maar anderzijds blijkt er al zo'n productie ver klaar te zijn - wat bekend is schijnbaar en die wordt in 2023 uitgezonden... en daar is dus blijkbaar níét zo op gereageerd?? https://www.mediacourant.nl/2022/10/beaus-tv-idee-help-ik-heb-spijt-van-mijn-kind-ordinair-jatwerk/ Kijk, het stukje gáát over het 'jatwerk' - maar ik denk eerder; wat is het verschil waarom beau nu zoveel kritiek krijgt - en de ander niet?
Je kan het zeker wel met je volwassen kinderen erover hebben, maar op tv. Ten overstaan van heel de wereld? Nee echt niet! En ik zou me zeer gekwetst en ongewenst voelen als mijn moeder me zou vertellen: "als ik het opnieuw kon doen, zou je er niet geweest zijn" "Ik vind je lief, ik houd van je, maar ik denk dat mijn leven zonder jou beter zou zijn geweest" sorry, ik kan me echt niet voorstellen dat dat kinderen niet kwetst.
Ik ben wel oprecht benieuwd of deze psycholoog ook zo had gereageerd wanneer het om vaders ging die spijt hadden van het ouderschap. Moeders worden daar doorgaans door de maatschappij veel harder op veroordeeld, heb ik het idee.
Logisch vind ik ook. Dat je vader je niet wil is heel erg pijnlijk; traumatisch. Maar als je moeder je niet wil dat is toch wel een stapje verder. Die heeft je gedragen, gebaard, gevoed.. ze kent je, en zij is jouw alles, en dan wijst ze je af. De band van kind naar vader moet groeien , de band van kind naar moeder is er al.
Dat ben ik echt niet met je eens. De band van mij en de kinderen moest ook groeien. Ik vind het juist een van de meest zorgelijke vooroordelen die er zijn en ontzettend kwetsend naar al die vrouwen die er ook in hebben moeten groeien en naar mannen waar het veel vanzelfsprekender gaat.
nee je leest het verkeerd. De band van kind naar moeder is er al. Andersom moet hij soms groeien, daar ben ik het mee eens.
Lastig onderwerp. Ik zou het zelf nooit zo benoemen naar mijn kinderen nee, maar als ik de keuze opnieuw had zou ik het niet meer doen. Maar dan vooral vanuit liefde naar mijn kind, ik zie hoe ze worstelt, hoe zwaar ze het heeft. En dat allemaal omdat ik de egoïstische keuze nam om een kind te krijgen. Daar voel ik me best wel eens schuldig over. Aan de andere kant, mijn vader wilde me niet en vertelde dat ook gewoon. En dat heeft me echt heel erg beschadigd. Dus nee, ik zou het niet openlijk willen vertellen.
Dit, en daarbij zijn er genoeg moeders die hun kind zelf niet gedragen hebben, dan zouden zij volgens die beredenering al achter staan qua band met hun kind. Daar kan ik me weinig bij voorstellen. Ik denk dat het moeders zwaarder aangerekend wordt omdat dit met (bijna) alles zo is, het is gewoon zo vanzelfsprekend. De verwachtingen zijn gewoon anders wanneer het om een moeder gaat, en als er één van de ouders de fout in gaat is men bij mannen toch een stuk vergevingsgezinder. Vaders hebben bijvoorbeeld een "papadag", of, nog erger: "passen op". Maar ik heb nog nooit iets over een mamadag gehoord. Terwijl dat in het geval van twee weekende ouders in principe niet anders zou moeten zijn. School belt vaak automatisch naar de moeder wanneer er iets is, ook wanneer expliciet wordt aangegeven naar de vader te bellen. En zo kan ik nog wel even doorgaan met voorbeelden maar ik denk dat er nog veel moet veranderen tot beide ouders als gelijke worden gezien door de maatschappij.
Maar ook dat is niet waar. Een tijdens de zwangerschap aanwezige vader wordt door een kind ook herkend wat betreft bijvoorbeeld stemgeluid. Dus die band kan er met een vader ook gewoon zijn.
Hoezo ‘ook’ niet waar? Wat ik eerder zei is wel waar. De baby kent de moeder al instinctief, de band is er al vanuit het kind. De baby kan best een band opbouwen met de vader vanuit de buik. Dat weet ik niet. Zou best kunnen. Maar hij is anders. Hierin merk ik ook dat men de sekse gelijk wil trekken. Mannen en vrouwen zijn hetzelfde, vaders en moeders zijn hetzelfde. Ik ben van mening dat we dat niet zijn. De band tussen moeder en kind is anders. Niet zeggende dat de band tussen vader en kind niets waard is. Jij weet tenslotte (helaas) hoe heftig je daarin kan beschadigen als kind. Maar hij is anders.
Tja, jij stelt dat een moeder bij voorbaat al een betere band met haar kind heeft omdat ze haar kind heeft gedragen. Er zijn echter genoeg moeders die hun kind niet hebben gedragen -niet alleen vaders dus-, dan zouden die al een minder sterke band hebben. Dat lijkt mij van niet. Ik had het ook anders kunnen verwoorden, want bedoelde het niet zozeer als een tweestrijd. Maar kennelijk werkt het dus in je voordeel qua opbouwen van een band wanneer je kind uit je eigen buik komt. Ik ben wel benieuwd of dit enkel jouw aanname is of ook daadwerkelijk wetenschappelijk aangetoond is? Dat betwijfel ik namelijk ten zeerste.
Nee dat zeg ik niet. Jeetje, lezen mensen. Ik zeg dat een pasgeboren baby een instinctieve band heeft met de moeder.
Ik ben het met je eens. Hoe zat het dan bij mij? Had mijn biologische moeder een ‘betere’ (of hoe je het ook noemt) band dus met mij omdat ze me gedragen heeft dan mijn moeder nu? Ik geloof niet dat dit het geval is, althans als ik mijn moeder moet geloven. En die geloof ik. Ze werd een keer een beetje pissig op iemand die zei dat de band tussen moeder en kind vanzelfsprekend is omdat moeder kind gedragen heeft. M’n moeder maakte toen heel duidelijk dat het wat haar betreft niet klopte. Het maakte geen reet uit of ik nou wel of niet in haar gegroeid was in tegenstelling tot mijn zus. De band was er meteen. En eerlijk gezegd had C in eerste instantie een instinctievere band met de kinderen dan ik. Ik moest enorm wennen aan ‘opeens’ een kind terwijl ik ze beiden toch 7 en 9 maanden gedragen heb… Dus nee, wat mij betreft kun je echt niet stellen dat omdat je je kind draagt…. vul maar in.
Lezen: check. Interpretatie is echter een ander verhaal: 'de band is er al', jouw woorden dus, kan kennelijk op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Hoe ik dat las: omdat de vrouw in kwestie het kind heeft gedragen, is er al een band. De "niet dragende ouder" heeft dus (nog) géén band met het kind. Maar kennelijk bedoelde jij het anders, licht een idee om het volgende keer specifieke te verwoorden zodat er ook geen misinterpretaties ontstaan.
Volgens mij zei ze niet een betere band? Maar een band en dat is toch logisch? Het kind groeit in jou, het zit vast aan jou. Een vader staat daar heel anders in. En dat wil niet zeggen dat er geen band is, maar die band gaat op een heel andere manier groeien. Als de vader niet in beeld zou zijn, is die band er al niet. Moeder kan niet uit beeld, die band is er al vanaf het begin.
Maar hoezo is die band er dan al? Hoe zie je dit? Ik voelde hem nog niet hoor tijdens m’n zwangerschappen. Die moest groeien toen ze er waren. Of is het zo dat de band tussen moeder en kind er gewoon automatisch is terwijl sommige moeders dat helemaal niet zo voelen? Is dat een feit? Ik ben oprecht benieuwd omdat ik dat persoonlijk niet zo ervaren heb.
Dit is heel herkenbaar voor mij. En ik vraag me inderdaad ook af hoe je weet dat iedere vrouw automatisch een band heeft met haar kind direct na de geboorte. Ik denk namelijk dat er best veel vrouwen bestaan waarbij dat niet zo automatisch gaat.