kinderstoel....en gooien...

jeetje meid, dat is niet makkelijk, past dit niet in de peuterpubertijd? het eerste wat in mij opkomt is negeren, maar als je alles al geprobeerd hebt.....
heel veel succes

 

Ik kan er echt boos om worden! Vanmorgen ging er weer een winny the pooh poppetje richting Dean z'n gezicht. ( arme vent....) Dean overstuur, Dominique stond te kijken alsof ze water zag branden. Even op de gang en daarna excuus aanbieden. En vaak toch harde maatregelen, speelgoed "afpakken" totdat ze zelf aangeeft dat ze dat niet mag doen en haar ecxuus aanbied!

 

youame deed dit ook sinds haar broertje in de kinderstoel zit
youame zei van die stoel is voor de baby ami is nu groot
en nu gaat het uitstekend

 

Tsja er zijn van die fases daar word je gewoon moedeloos van. Nou volgens mij doe je het harstikke goed, gewoon volhouden en absoluut niet toegeven! En je zult zien over een paar weken is het ineens weer over, maar jah voorlopig zit je er nog mee.
Hier is de kleinste veel jonger (heb ook oudere kinderen), maar die gilt sinds een week ook als ze in de kinderstoel moet, maar jah moet van miij he en na een paar minuten geef ze zich gewonnen. Maar met 2 jaar kunnen ze dat uren volhouden helaas.!

 

Ik heb er geen ervaring mee, ik denk dat je gewoon heel erg word uitgetest nu en dat hoort natuurlijk wel bij de peuterpubertijd. Zoals je er tot nu toe mee omgaat lijkt mij heel goed...en vooral doorzetten en je neit laten kennen denk ik. Want zodra je toegeeft is het natuurlijk helemaal feest.

Ik hoop dat het een fase is die snel weer over gaat!

Succes

 

Ik gok ook op uittesten.. Kun je dat negeren?
Dus als hij niet op de stoel wil, vertellen dat hij dan ook geen eten krijgt. Dus gewoon laten spelen, en zelf gaan eten. Misschien dat hij inderdaad dat avondmaal niks eet (en ook niks extra's geven die avond). Maar de meesten hebben dat na 2a3 dagen wel door..

Dat gooien is mijn zoontje nu ook mee begonnen. Hier zeggen we nu consequent nee, en pakken af waarmee hij wil gooien. En verder negeren we het. Het lijkt wel iets minder te worden, maar in een baldadige bui vliegt er nog vanalles

 

Vera zit nu ook in zo'n fase.
Gelukkig niet elke keer tijdens het eten.

Ze wil nog wel in haar stoeltje, omdat ze bij ons geen keus heeft. Als ik haar in een stoeltje wil hebben kan ze krijssen tot ze een ons weegt Als mama bepaal je wat het veiligst is.

Ze gooit wel met haar eten en placemat en bakjes. Op het moment dat ze dat doet negeer ik haar (al kokend van irritatie dat mijn huis een bende is!) en als we klaar zijn met eten moet ze helpen schoonmaken.

Het is de laatste tijd iets minder erg.....

 

Stug volhouden en heel consequent zijn! Gewoon in de kinderstoel zetten en niks in handen geven om mee te gooien en verder gewoon laten brullen en niet aankijken of wat van zeggen. Wel gewoon hapjes eten aanbieden, eet hij die niet, dan toch lekker niet. Als jullie het eten op hebben, dan ook zijn bord meteen naar de keuken. Wel gewoon toetje aanbieden (ondertussen zal hij zo razend zijn dat hij die wss ook niet wil). Iedereen zijn eten op, dan weer uit de stoel halen en pas weer aandacht geven als hij stopt met huilen..Hoogst wss zal hij dit gedrag wel achterwege laten als je dit consequent volhoud, want hij wint er namelijk niks mee. Daarbij moet hij leren dat jij als mama de regels bepaald en niet hij, zo simpel. Als je hem uit de stoel laat als jullie gaan eten, krijgt hij eigenlijk zijn zin en laat jij je regels varen, lijkt me niet de bedoeling. Is wel even afzien, want jullie eten zal ook niet zo lekker smaken met een krijzende peuter in de stoel, maar soms moet je even offeren om een situatie weer beter te krijgen..

Wat betreft het gooien, daar hebben zij ook ervaring mee..Wij hebben daar de hoek voor gebruikt en dan echt heel erg consequent. Bij de eerste keer gooien op een dag kreeg hij (Milan) nog een waarschuwing en we melden daar meteen bij dat hij de hoek inmoest als hij weer ging gooien. Zodra hij het weer deed, meteen de hoek in, op ooghoogte duidelijk zeggen waarom hij daar staat en verder geen woorden meer aan kwijt maken (leeftijd in minuten, dus 2 jaar-2 minuten). En laat maar lekker krijzen daar hoor, kunnen de frustraties eruit. Na 2 minuten teruggaan en op ooghoogte nogmaals zeggen waarom hij daar staat (op een duidelijke, strenge toon). Dan een kus en een knuffel en doorgaan met je dagelijkse leven. Bij elke volgende keer gooien gaf ik geen waarschuwing meer, maar pakte meteen zijn hand en zette hem meteen in de hoek (voor iets anders stouts volgde wel weer eerst een waarschuwing, maar voor het gooien dus niet meer). Soms kwam het wel voor dat hij binnen een kwartier 4x in de hoek stond, maar toen het kwartje eenmaal viel, was het gooien mooi wel over. Soms vergat hij het nog weleens in het vuur van het spel, maar zodra hij dan iets gooide keek hij gelijk naar mij, schuldbewust. Ik keek dan even met opgetrokken wenkbrauwen naar hem, hij kreeg dan een scheef glimlachje en ging dan verder spelen met iets anders. Ik gaf hem dan wel even dè waarschuwing, dan kon ik hem bij de volgende keer toch weer de hoek in zetten, maar meestal was dat echt niet meer nodig...

Hopelijk heb je hier iets aan, succes in ieder geval. Opvoeden is echt niet makkelijk. Engelen geduld, stalen zenuwen en zoveel meer heb je nodig om je kind groot te krijgen. Dat het soms eens fout gaat is menselijk, dan heb je weer even tijd nodig om het goede pad te vinden..Komt goed hoor (ookal geloof ik dat bij tijd en wijle soms ook niet)

 

heb je een echte kinderstoel of een meegroeistoel? Rond de leeftijd die je aangeeft hebben wij nl. het blad van de meegroeistoel afgehaald en onze zoon bij ons aan tafel meegezet. Dat vond hij reuzeinteressant. Daarnaast had het als voordeel dat hij zelf in zijn stoel kon klimmen wat hij erg leuk vond, waardoor het stoelprobleem zich ineens oploste.