Goedemiddag allen, Hier heel lang niet actief geweest. Wij hebben 2 gezonde kids van inmiddels 6 en 3 jaar. vroeger riep ik altijd dat ik later 3 kinderen wilde… Na een relatie van 5 jaar en inmiddels woonde wij 3 jaar daarvan samen, besloten we voor ons 1e kindje te gaan. Uiteindelijk is hij geboren toen wij ruim 4 jaar samenwoonde. Mijn wens was inmiddels al bijgesteld naar 2 kindjes ipv 3.. waarom kan ik niet echt zeggen. Dat was denk een gevoel ofzo. 3 jaar later kwam dus nr 2, voor mijn gevoel waren we compleet. Al redelijk snel hebben wij dan ook onze maxi cosi weggedaan, zo ook de box en heel veel kleding. Uiteindelijk hebben we ook 1,5 jaar geleden de babykamer verkocht. MAAR ik begin aan mezelf te merken, dat ik soms een lichte jaloezie heb naar gezinnen met 3 kinderen. Ik denk altijd; kan ik dat wel aan. Het is al zo druk met 2 kids… Voor mijn gevoel moet alles worden aangepast, zoals bijv de auto.. 3 stoeltjes kunnen niet naast elkaar, maarja anderzijds word onze oudste over een half jaar al 7 en kan op een verhogertje.. Zijn er hier meer met twijfels ? Of moeders die inmiddels bezig zijn of zwanger zijn van nr 3 ???
Hier ook niet getwijfeld over een 3e, ik riep t na de geboorte van de 2e direct al dat ik er nog 1 wilde, en iedereen verklaarde me voor gek. Mijn vriend wilde wwl samen nog een kindje, maar nog niet zo snel achter elkaar. Ik moest zowiezo een jaar wachten kvm keizersnede, en hij wilde eigelijk pas als ze 4 jaar was een cryo terug laten plaatsen. Heb toen nog geprobeerd om te zeggen, oke als ze 2 jaar is dan? Maar was toen nog een nee. Vorig jaar Maart heb ik wel al de verwijzing en alles geregeld, ik kreeg ook weer inwendig onderzoek, en kreeg groen licht voor april (de maand erop dus), dit vond mn vriend nog steeds te snel, dus heb ik t van me af gezet, tot ie ineens rond mn eisprong zei zullen we het toch nu doen? Toen heb ik direct gebelt met t ziekenhuis en aangegeven rond ei te zitten, ik mocht direct met ovulatie testen beginnen, dit bleek niet te werken voor mij, maar ben wel direct van de 1e cryo terugplaatsing zwanger geraakt. Ze hebben via echo's mn eisprong gevolgd en ben nu alweer bijna 33 weken verder
Ja herkenbaar. Wij hebben 2 gezonde zonen en maar liefst 3 jaar getwijfeld na de tweede. En toen besloten het niet te doen. En alles te verkopen. En een maand later om het wel te doen en zie banner: we hebben nu een cadeautjes dochter van 7 maanden. En het valt alles mee vooralsnog. De jongens zijn ouder dus zelfstandiger (wel drukker door sport enzo) en onze baby is echt een cadeautje we zijn allemaal zo dol op haar.
Om praktische zaken zou ik het niet laten valt allemaal op te lossen. Onze auto is te klein, de jongsten moeten samen op een slaapkamer.. maar er is plek in ons hart voor een derde (en die is onderweg ). Het leven is vast makkelijker met twee kinderen, dat heb ik me wel vaak bedacht, maar we wilden echt heel graag nog een derde. Dus ik zou zeggen; ga ervoor
Ik dacht altijd met 2 klaar te zijn. Totdat kind 2 een maand of 9 was. Toen begon het te kriebelen. Geopperd bij partner, en die dacht er hetzelfde over. Toen kind 3 geboren was. Waren we het unaniem eens : klaar. Tot een hele tijd later het toch wederom ging kriebelen bij ons beide. Nummer vier zit nu in mijn buik. Laat je niet tegenhouden door praktische zaken zoals een auto of drukte. Ik/wij vonden de overgang van 2 naar 3 velen malen soepeler dan van 1 naar 2.
Hoi! Ik vond persoonlijk de overgang van 1 naar 2 kindjes het grootst. Nummer 3 en 4 gingen hier heel makkelijk met de flow mee. Ook qua praktische zaken vond ik het meevallen. Succes met jullle keuze!
Hier ook een moeder van 3 meisjes...nooit spijt gehad van onze keuze. Maar ik vind het wel echt druk zo ook icm onze banen. Tis bijvoorbeeld makkelijker om opvang te vinden voor 2 als 3 kids. En idd vooral de praktische dingen. Je moet vooral doen wat goed voelt...en je niet laten leiden door de mening van anderen
Hier wel praktische (en financiële) zaken die meespelen om niet voor een 3e te gaan. Mijn man zegt sowieso niet meer te willen dus dat maakt de keuze 'makkelijk' Ergens zou ik het heel graag nog eens willen meemaken, maar ik vraag me af of dat gevoel niet altijd zal blijven... ze worden zo snel groot. En momenteel vind ik het gewoon erg pittig, vooral de jongste van 1,5 vraagt veel energie op het moment (zal de leeftijd zijn) Ik vind praktische zaken dus zeker ook meetellen. Kinderen worden niet enkel met liefde groot, er is meer nodig dan dat. Maar wanneer de praktische bezwaren makkelijk op te lossen zijn en financiën niet meespelen, dan zou ik er zeker voor gaan!
De derde vond ik het makkelijkst: bij de eerste is alles nieuw, bij de tweede moet je leren je aandacht te verdelen, bij de derde is het gewoon genieten haha. Even serieus, heel goed dat je er over na denkt, ook alle wat als-en. Want het kan ook anders uitpakken dan je had gehoopt natuurlijk. Hier nooit echt een praktisch obstakel gezien, kinderen gingen gewoon bij elkaar op de kamer en de auto werd een 7zitter. Opgelost (Financieel is bij ons een extra opvreter (of 2) geen probleem, maar wat @Spectre terecht zegt: een kind wordt niet groot van alleen liefde, dus dat moet je wel voor jezelf bekijken natuurlijk) En of je het aankan kun jij alleen bepalen natuurlijk. Hoe je het ook bekijkt, een extra kind is wel gewoon meer werk. Maar bedenk ook dat je andere 2 kids al een stuk groter zijn en dingen zelf kunnen, ze kunnen ook even helpen met de baby (luier pakken enzo) ze begrijpen beter als ze even moeten wachten etc. Succes met het maken van jullie beslissing
Ik dacht dit steeds en dat was mede een reden om niet voor een derde te gaan in onze verstandelijke overwegingen (plus de praktische maar die waren allemaal oplosbaar, financieel geen problemen) Wij zijn na het besluit van nee later toch nog geswitcht naar ja omdat we erop bleven terug komen (we wilden wel beide dus) En het grappige is: al tijdens de zwangerschap en nu daarna weet en voel ik gelijk: ja dit was het, dit is klaar. Nu is het goed. Ik had dat gevoel totaal niet na de tweede. Al zullen er zat zijn die dat inderdaad altijd houden.
Dit is wel een lifehack hoor! Het is echt zo onze baby nu met twee grote broers die altijd wel even willen spelen met haar zodat je even het eten kan afmaken of even speentje / flesje/ whatever halen of geven
Dank jullie wel voor alle reacties.. Misschien moet ik me ook niet te druk maken, ga nog eens goed in gesprek hier thuis. Hoeveel uur werken jullie zelf met 3 kids ?
Een 3e is hier lang een discussie geweest. We hebben 2 gezonde jongens, waarvan de jongste bijna naar school gaat. Man vond het wel goed zo en werd net allemaal wat makkelijker. Ik heb al vanaf het moment dat ik hem leerde kennen gezegt dat ik graag 3 kinderen zou willen, als ons dat gegeven zou zijn. Na veel praten het een poos laten rusten en er 1,5 jaar later weer op terug gekomen. Na veel praten toch besloten om voor een 3e te gaan en staat man er ook volledig achter. (Merk ook dat hij steeds meer dingen komt bespreken als, straks als de baby er is enz) Praktische zaken.... tsja in de auto wordt het wat krap, maar jammer dan. Beide jongens kunnen tegen die tijd op een stoelverhoger. Dus het zal wel goed komen. Financieel kan die ene er ook nog wel bij en ook is er nu nog een kamertje over. Het is bij mij echt een gevoel en weet ook dat het na nr 3 echt, echt klaar is. Vind 4 echt teveel, moet er niet aan denken (gezinnen die er 4 of meer hebben vind ik om te zien dan wel weer erg leuk)
Dat dacht ik ook whaha. Heb ook geroepen, ik wil er 3, geen 4. Tot ik zwanger was van nr 3 en dacht: dit is niet de laatste. . Maar nu wel echt klaar 4 is de Max bij ons, hoofdreden is de aandacht per kind en voor mijzelf/ons als partners. Nu is die balans goed, maar ik ben bang dat nog een kind teveel ten koste gaat van de rest. Maar zo ligt de balans voor iedereen anders.
Ik werk 32 uur en mijn man ook. Maar vaak wat meer, ik ben zelfs afgelopen januari na mijn zwangerschapsverlof begonnen na promotie dus ook nog een “lastigere” functie. Wij zijn beide een dag vrij. Kinderen 2 dagen opvang/bso en 1 dag mijn ouders. Maar dit was dus zowel bij 1 als 3 kinderen.