Hai! Even een vraagje. Mijn dochtertje is de laatste tijd nogal "zwaan kleef aan" Het is mama voor en mama na. Hoort erbij en ik vind het ook wel schattig, dat geknuffel. Probleem is echter dat ze nu even niet bij de gastouder wil. Ze moet steeds huilen als ik haar aan haar geef. Dit is op zich logisch op deze leeftijd. Maar dan mijn vraag, ze lacht ook niet naar haar als ik daar binnen komt en als ze haar ziet. Zit dit dan wel goed, hoe gaat/ging dat bij jullie kindjes?
Pff lastig mijn zoontje zit op de kinderopvang en heeft ook van die periodes gehad .. moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk nooit gelet heb op het feit of hij lacht naar de leidsters.. ik weet wel dat als ik hem huilend aan de leidsters gaf hij altijd redelijk snel weer stil was zodra ik wegging dat kon ik namelijk zien door het raam
Wij zitten ook in die fase, echt vreselijk zielig. Deze week hebben ze beide dagen ontroostbaar gehuild toen ik wegging. Ze wilden ook niet bij de leidster op de arm, terwijl ze vroeger wel naar haar lachten als we binnenkwamen. Ik denk dat het de fase is. Je dochter vindt de oppas nu even niet lief, omdat mama weggaat als zij bij oppas komt (die link leggen ze nu namelijk). Ik hoop dat het snel overgaat (hier ook)
Dan hoop ik maar dat het een fase is. De andere (oudere) kinderen zijn altijd heel vrolijk en zijn gek op de g.o. Snap dat het heel moeilijk voor onze kindjes is, als ze nu die link leggen: oppas-> mama weg. Gaat je wel aan 't hart...
Mijn zoontje heeft deze fase ook gehad. Rond de 14 maanden geloof ik en het heeft zeker 2 maanden geduurd. Opeens was het iedere keer raak als we hem bij het kdv afzetten; huilen! Terwijl ie er al vanaf 3 maanden heen gaat en het altijd naar zin heeft gehad. Opeens was het over en nu gaat ie er weer juichend naar toe
Yukl, ik hoop echt dat het weer weggaat. Ik vind deze fase zo zielig, hier komen ze bij de deur huilen als ik maar de kamer uitga. En als ik ze thuiskom van een half uurtje weggeweest (of de hele dag werk), dan beginnen ze alle drie ontroostbaar te huilen, en weet ik niet waar ik het moet zoeken met troosten.
Haha, mijn zoontje is ook lekker eenkennig op het moment en denk maar niet dat hij lacht als ik met hem de groep op stap van het kdv. Sterker nog, hij begint al te piepen als ik hem uit het fietsstoeltje haal. Ik wil niet zeggen dat ik er ongevoelig voor ben hoor, maar ik weet gewoon dat hij het daar prima naar zijn zin heeft. Dat wanneer ik weg ben hij binnen vijf minuten lekker aan het spelen is. En vaak al binnen twee minuten. Het is puur het afscheid. Ik hou het dan ook altijd heel kort. Ik vertel even kort hoe het gaat, hevel hem naar de leidster en stap de deur uit. Hij huilt dan wel, maar daar hoef ik niet van te huilen. Mijn zoontje komt met een grote grijns naar me toegerend als ik hem ophaal, dus dat zit wel snor. En als ik stiekem voor het raam ga staan te kijken zie ik hem ook altijd vrolijk spelen. Ik zie hem nooit zielig in een hoekje ofzo. En als ze in de grote hal zijn (binnenspeelplaats) dan heeft hij soms niet eens door dat ik er al ben. Dat beeld maakt een boel goed!!