Hebben jullie ook weleens een onderbuik gevoel bij iemand.. Mijn zoontje gaat sinds kort 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal. Er staan 2 vaste leidsters. De ene komt echt heel fijn over maar de andere.. ik weet het niet. Haar manier van doen en communiceren vind ik niet echt heel prettig. Het is nog een beetje vroeg om een gesprek aan te gaan want hij zit er net maar ik merk dat ik dus echt het bekende onderbuik gevoel heb.. Aan mijn zoontje merk ik niks maar ja die moet zijn draai nog vinden en kan dat nog niet goed duidelijk maken. Het afscheid is nu sowieso nog even wennen. Weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit verhaal wil maar is wel fijn om even van me af te schrijven.
Tja ik zeg altijd luister naar je onderbuik gevoel. Liever een keer een gesprek te vroeg dan een gesprek te laat. Maar ja ik spreek uit ervaring dat mensen te weinig naar hun onderbuik gevoel luisteren en dus vaak het negeren terwijl het juist heeeeellll belangrijk is om het gesprek aan te gaan bij onderbuik gevoelens.
Ik denk dat je je gevoel zeker niet moet negeren, maar ik vind het wel kort dat hij gaat, ik zou het dus zeker een kans geven. Kun je een specifieker voorbeeld geven van de communicatie oid.
Bedankt voor jullie reacties. Jullie hebben beiden een punt.. Ik kijk het nog heel even aan en ga anders toch een gesprekje met de desbetreffende leidster aan..
Het is een beetje vaag... Maar het is jammer dat je dat gevoel hebt. Het is wellicht een geheel ander persoon als dat jij bent, maar het kan misschien wel hardstikke goed gaan en voor je zoontje is het niet erg dat er iemand heel anders voor hem zit. En met een korte tijd heb je een gesprekje en zou ik het aangeven.
Ik zou het even de tijd geven. Ik had het ook een beetje met een van de leidsters bij de peuterspeelzaal van ons zoontje. Ik vond haar gewoon apart maar nu ik ze allemaal een beetje beter ken ben ik wel bijgedraaid over haar en ons zoontje is ook gewoon blij. Even de situatie aankijken lijkt me. Succes
Ik had dit ook met de eerste leidster die mijn dochter had. Soms liggen mensen je niet. Ik heb haar toen wel naar een andere peuterspeelzaal gebracht. Ik bleef haar na een paar maanden nog steeds apart vinden. Het was er niet gezellig. Op die andere peuterspeelzaal kreeg ze mijn oude juf van vroeger...dat was wel even extra leuk. En daar was het warm en gezellig.
Ik had dit ook met een leidster van het kdv waar mijn kinderen naar toe gaan. Ik heb er alleen nooit wat mee gedaan. Mijn kinderen waren echt gek op haar, terwijl ik vond dat ze juist wat "afstandelijker" was dan de andere leidsters. Zolang ze mijn kinderen goed behandelen en mijn kinderen zich prettig voelen, zet ik mijn gevoel wel even aan de kant. Zoals ik je post lees, interpreteer ik het alsof jijzelf gewoon een ander persoon bent en dus weinig hebt met het karakter en de persoonlijkheid van de leidster. Tsja, dan zie ik geen reden om daar een gesprek over te hebben. Mensen verschillen nou eenmaal.....
Tsja, zolang ze goed en leuk met de kinderen omgaat....Je kan het nu eenmaal niet met iedereen even goed vinden. Bovendien moet je het even de kans geven en er niet meteen bovenop springen. Ik dacht eerst ook dat ik één leidster niet zo leuk vond, maar nu ik haar wat beter ken vind ik haar juist erg leuk. Een andere vind ik nog steeds niet zo, maar die is er toch maar 1 keer in de week en ach, de kinderen vinden haar wel leuk dus wat maakt het verder uit.
Jep, heb ik ook. Daarom gaat de jongste hier niet naar de peuterspeelzaal. Geen goed gevoel bij, en als ik iets heb geleerd, dan is het om naar mijn onderbuikgevoel te luisteren. Zo hebben wij de oudste vaneen kinderdagverblijf af gehaald, wat een rot volk was dat zeg... Bah. Uiteindelijk een fantastisch kinderdagverblijf gevonden. Nu werk ik niet meer, dus is een kinderdagverblijf niet te betalen helaas.
Mensen verschillen idd.. En het is idd niet helemaal mijn type. Ben het ook met jullie eens dat zolang zij goed is voor mijn zoontje dat dat het belangrijkste is. Het lastige daaraan vind ik alleen dat hij dat nog niet heel erg goed aan kan geven en zelf ook nog moet wennen. De andere leidster komt heel warm en lief over en neemt mijn zoontje ook even bij zich als hij bij het afscheid moet huilen. De andere doet dit ook maar veel minder betrokken en zet hem zodra ik de deur uit ben weer van dr schoot af (je kunt als ouder via een raampje buiten nog even naar binnen spieken). Vrijdag gaat hij er weer heen en dan wil ik toch wel iets korts erover aangeven en mijn gevoel benoemen.