Ik heb een dochter van 13 maanden en merk nu dat het opvoeden echt gaat beginnen. Soms wanneer ze geen aandacht krijgt gaat ze schreeuwen. Hoe leer ik dat af? Hoe leer ik haar dat ze van dingen af moet blijven?
Ik vraag me dat ook wel eens af, als ik Nee! zeg gaat ze keihard huilen hihihi nu is onze uk ook 3maanden jonger maaar als hier is het ook huilen/jengelen om aandacht
Niet te vaak nee zeggen dus. Op een andere manier omkleden. hier was het: Sven, mamma wil niet dat je met de plant speelt, maar je mag wel met je autootje spelen. En dan zette ik hem op zijn speelmat bij zn speelgoed. Soms riep ik ook wel eens nee hoor, voornamelijk als ik al zag dat er iets ging sneuvelen. Zo pakte ik het een beetje aan. En op een gegeven moment komt er een dag dat je dreumes weer iets wil uitvoeren en jou eest opzoekt met een bepaalde blik. Dan weet je dat ze door hebben dat ze iets doen wat niet mag. En dan moet je vooral niet gaan lachen. Hahaha... Tegenwoordiger mag hij ook in de hoek staan of in de gang zitten. Maar dat is alleen bij heel stout gedrag. Dus gooien met speelgoed of slaan.
Het duurt 3 weken voordat een kind echt begrijpt wat hij niet mag. Een kwestie van herhalen, herhalen en herhalen. Inderdaad niet te vaak nee zeggen. Zorg dat verleidelijke spullen die opgeborgen kunnen staan, ook opgeborgen zijn.
Hier kan ze nu al een poosje staan en wil ze graag aan de tv zitten. Maar dat mag niet, dus wij zeggen twee x nee dat mag niet en bjj de derde keer zetten we der weg. Eerst was het huilen, nu weet ze al dat als ze bij de tv staat en wij zeggen nee dan gaat ze vaak weg. Het is inderdaad herhalen herhalen herhalen! Bjj gillen wil trouwens terug fluisteren wel eens helpen.
hier al bij beide begonnen vanaf dat ze zich kunnen voortbewegen, du smaand of 7 .. mn jongste staat en loopt overal al langs en zit aan zoveel wat niet mag..dan gebruik ik vaak Uh UH ...zeg het heel streng meestal kijkt ie er van op..dan zeggen dat mag niet, is gevaarlijk..afleiden en weghalen... bij mn oudste ook zo gedaan, hij luisterde wta dat betreft met 13 mnd al heel goed...die gil fase is we herkenbaar..eigen willetje is zic nu aan het otwikkelen...vond de periode tussen 13 en 17 mnd het pittigst qua eigen ik vorming (bij gillen zei ik altijd, oh maar kan ej ook fluisteren? hoe moet je fluisteren, en dan fluisterde ik, moest hij vaak lachen en gign hij nadoen...als dit niet werkte, negeerde ik of zong een liedje) maar et die leeftijd, zei ik nee/uh uh dat mag niet, is gevaarlijk...en zette hem op zn billen...afleiden en weghalen uit de situatie En idd dan zeggen, kijk dat mag wel, die is leuk...echt afleiden en dus iets anders aanprijzen
nou dat is eigenlijk heel makkelijk.....je moet ontzettend consequent zijn. keer op keer zeggen dat het niet mag. en jullie spullen vooral niet wegzetten, ze moeten leren dat ze er niet aan mogen komen. en dat gillen, niet op reageren, jonge kinderen proberen van alles om aandacht te vragen, en als je dan gaat reageren op dat gillen,hebben ze dus die aandacht. tis echt wel even pittig, je bent net een agent maar echt het loont. als ik zie hoe makkelijk wij het nu hebben, mijn kids zijn 4jr en 1,5jr en ik kan ze rustig ergens mee naar toe nemen, ze zullen echt niet ergens de lades opentrekken of aan spullen zitten of bv chips of stukje kaas van tafel te pakken zonder het te vragen. onze kinderen weten nu al heel duidelijk wat wel en niet mag en hoever ze kunnen gaan. fijn voor hun en fijn voor ons, kinderen hebben nu eenmaal duidelijke grenzen nodig.
Moeilijk he, dat opvoeden? Ik vind het lastigst vaak dat ik er vaak om moet lachen en dat dus moetproberen in te houden. Vooral lekker je huis dreumes proof maken, anders blijf je bezig. En als er toch iets gedaan word wat je niet wil hebben dan iedere keer hetzelfde zeggen. Het is gevaarlijk of dan kan je jepijn doen. Of gewoon dat wil ik niet wantvdat is zonde bijvoorbeeld. En ik zeg daarna altijd, maar dit mag je wel doen. Tja, vergt een lange adem, maar vooral het dreumes proof maken zou ik doen, anders zou ik mij echt een politie agent voelen . Ow ik proveer trouwens positiefte blijven benaderen. Niet alleen maar nee en niet doen. Ik snap namelijk ook best dat het interessant enleuk is.
Een dreumes is geen peuter en zal dan ook niet zomaar begrijpen dat iets niet mag of waarom het niet mag. Afleiden en consequent zijn (niet te vaak 'nee' zeggen) werkt dan het beste. Straf of iets dergelijks heeft nog geen enkele zin. En verder niet teveel beperken, een dreumes moet ook zijn omgeving leren ontdekken zonder dat hij steeds beperkt wordt. Je kamer dreumesproof maken zal zeker helpen om niet de hele dag politieagent te zijn. En je zal zien dat, naarmate ze ouder wordt, ze steeds meer gaat snappen en je dus ook steeds meer echt zal moeten gaan opvoeden.
Sluit me aan bij de rest! Je moet af en toe een heeeeele lange adem hebben en maar blijven herhalen. Op die leeftijd begrijpen ze het nog niet goed, althans de consequentie ervan. Ik zei altijd: 'nee, dat mag niet' en bood dan wel wat aan wat wel mocht. Korte uitleg waarom niet (doet pijn, gaat kapot, van papa en mama oid)... Ik had wel wat dingen weggezet, niet zozeer dat ik bang was dat het kapot zou vallen (dat zou dan maar zo zijn), maar zit er niet op te wachten dat ze een grote glazen vaas op haar hoofd zou krijgen oid. Én ik hoefde dus niet de hele dag politieagent te spelen, zo bleef het veel gezelliger en kon ze volop ontdekken... Inmiddels hier nu een peuter van ruim 2,5 jaar en dat is weer een hele andere fase! De komende jaren zijn we er allemaal nog zoet mee...
ik heb zelf ook de "gevaarlijke"dingen in huis weggehaald, zoals kandelaars en glazen vazen e.d. om te voorkomen dat er iets boven op hem zou vallen. ze willen de wereld ontdekken dus het meot niet bij alles NEE zijn! En als hij dan ergens niet bij mocht komen zoals de hondenmand, dan idd. nee zeggen, uitleggen waarom en afleiden. Consequent blijven! dat is het bealngrijkste denk ik. Succes! Ik heb ondertussen al mijn spulletjes weer in de kamer staan. zoontje is 1,5.