Ik heb voor mijn dochter een verwijzing gekregen naar een kinderpsycholoog . Ze heeft al lange tijd lang van buikpijn zonder dat de kinderarts daar goede redenen voor kan vinden. Eerst zat ze verstopt en kreeg ze daarvoor forlax, daar moest ik onlangs mee stoppen vanwege dagelijkse buikpijn. Helaas is de buikpijn er nog steeds. Nu moet ze dus naar een kinderpsycholoog en ik heb geen idee wat ik daarvan moet verwachten. Iemand enige ervaring?
Ik hèb als kind zijnde bij een psycholoog gelopen. Mijn advies is niet iemand van het ggz. Heb je helemaal niets aan. Vroeger was het riagg nu ggz. Laatst nog geweest poging 40 voor mijn paniek stoornis. Misschien is het toeval maar de behandelaars zijn gekker dan ikzelf ! Zo vermoeiend daar. Als jij vind dat je kind hulp nodig heeft Zoek een specialist ! Succes ! En laat je niet afschepen met we kunnen niets vinden, je kindje verzint geen buikpijn. Misschien kan je met haar praten over hoe de buikpijn voelt. Als ik paniek heb of verdrietig ben heb ik het gevoel of ik een steen in mijn maag heb zwaar en rommelig. Maar ze kan echt steken hebben dan is het weer totaal iets anders. Als je er wat vaker een gesprekje met haar aangaat tijdens en na de pijn. Kan Ze het misschien goed omschrijven. Succes !
Heb beroepshalve met kinderpsychologen te maken gehad. Ik weet niet in welke regio je woont, maar het IMH is een instantie die ik je van harte kan aanbevelen. Afhankelijk van de leeftijd van je dochtertje zullen ze door speltherapie en door gesprekken met jou een beeld proberen te krijgen. Heb behoorlijk wat therapie aanschouwd, maar vaak vinden kinderen (zeker als ze nog wat jonger zijn) het best heel leuk. Het wordt tegenwoordig ook anders aangepakt, veel kindvriendelijker. En ik denk dat het meest belangrijk is: als jij er geen goed gevoel bij hebt, meteen kind en spullen pakken en wegwezen!
Geen ervaring met kinderpsychologen, maar wel een vraagje. Is er ook gekeken naar mogelijk coeliaki? Ik ken in mijn omgeving 2 kinderen die ook altijd buikpijn hadden en waar pas veel later coeliaki bij vastgesteld werd en waarbij de doktoren ook op een gegeven moment dachten dat het 'tussen de oren' zat.
Mijn zoon heeft coeliakie en mijn dochter draagt het gen. Haar bloedtesten wijzen niet op coeliakie maar men vindt het nog te vroeg voor een scopie om daar echt zekerheid over te krijgen. Ik ga trouwens naar een kinderpsycholoog in het ziekenhuis. Ik wil het een kans geven. Het kan namelijk ook kopieergedrag zijn, maar ik zie dat niet zo.
Beetje kort door de bocht... Dit is jouw ervaring/bekeving misschien maar dat is echt niet overal zo. Je hoeft niet alles over 1 kam te scheten en mensen een verkeerd advies te geven. (vooral niet naar de GGZ gaan!) laat dit nu juist de organisatie voor geestelijke gezondheidszorg zijn. Daarnaast worden particuliere psychologen niet altijd vergoedt en hebben mensen dus geen keuze. Hier heet de GGZ overigens nog steeds RIAGG.
Via de huisarts kun je ook bij een NIP-psycholoog terecht komen Als je twijfelt over ggz.... Dan is dat een goede optie. Google er maar eens op
Mijn dochter loopt vanwege traumatische ervaring bij een kinderpsycholoog. Alles gaat via speltherapie en heel gemoedelijk en niet geforceerd
GGZ of vrijgevestigd (specialist is onzin. Ze hebben allemaal dezelfde opleiding gedaan) moet niet veel uitmaken maar het is vooral belangrijk dat jij en je kind zich prettig bij iemand voelen. Zoek door zolang dat niet het geval is. Veel sterkte en hopelijk wordt het snel beter.
Ook geen goede ervaring mee, kreeg dingen te horen waardoor ikzelf dacht, laat jezelf eens nakijken...
misschien is het zo dat ze eerst eens verder op psychologisch vlak kijken vooraleer ze met verdere onderzoeken gaan. Ik was met 8 jaar nog steeds een broekplasser overdag en de mensen dachten dat ik een psychologisch probleem had. Ze lieten mij toen spelletjes spelen en daar kwam dus niks uit dat ik iets psychologisch een probleem had. Nadien onderzoeken in het ziekenhuis en zagen ze dat ik medisch niet in orde was.