Maar wel als er een aantal duidelijke signalen zijn! Wat kan het voor kwaad om het te checken?
Zoals vlinder84 al zegt, je krijgt echt geen label zonder dat er echt iets is hoor.
Ik had voorheen zelf ook altijd een beetje moeite met al die stempels en labels die kinderen kregen, maar ben er intussen wel op terug gekomen. Het feit dat er nu veel meer kinderen een 'label' krijgen betekent volgens mij alleen maar dat er tegenwoordig veel meer over bekend is. Zo had je vroeger toch de onhandelbare kinderen, en die kunnen nu de juiste begeleiding krijgen.

Moet me ook nog dit van het hart, ik lees steeds vaker over 'autisten', en 'autistische kinderen'. Het wordt vast niet lelijk bedoeld, maar het krijgt gelijk zo'n negatieve lading vind ik. Mijn zoon is allereerst gewoon een kind (en een hele leuke ook nog ), en hij heeft autisme.

 

Ben ik het helemaal mee eens.