Zijn er mensen die net als ik een angststoornis hebben en een kinderwens? Ik werk en kan de dagelijkse dingen gewoon doen. Ben alleen wat vaker moe en moet bedenken wat ik wanneer inplan om alles een beetje te verdelen. We willen dolgraag een kindje. Maar ik ben soms wat onzeker over mijzelf... herkent iemand dit?
Hoi tiepetje, Ik heb hier laatst ook een forum over geopend: paniekaanvallen en zwanger worden. Ik heb een combinatie van angst/paniekaanvallen met hyperventilatie. Ben hiervoor in therapie en aan de antidepressiva. Naar omstandigheden gaat het nu redelijk, afgezien van enorme humeurwisselingen. Ben er begin maart 2011 voor het eerst mee geconfronteerd en toen ook een paar maanden ziek thuis geweest. Ik deed een duale opleiding werken/leren, maar moest daar mee stoppen omdat ik het niet trok. Heb nu gelukkig een nieuw baan en heb het daar enorm naar mn zin. Wilde altijd al kinderen, tijdens mijn ziek zijn is dat alleem maar sterker geworden en nu ik weer aan de helende hand ben helemaal! Ik herken wat je schrijft over moe zijn en dingen inplannen. Heb hier ook enorm last van! Als het niet gaat zoals ik het in gedachten had of wanneer er onverwachte dingen op het laatste moment er tussen komen ben ik helemaal van slag. Ik heb nu een ritme gevonden waarin ik echt tijd voor mezelf inplan. Sowieso spreek ik niks af op de dagen dat ik werk, anders red ik het niet tot het einde van de week. Dit houdt wel in dat ik maar 3 dagen per week over houd om wat af te spreken (werk er 4 per week), maar op dit moment gaat mijn gezondheid voor. Hoe het in de toekomst gaat lopen weet ik nog niet, maar voor nu is het te handelen en dat vind ik alleen maar fijn. Misschien gaat het straks in de zomer wel weer beter, dan heb ik meestal ook meer energie. Ik ben met mijn paniekaanvallen naar de HA toe gegaan en heb toen ook verteld over mijn kinderwens. Samen met haar heb ik toen besproken wat we het beste konden doen (blijf nu aan de antidepressiva, omdat ik me daardoor veel beter voel). Dit houdt wel in dat ik in het ziekenhuis zal moeten bevallen, maar dat vind ik helemaal niet erg. Doordat ik onder de controle sta van de HA voel ik me ook zekerder. Mocht ik in de toekomst zwanger raken en ik val weer terug in angst en paniek dan kan ik gelijk naar de HA. Ik denk dat het voor jou ook wel verstandig is om naar de HA te gaan. Wil niet zeggen dat je gelijk aan de medicijnen moet, maar het is altijd fijn om met de HA te bespreken wat te doen als je straks zwanger bent en je angst wordt erger. Het is dan fijn dat de HA er al vanaf weet en er gelijk actie tegen genomen kan worden. Misschien kan je je angsten en onzekerheid ook met een psycholoog bespreken, al is het maar alleen om even je verhaal kwijt te kunnen. Hoop dat je er iets mee kan! Je mag me altijd vragen stellen!
Hey ladies, Ook ik heb last van paniekaanvallen en dwangmatig handelen. Ik heb het nu eigenlijk heel goed onder controle en zie mijn onderschrift... Succes dames! Mochten jullie vragen hebben, stuur me gerust een PB.
Hey!! Ook ik heb last van een angststoornis..ik zou graag met anderen hier over willen kletsen.Het gaat nu heel erg goed met me, madat ik twee jaar geleden een enorm zware periode heb gehad waarin ik dus ok een jaar niet heb gewerkt en in therapie ben geweest. Sinds 1 jan ben ik helemaal van de medicatie af... Ook ik wil heel erg graag kinderen..Ik heb deze wens al heel erg lang...maar mijn onzekerheid heeft me ook tegengehouden.Dat moe zijn dat herken ik zo ontzettend!!Ik werk wel gewoon maar ik slaap wel af en toe overdag om alles vol te houden.. Wij zijn sinds april 2011 bezig om proberen zwanger te raken..helaas tot nu toe nog geen wondertje voor ons.. Mijn ha zei..dat je beter medicatie kunt gebruiken zodat je je redelijk goed voelt dan geen medicatie gebruiken en erg veel stress en eventueel paniekaanvallen(deze heb ik niet) hebt..dit is niet goed voor de groei van je kindje.. @Fbdb Gefeliciteerd!!! Groetjes Liz
wat fijn, jullie reacties !! Fijn dat er meer meiden zijn die hiermee te maken hebben. Ik heb soms periodes geen last en opeens kan de angst of paniek weer een tijdje aanwezig zijn. Maar deze klachten heb ik al meer dan 10 jaar en ik wio mijn kinderwens hier niet voor opgeven. Ik heb een kidnej genoeg te bieden en het is zo gewenst !! Ook mijn vriend en familie zien geen problemen. Dus het is echt mijn eigen onzekerheid! Ik ben al een tijdje met de pil gestopt maar nog niet zwanger. we gaan nu ovutestjes bestellen om wat meer zicht te krijgen op mijn cyclus. Mijn HA is op de hoogte avn mijn paniek en begeleidt mij goed. alleen wil hij me eerst in een traject aanmelden om mezelf te ontdekken, wie ben je wat wil je etc. Beetje zweverig en ik wil nu gewoon een kindje en mijn mijn vriend samen genieten van een gezinnetje ! Dus de HA steunt mij deels. Ik gebruik geen medicatie omdat ik de dagelijkse dingen meestal wel aankan. /bij hele moeilijke dagen neem ik weleens een kalmeringstabletje. Ik vind het wel fijn met jullie te kletsen via het forum en ervaringen te delen !!
Feli FBdB!! Hoe voel je je? Meiden, zou het leuk vinden om tijdens onze zwangerschappen contact met elkaar te houden, misschien kunnen we elkaar steunen als we het moeilijk hebben!
Tiepetje, Je bent zeker niet de enige. Kijk even hier, als je er meer over wilt weten: www.poppoli.nl
Wat een mooi onderwerp is dit, in mijn jeugd veel meegemaakt waardoor ik nu af en toe (sommige momenten) angstig/paniekerig word.. Rond mijn 18e de diagnose borderline/adhd gekregen maar later is gebleken dat dit gedrag een pure schreeuw om aandacht was vanwege de thuis situatie. Ik ben nu ook samen met mijn vriend bezig voor ons eerste wondertje.. Doordat we allebei veel hebben meegemaakt zitten we op een lijn qua opvoeding als de kleine er is.. Toch ben ik af en toe bang... dan ga ik twijfelen kan ik wel een goede moeder zijn.. wat als ik angstig/paniekerig word tijdens mijn zwangerschap, is het kindje hierdoor ook meer vatbaar voor een evt. angst/paniek stoornis... Alle dames hier heel veel sterkte! Lijkt mij ook leuk om elkaar op de hoogte te houden ook dalijk bij eventuele zwangerschappen.. Liefs Mariahh
Hallo meiden... Ook ik heb een angst/dwangstoornis, helaas. Inmiddels al 5 jaar. Afgelopen jaar ben ik vier maanden opgenomen geweest hiervoor. Ik was daarvoor gestopt met mijn medicatie i.v.m. kinderwens, maar het is helemaal fout gegaan waardoor een opname onvermijdelijk was. Ik was zo gefrustreerd omdat ik mijn grote wens weg zag waaien. Geen kindje voor mij, dacht ik. In oktober ben ik bij de poppoli geweest en kreeg ondanks de medicatie toch groen licht. Wat was ik blij. Door het goede nieuws kreeg ik, hoe raar het ook klinkt, meer last van angst en dwang, gewoonweg omdat ik bang ben dat ik deze kans ga verliezen en omdat het gewoon een hele spannende periode zal zijn. Desondanks ben ik toch gestopt met de pil op 4 nov. Ik wil niet meer dat de angst en dwang mijn leven beheerst. Op 14 dec. heb ik mijn eerste echte menstruatie gekregen. Volgende week (al ik uitga van 28 dagen) zal ik weer ongesteld moeten worden (of niet) Ik heb vanochtend al getest (stuk ongeduld ben ik) maar die is natuurlijk negatief. Een beetje te vroeg. Liefs Angelique p.s. ik ben trouwens 27 jaar.
Hoi! "Gelukkig"(niet verkeerd opvatten haha) zijn er meerdere hier die ook last hebben van angsten..Bij mij zit de angst meer in enorme faalangst en sociale angst..al moet ik zeggen dat het nu echt heel erg goed gaat.Niemand zou zeggen dat ik sociaal angstig ben..Ik werk nl met mensen(verpleegkundige) en ik klets maar raak.. Ik heb het vooral als ik nieuwe mensen leer kennen, ik ben bang niet gemogen te worden en niet goed genoeg te zijn, niet leuk genoeg etc voor diegene.Komt door mijn pestverleden en jeugd.Ik ben helaas hierdoor erg onzeker over mezelf. Ik werk dan helaas ook onder mijn niveau vanwege mijn angst om te falen wat ik vaak erggggggg frustrerend vind.En dan vooral omdat je steeds te horen krijgt..goh je kunt toch zoveel meer..er zit meer in je etc.. Ik herken ook de onzekerheid..niet echt of ik wel een goede moeder kan zijn..maar meer of ik tijdens mijn zwangerschap niet weer erg angstig zal worden en daardoor weer depressief zal worden.Ik heb vaak ook irreele angsten al kan ik door therapie wel veel beter relativeren en inzien dat wat ik denk niet altijd waar isIk denk wel dat ik ons kindje alles kan bieden wat zij of hij wenst...ik ben nu wel zeker genoeg om hopelijk heeeeeeeeeeel gauw een wondertje te mogen laten groeien in mij.. Hoe lang zijn jullie al bezig om zwanger te raken?Wij zitten nu in ronde 9... Lijkt me ook fijn om ervaringen etc te blijven uitwisselen!! Groetjes Liz
ik heb PTSS en een angstoornis.. door dingen die ik als kind niet had moeten zien. ik denk niet dat dit mijn moederschap zou verstoren, ik denk eerder dat ik het juist super zou doen.. omdat ik heb geZien vroeger... hoe t in ieder geval niet moet
Wat fijn al die reacties !! Het maakt mij allemaal erg onzeker. De ene dag kan ik de hele wereld aan, de andere dag kan ik amper de stad in. Daar moet ik ook meer balans in vinden, die energieverdeling. Aan de andere kant is een kindje zoooo gewenst en zal het zoveel liefde krijgen ! En ik denk dat het de focus verlegt van mijzelf naar de kleine.Voor zo'n kleintje ga je gewoon door denk ik ! Ik ben 32 en in mei gestopt met de pil. Nog niet heel gericht bezig geweest maar willen dat nu wel wat meer gaan doen. Het lijkt me fijn te blijven kletsen over hoe het jullie vergaat met het zwanger worden en zijn !
Ik zit nu in ronde 2 en denk dat ik binnenkort ronde 3 in ga. Ik voel namelijk al ongikrampen. Wel een week te vroeg, maar ja, dat zal wel het ontpillen zijn. Dat van die moeheid herken ik echt. Ik ben altijd moe, heeeel erg moe. Soms doe ik overdag een dutje als ik niet aan het werk ben. De moeheid komt bij mij door de medicatie. Ik gebruik antidepressiva en antipsychotica. Ik heb OCS (dwangstoornis) en zal denk ik mijn hele leven medicatie moeten slikken. De vorige keer dat ik was gestopt, ging het helemaal mis. Helaas vlakt de medicatie mijn gevoelens af en is daardoor mijn levensvreugde verdwenen. Echt genieten kan ik niet Ondanks ik wel positief denk. Zijn jullie ook onzeker in het proces om zwanger te worden? Ik wil het graag maar vind het ook erg eng. Ook ben ik erg ongeduldig en heb ik in twee maanden tijd al veel testen versleten
Hoi Angelique, Wat jij beschrijft herken ik heel goed! Ben ook vaak erg moe en als ik niet hoef te werken probeer ik zo lang mogelijk te slapen (wat soms ook wel een nadeel heeft omdat ik de hele dag duf ben). Ik slik ook medicatie voor mijn angst en dat helpt ook wel bij het moe zijn. Ondanks dat ik medicatie slik merk ik gelukkig niet zoveel van het afvlakken van mijn gevoelens (in het begin wel, wat was ik een zombie he, kon niet eens huilen). Wel heb ik af en toe enorme uitschieters van voornamelijk frustratie, dan kan ik zo hard huilen, aan de andere kant ook wel weer lekker dat het er dan uit is. Ik ben wel blij dat ik aan de medicatie ben, anders had ik het denk ik niet gered in de maatschappij, kan gewoon mn werk uitvoeren en vele van mn collega's weten het niet eens. En als ik ze het dan zou vertellen dan zeggen ze: echt waar joh, had ik nooit van jou gedacht! Van die onzekerheid van de zwangerschap herken ik ook heel goed! Wil het zo graag, maar aan de andere kant denk ik ook wel van ja straks ben ik zwanger en gaat het gigantisch mis en dan? Ik probeer dan positief te denken en zeg tegen mezelf: het gaat nu zo goed, als het mis gaat kan ik er toch niks aan doen, zwanger of niet, ik heb mijn best gedaan en alles zal wel weer op zijn pootjes terecht komen. Ik krijg hulp van alle kanten (HA, psycholoog, familie) en heb al eens in de ziektewet gezeten. Ja, mn nieuwe werk zal het dan wel niet leuk vinden, maar ik heb er toch ook niet om gevraagd? Het kan mis gaan als ik zwanger ben, maar het kan ook misgaan als ik niet zwanger ben. Ik probeer het positief te bekijken en leef met de dag, nu gaat het goed. Probeer niet te veel te denken aan: wat als... Dat maakt me dan ook weer onzeker. Al met al, het blijft gewoon heel moeilijk, maar daarom is het denk ik ook fijn om te weten dat je niet de enige bent.
Hoi Dames.. Angelique en paniekertje...zooooooooooooooo herkenbaar...Ook ik heb wel die angst ook in mijn zwangerschap weer een enorme terugval te krijgen.Ik ben twee jaar geleden namelijk erg depressief geraakt.Het was een opeenhoping van alles..mijn angsten en veel dingen die ik heb meegemaakt...Het ging iig helemaal mis..werd zelfs opgenomen en kreeg medicatie.Ik had toen echt veel medicatie...benzodiazepinen...antidepressiva slaapmedicatie..na therapie gaat het nu gelukkig erg goed met me!! Sinds 1 janauri ben ik helemaal van ALLE medicatie af.Ik merk nu duidelijk dat ik aan het "ontwennen"ben..Ik ben erg duizelig en merk dat mijn gevoel weer terugkomt.Zowle positief als negatief..Even doorzetten..bi het afbouwen had ik die duizeligheid ook steeds...ging vanzelf weer over..nu ook hoop ik... Iig denk ik er wel net zo over als jij doet paniekertje..Idd als ik een terugval krijg dan gebeurt dat toch of ik nou zwanger ben of niet..Het enige wat ik echt eng vind is dat ik er geen controle over had.Het overkwam me toen helemaal ik was ineens helemaal niet mezelf meer, mijn angsten namen de overhand en ik handelde hier ook naar.. Ik zou eigenlijk graag eens met jullie willen mailen of msnen..naast hier ook te kletsen.Ik vind het lastig om alles hier neer te zetten omdat iedereen het kan lezen..ik vind dat toch niet zo'n prettig idee.IIk ken geen andere mensen die net als ik een angststoornis hebben en heb soms het idee dat niemand me begript..Ik herken veel in jullie verhalen..Vinden jullie het erg om emailadressen uit te wisselen?Ik zal jullie een pb sturen..wel zo makkelijk.. Groetjes Liz
Pfff wat een opluchting om dit even te lezen, 2 jaar geleden in behandeling geweest voor een ptss, opzich goed uitgekomen. Nu heb ik in novermber eeen bbz gehad, en dar kwamen de irrele angsten weer om de hoek. Voel me nu al een paar dagen erg depri, het gevoel dat ik een menstruatie moet gaan krijgen maakt het allemaal wat vervelender. Mijn huisarts heeft een verwijzing mee gegeven voor weer een psycholoog, ook mijn partner blijft zeggen dat ik hulp moet zoeken. Ik heb zelf het gevoel dat een nieuwe zwangerschap weer voor 'lucht' zou zorgen, maar ja als dat nog een half jaar duurt wil ik me niet zo lang blijven voelen. Moeilijk hoor!
Geen angststoornis, wel borderlinesymptomen (waar ik sinds vorig jaar eindelijk goed mee om kan gaan), oftewel persoonlijkheidsstoornis.
Hoi Fijn dat er zoveel mensen meeschrijven !! Misschien inderdaad een idee een msn group op te richten ofzo. Vind het wel fijn de reacties van iedereen te lezen en met jullie mee te leven en te kijken hoe het met iedereen blijft gaan! Ik ben benzo's aan het afbouwen en heb er veel last van. Duizelig, trillerig en zo moe.... Maar ik wil doorzetten want dat middel mag niet gebruikt worden tijdens een zwangerschap. Welke medicatie gebruiken jullie en heb je het idee dat het echt helpt? En mogen die tijdens een zwangerschap? Ik ben benieuwd of we binnenkort iemand mogen feliciteren hier... !! Zou zo leuk zijn !!!!!