hoi meiden, het volgende, ik ben eindelijk na een miskraam verleden jaar weer spontaan zwanger geraakt, ben helemaal blij en supergelukkig! ik wilde het na de positieve test 2 weken geleden alleen nog maar aan naaste familie en goede vrienden vertellen. heb dat dus gedaan, begon een vriendin met: ''je bent nog maar 5 weken er kan vanalles misgaan, dat je het nu al verteld blablabla.... mijn vriend was vandeweek nog bij hun en ik vroeg hem of ze er nog wat over gezegd hadden (over onze zwangerschap) nee zei hij, ze wilden liever nog even wachten.. dit is ook de vriendin die zei van: meisje het komt allemaal wel goed, toen ik haar vertelde dat mijn vriend en ik stappen hadden ondernomen voor de gyneacoloog, na bijna anderhalf jaar na de miskraam nog niet zwanger te zijn..... zelf is ze helemaal nog niet bezig om kinderen te krijgen, dus zij begrijpt mij gewoon niet, of ze wil me niet begrijpen.....toen ik dus vertelde dat ik zwanger was zei zij:zie je nou wel, ik zei het toch.....ik voelde me echt niet serieus genomen, ze deed het lijken alsof ik me al die maanden dat het niet lukte en met de stap naar de gyn heb aangesteld.........haar vader is 4 maanden geleden overleden, dus is ze zichzelf ook niet helemaal, vind het ook heel erg voor haar, maar hoe zij op mij reageerd momenteel m.b.t onze zwangerschap doet me best pijn! kan ze nou niet gewoon zeggen: goh wat geweldig, gefeliciteerd! wie herkend dit....... sorry meiden moest dit effu kwijt en vraag me dus af of er meer mensen zijn met zoiets,...... mutsie....
hoi,ik had het niet met vrienden. ik had het met mijn vader. mijn vader zij altijd ik hoef nog geen opa te worden. geniet maar van je leven. nou ik heb mijn vader al 4x bij de dood weg gehaald dus ik dacht hij vind het wel super. dus ik vertelde hem dat ik zwanger was o weet je wel wat dat kost zij hij. toen zijden wij ja dat weten we. maar tot nu toe heeft hij ons nog niet gefeliciteerd. hij zij dat hebben jullie toch ook niet gedaan bij mij. dat vond ik wel heelerg. nu ben ik 3 maanden zwanger en nu zegt hij tegen iedereen ik wort opa. mijn vader en ik hebben zo goede band en dat deed me echt heelerg zeer. mijn tranen baggeren al weer over mijn gezicht. dus ik weet hoe het voelt. trek je er niks van aan meid het komt wel goed. hou de moed er in. voor je het weet ben je 3 maanden verder. succes
Jammer dat je vriendin zo reageert. Ik zou er niet te zwaar aan tillen, misschien is ze wel heel erg blij voor je, maar wil ze het nog niet laten zien. Als je 12 weken zwanger bent en een goede echo hebt etc. en je gaat het er met haar over hebben, zou ik haar zeggen dat je wat moeite had met haar reactie. Wellicht realiseert ze zich niet dat het wat bot overkomt (zeker omdat ze zelf niet met zwanger worden bezig is)
Nou meis als ik zo'n vriendin had; nu niet feliciteren? Dan hoeft het straks ook niet meer. Ik zal je vertellen; mijn schoonmoeder heeft, sinds ik zwanger ben, nog geen 1 keer gebeld, langsgeweest of heeft naar me gevraagd! Nou maakt het mij niet uit, maar ik vind het niet leuk voor mijn vriend. Ik heb wel gezegd; nu kijkt ze niet naar ons om, straks als die kleine er is mag ze ook netjes achteraan sluiten.
dat hadden wij ook toen we het aan mensen vertelde (rond de 10 de week) , wij kregen ook steeds te horen van o er kan nog van alles gebeuren. ik had zo van je kan ook gewoon een beetje blij zijn voor ons. maar mutsie GEFELICITEERD
Ik heb ook iemand die zei: 'Ik ga je nog maar niet feliciteren hoor, want er kan nog zoveel misgaan. Ik ken iemand die even ver was als jij.... blablabla..' Toen heb ik gewoon gezegd dat ik dit een ongepast antwoord vond, dat ze niet altijd alles hoeft te zeggen wat ze dacht en dat ze me op zijn minst kon feliciteren. Toen zag ze ook wel in dat dit niet leuk was om te horen (ik vertelde het overigens met 11 weken). Mijn mening is... gewoon eerlijk zijn, anders gaat het bij jou ook een eigen leven leiden. Kan maar beter meteen uitgesproken worden.
ik herken het niet in die mate, maar wel een beetje (of is dit nou een hele rare zin ) heel erg vervelend dat je vriendin zo reageerd. Mijn vriendin kan ook erg onlogisch en "kinderachtig" reageren op mijn zwangerschap. gelukkig vraagt ze wel regelmatig hoe het gaat enzo en komt zelf af en toe met een kleinigheidje. Maar als ik dan vertel hoe het gaat komt er vaak een rare reactie. ik probeer haar dit maar niet kwalijk te nemen. Ik denk dat het voor iemand die er zelf totaal niet aan toe is en dus ook niet mee bezig is, bijna onbegrijpelijk is hoe je je voelt als het wel of niet lukt.
Ik ben bang dat ik ook wel eens verkeerde opmerkingen heb gemaakt toen ik zelf nog geen kinderwens had... Maar iemand feliciteren lijkt me geen grote moeite. Ik feliciteer degene altijd en zeg dat ik hoop dat alles goed blijft gaan. Maar dat geldt natuurlijk altijd, niet alleen tot de 12 weken. Ik zeg het ook alleen omdat ik het echt meen, niet om iemands gelukgevoel de grond in te boren. Laat die vriendin maar even, ze heeft blijkbaar andere dingen aan haar hoofd en is daarom misschien ook wat pessimistisch? Hopelijk trekt ze een beetje bij naarmate je zwangerschap vordert.
denk dat dat ergens mss wel een normale reactie is van vele mensen en mss je vriendin je ergens een beetje beschermen dat je je niet al teveel hecht aan het kind omdat je al een miskraam meegemaakt hebt? ik heb ook zulke reacties gehad, maar ik zei er altijd op van: ok nu vertel ik het mss en er kan veel verkeerd gaan, maar als het verkeerd gaat, heb ik ook mensen nodig waar ik bij terecht kan, als niemand weet da'k zwanger was? hoe kan ik dan met dat probleem af komen? dan begrepen ze mij wel.. van mij alvast een dikke proficiat!
Ik herken het heel erg. Mijn vriendin reageerde ook gelijk met waarom nu al en is het echt gepland, oke waarom.. allemaal van die uitspraken... ik heb haar toen verteld dat als ze deel wilde uitmaken van mijn leven en die van mijn toekomstige gezinnetje dat ze haar houding moest veranderen, dat ik niet zit te wachten op iemand die niet eens blij voor mij kan zijn en mijn keuzes... ik sta ook altijd voor haar klaar dus dat is het minste wat ze kan doen... ze trekt iets bij maar denk dat het nooit meer zelfde wordt.... Gewoon lekker genieten van je zwangerschap, die is heel bijzonder toch, en wij zijn niet stom, we weten dat het tot twaalf weken afwachten is... succes en veel plezier! xx
Ik had het ook, toen ik aan tien weken mijn zus vertelde dat ik zwanger was, zei ze 'let maar op' en smeet de telefoon neer. Leuk was anders. Toch?
Ik sta er echt versteld van wat voor rare reacties mensen kunnen geven. Zelf totaal geen ervaring mee en ook nooit zo'n reactie gegeven. Echt onvoorstelbaar!
nhah.. wat een lompe reacties! Heb ik gelukkig nooit gehad, terwijl het bij mij eerder al eens goed fout is gegaan. Wat zijn mensen dan negatief zeg, alsof je zelf niet weet dat het nog fout kan gaan?! Dan zeg je toch tegen iemand: gefeliciteerd, spannend zeg/ik hoop dat alles goed gaat (of zo iets)
Vervelend dat je vriendin zo reageerde, op zijn minst had er een felicitatie van af gekunt. Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar, tot 16 weken heeft mijn vader steeds weer gezegt, ja maar het kan altijd mis gaan. Misschien wil je vriendin je i.d. beschermen zodat je niet te veel pijn hebt maar weet ze dit niet goed te uiten. Praat er over voordat dit i.d. zijn eigen leven gaar leiden zoals appeltje al zei. Een hele fijne zwangerschap toegewenst.
Ja fijn, van die mensen die je nog even haarfijn uit willen leggen hoe mis het wel niet kan gaan. Alsof je daar zelf niet onzeker genoeg over bent in het begin van je zwangerschap. Het is zo'n domper. Je hebt leuk nieuws te vertellen, en mensen halen je gewoon keihard onderuit. Ik heb het met twee van mijn collega's gehad. De ene ging me vertellen over allemaal vrouwen bij hem in de omgeving waarbij het in de eerste twaalf weken misging. De andere wilde me ook pas met 12 weken feliciteren. Dat heeft ze overigens nooit gedaan. Ik heb mijn hele zwangerschap het gevoel gehad dat ze me het niet gunden na die opmerkingen. Wel jammer. Ben blij dat ik met verlof ben.
Ik heb zelf nog geen slechte reacties gehad. Hebben het natuurlijk nog maar enkel aan naaste familie en goede vrienden verteld. Zij feliciteerden ons allemaal. Ik heb eerder een beetje het omgekeerde Ik wilde het trouwens zelfs tegen hen nog niet zeggen voor de 12 weken, maar mijn man wel. En elke keer als we dat dan moesten vertellen en ze wensten ons proficiat, dan had ik zoiets van: "hmm, is dit wel ok, brengt dit geen ongeluk?" Beetje te ongerust ook denk ik, is mijn eerste zwangerschap, heb nog geen miskraam gehad, maar ben toch superongerust. Ook bij mijn eerste cadeautje voelde ik me ongemakkelijk. Maar denk dat het wel zal overgaan na de 12 weken en de echo.
Ik heb dat probleem met familie. Ik kwam mijn nicht tegen in de stad, die me vroeg: "Ben je zwanger?" Ik heel enthousiast "ja", nou het eerste wat zij zei was: "En je bent van M. af? Een alleenstaande moeder dus? Je baan kwijt ook al hè? Een alleenstaand bijstandsmoedertje dus? Je moet er maar zin in hebben!" Nix geen felicitatie, helemaal niets...dat deed ook zeer. Ik ben nu zelfs zover dat ik haar niet op kraambezoek wil straks...
Ik heb geluk gehad dat ik pas met 12 weken erachter kwam dat ik zwanger was Ze maken mij in m'n omgeving wel bang met verhalen over vroeggeboortes, doodgeboortes, pre-eclampsie, keizersneden etc...