Dames ik word echt een beetje moe van het hysterische gebrul van mijn dochter de laatste weken. Zodra ik haar in de box of op de grond leg, al is het maar om even naar de keuken te lopen, begint ze me toch ongelofelijk te krijsen! Net zo lang tot je weer naar haar toegaat. Ik wil haar graag stimuleren om te kruipen, zodat ze ook wat mobieler wordt. Maar daar denkt zij heel anders over. Daar heeft ze ab-so-luut geen trek in. Woedend wordt ze, als ik haar op haar buik leg, en probeer om haar aan haar voetjes te laten afzetten. Het komt er dus op neer dat ze de hele dag vermaakt wil worden. Zitten wil ze wel, af en toe, maar dan moet ik dus recht achter haar zitten, want zodra ze er genoeg van heeft, gooit ze zich zo achterover. Net alsof ze weet: mama vangt me toch wel weer op. Staan is ook super. Maar ja, kan haar moeilijk de hele dag aan haar handjes vasthouden. En alleen spelen is op dit moment dus echt helemaal uit de gratie. Eerlijk gezegd krijg ik echt hoofdpijn van al het gegil, en vind ik het ook gewoon onzin om haar continu te vermaken. Heb ook nog wel iets anders te doen. Maar daar komt momenteel dus bitter weinig van terecht. Ik vind het aan de andere kant ook wel ondankbaar van mezelf, want ze doet het ook niet om ons te pesten natuurlijk en is nog maar een baby, maar ik ben ook maar een mens... Nog anderen met dezelfde ervaring?
oja, hoor, hier ook, hij is nu 8 maand en ook voor het minste krijsen, ik word hier ook helemaal gek, een hele dag huilen en lastig zijn!
Ruben zat op die leeftijd vaak in zijn loopstoel, vond ie helemaal geweldig! Zijn ze een stuk mobieler en zoheb je af en toe ff de handen vrij.
Mamasu, heel herkenbaar, hier gebeurt precies hetzelfde. Maar in de loopstoel vind ie geweldig, hij sjouwt de hele kamer door, vooral mama achterna! Dat scheelt een stuk.
Bij ons viel de 8,5 maand sprong tegelijk met de twee eerste tandjes. Ik herken veel wel uit bovenstaande, maar volgens mij kwam het toch meer van de tandjes dan van de sprong... Het huilen bij alleen achterlaten is idd wel typisch.. ik probeer het hier maar een beetje op te vangen met veel 'kiekeboe' spelen, en dat werkt wel redelijk moet ik zeggen....
Helemaal herkenbaar....en heb al van alles geprobeerd...kiekeboe, doorpraten in ander vertrek, laten ervaren dat ze zelf naar me toe kan komen....etc. Ik ga er maar vanuit dat het een fase is en vast snel over gaat. Loopstoel, hmm...ben op zich niet voor....maar nood breekt wetten....ha ha ha. P.s. slapen 's nachts is momenteel helemaal drama....moedeloos worden we ervan.
Dat slechte slapen kennen we hier ook . Dachten we net een ritme te pakken te hebben, zitten we hier mee. Ook drinkt ze weer slechter. Dit had ze volgens mij ook met de vorige sprong. Verder gelukkig wel heel erg vrolijk, met af en toe een driftbui(tje) .
's Nachts slecht slapen lijkt me helemaal vervelend! Dat gaat gelukkig wel heel goed hier. Ook laat ze zich al weer iets makkelijker even in de box leggen. Moet nog steeds niet al te lang duren hoor... Maar ze is dus duidelijk niet de enige op deze leeftijd die wat last heeft van het sprongetje!